Sprawozdanie z realizacji planu rozwoju zawodowego na nauczyciela dyplomowanego

Sprawozdanie z realizacji planu rozwoju zawodowego
za okres stażu
od 01. 09. 2009r. do 31. 05. 2012r.

Imię i Nazwisko: Bożena Michoń

Data rozpoczęcia stażu: 01.09.2009 r.

Miejsce zatrudnienia: Miejskie Przedszkole nr2 przy Zespole Szkolno Przedszkolnym nr 1 w Częstochowie.

Nauczany przedmiot: wychowanie przedszkolne

Posiadany stopień awansu zawodowego: nauczyciel mianowany

Data zakończenia stażu: 31. 05. 2012r.

Cele awansu:
• Podejmowanie i organizowanie działań doskonalących warsztat pracy, zgodnie z potrzebami dzieci i przedszkola.
• Poszerzanie zakresu wiedzy.
• Współudział w kształtowaniu wizerunku własnej placówki, poprzez podejmowanie działań wykraczających poza obowiązki służbowe.
• Uzyskanie, w wyniku postępowania kwalifikacyjnego, stopnia awansu zawodowego nauczyciela dyplomowanego


WSTĘP

Jestem nauczycielem wychowania przedszkolnego z 25 letnim stażem pracy. W Miejskim Przedszkolu nr2 pracuję od roku. Jestem nauczycielem mianowanym. Od początku swojej pracy staram się systematycznie wzbogacać swój warsztat pracy, poszerzać wiedzę i umiejętności dotyczące wszystkich obszarów, biorę czynny udział w wydarzeniach przedszkola. Swoją pracę staram się wykonywać rzetelnie i dla dobra dzieci, z którymi pracuję. Chęć dalszego rozwoju skłoniła mnie do rozpoczęcia stażu i ubiegania się o stopień nauczyciela dyplomowanego.
Przez cały okres stażu (2 lata i 9 miesięcy) realizowałam zadania ujęte w Planie Rozwoju Zawodowego zgodnie z art.8, ust.2 Rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 1 grudnia 2004 r. w sprawie uzyskania stopni awansu zawodowego przez nauczycieli. Napisany przeze mnie plan rozwoju zawodowego wyznaczył mi cele i kierunki aktywności zawodowej w okresie stażu. Dlatego starałam się, aby realizacja planu przebiegała zgodnie z założonymi wcześniej zadaniami. Wysiłek włożony w realizację zadań przyniósł mi satysfakcję, przede wszystkim dlatego, że zabiegałam o dobro dzieci, a nie koncentrowałam się wyłącznie na realizacji przepisów prawa.
Poniżej przedstawiam sprawozdanie z realizacji określonych zadań za okres stażu.

Zadania organizacyjne

1. Poznanie procedury awansu zawodowego.
Realizując to zadanie:
- zapoznałam się z przepisami dotyczącymi awansu zawodowego nauczycieli (Karta Nauczyciela, Rozporządzenie MEN z dnia 01.12.2004r)
- złożyłam wniosek o rozpoczęcie stażu na stopień nauczyciela dyplomowanego,
- opracowałam plan rozwoju zawodowego ( IX 2009r).

2. Dokumentowanie realizacji planu rozwoju zawodowego.
Materiały i dokumenty starałam się gromadzić przez cały okres stażu, wykorzystując posiadane umiejętności korzystania z technologii komputerowej.

3. Uczestnictwo w wykładach i zajęciach dotyczących awansu zawodowego.
W okresie stażu uczestniczyłam w wykładach, prelekcjach, warsztatach
i kursach, co pomogło mi skompletować dokumentację składającą się na mój
awans zawodowy.

4. Przygotowanie sprawozdania.
Dokonałam autorefleksji, analizy, opisu realizacji planu rozwoju zawodowego (czerwiec 2012r).


WYMAGANIA NIEZBĘDNE DO UZYSKANIA STOPNIA NAUCZYCIELA DYPLOMOWANEGO

§8 ust.2 pkt.1
Uzyskanie pozytywnych efektów w pracy dydaktycznej, wychowawczej lub opiekuńczej na skutek wdrożenia działań mających na celu doskonalenie pracy własnej i podniesienia jakości pracy szkoły.

1. Udział w kursach i warsztatach - doskonalenie zawodowe.

Podstawowym zadaniem nowoczesnego i kreatywnego nauczyciela jest
podejmowanie takich działań pracy dydaktycznej, wychowawczej i opiekuńczej, na skutek których uzyskuje się pozytywne efekty pracy z dzieckiem. Wdrażanie tych działań jest możliwe dzięki stałemu i systematycznemu podnoszeniu swoich kwalifikacji, szkoleniom oraz udziale w konferencjach metodycznych. Pozwala to podnosić jakość pracy własnej i placówki.
Podstawowym przedsięwzięciem służącym doskonaleniu mojej pracy, a przez to również podwyższenie jakości pracy mojego przedszkola, było doskonalenie zawodowe. Uczestniczyłam w wielu warsztatach metodycznych, kursach, szkoleniach, konferencjach. Ponadto w szerokim zakresie stosowałam samokształcenie. Fachowe czasopisma i książki z serii Literatury Pedagogicznej były moją podstawową literaturą. Główne obszary moich zainteresowań w zakresie doskonalenia to:
- poszerzenie wiedzy metodycznej, a w tym umiejętności eksperymentowania i wykonywania samodzielnie różnych pomocy,
- nabycie umiejętności stosowania technologii informacyjnej,
- stosowanie aktywizujących metod nauczania,
- poszerzenie wiedzy psychologiczno- pedagogicznej,
Przed stażem oraz w trakcie odbywania stażu starałam się systematycznie poszerzać swoją wiedzę oraz umiejętności poprzez:
- Samodzielne studiowanie literatury pedagogicznej
- Udział w szkoleniowych posiedzeniach Rady Pedagogicznej

Udział w kursach, szkoleniach, warsztatach, które wzbogaciły moją wiedzę, przyczyniły się do wzbogacenie mojego warsztatu pracy, pozwoliły nabyć nowe doświadczenia wychowawcze, udoskonaliły moje umiejętności organizacyjne, spowodowały wzrost aktywności i efektywności w procesie dydaktyczno – wychowawczym. Mam ogromną satysfakcję z ciągłego rozwoju, co wpływa również na lepsze funkcjonowanie przedszkola. Wpływ na podjęcie decyzji o wyborze ukończonych przeze mnie szkoleń miała przede wszystkim analiza własnych potrzeb, oraz potrzeb dzieci, szczególnie tych o specyficznych problemach edukacyjnych. Jest mi to bardzo potrzebne w pracy dydaktyczno - wychowawczej, a także potrzeb placówki, w której pracuję.
Wszystkie doskonalenia zawodowe zostały wybrane przeze mnie celowo. Zdobyte wiadomości i umiejętności wykorzystane zostały bądź wykorzystane zostaną w mojej pracy. Zdobyte wiadomości przekazuję na bieżąco na Naradach Szkoleniowych organizowanych w mojej placówce.

Wnioski do dalszej pracy:
1. Dalsze aktywne uczestnictwo w szkoleniach, konferencjach i warsztatach metodycznych.
2. Systematyczne doskonalenie zdobytych umiejętności i nabywanie nowych w toku dalszej pracy z zakresu wiedzy merytorycznej i dydaktycznej.
3. Organizacja planowania i realizacji zadań z zakresu wychowania przedszkolnego.
4. Doskonalenie ewaluacji podjętych zadań.


2. Ewaluacja wewnętrzna

W roku szkolnym 2009/2010 zostałam powołana na przewodniczącą zespołu ewaluacyjnego w naszym przedszkolu. W tym roku badaniem został objęty obszar : Kształtowanie czynności samoobsługowych, nawyków higienicznych i kulturalnych. Wdrażanie dzieci do utrzymywania ładu i porządku.
Do końca listopada zespół opracował harmonogram ewaluacji, a także narzędzia ewaluacyjne ( ankieta dla nauczycieli, ankieta dla rodziców, wywiad grupowy z pracownikami niepedagogicznymi). W maju, po dokonaniu badania powstał raport wstępny, z którego wynika że we wszystkich grupach wiekowych zauważono duży postęp w wykonywanych czynnościach samoobsługowych. Czynności te są oczywiście adekwatne do wieku dzieci.

W tym roku, tak jak w poprzednim w dalszym ciągu byłam odpowiedzialna za przeprowadzenie ewaluacji wewnętrznej. Obszar, który został poddany badaniu to: Procesy wspomagania rozwoju i edukacji dzieci mają charakter zorganizowany.
Celem ewaluacji było:
1. Prowadzenie działań z wykorzystaniem warunków i sposobu realizacji podstawy programowej.
2. Wykorzystanie wniosków z procesów monitorowania i planowania rozwoju i edukacji dzieci.
Tak jak w roku poprzednim został powołany zespół, który wspólnie opracował harmonogram i narzędzia do przeprowadzenia tej ewaluacji. W miesiącu maju na podstawie zebranych informacji zespół wyłonił mocne i słabe strony przedszkola.
Mocne strony przedszkola:
• Zapewnia dzieciom opiekę, wychowanie i uczenie się w atmosferze akceptacji i bezpieczeństwa
• Tworzy warunki do nabywania przez dzieci wiadomości i umiejętności niezbędnych do powodzenia w starcie szkolnym
• Wprowadza dzieci w świat wartości uniwersalnych takich jak: piękno, prawda, dobro, miłość
• Stwarza warunki do nabywania przez dzieci umiejętności i wiadomości ze świata przyrody, kultury, sztuki, mowy
• Kształtuje pozytywny stosunek dzieci do nauki
• Kształtuje u dzieci postawy prozdrowotne
• Zapewnia dzieciom poznanie swoich praw i przestrzega tych praw.
• Tworzy rodzicom warunki do czynnego uczestnictwa w życiu przedszkola
Słabe strony przedszkola:
• Brak bezpłatnych zajęć rozwijających zainteresowania dzieci np. plastyczne, muzyczne, szachy.
• Małe uczestnictwo rodziców w zajęciach otwartych ( zwłaszcza w grupach młodszych)
• Niewystarczająca pomoc logopedy.

Na podstawie wszystkich zebranych informacji powstał raport końcowy.

Efektem tych działań jest możliwość wyłonienia mocnych i słabych stron przedszkola. W oparciu o raport końcowy ewaluacji mogłyśmy wspólnie opracować plan pracy na rok następny.


3. Udział w programie „ Kubusiowi przyjaciele natury”

W roku szkolnym 2009/2010 byłam odpowiedzialna za program „ Kubusiowi przyjaciele natury”. Nasze przedszkole wzięło udział w drugiej już edycji programu.
Celem tego programu było:
• Popularyzacja ochrony przyrody wśród przedszkolaków, ich rodziców i nauczycieli.
• Wzrost świadomości wśród dzieci odnośnie ochrony natury.
• Uczenie dzieci kreatywności myślenia, samodzielności i podejmowania inicjatyw.
Przeprowadziłyśmy dwadzieścia działań, którymi były:
• przeprowadzenie zajęć wg podanych scenariuszy,
• konkursy i zajęci plastyczne,
• obchody Dnia Ziemi, Dnia Marchewki, Dnia Wody,
• budowanie karmników dla ptaków, wizyty w parku,
• segregacja śmieci.

W większości w/w działań brałam czynny udział. Wszystkie działania oparte były opisem i zdjęciami, które wysłałam do organizatorów w formie raportu.

Efektem naszego zaangażowania, kreatywności i aktywności było otrzymanie certyfikatu potwierdzającego tytuł. Dzieci otrzymały dyplomy i drobne upominki.


4. Udział w programie „ Przyjaciele Zippiego”

W roku 2010/2011 realizowałam w swojej grupie program „ Przyjaciele Zippiego”. Spotkał się z ogromna aprobatą zwłaszcza wśród dzieci, nauczycieli, a także rodziców.
Jest to międzynarodowy program promujący zdrowie psychiczne i emocjonalne u dzieci w wieku od 5 do 7 lat. Składa się on z 24 spotkań zaplanowanych na cały rok szkolny, podzielonych na 6 części:
• Uczucia,
• Komunikacja,
• Nawiązywanie i zrywanie więzi,
• Rozwiązywanie konfliktów,
• Przeżywanie zmian i strat,
• Dajemy sobie radę.
Każda część zawiera odrębne opowiadanie, zilustrowane przy pomocy zestawu barwnych obrazków i zadaniami do wykonania np. rysowanie, odgrywanie ról itp. Dzieci bardzo chętnie brały udział w tych spotkaniach. W swojej sali dzieci mają „Kącik przyjaciół Zippiego” gdzie jest Zippi wykonany przez dzieci z odpadów ekologicznych. Każde zajęcie zaczynało się i kończyło w ten sam sposób czyli od przeczytania zasad. Program nauczył dzieci:
• Jak określać własne uczucia i jak o nich rozmawiać,
• Jak nawiązywać i utrzymywać przyjaźnie,
• Jak rozwiązywać konflikty,
• Jak radzić sobie ze zmianą i stratą,
• Jak adoptować się do nowych sytuacji,
• Jak pomagać innym,
• Jak prosić o pomoc i radzić sobie w trudnych sytuacjach,
• Jak słuchać uważnie,
• Jak mówić przepraszam,
• Jak mówić to, co chce się powiedzieć.
Program Przyjaciele Zippiego nie mówi dzieciom co robić, zamiast tego zachęca je do zastanowienia się nad sobą i wymyślania własnych rozwiązań problemów. Po obserwacji zachowań dzieci mogę stwierdzić, że w grupie „żyje się lepiej”, dzieci lepiej rozwiązują sytuacje konfliktowe, rzadziej dochodzi do aktów agresji, dzieci odważniej opowiadają o swoich uczuciach. Kiedy mają problem z większą odwagą i ufnością szukają pomocy u nauczycielki. Trzeba przyznać, że są też dzieci, którym trudniej jest zastosować się do ustalonych na początku zasad. Rodzice zostali także włączeni w ten program. Na początku zostali poinformowani o jego założeniach. W szatni jest kącik z informacjami dla nich i propozycjami dodatkowych zabaw z dziećmi, jak również na stronie internetowej.
Końcowe spotkanie było swego rodzaju świętowaniem, połączonym z uroczystym wręczeniem i dyplomów.

Realizacja programu przyniosła wiele dobrego: dzieci bardzo się zintegrowały, nawiązały przyjaźnie nie tylko na okres pobytu w przedszkolu. Otwarcie mówiły o swoich emocjach i własnych uczuciach, drobne konflikty zaczęły rozwiązywać między sobą nie robiąc nikomu przykrości. Tego wszystkiego doświadczyły na zajęciach, kiedy promowano wśród nich zdrowie emocjonalne, które jest istotne dla naszego szczęścia i dlatego, jak radzimy sobie w życiu.


5. Prowadzenie "Koła plastycznego" dla dzieci uzdolnionych plastycznie

W tym roku w naszym przedszkolu zaczęłam prowadzić koło plastyczne. Zajęcia koła odbywają się raz w tygodniu. Na zajęcia uczęszczały dzieci uzdolnione manualnie, które wybrały nauczycielki na podstawie wrześniowych obserwacji. Była to grupa 6 – osobowa, 3 starszaków: Ania M, Zuzia H, Kacper Ch, i 3 średniaków: Ola D, Emilka Cz, Antoś K. Dzieci były zadowolone i chętnie brały udział w zajęciach, ucząc się nowych technik plastycznych, oglądając albumy i ciekawe zdjęcia i rozwijając swoją wyobraźnię twórczą.
Cel główny programu plastycznego zrealizowany został poprzez zapoznanie z nowymi i ciekawymi technikami plastycznymi.
Zajęcia wpłynęły na rozwijanie zainteresowań plastycznych, uzdolnień, twórczej aktywności dziecka, dostarczały przeżyć estetycznych, umożliwiły dzieciom kontakt ze sztuką.
Na zajęciach panowała miła i serdeczna atmosfera.
Dzieci poznawały nowe techniki plastyczne, które ze względu na wiele czynników trudno zrealizować podczas zajęć zorganizowanych w przedszkolu. Były one przeplatane aktywnością muzyczną i ruchową.
Prace dzieci były umieszczane na wystawkach w przedszkolu, a także zdobywały czołowe miejsca i wyróżnienia w konkursach plastycznych.
- Dzieci z naszego przedszkola zajęły III miejsce w II edycji projektu o zasięgu powiatowym pt " Zdolniacha w szkole". Przedszkolaki, których prace zostały nagrodzone ( I miejsce- Ania Miłkowska, II miejsce- Maks Lemanik, III miejsce- Emilka Czyż,) wzięły udział w Wernisażu, który odbył sie w Centrum Promocji Młodych przy Al. Wolności 30. W czasie tej uroczystości dzieci odebrały Dyplom i gratulacje dla naszego przedszkola.
- „ Moja Ojczyzna – zabytki Warszawy”
Organizator – MP nr 15 w Częstochowie. Ola D. – II miejsce.
- " Wiosna w błękitnej sukience"
Organizator - MP nr 13 w Częstochowie. Antoś Kołodziejczyk – III miejsce.
- W konkursie internetowym " RYSUNEK ZDOLNIACHA" pt:" Moja wizja kosmity" - III miejsce Emilka Czyż.
- " Planeta moich marzeń "
Organizator MP nr 1 w Częstochowie wyróznienia zdobyły Emilka Czyż i Ola Dąbrowska.
- W regionalnym konkursie plastycznym " Niezapominajka 2012" - wyróznienie Emilka Czyż.
- " Jak dbam o swego czworonożnego przyjaciela"- wyróżnienie Emilka Czyż.

- " Jesteśmy przyjaciółmi przyrody"- III edycja pod hasłem " Leśne zwierzęta"
Organizator MP nr 17w Częstochowie wspólnie z LOP - nasze przedszkolaki otrzymały III miejsce.

Wszystkie wystawki wzbudzały zainteresowanie rodziców, prace wyróżniały się, były ciekawe i kolorowe.
Proponowane zajęcia były inspirowane utworami literatury dla dzieci, utworami muzycznymi, obejrzanymi zdjęciami oraz związane z tematyką bliską dzieciom.


6. Udział w akcji „ Cała Polska czyta dzieciom”

Pragnąc rozbudzić u dzieci zainteresowania książką oraz zapewnić prawidłowy rozwój emocjonalny prowadziłam akcję „ Cała Polska czyta dzieciom”. Podczas akcji dzieci chodziły do biblioteki. Wizyty te miały na celu słuchanie bajek czytanych dzieciom przez panie bibliotekarki, a także w bibliotece dzieci rysowały ulubione fragmenty wysłuchanych bajek.
W ramach współpracy z biblioteką zostawały zamieszczane w witrynie prace plastyczne naszych dzieci.
Organizowane były także spotkania z rodzicami, studentkami, na których czytana była literatura dziecięca.

Baśniowy i tajemniczy był wieczór i noc z 11 na 12 maja w Przedszkolu nr 2 przy Zespole Szkolno Przedszkolnym nr 1 w Częstochowie. Po raz pierwszy staraniem nauczycielek zorganizowana została „Baśniowa Noc" w przedszkolu, która jest atrakcyjnym nawiązaniem do toczącej się od kilku lat pod dachem przedszkola akcji „Cała Polska czyta dzieciom" upowszechniającej wszelkie formy czytelnictwa.
Tej nocy zrobiło się baśniowo i tajemniczo ... jak na ,,Baśniową Noc" przystało. O godz.19.00 dzieci przybyły zaopatrzone w śpiwory, poduszeczki, ulubione maskotki-przytulanki oraz latarki, które służyły do zadań specjalnych J, tj. nocnego poszukiwania skarbów
„Baśniowa Noc" jest utrafieniem w to wszystko co lubią dzieci, czyli wpisaniem czytania bajek i baśni w cykl zabaw związanych z poznawaniem i rozpoznawaniem ich bohaterów, z poszukiwaniami skarbów a wreszcie z nieopisaną atrakcją jaką jest spędzenie nocy wspólnie z innym przedszkolakami na osobiście przygotowanym posłaniu, w jedynej w swoim rodzaju baśniowej sypialni jaką na tę właśnie noc przygotowana została szkolna sala gimnastyczna.
Przedszkolne „panie", czyli dowodzące akcją Bożena Michoń i Beata Lis, oraz pozostałe nauczycielki na ten wieczór przybrały stroje księżniczek, wróżek i innych postaci bajkowych. Bo jak baśniowo, to baśniowo. Przygotowaliśmy na ten szczególny wieczór mnóstwo atrakcji, tak by poznawanie a później i czytanie baśni i bajek weszło w upodobania naszych wychowanków.
Dzieciakom nauczycielki zafundowały konkursy z baśniowej i bajkowej wiedzy, sprawdziany ze znajomości bohaterów tych utworów. Rozpoznawały bajki i ich bohaterów na podstawie niespodzianek, które krył „Tajemniczy kuferek". Później był bajkowy seans filmowy na dużym ekranie. Sensacją wieczoru było poszukiwanie skarbów w mrocznych zakamarkach szkoły przy świetle latarek. Pod wodzą nauczycielek odnajdowano ukryte skarby-upominki.
Z uwagą wysłuchały bajki opowiedzianej do snu przez zaproszonego gościa p. Sylwię Pawlak, ktorą dzieci doskonale znają .Pani Sylwia pracowała w naszym przedszkolu jako nauczycielka trzy lata.
Największą jednak chyba atrakcją było sposobienie się do snu, razem w wielkiej baśniowej, niezwykle barwnie ozdobionej na tę okazję, sali gimnastycznej-sypialni.
Dzieciaki same układały przygotowane materace, ścieliły posłania, wysupływały śpiwory, co oczywiści poprzedziła wieczorna toaleta.
Sen nadszedł niezmiernie szybko a rano gimnastyka i przekazywanie rodzicom i babciom wrażeń z nocy poza domem. . Sobotni poranek dzieci przywitały z uśmiechem na twarzach, dumne z siebie i pełne wrażeń.
Dla wielu dzieci była to być może pierwsza noc poza domem, pierwsze rozstanie się z rodzicami. Było to więc duże dla nich przeżycie, ale na pewno utrwaliło chęć poznawania baśniowych utworów, wypowiadania się na temat treści ulubionych utworów oraz nowo poznawanych bohaterów.


7. Udział w programie " Sztuka i Ziemia"

Jest to innowacyjny model edukacji globalnej dla państw europejskich. Do realizacji tego programu w tym roku przyłączyło się również nasze przedszkole.

Dzięki niemu nawet przedszkolaki mogą poznać Afrykę i mieszkających w niej ludzi. Mogą także zrozumieć, że są miejsca na kuli ziemskiej, gdzie nigdy nie ma śnieżnych, mroźnych pór roku i gdzie znajdują schronienie ptaki, które nie przetrzymałyby zimy w Polsce.

W ramach programu zrealizowano:
1. W grudniu do naszego przedszkola zawitali niezwykli goście- Rodzina Afrykańska. Mieszkają w Kenii skąd pochodzi mama, natomiast tata pochodzi z Kongo. Wraz z dwójką swoich małych synków zapoznali nas z instrumentami muzycznymi używanymi w ich kraju, ponieważ w Afryce muzyka pełni bardzo ważną rolę w życiu ludzi. Opowiadali nam z czego są wykonane poszczególne instrumenty, jak brzmią i jak należy na nich grać. Na koniec spotkania stworzyliśmy wielką afrykańską orkiestrę i wspólnie graliśmy z naszymi egzotycznymi gośćmi.
2. Wspólnie gromadziliśmy przedmioty pochodzące z Afryki. Utworzyliśmy kącik tematyczny z figur przedstawiających Masajów, rzeźb z drzewa hebanowego, masek i przedmiotów użytkowych pochodzących z Kenii.
3. Utworzono również gazetkę tematyczną przedstawiającą flagę Afryki, kontynent afrykański wraz z jego mieszkańcami i domami w jakich mieszkają, a także ilustracje przedstawiające ich codzienne życie.
4. Oglądaliśmy slajdy z Kenii, które przedstawiały przyrodę, roślinność, zwierzęta, ptaki oraz mieszkańców i ich domostwa, szkoły i tamtejszą kulturę.

Zajęcia te były dla dzieci bardzo interesujące. Poznały życie i obyczaje swoich rówieśników mieszkających na innym kontynencie. Poprzez kontakt z dziećmi afrykańskimi przedszkolaki dowiedziały się, że tak właściwie to różnią się od nich tylko kolorem skóry. Mają takie same potrzeby. Tak samo jak dzieci polskie chcą się bawić, uczyć i chcą być kochane.



§8 ust.2 pkt. 2
Wykorzystywanie w pracy technologii informacyjnej i komunikacyjnej.

1. Opracowywanie dokumentacji pedagogicznej przy pomocy komputera.
W ciągu ostatnich lat komputer stał się powszechnie przeze mnie stosowanym narzędziem pracy. Praktycznie codziennie wykorzystuję technikę komputerową i informacyjną zarówno do celów osobistych, jak i zawodowych.
- przygotowanie dokumentacji pedagogicznej za pomocą techniki komputerowej na stałe weszło do moich obowiązków. Wiedzę z tego zakresu znacznie pogłębiłam dzięki uczestnictwu w kursie Komputer i Internet w pracy nauczyciela.
- znajomość technologii komputerowej przyczyniła się do wzbogacenia mojego warsztatu pracy o tworzenie i opracowywanie wszelkiej dokumentacji zawodowej (rozkłady materiału, konspekty, scenariusze zajęć i uroczystości, arkusze obserwacji, referaty)w sposób przejrzysty i czytelny,
- materiały i dokumenty na posiedzenie Rady Pedagogicznej przygotowuje komputerowo w wersji tradycyjnej i elektronicznej,
- posługując się programem Microsoft Word opracowuję materiały na tablicę informacyjną dla rodziców. Organizując spotkania z rodzicami wszystkie potrzebne materiały opracowuję komputerowo,
- dbając o dobry kontakt z rodzicami redagowałam gazetkę " Dwójeczka", która ukazywała sie co miesiąc. Do pracy nad jej powstaniem używałam programu Microsoft Word.
- dużym zainteresowaniem cieszy się strona internetowa naszego przedszkola www.miejskieprzedszkole2@edupage.org, którą na bieżąco staram się uaktualniać.
- wiele satysfakcji daje mi systematyczne opracowywanie kart pracy dla dzieci oraz pomocy dydaktycznych do zajęć i zabaw,
- wykorzystując Clip Art. i zdobniki projektowałam kolorowe zaproszenia, podziękowania oraz dyplomy dla uczestników konkursów.
- obecnie wykorzystuję komputer wraz z drukarką i skanerem które bardzo ułatwiają mi codzienną pracę.

Pozytywne efekty wykorzystania technologii informacyjnej i komunikacyjnej w pracy nauczyciela:
- systematyczne i samodzielne posługiwanie się komputerem,
- opracowanie dokumentacji związanej z awansem zawodowym,
- samodzielne przygotowywanie atrakcyjnych pomocy,
- ułatwiony sposób prowadzenia dokumentacji, lepsza jej jakość,
- oszczędność czasu i możliwość lepszego przygotowania się do pracy
- ułatwiony przepływ informacji dla osób z zewnątrz na temat aktualnych przedsięwzięć w placówce.


2. Stosowanie i wykorzystanie Internetu w pracy zawodowej
do informacji służących doskonaleniu własnej pracy.

Coraz sprawniejsze posługiwanie się komputerem z dostępem do Internetu stało się dla mnie dodatkowym źródłem w pracy wychowawczo -dydaktycznej. Nauczyłam się korzystać z Internetu i wyszukiwać w jego zasobach potrzebne informacje.
- Przez cały okres stażu w poszukiwaniu ciekawych rozwiązań pedagogicznych i dydaktycznych często śledziłam portale i strony edukacyjne. Znajdowałam tam wiele publikacji i artykułów, scenariuszy i konspektów.
- Najczęściej odwiedzane przeze mnie strony to: www.nauczyciele.mom.pl, www.edux.pl, www.literka.pl.. Przygotowując się do zajęć często opracowuję karty pracy zawierające ćwiczenia utrwalające dla dzieci, ćwiczenia do pracy wyrównawczej i z dzieckiem mającym trudności w przyswajaniu wiadomości. Korzystam wtedy z www.czasdzieci.pl, www.miastodzieci.pl, www.superkid.pl, www.udupics.pl. Często odwiedzane strony z dekoracjami okazjonalnymi i świątecznymi są dla mnie inspiracją do twórczej pracy, która przynosi mi wiele satysfakcji.
- Korzystając z Internetu ostatnio często wykorzystuję pocztę elektroniczną w celu komunikowania się z innymi nauczycielami, szkołą oraz ośrodkami doskonalenia nauczycieli, zgłaszając e- mailem swój udział w szkoleniach.
- Na stronach wydawnictw wyszukuję nowości wydawnicze oraz recenzje.
- Dostęp do różnych stron poświęconych edukacji oraz serwisów dla nauczycieli pomógł mi zgłębić informacje dotyczące awansu zawodowego oraz zweryfikować wiadomości z zakresu prawa oświatowego.

Pozytywne efekty wykorzystania Internetu do doskonalenia własnej pracy:
- wykorzystanie Internetu jako źródła informacji w pracy wychowawczo –
dydaktycznej,
- wykorzystanie zasobów Internetu do doskonalenia własnego warsztatu
pracy,
- weryfikacja informacji z zakresu prawa oświatowego,
- komunikowanie się poprzez pocztę elektroniczną.


§8 ust.2 pkt.3
Umiejętności dzielenia się wiedzą i doświadczeniem
z innymi nauczycielami, w tym przez prowadzenie otwartych zajęć, w szczególności dla nauczycieli stażystów i nauczycieli kontraktowych, prowadzenie zajęć dla nauczycieli w ramach wewnątrzszkolnego doskonalenia zawodowego lub innych zajęć.

Dzielenie się wiedzą i doświadczeniem z innymi nauczycielami jest jedną z podstawowych umiejętności cechującą współczesnego nauczyciela- wychowawcę, to jeden z ważniejszych warunków udanej pracy dydaktyczno- wychowawczej. Sposoby dzielenia się wiedzą i doświadczeniem przyjmują w moim przedszkolu różne formy, czasami są to zwykłe rozmowy, czasami konsultacje, udostępnianie materiałów, rady i szkolenia, wygłaszanie referatów, zajęcia otwarte dla nauczycieli, przekazywanie materiałów do innych przedszkoli oraz szkół podstawowych.


1. Przygotowanie oraz prowadzenie szkoleń w ramach WDN

Szkolenia Rady Pedagogicznej to cenne źródło informacji dla nauczyciela. Podczas tych spotkań mogłam się wiele dowiedzieć na temat nowych metod nauczania oraz sposobów rozwiązywania problemów dotyczących mojej codziennej pracy dydaktyczno – wychowawczej.
Jako lider WDN w sierpniu 2009r. opracowałam plan pracy WDN na rok szkolny 2009/2010.

- We wrześniu razem z koleżankami stworzyłyśmy wizję absolwenta naszego przedszkola. Celem tego przedsięwzięcia było wyszukanie jak największej ilości cech pozytywnych jakie powinno osiągnąć każde dziecko przed rozpoczęciem nauki w klasie I.
- We wrześniu opracowałam ankietę dla nauczycieli, która miała na celu zdiagnozowanie potrzeb nauczycieli odnośnie doskonalenia zawodowego. Na podstawie wyników ankiety wszystkie koleżanki dokonały wyboru warsztatów i kursów doskonalących na rok bieżący.
- Również we wrześniu zaplanowałam spotkanie z nauczycielem metodykiem panią Elą Kurzynogą w celu opracowania nowego schematu miesięcznego planu pracy dydaktyczno – wychowawczej i opiekuńczej. Zmiany w schemacie planów miesięcznych zaistniały w związku z wejściem w życie nowej podstawy programowej.
- W październiku spotkałyśmy się w celu zapoznania nauczycieli z nową formą nadzoru pedagogicznego.
- Na spotkaniu listopadowym wspólnie z koleżankami opracowałyśmy scenariusz na uroczyste Jasełka, które w tym roku odbyły się na sali konferencyjnej Zakładu Energetycznego w Częstochowie.
- Na grudniowym spotkaniu w ramach WDN nauczycielka Barbara Dudzik wygłosiła referat „ Kształtowanie pozytywnych postaw u dzieci”. Celem tego spotkania było budowanie systemu wartości u dzieci tak, aby orientowały się w tym co jest dobre a co złe.
- W styczniu nauczycielki z naszego przedszkola spotkały się w celu przygotowania narzędzi do ewaluacji wewnętrznej. W tym roku oceniać będziemy samoobsługę naszych dzieci. Aby sprawdzić to dokładnie musimy wykorzystać: obserwację dzieci, ankiety dla rodziców i ankiety dla personelu niepedagogicznego.
- W związku z tym, że w tym roku dużo mówimy o wartościach i emocjach na lutowym spotkaniu w ramach WDN przedstawiłam koleżankom zestawienie pozycji książkowych związanych z tą tematyką, które wybrałam spośród naszej biblioteki przedszkolnej. Książeczki te poruszają ważne tematy z życia codziennego. Celem tego przedsięwzięcia było pokazanie i wpajanie dzieciom właściwych zasad postępowania. Myślę, że jest to wspaniała pomoc w wychowaniu dzieci i zapewnieniu im bezpieczeństwa.
- W miesiącu marcu spotkałyśmy się w celu opracowania scenariusza do konkursu literackiego „ Częstochowa to dobre miasto”, w którym nasze dzieci brały udział. Jako osoba odpowiedzialna za udział dzieci w konkursie chciałam, aby i one poznały cząstkę historii naszego miasta.
- Na kwietniowym spotkaniu przedstawiłam koleżankom projekt scenariusza na Piknik Rodzinny. W tym roku postanowiłyśmy po raz pierwszy przeprowadzić taką imprezę na terenie naszego ogrodu przedszkolnego. Celem tej imprezy było zaspokojenie potrzeby emocjonalnego związku z rodziną oraz umocnienie więzi rodzinnej.
W ciągu całego roku służyłam pomocą młodym nauczycielom przekazując wskazówki do pracy, dzieląc się ciekawymi pomocami dydaktycznymi i gotowymi scenariuszami.

W roku 2010/2011 jako lider WDN ponownie opracowałam plan pracy na bieżący rok szkolny. Na pierwszym spotkaniu zapoznałam z nim swoje koleżanki. Plan został zaakceptowany i zgodnie z jego harmonogramem odbywały się kolejne spotkania, na których dzieliłyśmy się swoimi doświadczeniami. Na jednym z takich spotkań wygłosiłam referat: „ Jak wspierać rozwój społeczno – emocjonalny przedszkolaka”, który przygotowałam aby przypomnieć, że harmonijny rozwój osobowości dziecka zależy od poziomu równowagi trzech sfer: fizycznej, intelektualnej i społeczno – emocjonalnej. W wieku 3-7 lat następuje intensywny rozwój społeczny. Dziecko chodzące do przedszkola ma wiele okazji do uspołeczniania się. Uczy się nawiązywać kontakty z rówieśnikami i dorosłymi, przestrzegać reguł życia w zbiorowości, zawartych umów, kompromisów, samodzielności, zdyscyplinowania.


2. Przeprowadzenie zajęć otwartych dla nauczycieli i rodziców

Prowadzenie zajęć otwartych dla nauczycieli, to świetna okazja do dialogu na tematy związane z pracą w różnych grupach wiekowych. Podczas takich zajęć nauczyciel prowadzący ma świetną okazję zaprezentować swoje umiejętności, pochwalić się zdobytym doświadczeniem. Takie zajęcia to sposobność do merytorycznej dyskusji związanej z doborem metod i form pracy, realizacją zamierzonych celów.
W trosce o doskonalenie swojego warsztatu pracy oraz podwyższanie jakości pracy przedszkola kontynuowałam pracę z wychowankami przy wykorzystaniu metod innowacyjnych
W trakcie podejmowania działań związanych z doskonaleniem swojego warsztatu pracy zwracałam uwagę na poszukiwanie różnorodnych form i metod w pracy wychowawczo – opiekuńczej . W swojej pracy wykorzystywałam różnorodne metody m.in.:
• Pedagogika zabawy – Klanza
• Metoda Dennisona – trening mózgu
• Metoda Weroniki Sherborne
• Metody relaksacyjne
• Mobilna rekreacja muzyczna M. Kieryłła
• Metoda Dobrego Startu wg M. Bogdanowicz
• Metoda I. Majchrzak
• Metoda E. Gruszczyk – Kolczyńskiej

Zajęcia otwarte dla rodziców są doskonałą okazją do ujrzenia efektów pracy dzieci i mojej, ogromnego zaangażowania w pracę oraz zaprezentowania wiedzy i umiejętności dzieci. Cieszą się one dużym uznaniem wśród rodziców. Wszystkie zajęcia zostały pozytywnie ocenione. Podkreślono prawidłową organizację zajęć, sposób prowadzenia, atmosferę współpracy oraz aktywny udział dzieci.


3. Udostępnienie materiałów edukacyjnych innym nauczycielom

Udostępnianie informacji i ciekawych scenariuszy przekazuję nauczycielkom podczas szkoleń Rady Pedagogicznej i spotkań w ramach WDN. Materiały te omawiane są na bieżąco i stanowią temat do dalszej pracy. Z materiałów tych korzystają nie tylko nauczycielki z naszego przedszkola. W tym roku przekazałam zestawienie ciekawych scenariuszy nauczycielce z Miejskiego Przedszkola nr 12 w Częstochowie i nauczycielce z Zespołu Przedszkolnego w Boronowie.
Efektem takiej wymiany informacji są;
• Nabycie nowych doświadczeń w organizacji przedszkola.
• Nabycie umiejętności dzielenia się swoim dorobkiem.
• Nawiązanie bliższego kontaktu z nauczycielami innych placówek.
• Doskonalenie metod i technik pracy w dzieckiem.


4. Pełnienie funkcji opiekuna praktyki pedagogicznej

W okresie stażu sprawowałam opiekę nad studentką V roku Nauczania Początkowego i Wychowania Przedszkolnego, która odbywała praktykę pedagogiczną w naszym przedszkolu. Prowadziłam zajęcia i hospitowałam zajęcia prowadzone przez studentkę. Starałam się w zajęciach przekazać maksimum swojej wiedzy pedagogicznej, stosować metody aktywizujące, adekwatne do zajęć. Zapoznałam ją także z problemami wychowawczymi jakie mogą występować u dzieci w wieku 5-6 lat. Podkreśliłam jak ważna jest staranna obserwacja każdego dziecka, aby dostrzec dzieci zdolne, dzieci odbiegające intelektualnie i manualnie od grupy, a co za tym idzie rozpocząć pracę indywidualną.
Studentka przedstawiała przygotowane przez siebie konspekty, które wspólnie omawiałyśmy i w miarę potrzeby nanosiłyśmy poprawki. Po zakończonych zajęciach omawiałam je w oparciu o wskazania metodyczno – dydaktyczne. Studentka z uwagą przyjmowała wszelkie spostrzeżenia i wskazówki i stosowała je w kolejnych etapach praktyki.

Realizacja powierzonego zadania przyniosła mi wymierne korzyści:
• motywacją do pracy,
• satysfakcja ze sprostania tak ważnym obowiązkom,
• pogłębienie wiedzy pedagogicznej,
• podniesienie wiedzy pedagogicznej,
• możliwość dzielenia się wiedzą i doświadczeniem pedagogicznym.


5. Prowadzenie warsztatów upowszechniających zabawy przeciw agresji

W 2011 roku prowadziłam w Samorządowym Ośrodku Doskonalenia warsztaty dla nauczycieli na temat „Zabawy przeciwko agresji”.
Przedstawiłam tam kilka zabaw, których celem jest eliminowanie agresywnego zachowania wśród dzieci. Wiemy, że agresywne zachowanie może przejawiać się w 3 formach:
- W formie izolowania się, nie patrzenia na siebie nawzajem, wzajemnego unikania się, nie odzywania się do siebie, trwałego zerwania wszelkich stosunków itp.
- W formie „demonstrowania” aktywnego okazywania swego niezadowolenia przez gesty, miny, wyrzuty i wymówki, mniej lub bardziej przejrzyste aluzje.
- W formie ataku, agresji polegającej na czynnościach zmierzających do zaszkodzenia danej osobie, osłabienia jej, sprawienia bólu.
Warsztaty te dały mi szansę podzielenia się wiedzą i doświadczeniem z innymi nauczycielami, a jednocześnie mam nadzieję, że chętnie będą wykorzystywane w pracy z dziećmi.


6. Zamieszczenie publikacji w Biuletynie Częstochowskim

Chcąc podzielić się swoimi doświadczeniami wynikającymi z praktyki zawodowej kolejną podjętą przeze mnie formą dzielenia się wiedzą było zamieszczenie publikacji w Biuletynie Częstochowskim.
Publikacja dotyczyła "Nocy Baśniowej", którą w tym roku organizowałam po raz pierwszy. Scenariusz wraz z całym przebiegiem tej nietypowej lekcji oraz zdjęcia zostały przesłane do redakcji. W odpowiedzi otrzymałam potwierdzenie ukazania się mojej publikacji w numerze wrześniowym.

Zamieszczenie publikacji w Biuletynie pozwoliło mi na:
- nabycie nowych doświadczeń,
- szeroką popularyzację własnej pracy,
- szerokie grono nauczycieli uzyskało nowe pomysły i rozwiązania do pracy wychowawczo-dydaktycznej.


& 8 ust.2 pkt. 4a
Opracowanie i wdrożenie programu dotyczącego działań edukacyjnych, wychowawczych, opiekuńczych lub innych związanych odpowiednio z oświatą, pomocą społeczną lub postępowaniem w sprawach nieletnich.

1. Opracowanie i wdrożenie programu własnego „ Największym skarbem jest zdrowie”

Zanim przystąpiłam do opracowania a potem realizacji programu wychowawczego z edukacji zdrowotnej, szukałam informacji na wiele nurtujących mnie pytań. Na część z nich otrzymałam odpowiedź poprzez:
• Studiowanie literatury fachowej celem zrozumienia znaczenia edukacji zdrowotnej w życiu przedszkolaka,
• Studiowanie literatury dotyczącej pisania programów,
• Udział w szkoleniach na temat konstruowania programów autorskich,
• Konsultacje z nauczycielami, dyrektorem przedszkola.
Uzyskana wiedza, własne przemyślenia upewniły mnie, że jestem przygotowana, aby napisać program.
Zgodnie z zaplanowanymi celami i zadaniami, które założyłam oraz etapami działań, by te cele osiągnąć skoncentrowałam się na zabawie jako podstawowej formie działalności w wieku przedszkolnym, ponieważ poprzez zabawę dzieci chętnie się uczą.
Podczas swojej pracy wykorzystałam wiele pomysłów już wcześniej opracowanych, wiele nowych pomysłów zrodziło się podczas kontaktów z dziećmi, zawsze były dostosowane do problemów, z którymi borykały się moje dzieci.
Przed przystąpieniem do wdrożenia opracowanego programu na zebraniu z rodzicami zapoznałam ich z celami i ze sposobem realizacji z dziećmi.
Program ten był realizowany w naszym przedszkolu od września 2009 roku.
Program z edukacji zdrowotnej: „Największym skarbem jest zdrowie”. wdrożyłam do pracy w przedszkolu. Program został zatwierdzony uchwałą Rady Pedagogicznej w Przedszkolu nr 2 w Częstochowie. Uzyskał akceptację ze strony Rady Rodziców i Rady Pedagogicznej.
Program własny „ Największym skarbem jest zdrowie” składa się z działów:
1. Kształtowanie nawyków higieniczno – zdrowotnych – czystość osobista, zdrowie.
2. Bezpieczeństwo w życiu codziennym, radzenie sobie w sytuacjach trudnych.
3. Właściwe odżywianie dzieci.
4. Propagowanie zdrowego stylu życia poprzez częste przebywanie na świeżym powietrzu.
5. Kształtowanie właściwej postawy wobec otaczającego środowiska.
6. Kształtowanie pozytywnych relacji między członkami rodziny i społeczności.
Głównym celem programu jest dbałość o zdrowie, sprawność ruchową, harmonijny rozwój, kształtowanie prawidłowej postawy ciała, oraz wyrabianie nawyków higieniczno- zdrowotnych.
Treści zawarte w programie dotyczą edukacji na rzecz dbania o zdrowie, sprawność ruchową, harmonijny rozwój, kształtowanie prawidłowej postawy ciała, oraz wyrabianie nawyków higieniczno- zdrowotnych. Właściwa ich realizacja umożliwia wytworzenie u dzieci nawyku dbania o zdrowie w szerokim tego słowa znaczeniu.
Program ten pomaga również przełamać barierę strachu z różnymi specjalistami którzy zajmują się profilaktyką zdrowotną ( lekarz, stomatolog).
Program z edukacji zdrowotnej „ Największym skarbem jest zdrowie” ukazuje możliwość urzeczywistnienia idei promocji zdrowia już w przedszkolu
Podczas realizacji treści programowych realizowane były m.in.:
• Dzieci nasze gościły w przedszkolu panią stomatolog, od której dowiedziały się co robić, aby nasze ząbki były zawsze piękne i lśniące.
• W naszym przedszkolu odbył się konkurs międzygrupowy „ Co przedszkolaki wiedzą o zdrowiu”. W ten sposób zachęcałyśmy wszystkie dzieci do zdrowego stylu życia.
• W naszym przedszkolu obchodziliśmy Światowy tydzień zdrowia. Aby zachęcić naszych wychowanków do jedzenia dużej ilości warzyw i owoców, przeprowadziłyśmy konkurs na „ Najładniejszą, najbardziej kolorową, zdrową kanapkę”. Dzieci chętnie wykonywały kanapki, a potem je zjadały.
• Dzieci wzięły udział w wystawie grzybów, zorganizowanej przez Sanepid w Częstochowie. Panie zapoznały dzieci z grzybami jadalnymi oraz trującymi jak również skutkami zjedzenia grzybów trujących. Następnie obejrzeliśmy slajdy przedstawiające różne grzybki- te jadalne i te trujące. Przedszkolaki miały okazję zobaczyć zwierzęta żyjące w lesie oraz obejrzeć przez mikroskop różne grzybki.
• Odwiedziła nas pani policjantka, która zapoznała dzieci z przepisami obowiązującymi maluchów podczas jazdy w samochodzie oraz jazdy na rowerku. Zwróciła też szczególną uwagę na fakt, że poruszanie się po drogach może się odbywać wyłącznie pod opieką dorosłych. Rozmawiała z przedszkolakami na temat sygnalizacji świetlnej oraz znaków drogowych. W tym temacie dzieci wykazały się znakomitą wiedzą.
• Dzieci były z wizytą w Poradni Stomatologicznej. Zapoznały się tam z gabinetem, urządzeniami i ich zastosowaniem. Lekarz stomatolog przyjęła nas bardzo serdecznie, udzieliła informacji i wskazówek jak dbać o zęby. Każdemu dziecku skontrolowała stan uzębienia oraz założyła kartę kontrolną. Dzieci okazały się prawdziwymi bohaterami ponieważ nikt nie płakał, nikt się nie bał a wręcz przeciwnie- towarzyszył im uśmiech.. Na zakończenie dzieci otrzymały dyplomy wzorowego pacjenta oraz informacje dla rodziców o stanie ząbków.
• Dzień marchewki” zorganizowany w przedszkolu. Z tej okazji każde z nas w tym dniu było ubrane na pomarańczowo. Przygotowaliśmy pyszną surówkę z marchewką i jabłkiem, którą dzieci zjadły a dla naszych rodziców zorganizowaliśmy degustację naszych kulinarnych witaminek.
• W roku 2010/2011 realizowany był profilaktyczny program zdrowia psychicznego „ Przyjaciela Zippiego”.
• W roku 2010/2011 realizowany był program „ Czyste powietrze wokół nas”, który miał na celu pokazanie szkodliwości palenia papierosów i przebywania w zadymionych pomieszczeniach.

Udział dzieci w realizacji programu „ Największym skarbem jest zdrowie” wpłynął korzystnie na kształtowanie nawyków higieniczno – zdrowotnych, właściwe odżywianie się i prawidłowe zachowanie się w czasie spożywania posiłków. Zachęcił także do częstego przebywania na świeżym powietrzu bez względu na temperaturę.


2. Wdrożenie programu adaptacyjnego „ Po raz pierwszy przekroczyć próg przedszkola”

Kolejnym, ważnym dla mnie, rodziców i dzieci przedsięwzięciem było wdrożenie programu adaptacyjnego „Po raz pierwszy przekroczyć próg przedszkola”. Przedsięwzięcie w dużym stopniu zminimalizowało stres dziecka po przekroczeniu progu przedszkola i rozłąki na krótki czas z rodzicami. Dziecko bardzo przeżywa pobyt w przedszkolu po raz pierwszy, więc postanowiłam zorganizować „Dni otwarte w przedszkolu”. Podczas tych dni rodzice i dzieci razem uczestniczyli w zajęciach przedszkolnych. W trakcie zajęć i zabaw rodzice mogli zaobserwować swoje pociechy na tle grupy. Każdy z rodziców otrzymał kartkę, na której wypisałam „Cenne porady”, które informowały rodziców, w jaki sposób można przezwyciężyć stres u dziecka podczas pobytu po raz pierwszy w przedszkolu. Każdy z rodziców poinformował mnie o usposobieniach swojego dziecka, umiejętnościach oraz ewentualnych chorobach (poprzez wypełnienie ankiety).

Przedsięwzięcie to pomogło dzieciom:
• Przezwyciężyć stres przed przyjściem po raz pierwszy do przedszkola.
• Zapoznać się z pracownikami.
• Zwiedzić wszystkie pomieszczenia znajdujące się w przedszkolu.
• Bawić się wspólnie z rodzicami i innymi dziećmi.
• Uświadomić sobie, że w przedszkolu jest bezpiecznie i można się dobrze bawić.


§ 8 ust. 2 pkt. 4 c
Poszerzenie zakresu działań szkoły, w szczególności dotyczących zadań dydaktycznych, wychowawczych lub opiekuńczych.

1. Przygotowanie dzieci do konkursów

W mojej pracy pedagogicznej dużą rolę przywiązuję do osiągnięć indywidualnych i zespołowych moich wychowanków. W związku z tym aktywnie przygotowuję dzieci do udziału w różnych konkursach plastycznych.
Dzieci bardzo chętnie uczestniczą w tego typu konkursach i czekają w napięciu na wyniki.
Udział w konkursach upewnił mnie, że dzieci lubią rywalizację, są zawsze dobrze przygotowane, promują swoje przedszkole, nabywają pewności siebie i kształcą umiejętności plastyczne poprzez wykonywanie prac różną techniką.


2. Współpraca ze Szkołą Podstawową nr 40 i 1 w Częstochowie

W roku szkolnym 2009/2010 nawiązałam współpracę ze Szkołą Podstawową nr 40 i nr 1 w Częstochowie. Celem tej współpracy jest wymiana doświadczeń zawodowych, a także integracja dzieci z naszego przedszkola z dziećmi już chodzącymi do szkoły. Dzieci ze Szkoły Podstawowej nr 40 były u nas na zabawie Andrzejkowej, na której wspólnie wspaniale się bawiły. Były wróżby, konkursy i drobne upominki. My natomiast gościliśmy u nich na „Powitaniu Wiosny”. Dzieci wspólnie żegnały zimę. Z kolorowych kwiatów tworzyły postać Wiosny, która towarzyszyła nam w drodze do przedszkola.
W Szkole Podstawowej nr 1 byliśmy z okazji dni otwartych szkoły. Dzieci zwiedziły budynek szkolny, brały udział w zajęciach komputerowych, oglądały inscenizację o treści ekologicznej w wykonaniu swoich starszych kolegów.
Zostaliśmy zaproszeni na salę gimnastyczną, do biblioteki, do świetlicy i stołówki szkolnej, gdzie dzieci otrzymały drobne upominki zrobione przez starszych kolegów.


3. Współpraca z Miejskim Przedszkolem nr 12 w Częstochowie

Współpracę nawiązałam również z Miejskim Przedszkolem nr 12 w Częstochowie. 12 XI 2009 - Starszaki z Miejskiego Przedszkola nr 12 odwiedziły nas, aby wystawić u nas sztukę pt. "Wizyta czarownicy Agaty". Agata była strasznym brudasem a dzieci wytłumaczyły jej, że aby być zdrowym, należy często myć ręce, kąpać się i dbać o zęby.
W czerwcu zorganizowałyśmy z koleżanką konkurs między przedszkolny: Czy znasz tę bajkę”. Udział w konkursie wzięły dzieci z naszego przedszkola i przedszkola nr 12.


4. Współpraca ze Szkołą Muzyczną.

W miesiącu marcu dzieci z grupy starszej zostały zaproszone do Szkoły Muzycznej na koncert z okazji 200 rocznicy urodzin polskiego kompozytora Fryderyka Chopina. Dzieci w ciszy i skupieniu wysłuchały kilku utworów wykonanych przez uczniów tejże szkoły, a także miały możliwość obejrzenia i zaznajomienia się z niektórymi instrumentami. Głównym celem jednak tego spotkania było przybliżenie dzieciom postaci bohatera koncertu – Fryderyka Chopina.
Do Szkoły Muzycznej dzieci z naszego przedszkola chodzą na cykliczne spotkania co drugi miesiąc. Są to ciekawe lekcje muzyki prowadzone przez uczniów dla dzieci w wieku przedszkolnym.
Dzięki tym spotkaniom dzieci :
• poznały wiele instrumentów muzycznych;
• zapoznały się z niektórymi terminami muzycznymi;
• dostrzegają zmiany dynamiki, tempa i wysokości dźwięku;
• chętnie uczestniczą w zbiorowym śpiewie;
• dowiedziały się, że muzyki poważnej należy słuchać w ciszy i skupieniu.


5. Współpraca ze Strażą Pożarną

Działania edukacyjne w celu kształtowania u dzieci właściwych postaw w obliczu zagrożenia, podjęłam we współpracy z Komendą Straży Pożarnej w Częstochowie.
- w ciągu ostatnich lat systematycznie w maju przedszkolaki spotykają się ze strażakami w miejscowej remizie strażackiej. Dzieci miały możliwość poznać wygląd wozu strażackiego, jego wyposażenie oraz zobaczyć podręczny sprzęt gaśniczy, dowiedziały się też jak zachować się w razie zagrożenia pożarem. Utrwaliły sobie numer alarmowy straży pożarnej.
Strażacy dokładnie wyjaśniali na czym polegają i jak przebiegają rożne akcje strażackie.


6. Współpraca z policją

We współpracy z Komendą Miejską Policji w Częstochowie podjęłam działania w celu poprawy stanu bezpieczeństwa dzieci . Były to :
- spotkania z policjantami z sekcji ruchu drogowego na temat bezpiecznego poruszania się dzieci po jezdni, chodniku, na wsi i w mieście.
- pogadanka z dzielnicowym podczas której dzieci dowiedziały się w jakich warunkach można bezpiecznie bawić się pobliżu domu. Poznały też zasady bezpiecznego zachowania się w przypadku zetknięcia się z ogniem, gazem, prądem i wodą oraz w kontaktach z nieznajomymi.
- pokazy tresury psów policyjnych i ich umiejętności. Dzieci poznały sposoby prawidłowego zachowania się w przypadku ataku psa. Poznały również bezpieczne pozycje chroniące ciało przed pogryzieniem w przypadku ataku psa. Dzieci chętnie ćwiczyły pozycję „ stój”, na „żółwika”.
- oglądanie filmów edukacyjnych prezentowanych przez policjantów - dzieci poznały rolę i znaczenie noszenia przez pieszych i rowerzystów znaczków odblaskowych.

7. Współpraca z Gazetą Wyborczą

Nawiązując współpracę z redakcją Gazety Wyborczej zapraszałam redaktorkę na niektóre imprezy organizowane w przedszkolu. Na łamach prasy ukazały się m.in. życzenia dla Babć i Dziadków z okazji ich święta, oraz artykuł z zorganizowanej dla dzieci " Baśniowej Nocy"..
Ukazanie się zdjęć i artykułów w prasie przyczyniło się do promocji przedszkola w najbliższym środowisku. Gazeta Wyborcza jest bardzo popularna i chętnie czytana przez czytelników.


8. Organizacja imprez okolicznościowych dla przedszkola i środowiska lokalnego

Organizacja imprez okolicznościowych związana jest ściśle z pracą wychowawczą nauczyciela. Pozwala ona na lepsze poznanie dzieci w różnych sytuacjach. Jest to atrakcyjny i uzasadniony sposób oddziaływań dydaktyczno-wychowawczych. Stanowi jeden z czynników wzbogacających osobowość dziecka, dający możliwość poznania różnych wartości, przeżyć emocjonalnych.

Takie twórcze działanie spotyka się z uznaniem rodziców i dzieci. Dzięki temu dzieci uczą się szacunku dla wspólnego dobra, odpowiedzialności za siebie i innych.



§ 8 ust. 2 pkt 4 e

Wykonywanie zadań na rzecz oświaty, pomocy społecznej lub postępowania w sprawach nieletnich we współpracy z innymi osobami, instytucjami samorządowymi lub innymi podmiotami


1. Współpraca z Poradnią Psychologiczno – Pedagogiczną

Jako nauczyciel grupy starszaków nawiązałam współprace z Poradnią Psychologiczno- Pedagogiczną. Pani psycholog miała z dziećmi cykl spotkań z zakresu edukacji społeczno – emocjonalnej. Celem tych spotkań było pokazanie dzieciom w jaki sposób radzić sobie ze złymi emocjami takimi jak złość i gniew. Po tym cyklu spotkań odbyło się zebranie z rodzicami i panią psycholog. Rodzice mogli dowiedzieć się jak radzić sobie z emocjami naszych dzieci.
Współpraca z Poradnią daje mi możliwość wymiany doświadczeń oraz wskazówki do dalszej pracy z dziećmi.

2. Udział w akcji „ Czysta Częstochowa” – zbiórka baterii.

W tym roku braliśmy udział w akcji „ Czysta Częstochowa” organizowanej przez Częstochowskie Przedsiębiorstwo Komunalne pod patronatem Prezydenta Miasta. Akcja ta polegała na zbiórce zużytych baterii. Troje dzieci z naszego przedszkola zostało wyróżnionych .
Celem konkursu było m.in. podniesienie poziomu świadomości o zagrożeniach, jakie niesie ze sobą nieprawidłowa gospodarka niebezpiecznymi odpadami, a także rozwijanie fascynacji przyrodą, uświadomienie konieczności przeciwdziałania zagrożeniom środowiska, w tym konieczności selektywnej zbiórki baterii i ich recyklingu.


3. Udział w akcji „ Góra grosza”

W tym roku jak i w latach poprzednich nasze przedszkole brało udział w akcji „Góra grosza”. Celem akcji jest zebranie funduszy na program pomocy dzieciom odseparowanych od rodziny. Dotychczasowe edycje utwierdziły nas w przekonaniu, jaką siłę może mieć jeden grosz.
Nasze dzieci dowiedziały się, że jeden grosz to tak niewiele, ale cała góra grosza może pomóc dzieciom takim jak one, które nie mają własnych rodzin.


4. Współpraca z Miejskim Ośrodkiem Pomocy Społecznej

W maju dzieci z naszego przedszkola odwiedziły Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej – Centrum Pomocy Dziecku Niepełnosprawnemu i Jego Rodzinie w Częstochowie. Przedszkolaki poszły tam w celu zintegrowania się z dziećmi chorymi. Mieliśmy okazję obejrzenia całego ośrodka, sal zabaw i gabinetów rehabilitacyjnych. Przedszkolaki przedstawiły dzieciom program literacki „ Częstochowa to dobre miasto”.
Uważam, iż udział w takich przedsięwzięciach uczy dzieci pokory i wrażliwości na ludzkie nieszczęścia. Dzieci cieszą się, kiedy swoimi występami mogą uradować swoich chorych kolegów i koleżanki.


5. Współpraca z Miejską Biblioteką Dzieci i Młodzieży

W ramach podjętych we współpracy działań dzieci często odwiedzały bibliotekę. Tam poznały bogaty księgozbiór bajek dla dzieci i różne rodzaje literatury. Brały również udział w lekcjach bibliotecznych w czasie których poznawały bohaterów bajek. Byliśmy zapraszani na "Andrzejki", " Dzień Pluszowego Misia". W trakcie tych spotkań dzieci wspaniale się bawiły. Wykonywały wspólne prace plastyczne, z których później organizowano wystawę. Kilka razy odwiedziła nas w przedszkolu pani bibliotekarka. Odwiedziny te powiązane były ze zbliżającymi się świętami, w trakcie których dzieci uczyły się jak w prosty sposób zrobić świąteczne elementy dekoracyjne.

Organizacja podjętych działań przyczyniła się do:
- uatrakcyjnienia pobytu dzieci w przedszkolu,
- wymiany doświadczeń z pracownikami biblioteki.
- zachęcania dzieci do słuchania bajek czytanych przez dorosłych.



& 8 ust. 2 pkt. 5.
Umiejętność rozpoznawania i rozwiązywania problemów edukacyjnych, wychowawczych lub innych, z uwzględnieniem specyfiki typu i rodzaju szkoły, w której nauczyciel jest zatrudniony.

1. Opis i analiza pracy z dzieckiem z zaburzeniami w sferze emocjonalnej ze skłonnością do nadpobudliwości.

WSTĘP

Termin „nadpobudliwość psychoruchowa” dotyczy zarówno sfery ruchowej jak i psychicznej. Przejawia się w postaci wzmożonego pobudzenia ruchowego, nadmiernej reaktywności emocjonalnej oraz zaburzeniach funkcji poznawczych. Dzieci nadpobudliwe są bardzo kłopotliwe dla otoczenia. Swoim zachowaniem stwarzają wiele problemów wychowawczych zarówno rodzicom w domu jak i nauczycielom w przedszkolu, szkole. Dzieciom nadpobudliwym należy poświęcać dużo uwagi. Wymagają one nie tylko specjalnego sposobu postępowania ale również odpowiedniej postawy rodziców i wychowawców.

IDENTYFIKACJA PROBLEMU

Problem dotyczy Maćka – lat 6. Już od pierwszych dni pobytu chłopca w mojej grupie zauważyłam u niego niepokojące objawy jakie występują u dzieci przy nadpobudliwości psychoruchowej. Wydaje się nie słuchać tego, co się do niego mówi, często jest w ruchu „biega jak nakręcony”, zachowuje się głośno, jest na przemian milczący i nadmiernie gadatliwy, łatwo rozprasza się pod wpływem zewnętrznych bodźców, ma trudności ze spokojnym bawieniem się, ma kłopoty z zaczekaniem na swoją kolej, nie może dłużej usiedzieć w jednym miejscu, często wybucha złością, jest płaczliwy, zaczepia dzieci stwarzając konflikty,
jest agresywny.
Zajęłam sie tym problemem ponieważ zachowanie Maćka utrudniało mi prowadzenie zajęć. Maciek skupiał na sobie uwagę całej grupy. Nie uczestniczył w zajęciach tylko spacerował lub skakał po sali, rozrzucał zabawki, rozpraszał uwagę kolegów. Działania wychowawcze zmierzające do opanowania nadpobudliwości chłopca i przeciwdziałania jej skutkom postanowiłam zacząć jak najwcześniej.

GENEZA I DYNAMIKA ZJAWISKA

Maćka poznałam kiedy przyszło mi prowadzić grupę sześciolatków. Już na początku roku szkolnego dało sie zauważyć, że Maciek zachowuje się niegrzecznie. Zaczęłam obserwować chłopca. Maciek nie brał udziału w zajęciach, ale przeszkadzał innym dzieciom. Biegał, skakał, rozpraszał uwagę kolegów. Naśmiewał się z ich rysunków, chociaż sam zaledwie „bazgrał” lub w ogóle nie chciał rysować. Maciek często miał trudności ze skupieniem uwagi. Nie mógł usiedzieć przy stole. Dużym problemem było wykonywanie ćwiczeń w książce. Często wstawał od stołu, zmieniał miejsce, zabierał kolegom kredki, zaczepiał ich podczas zajęć. Dłuższą uwagę skupiał tylko podczas słuchania czy oglądania bajek.
Maciek wychowuje się w pełnej rodzinie. Jest jedynakiem. Sytuacja materialna rodziny jest wystarczająca. Zanim Maciek przyszedł do przedszkola zajmowała sie nim niania. Była to starsza pani, z którą Maciek był bardzo emocjonalnie związany. Mirusia, bo tak nazywał ją Maciek bardzo kochała chłopca i na wszystko mu pozwalała. Wyręczała go we wszystkich czynnościach. Kiedy mama w czasie wakacji nauczyła Maćka samodzielnie zakładać buty, czy posługiwać sie sztućcami to po wakacjach niania znów go karmiła i ubierała.
Chłopiec zawsze był otoczony opieką i miłością, lecz proces wychowawczy nie zawsze przebiegał prawidłowo. Niekorzystnie na dziecko z pewnością wpłynęła niekonsekwencja rodziców oraz nadopiekuńczość niani. Dziecko wychowywane niekonsekwentnie, nie wie czego w danym momencie od niego oczekują rodzice. Nie ma także równowagi w nagradzaniu i karaniu.

ZNACZENIE PROBLEMU

W związku z problemem zapoznałam sie z literaturą fachową. Odbyte szkolenia
a także moje własne doświadczenia nabyte w ciągu wieloletniej pracy pomogły mi stwierdzić, że Maciek przejawia typowe reakcje dziecka nadpobudliwego.
Niepokojące zachowania chłopca sprowadzają sie do:
nadmiernej ruchliwości,
wzmożonej emocjonalności,
specyficznych zaburzeń funkcji poznawczych, przejawiających się głównie w formie koncentracji uwagi.
Nadpobudliwość chłopca charakteryzuje znaczna męczliwość, brak wytrwałości, nierównomierność tempa i wydajności pracy. Często nie doprowadza pracy do końca, oczekuje ciągłej pomocy, chociaż powierzone zadania są na miarę jego możliwości. Jego uwaga jest chwiejna, natomiast zapamiętywanie bezpośrednie i trwałość pamięci na wyższym poziomie niż u kolegów w grupie. Maciek ze względu na brak umiejętności przestrzegania zasad i skłonności do nadmiernie żywych reakcji emocjonalnych, stwarzanie sytuacji konfliktowych w gronie rówieśników, łatwości obrażania się na wszystkich stał się dzieckiem nie lubianym przez grupę. Nie cieszył się popularnością wśród kolegów.

PROGNOZA

Negatywna:
• będzie miał coraz większe trudności w nawiązywaniu kontaktów z rówieśnikami,
• narastające konflikty, brak współdziałania w grupie może doprowadzić do odrzucenia chłopca przez grupę rówieśników,
• może spowodować obniżenie się u niego poczucia własnej wartości,
• trudności z wyrażaniem uczuć,
• w wyniku słabej koncentracji dziecko nie osiągnie dojrzałości szkolnej, co z kolei stanie się przyczyną problemów w przyszłej nauce szkolnej.
Pozytywna:
• ustąpią trudności wychowawcze,
• zostanie zniwelowana nadpobudliwość w sferze ruchowej i emocjonalno- -uczuciowej,
• zmniejszy się agresja chłopca wobec otoczenia,
• nauczy się unikania konfliktów z kolegami,
• dziecko będzie akceptowane przez grupę rówieśniczą,
• zwiększą się jego możliwości w zakresie koncentracji uwagi,
będzie się chętnie uczyć, dzięki czemu osiągnie gotowość do podjęcia nauki w szkole.

PROPOZYCJE ROZWIĄZAŃ

• Rozstrzyganie na bieżąco wszystkich sytuacji konfliktowych.
• Rozmowa z Maćkiem i całą grupą na temat rozwiązywania konfliktów oraz tolerancji wobec innych.
• Angażowanie Maćka do pracy w grupie i powierzanie mu roli lidera.
• Wprowadzenie zabaw integracyjnych.
• Powołanie " pogotowia koleżeńskiego".
• Zorganizowanie konkursu na najsympatyczniejszą koleżankę i kolegę.
• Zachęcanie chłopca do regularnego wykonywania czynności, z którymi dobrze sobie radzi, wzmocni to jego samoocenę i poczucie własnej wartości.

WSKAZANIE ODDZIAŁYWAŃ I EFEKTY PRACY.

W efekcie wdrożonych przeze mnie działań oraz zaangażowania rodziców Maćka zaczęłam zauważać pierwsze oznaki „postępowania naprawczego”. Maciek zaczął brać czynny udział w zajęciach, przestał przeszkadzać, chętniej wykonywał polecenia. Starał sie czekać na swoją kolej chociaż czasami było mu trudno zapanować nad swoimi emocjami. Wprawdzie zdarzały mu się wybuchy złości i brak chęci do pracy ale nie były one tak częste i nasilone. Również coraz rzadziej dochodziło do konfliktów chłopca
z rówieśnikami, szukał z nimi kontaktu i coraz częściej znajdował kolegów do zabawy.


2.Opis i analiza rozpoznawania i rozwiązywania przypadku wychowawczego.
Dziecko zdolne.

IDENTYFIKACJA PROBLEMU

Każde dziecko przychodzące na świat jest wyjątkowe i każde przynosi ze sobą bagaż możliwości, między innymi zdolności.
W swojej pracy zawsze zwracam uwagę na dzieci, które są zdolne lub uzdolnione w jakimś kierunku oraz takie, które maja problemy. Uważam, że należy nie tyko poświęcać czas dzieciom z trudnościami, ale również tym zdolnym. One również wymagają naszej pomocy i stwarzania im warunków odpowiadających ich potrzebom i zainteresowaniom. Należy je wspierać ukierunkowywać i dowartościowywać. Naszym celem powinno być jak najlepsze wykorzystanie ich potencjału. Rozwój ich zdolności zależeć będzie od sposobu pracy , zarówno w przedszkolu jak i w domu.

Wśród dzieci mojej grupy, sześciolatków, już do pierwszych dni zauważyłam, że jeden chłopiec posiada duży potencjał wiedzy i umiejętności wykraczający poza możliwości dzieci w tym wieku. Piotruś płynnie czytał, dodawał i odejmował w zakresie 10 i więcej, szybko uczył się wierszy, pięknie i odważnie je recytowała, posiadał bogate słownictwo, uczył się z przyjemnością i wyraźnym zaciekawieniem, był bardzo aktywny na zajęciach, ciekawy świata i ludzi, był dociekliwy zadawał wiele pytań, posiadał bogatą wyobraźnię. Zauważyłam też, że chłopiec bardzo dobrze dogaduje się ze swoimi kolegami. Czasami przeszkadzał w czasie zajęć, manifestując swoje znudzenie i brak zainteresowania. Wszystkie elementy zachowania dziecka wskazywały na to, że mam do czynienia z dzieckiem zdolnym. Wbrew pozorom praca z takim deckiem nie jest łatwa, gdyż trzeba mu stworzyć takie warunki rozwoju, aby nie straciło zapału do pracy.

GENEZA I DYNAMIKA ZJAWISKA

Piotruś jest pierwszym dzieckiem w rodzinie , ma maleńką siostrę. Z obojgiem rodziców ma doskonały kontakt, co widać w czasie różnych uroczystości, na które zawsze wspólnie przychodzili. Rodzice poświęcali chłopcu bardzo dużo uwagi. Kiedy na świat przyszła jego mała siostra nie czuł sie odtrącony, a wręcz przeciwnie opowiadał mi jakim jest świetnym pomocnikiem dla swojej mamy. Tata traktował go jak kumpla. Razem grali w pikę, jeździli na rowerze, albo czytali ciekawe książki, którymi interesował się Piotruś.
Piotruś był dzieckiem, które cały czas coś opowiadało, pytało o rzeczy, które go interesowały. Uwielbiał bawić się z kolegami. Był śmiały i odważny. Jednak nie ubił prac manualnych. Wykonywał je bardzo wolno, albo szybko, żeby się pozbyć problemu za to bardzo niedokładnie. Na zajęciach ciągle zgłaszał się do odpowiedzi nie dając szansy innym dzieciom. Problem tkwił w tym, jak zorganizować pracę w grupie, aby jednocześnie realizować program obowiązujący wszystkie dzieci oraz rozwijać zdolności chłopca.

ZNACZENIE PROBLEMU

Często sam fakt posiadania zdolności, postrzegany bywa jako przywilej i jak się powszechnie sądzi, że nie ma potrzeby stwarzania dzieciom zdolnym jeszcze dodatkowych przywilejów otaczając je specjalną troską i opieką. Stosunek do uzdolnionych zamyka się w szerokiej gamie poglądów wyraźnie zróżnicowanych: od obojętności i przekonania, że i tak sobie poradzą, poprzez przekonanie o potrzebie ukierunkowania cech rozwoju, aż do poczucia zagrożenia, a niekiedy niechęci lub zawiści .
Dzieci zdolne zasługują na szczególne zainteresowanie. Zajecie się nimi jest ważne ze względu na to, że nauczyciel winien stworzyć warunki sprzyjające rozwojowi ich zdolności. W razie braku odpowiednich warunków do rozwijana posiadanych zdolności , zainteresowania mogą rozwijać się w niewłaściwym kierunku, przejawiając się w szkodliwej formie aktywności, stając się przez to powodem poważnych trudności wychowawczych. Stąd też uznałam, że należy z Piotrusiem podjąć systematyczną pracę, by należycie wykorzystać jego zdolności. Uczynić go swoim „ pomocnikiem”, który podczas zajęć będzie prezentował swoją wiedzę, umiejętności a przez to sam się realizował.

PROGNOZA
a) negatywna
W przypadku zaniechania odpowiednich oddziaływań nastąpi:
- zniechęcenie dziecka do aktywnej pracy z braku możliwości „zaistnienia”;
- zahamowanie uzdolnień;
- osiąganie wyników poniżej intelektualnych możliwości;
- obniżenie własnej samooceny;
- odmowa udziału w konkursach;
- brak aktywności i inicjatywy ze strony dziecka, a co za tym idzie niezadowolenie dziecka, jego rodziców i nauczycieli.

b) pozytywna
Wdrożenie odpowiednich oddziaływań pedagogicznych spowoduje:
- rozwój zdolności intelektualnych;
- doskonalenie pamięci słuchowej, dykcji, możliwości modulowania głosem;
- satysfakcja dziecka, jego rodziców i nauczycieli;
- wzrost poczucia własnej wartości;
- pozytywny wpływ na inne dzieci, które będą miały wór do naśladowania;
- udział w konkursach;
- osiąganie wysokich wyników.

PROPOZYCJE ROZWIĄZANIA

• Rozmowa z rodzicami chłopca, przedstawienie wagi problemu, zachęcanie do czytania fachowej literatury.
• Rozszerzenie zakresu wiedzy Piuotrusia i jego uzdolnień ponad poziom obowiązujący inne dzieci.
• Zachęcanie do udziału w konkursach organizowanych przez przedszkole i poza nim.
• Pobudzanie do aktywności intelektualnej poprzez indywidualny dobór zadań i metod pracy ( czytanie ze zrozumieniem, opowiadanie, rozwiązywanie zadań matematycznych, krzyżówek, rebusów).
• Czynne uczestniczenie w imprezach i uroczystościach przedszkolnych i poza (recytowanie wierszy, śpiewanie piosenek, odtwarzanie ról).
• Włączenie do pomocy koleżeńskiej innym dzieciom (pomoc dzieciom słabszym).
• Czytanie dzieciom bajek.
• Zachęcanie i włączanie do zabawy z kolegami .

WSKAZANIE ODDZIAŁYWAŃ I EFEKTY PRACY

Podjęte przeze mnie zadania, sprzyjały rozwijaniu zainteresowań i uzdolnień dziecka.Piotruś robił coraz większe postępy czerpiąc z nauki satysfakcję i motywację do większej aktywności. Chłopiec rozwiną swoje zdolności literackie. Coraz chętniej wykonywał prace plastyczne. Zawsze radosny i z zapałem podchodził do nowych wyzwań. Sam chętnie pomagał słabszym, cierpliwie tłumacząc zadanie. Świetnie wcielał się w różne role i je odgrywał. Swoimi występami uatrakcyjniał przedszkolne uroczystości. Był bardzo lubiany przez rówieśników i zapraszany do zabawy.
Osiągnięte sukcesy dały Piotrusiowi wiele satysfakcji i radości, a także mobilizowały do większego wysiłku.
Zgodnie z pozytywną diagnozą chłopiec rozwijał swoje zdolności w świadomy sposób. W swych działaniach był wspierany przez bliskie mu osoby i rówieśników. Mam nadzieję, że moja praca zaowocuje w przyszłości w kolejnych latach w szkole, i nie tylko.


Podsumowanie

Podsumowując swoją pracę w okresie stażu mogę powiedzieć, że osobiście
mam dużą satysfakcję z realizacji planu rozwoju zawodowego. Praca nad uzyskaniem statusu nauczyciela dyplomowanego stała się dla mnie wyzwaniem, a jednocześnie okazją do zweryfikowania opinii, jakim jestem pedagogiem i wychowawcą oraz na dostrzeżenie swoich mocnych i słabych stron.
Uzyskane wsparcie ze strony Pana Dyrektora i współpracowników w dużym stopniu przyczyniło się do zrealizowania zaplanowanych zadań, dzięki którym poszerzyłam swą wiedzę i umiejętności pedagogiczne, przyczyniłam się do podniesienia jakości pracy szkoły. W swojej pracy wykorzystuję metody, formy i techniki pracy, które umożliwiają wszechstronny rozwój dziecka. Jestem pozytywnie nastawiona na nowości dydaktyczne i metodyczne. Posiadam umiejętności stosowania technologii komputerowej, potrafię korzystać z zasobów Internetu. Umiem dzielić się z innymi swoją wiedzą i doświadczeniem. Podejmuję i realizuję zadania wykraczające poza obowiązki służbowe. Samodzielnie pogłębiam swoją wiedzę. Mam świadomość, że jeszcze wiele mogę i powinnam się nauczyć, bo ciągle zmieniająca się rzeczywistość stawia przede mną nowe wyzwania i zadania. Zmieniają się moje metody pracy, ale wszystkim moim działaniom przyświecać będzie nadal dobro i rozwój dziecka w rodzinie i w szkole. Zakończenie stażu nie oznacza końca działań. Zamierzam nadal doskonalić swoje kwalifikacje, podnosić jakość swojej pracy, by jeszcze lepiej realizować zadania szkoły.