Scenariusz imprezy walentynkowej

Scenariusz imprezy walentynkowej

Cel główny:
- wdrażanie do wspólnej pracy, zabawy.

Cele operacyjne:
- wyrabianie odpowiedzialności za powierzone zadania,
- zintegrowanie grupy dziewcząt i chłopców,
- rozwijanie kreatywności i wyobraźni.

Organizacja imprezy:
1. Wykonanie plakatu informującego o imprezie.
2. Przygotowanie scenografii: zawiesić napis „Walentynki na ostatki”, napompować balony, postawić stolik na scenie z lampką nocną .
3. Przygotować sprzęt nagłaśniający, komputer z podłączonym rzutnikiem
i ustawić ekran naprzeciwko. Postawić sztalugi z boku sali i przygotować
4 kubeczki z wodą, 4 pędzle i 4 kolory farb plakatowych oraz szaliki.
4. Na sali ustawić cztery koła krzeseł, a na środku ustawić mały stolik na którym jest napis koloru grupy. Ilość krzeseł musi być równa ilości uczestników.
5. Trzeba wcześniej policzyć ilość osób biorących udział w imprezie i wyciąć po tyle samo karteczek w czterech kolorach dających sumę uczestników. Następnie wkładamy je do naczynia z którego uczestnicy będą mogli wylosować kartkę w jednym z czterech kolorów, przypisujących go do danej grupy.
6. Przygotowanie nagród dla zwycięskiej drużyny np. poduszki w kształcie serc,
a dla pozostałych batoniki czekoladowe.

Przebieg imprezy
1. Wejście na salę: prowadzący stoi przed świetlicą z naczyniem w którym znajdują się karteczki w czterech kolorach. Osoby wchodzące kolejno losują je
i siadają przy kole z krzeseł z odpowiednim kolorem.
2. Wprowadzenie prowadzącego:
„Witamy wszystkich na imprezie „Walentynki na ostatki”. Zazwyczaj Walentynki w naszym internacie polegają na przedstawianiu scenek związanych z miłością. Dziś proponujemy wam imprezę, która polega na rozegraniu konkurencji o tematyce związanej ze Świętem Zakochanych. Nasze zmagania będzie oceniać komisja, w której zasiadają nasi Kochani wychowawcy. Powitajmy ich brawami.
Celem naszej imprezy jest wspólna zabawa dziewcząt i chłopców. Mamy również nadzieję, że wszyscy wezmą udział w przygotowanych konkurencjach walentynkowych. Zwłaszcza, że to dziś ostatni wieczór na huczną zabawę przed postem. Imprezę przygotował zarząd grupy chłopców. Poprosimy o brawa dla organizatorów, którzy są jednocześnie fundatorami nagród.
Wchodząc do świetlicy wylosowaliście kartkę z odpowiednim kolorem, który wskazał przydział do odpowiedniej grupy. Witam grupę żółtych (brawa), czerwonych (brawa), zielonych (brawa), i niebieskich(brawa).
Każda z drużyn musi wybrać lidera, który odpowiada za wyznaczenie osób do danego zdania. Będzie 5 konkurencji: Piosenka miłosna ( wybieracie 2 osoby), czytanie listu miłosnego (1 osoba), Taniec z balonami (2 osoby), Malowanie walentynki (2 osoby), Rzeźba miłości (5-6 osób, pozostali, którzy nie brali udziału w pozostałych konkurencjach). (Liczba osób do każdej konkurencji jest dostosowywana do ilości osób znajdujących się w grupach. Trzeba policzyć ile będzie znajdowało się w danej drużynie osób i rozdzielić je na wszystkie konkurencje tak, aby każdy wziął udział w jednej. Ostatnia konkurencja daje możliwość wzięcia udziału większej ilości osób, ale nie większej niż 8)
Nasze grono wychowawców oceni w skalo od 1 do 4. Punktacja będzie polegała na ustaleniu zajęcia miejsca przez odpowiednie drużyny (najlepsi otrzymają 1 miejsce czyli 1 pkt., 2 m-ce - 2 pkt, 3 m-ce - 3 pkt., najsłabsi 4 miejsce 4 pkt.). Nie może być miejsc równorzędnych Jeżeli ta sama osoba weźmie udział w więcej niż jednej konkurencji to ta grupa otrzyma 1 punkt więcej . Podsumowując: wygrywa ta drużyna, która uzyska najmniejszą ilość punktów.
Proszę o naradę w grupach i ustalenie uczestników do każdej konkurencji.

I. Piosenka miłosna

Zaczynamy pierwsza konkurencję, która polega na zaśpiewaniu piosenki o tematyce miłosnej.( Uczestnicy śpiewają piosenkę samodzielnie lub przy pomocy programu karaoke.)( Po każdej konkurencji osoba wyznaczona nanosi wyniki na planszę widoczną dla wszystkich).

II. Listy miłosne

Osoby czytające listy miłosne takich znanych postaci jak: Napoleona, Byrona, Mozarta i Jana II Sobieskiego będą oceniane za najlepszą interpretację. Prowadzący czyta wprowadzenie i historię powstania listu.
( W trakcie czytania gaśnie światło ogólne w świetlicy, pozostaje tylko zapalona lampka przy stoliku na scenie. Taki zabieg wprowadza atmosferę zadumy i ciszy na sali)

I. List
Prowadzący czyta wprowadzenie do I listu ”NAPOLEON DO JÓZEFINY (załącznik nr 1 a)
Uczestnik 1. czyta list ( załącznik nr 1 b)

II. List
Prowadzący czyta wprowadzenie do listu II” GEORGE BYRON DO LADY CAROLINE LAMB ( załącznik nr 2 a)
Uczestnik 2. czyta list (załącznik nr 2 b)

III. List
Prowadzący czyta wprowadzenie do listu MOZART DO ŻONY (załącznik
nr 3 a)
Uczestnik 3. czyta wylosowany list (załącznik nr 3 b).

IV. List
Prowadzący czyta wprowadzenie do listu KRÓL JAN SOBIESKI DO ŻONY MARYSIEŃKI ( załącznik nr 4 a).
Uczestnik 4. czyta list ( załącznik nr 4 b)

III. Taniec w parach z balonami

Z każdej grup wytypowana para tańczy w rytm muzyki, prowadzący zatrzymuje muzykę i oznajmia, że wkładamy balon pomiędzy głowy, następnie pomiędzy kolana, pary odwracają się do siebie i wkładany jest balon pomiędzy plecami pomiędzy pośladkami i.t.d. W trakcie tańca jury eliminuje pary, które nie utrzymują balonu lub za wolno tańczą i nie w rytm muzyki.

IV. Malowanie Walentynki

Każda z grup typuję dwie osoby. Jedną do malowania ( ma zawiązane oczy szalikiem), druga jest do pomocy czyli do zanurzania pędzla w farbie oraz do naprowadzania osoby malującej, może tylko wskazać odkąd osoba nr 1 ma dalej malować. Wyznaczony jest czas 10 minut na Walentynki.

V. Rzeźba

W każdej grupie rzeźba jest tworzona z osób, które nie brały udziały we wcześniejszych konkurencjach. Rzeźba ma być związana z miłością, nie może być wulgarna , dwuznaczna i nieprzyzwoita. Osoby przedstawiające rzeźbę musza w bezruchu wytrzymać 10 sekund. Czasie każdej prezentacji grupy pozostali odliczają od 10 do 1.

Każdą konkurencję ocenia jury, a wyniki nanoszone są na tablicę. Po ostatniej konkurencji zliczane są punkty, które wyłonią zwycięską drużynę.
Nagrody uzyska grupa z najmniejszą liścia punktów i są to nagrody rzeczowe, natomiast wszystkie pozostałe osoby otrzymują słodki upominek w postaci batonika czekoladowego.

Po wręczeniu nagród prowadzący dziękuje za wspaniałą zabawę i zaprasza wszystkich na DYSKOTEKĘ OSTATKOWĄ.


Opracowała: Elżbieta Irena Wencek
Internat Zespołu Szkół w Wojewodzinie


ZAŁĄCZNIKI (źródło: czasopismo : Skarb 02/2011)

Załącznik nr 1 a

NAPOLEON DO JÓZEFINY.

Napoleon Bonaparte uwielbiał kobiety i z łatwością potrafił je zdobywać. Miał kilkuletni związek z Polką Maria Walewską, która w 1810 roku urodziła mu syna. Adresatką listu jest Maria Józefina Róża de Beauharnais była pierwszą zoną do szaleństwa zakochanego w niej Napoleona. Ślub kościelny wzięli 1 grudnia 1804 roku, a następnego dnia ukoronował ją cesarzową. Ze swoich podróży pisał listy miłosne. Rozwiódł się z nią 1809 roku z powodu jej bezpłodności i jej licznych romansów.

Załącznik nr 1 b

(...) Od chwili rozłączenia się naszego zawsze jestem smutny. Nie ma dla mnie szczęścia bez Ciebie. Ciągle mi stoją na myśli Twoje pieszczoty, Twoje łzy, Twoja luba zazdrość; a wdzięki nieporównanej Józefiny wzniecają nieustannie w mym sercu i w maj duszy żywy i ognisty płomień. Rychłoż czas ten nastąpi, gdy zupełnie spokojny i wolny od wszelkich zatrudnień Tobie jedynie wszystkie moje chwile poświęcę; gdy cały zajęty miłością myśleć będę o rozkoszy powtarzania Ci i dowodzenia, ile mi jesteś drogą. (...) Przed kilku dniami zdawało mi się, że Cię już bardzo kocham; lecz od ostatniego naszego widzenia czuję, iż przywiązanie moje tysiąc razy stało się gwałtowniejszym. Odtąd, jak Cię poznałem, co dzień więcej cię ubóstwiam.(...)

Załącznik nr 2a

GEORGE BYRON DO LADY CAROLINE LAMB

Byron uwielbiał kobiety, bale i romanse, a one uwielbiały go równie silnie
i mówiły,że miał w sobie coś z anioła i szatana. Kiedy je porzucał reagowały nienawiścią. Adresatka tego listu, królowa ówczesnych salonów, lady Caroline Lamb, gdy się dowiedziała, że Byron żeni się z jej bliską kuzynką Anną Izabellą Milbenke, zemściła się, rzucając na poetę najohydniejsze oszczerstwa w swoim romansie „Glenarvon”. Małżeństwo Byrona rozpadło się po roku, a skandal z tym związany sprawił, że Byron musiał opuścić Anglię.

Załącznik nr 2b

„Nigdy nie znałem kobiety obdarzonej większymi, bardziej uroczymy talentami ogólnymi, jakie powinna mieć kobieta: ze wszystkiego po trochu, a niczego zbyt wiele. (...) Twoje serce, moja biedna Caro (cóż to za wulkanik!), które toczy swą lawę przez twe żyły. (...) Wiesz dobrze, ze zawsze uważałem Cię za istotkę najdowcipniejszą, najmilszą, najbardziej niedorzeczną, uroczą, niepokojącą, niebezpieczną, najbardziej fascynującą ze wszystkich, jakie dziś żyją czy też żyły może dwa tysiące tal temu. Nie chcę Ci mówić o piękności: nie jestem dobrym sędzią. Ale nasze piękności przestają być piękne, gdy są blisko Ciebie, więc albo jest w Tobie piękność, albo coś lepszego. Ta niedorzeczność, droga Caro, jest moim pierwszym i ostatnim komplementem (jeśli w ogóle nim jest) dla Ciebie.
Byron

Załącznik nr 3a

MOZART DO ŻONY

Młody Mozart zakochał się bez pamięci w Alojzie Weber, która niestety nie odwzajemniała jego uczuć. Kiedy po latach kompozytor pojawił się w Wiedniu, wynajął pokój u rodziny Weberów. Alojza była już wtedy mężatką, lecz Wolfgangowi bardzo spodobała się jej siostra Konstancja, która była śpiewaczką. Mozart ożenił się z nią, w trakcie dziewięcioletniego małżeństwa przyszło na świat sześcioro dzieci, z których przeżyli tylko dwaj synowie. Wolfgang bardzo kochał żonę i gdy tylko z powodu wyjazdów z koncertami opuszczał dom, pisał do niej czułe listy. Po śmierci Mozarta Konstancja poślubiła duńskiego dyplomatę Georga von Nissana, który był miłośnikiem Mozarta i napisał pierwsza biografię kompozytora

Załącznik nr 3 b

„Najukochańsza żoneczko!
Z radością korzystam z okazji, by do kobietki mojego serca parę słów napisać. Jak się masz? Czy myślisz o mnie równie często jak ja o Tobie? Nawet przez chwilę nie przestaję patrzeć na Twój portret, trochę z radością, trochę ze smutkiem. Dbaj o swe szlachetne zdrowie dla mnie! I miej się dobrze kochana!
Nie martw się o mnie, ponieważ wszelkie niewygody i dolegliwości podróży tym razem zostały mi oszczędzone poza jedną, że nie ma tu Ciebie. Ale tak musi być i nic się na to nie poradzi. Piszę te słowa ze łzami w oczach. Adieu. Pragi napiszę więcej i bardziej czytelnie, bo tam nie będę się musiał tak spieszyć, Adieu. Całuję Cię najczulej do śmierci sługa”.
Sługa Mozart.

Załącznik nr 4 a

KRÓL JAN SOBIESKI DO ŻONY MARYSIEŃKI

Sobieski od 1665 roku żonaty był z Marią Kazimierą d’Arquien, zwana Marysieńką, córką francuskiego markiza wdową po wojewodzie Janie Zamoyskim. Ich ślub był wielkim wydarzeniem w ówczesnej Europie, udzielał go nuncjusz apostolski, relację zaś zamieściła największa wówczas gazeta „gazetce de France”. Sobieski pisał do Marysieńki podczas swoich licznych wypraw, m.in. odsieczy wiedeńskiej lub w czasie nieobecności żony przebywającej z wizyta w Paryżu.

Załącznik nr 4 b

„Jedyna pociecho duszy i serca mego! Nie co dzień, ale co minuta rad bym się pytał o zdrowiu twoim, moja śliczna panno, bez której widzenia już ledwo żyć mogę; i lubo po łasce bożej i po twojej serca mego miłości nie ma nic na tym świecie nad honor milszego, tedy przyznać się , moja duszo, muszę, ze mi i ten z ciężkością zatrzymać przyjdzie, jeśli inszego do widzenia prędkiego najśliczniejszej Jutrzenki nie będzie sposobu. Wierzę, że też nikt na świecie nade mnie tego nie uznał na sobie: kochać dziesięć lat z nieporównaną z ni kim pasją, doczekać się szczęścia prawie niespodziewanego nigdy, odnieść zupełną nagrodę, mieć w posesji to, co jest nieporównanego ze wszystkim światem i potem z tego się nie cieszyć i oddalać się, i upuszczać prawie z rąk skarb nieoszacowany, przy którym by się na wieki przykuwać potrzeba! (...)”