Sprawozdanie z realizacji planu rozwoju zawodowego ( mianowanie)

ZESPÓL PLACÓWEK IM. JANA PAWŁA II

W LUBACZOWIE

SPECJALNY OŚRODEK SZKOLNO-WYCHOWAWCZY


SPRAWOZDANIE Z REALIZACJI PLANU ROZWOJU ZAWODOWEGO


MGR MARIA ORŁOWSKA

NAUCZYCIEL KONTRAKTOWY


LUBACZÓW 2010

CHARAKTERYSTYKA SPECYFIKI SZKOŁY

Specjalny Ośrodek Szkolno – Wychowawczy dla dzieci upośledzonych umysłowo w stopniu umiarkowanym, znacznym i głębokim wchodzi
w skład Zespołu Placówek im. Jana Pawła II w Lubaczowie.
Wizytówką naszej placówki jest kompleksowa oferta edukacyjna:
- wczesne wspomaganie,
- przedszkole,
- szkoła podstawowa,
- gimnazjum,
- szkoła przysposabiająca do pracy,
- zespoły rewalidacyjno – wychowawcze,
- internat.
Zajęcia prowadzi w pełni wykwalifikowana kadra pedagogiczna wykorzystując najnowocześniejszy sprzęt do rehabilitacji dzieci niepełnosprawnych.
Placówka zapewnia uczniom indywidualne zajęcia rewalidacyjne:
• Logopedyczne,
• Komputerowe,
• Artterapię,
• Gimnastykę korekcyjną,
• Muzykoterapię,
• Psychoterapię,
• Komunikację alternatywną,
• Usprawnianie manualne,
• EEG Biofeedback (stymulowanie fal mózgowych).

SOSW dysponuje dwoma specjalistycznymi pracowniami:
- Pracownia Integracji Sensorycznej – kształtująca i rozwijająca między innymi zmysł równowagi, czucie głębokie, rozwój mowy,
- Pracownia Stymulacji Polisensorycznej – sala doświadczania świata, stymulująca rozwój dziecka poprzez wielozmysłowe oddziaływanie.
Dla uczniów upośledzonych umysłowo w stopniu głębokim prowadzone
są indywidualne i grupowe zajęcia rewalidacyjno – wychowawcze.
W 12 zespołach edukuje się 49 uczniów.
Zajęcia realizowane są:
- w Specjalnym Ośrodku Szkolno – Wychowawczym w Lubaczowie
(5 zespołów),
- w Domu Pomocy Społecznej w Lubaczowie (3 zespoły),
- w Domu Pomocy Społecznej w Wielkich Oczach (4 zespoły).


AUTOREFLEKSJA NA TEMAT DOTYCHCZASOWEGO DOROBKU ZAWODOWEGO

Pracę zawodową w szkolnictwie specjalnym podjęłam w 1998 r. jako pomoc nauczyciela w zespołach rewalidacyjno-wychowawczych w Specjalnym Ośrodku Szkolno-Wychowawczym w Lubaczowie oddział Wielkie Oczy.
W 2000 r. ukończyłam wyższe studia zawodowe 3-semestralne w zakresie wychowania przedszkolnego w Rzeszowie. Natomiast w 2003 r. ukończyłam dwusemestralne Studia Podyplomowe w zakresie oligofrenopedagogiki na Uniwersytecie Rzeszowskim. Uzupełniające studia magisterskie w zakresie wychowania przedszkolnego ukończyłam w 2006 r. na Uniwersytecie Rzeszowskim.
W 2004 r. podjęłam pracę na stanowisku nauczyciela w zespole edukacyjno-terapeutycznym, równocześnie rozpoczęłam staż na nauczyciela kontraktowego. Od września 2005 r. do czerwca 2009 r. pracowałam z dziećmi głęboko upośledzonymi w zespole rewalidacyjno-wychowawczym. Na początku roku szkolnego 2006/2007 złożyłam wniosek o rozpoczęcie stażu na stopień nauczyciela mianowanego. Przez dwa lata pracowałam z dziećmi
w zespole rewalidacyjno-wychowawczym, prowadząc zajęcia w czterech blokach tematycznych tj.: stymulacja polisensoryczna według pór roku, elementy metody Weroniki Sherborne, zajęcia muzyczno-rytmiczne oraz zajęcia ekspresyjne. Oprócz tego prowadziłam zajęcia indywidualne z poszczególnymi wychowankami.
Obecnie pracuję w Gimnazjum i w Szkole Podstawowej SOSW. Prowadzę zajęcia z techniki oraz rewalidację w zakresie arteterapii i technik szkolnych. W pracy z uczniami upośledzonymi w stopniu umiarkowanym i znacznym wykorzystuję Metodą Ośrodków Pracy ,
ponieważ ona jest wiodąca. Natomiast głównym celem arteterapii jest przekonanie ucznia, że jest sprawczy, że i on potrafi coś samodzielnie wykonać.
Arteterapia jest specyficzną formą działalności terapeutycznej podejmowanej przez kontakt ze sztuką (plastyczną, muzyczną bądź literacko-teatralną).
Spełnia funkcję stymulującą, rozwijającą, regulującą oraz korekcyjną.
Zajęcia z arteterapii stymulują rozwój zdolności dzieci, dzięki którym
kształtują one swoją osobowość zwiększając szansę powodzenia w szkole i życiu. Nadrzędnym celem zajęć rewalidacyjnych - techniki szkolne
jest rozwijanie wszechstronnego rozwoju dziecka niepełnosprawnego .
W pracy wykorzystuję następujące metody: praktyczna, słowna, ruchowa, pokazowa, Kinezjologii Edukacyjnej, Pedagogiki Zabawy, Dobrego Startu,
Ruchu Rozwijającego, Stymulacji polisensorycznej. Głównym celem rewalidacji jest wspieranie dziecka poprzez aktywność własną. Aby w sposób kreatywny i nowatorski prowadzić zajęcia z rewalidacji w 2009 r. rozpoczęłam
III - semestralne studia podyplomowe z Arteterapii w Centrum Usług Dydaktycznych „ART-MAR” w Rzeszowie, za propozycją oraz dofinansowaniem, dyrektora mojej placówki, pana Andrzeja Wójciaka.
Okres stażu był dla mnie bardzo ważnym etapem życia, zwłaszcza, że uwaga moja była skupiona w dużej mierze na aspekcie zawodowym. Był to okres, w którym podejmowałam liczne inicjatywy, współpracowałam ze środowiskiem lokalnym, podnosiłam swoje kwalifikację, wzbogaciłam warsztat pracy, dokonywałam analizy moich działań. Efektem tego jest nie tylko realizacja zadań wymienionych w Planie Rozwoju Zawodowego ale również wykraczających
poza plan. Podejmowane działania zgodne były z obowiązującymi aktami prawnymi tj. Ustawą Karta Nauczyciela z 26 stycznia 1982r. oraz Rozporządzeniem Ministra Edukacji Narodowej z dnia 3 sierpnia 2000r., a także Rozporządzeniem Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia
1 grudnia 2004r. w sprawie awansu zawodowego nauczycieli. W związku ze zmianami spowodowanymi Rozporządzeniem Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 1 grudnia 2004r. w sprawie uzyskiwania stopni awansu zawodowego przez nauczycieli sprawozdanie zostało przedstawione zgodnie z w/w rozporządzeniem. Zmianie uległa numeracja wymagań:
§ 4 ust. 2 pkt 1-6 został zmieniony na § 7 ust. 2 pkt 1-5. W wyniku likwidacji § 4 ust. pkt 3 zadania ujęte w Planie Rozwoju Zawodowego zostały przeniesione odpowiednio do § 7 ust. 2 pkt 1, 2, 5.

Wymagania egzaminacyjne § 7 ust. 2, pkt 1
„Umiejętność organizacji i doskonalenia warsztatu pracy, dokonywania ewaluacji własnych działań, a także oceniania ich skuteczności i dokonywania zmian w tych działaniach”
Realizując powyższe wymagania podjęłam się szeregu działań tj.:
- podjęłam ścisłą współpracę z opiekunką stażu ,
- opracowałam harmonogramy do zajęć rewalidacyjno-wychowawczych,
- poszukiwałam nowatorskich rozwiązań w pracy z dziećmi upośledzonymi intelektualnie,
- opracowałam indywidualne programy rewalidacyjno-wychowawcze dla 2 uczniów,
- zaprojektowałam i wykonałam pomoce dydaktyczne do zajęć,
- prowadziłam lekcje koleżeńskie oraz otwarte dla studentów,
- realizowałam zadania wynikające z planu pracy szkoły opracowując scenariusze planowanych imprez,
- utworzyłam i prowadziłam zespół samokształceniowy,
- wspólnie z Anną H. opracowałam Plan WDN oraz aktywnie realizowałam zawarte w nim zadania.
W moim sprawozdaniu opisuję sposoby realizacji tych działań a także uzyskane rezultaty oraz wnioski do dalszej pracy. Aby móc się lepiej orientować w przepisach prawa oświatowego wzięłam udział w warsztatach dla nauczycieli
„ Awans Zawodowy nauczyciela od Ado Z”. Bardzo ważne było zapoznanie się z aktami prawnymi w szkolnictwie specjalnym oraz omówione zostało rozporządzenia MENiS z dn. 01.12.2004r. w sprawie uzyskiwania stopni awansu zawodowego. Pierwszym krokiem w planowanych przeze mnie działaniach było nawiązanie współpracy z opiekunem stażu panią mgr Anną Wit, co skutkowało opracowaniem Planu Rozwoju Zawodowego.
Jak wiadomo, że dziecko z głębokim upośledzeniem umysłowym jest całkowicie zależne od innych, nie rozumie otaczającego go świata, nie potrafi rozwiązywać problemów, wyrażać swoich potrzeb. W tej sytuacji nauczyciel pełni rolę mediatora oraz tłumacza. A jedyną szansą rozwoju są odpowiednio dobrane metody i sposoby uczenia. Jest to prawdziwe wyzwanie dla mnie, aby fachowo i skutecznie pomagać. Wymaga to ode mnie dużej wiedzy, intuicji oraz wrażliwości pedagogicznej. Aby właściwie zaplanować pracę z dzieckiem należy dokonać diagnozy umiejętności funkcjonalnych dziecka. Dokonując diagnozy posłużyłam się „ Kartą rejestracji rozwoju poszczególnych funkcji dziecka upośledzonego w stopniu głębokim przeznaczoną dla nauczycieli”.
Uzyskane w ten sposób dane wykorzystałam do napisania indywidualnych programów. Opracowane przeze mnie programy indywidualne nakierowane są na zaspokajanie potrzeb dzieci i na przygotowanie uch do komunikowania o swoich potrzebach w otoczenia. Wiele miejsca zajmują również treści dotyczące rozwiązania samoobsługi. Tak opracowane programy dają gwarancję, że każdy uczeń osiągnie optymalny poziom rozwoju a nasze wysiłki przyniosą oczekiwane efekty. Czego efektem jest rozszerzenie programu rewalidacyjno-wychowawczego dla Damiana. Napisane prze mnie programy indywidualne zostały napisane na 2007/2010 oraz na 2009/2012 lata szkolne.
Indywidualne programy oparte są na pięciu najważniejszych sferach aktywności życiowej dzieci głęboko upośledzonych umysłowo tj.:
- Obsługiwanie się,
- Komunikowanie się,
- Sprawność motoryczna,
- Zachowania społeczne,
- Funkcje poznawcze.
Cele ogólne realizowane są poprzez cele szczegółowe. Program zawiera również materiał nauczania, procedury osiągania celów (rozumiane jako sposób wykorzystania dostępnych metod, form i środków dydaktycznych), przewidywane osiągnięcia uczniów oraz metody pomiaru przewidywanych osiągnięć. Programy te opatrzone zostały numerami i wciągnięte zostały do Szkolnego Zestawu Programów. Moim obowiązkiem jako nauczyciela jest realizacja programu, zadań służących rozwijaniu osobowości dziecka w jej wymiarze personalnym i społecznym. Podstawową zasadą edukacji osób z głębokim upośledzeniem jest stworzenie uczniom stałego porządku dnia. Dlatego też opracowałam dzienny plan zajęć oraz harmonogram zajęć blokowych. W ten sposób porządkujemy środowisko dziecka , co umożliwia podjęcie edukacji. Harmonogram ten zawiera zajęcia blokowe wraz z przyporządkowanymi osobami prowadzącymi i wspomagającymi. Należą do nich:
o Zajęcia prowadzone elementami metody W. Sherborne,
o Poranny krąg, czyli stymulacja polisensoryczna według pór roku,
o Zajęcia ekspresyjne,
o Zajęcia indywidualne,
o Zajęcia muzyczno - rytmiczne,
o Zajęcia zindywidualizowane w grupach rewalidacyjno –wychowawczych.
W trakcie stażu w roku szkolnym 2009/2010 zmienił się charakter mojej pracy, ponieważ przeszłam z zespołu rewalidacyjno – wychowawczego do zespołu edukacyjno - terapeutycznego. Zajęcia z techniki oraz rewalidacji, to
nie tylko stosowanie odpowiednich metod i środków dobranych do indywidualnych umiejętności i możliwości psychofizycznych uczniów, to
także wyzwalanie własnej aktywności w ekspresji twórczej. W planowaniu zadań kierowałam się tygodniowym tematem Ośrodków pracy a także uwzględniałam indywidualne możliwości ucznia.
Kolejnym krokiem na drodze wiodącej ku doskonaleniu warsztatu pracy było poszukiwanie nowatorskich metod oraz dostosowanie ich do możliwości dzieci, których znaczne ograniczenia rozwoju psychoruchowego zawężają pole naszego oddziaływania. W doborze metod i form kieruje się, zatem, specyfiką swoich uczniów. Do metod pracy, które stosuję i chcę szczególnie polecić zaliczam:
• arteterapię ( obejmuje terapię z użyciem sztuk plastycznych),
• choreoterapię ( terapia wykorzystująca ekspresję ruchową – taniec),
• origami ( zawiera techniki składania koła i kwadratu, modelowanie odpowiednich form),
• metoda Weroniki Sherborne ( celem jest stworzenie dziecku okazji do poznania własnego ciała poprzez ruch w kontakcie z dorosłym),
• m. stymulacji polisensorycznej według pór roku ( obejmuje stymulację wielozmysłową – dotyk, węch i smak),
• regulacyjna terapia ustno-twarzowa, według Castillo-Moralesa ( stosowana do stymulacji twarzy co przewiduje kontrolę dziecka nad ruchami ciała),
• metoda odbicia w lusterku ( polega na dorysowywaniu obrazu lub rysowanie ze słuchu, widząc kartkę poprzez odbicie w lusterku).
• kolo Mandala ( obrazki do kolorowania, okrągłego kształtu mające geometrycznie uporządkowany wzór oraz magiczny środek).
Podsumowując, poszukiwanie nowatorskich rozwiązań wpłynęło na gruntowne przeanalizowanie i zaangażowanie tych że metod do pracy z dzieckiem wielorako niepełnosprawnym.
W okresie stażu uczestniczyłam również w cyklu warsztatów dla nauczycieli
„ Muzyka, plastyka, taniec – wspieranie rozwoju ucznia” organizowanych
przez PCEN w Rzeszowie . Uczestnictwo w tych warsztatach zainspirowało
mnie wieloma pomysłami, które wykorzystuje w codziennej pracy. Najczęściej podczas zajęć sięgam po zabawy rozluźniające oraz wyzwalające przekaz informacji zwrotnej np. zabawy z chustą animacyjną, pląsy, tańce integracyjne. Ponadto z nagrania na CD wykorzystuję podczas zajęć z rewalidacji, jako podkład na zajęciach z techniki oraz przygotowanie uczniów do imprez okolicznościowych, które organizuję lub współorganizuję, ponieważ jestem odpowiedzialna za muzykoterapię zgodnie z Planem Pracy Szkoły.
Bogaciłam swoje metody pracy podczas warsztatów „ Wykorzystanie szablonów na zajęciach ekspresyjnych” oraz „ Wielkanoc – propozycje dekoracji” na VI Spotkaniu Edukacyjnym w Jarosławiu .Wiedza zdobyta podczas w/w warsztatów wpłynęła na kreatywną, pobudzającą do twórczych rozwiązań okolicznościowych w pracy z dziećmi upośledzonymi intelektualnie.
Do ciekawych warsztatów w których uczestniczyłam należy: „ Mandala metodą wspomagającą własny rozwój” organizowany przez PCEN w Rzeszowie.
Mandala to uporządkowane obrazki w kole. Również przydatny był udział
w warsztatach z Origami , Doroty Dziamskiej - Edukacja przez ruch
w nauczaniu zintegrowanym „ Zimowy czar”. Skutkiem wyżej wymienionych plastycznych działań jest uspokojenie, wyciszenie i przywrócenie równowagi życiowej. Treści te zainteresowały mnie w sposób szczególny i skłoniły do pogłębiania wiedzy z zakresu arteterapii. W 2009 roku rozpoczęłam studia podyplomowe z Arteterapii, za propozycją oraz dofinansowaniem dyrektora mojej placówki Andrzeja Wójciaka.
Arteterapia pozwała na wyzwalaniu twórczego potencjału człowieka, wyrażanie siebie za pomocą sztuk plastycznych. Metoda malowania spontanicznego z przyzwoleniem na dowolny sposób kreatywności pozwala na wyrażanie natychmiastowych emocji, pozwala na dobry „dialog ” z nauczycielem. Odpowiednia muzyka sprzyja głębszemu uzewnętrzeniu się uczuć w ekspresji plastycznej. Prowadząc rewalidację z arteterapii i technik szkolnych korzystam z cennych wskazówek dotyczących wpływu sztuki na obszary życia psychicznego i społecznego dziecka. Każdy kto pragnie pomagać innym bez względu na wiek, płeć, swoje aktualne samopoczucie i światopogląd może korzystać z jej dobrodziejstw, ponieważ bazą dla arteterapii jest sztuka, która poprzez świadome działania artystyczne pozwala na rozwiązanie wielu problemów „wewnętrznych i zewnętrznych”. Pomaga zaakceptować siebie i innych, zapełnia relaks, przyjemność i odpoczynek. Jest swoistą przygodą z tworzeniem oraz twórczym myśleniem – pobudzeniem wszechstronnego rozwoju dziecka.
Kolejnym moim przedsięwzięciem mającym na celu organizację i doskonalenie warsztatu pracy było utworzenie zespołu samokształceniowego. Członkowie zespołu za główny cel działalności uznali „ Wykorzystanie materiałów naturalnych w pracy z dziećmi głębiej upośledzonymi umysłowo”. Celem spotkań było dostarczenie dzieciom radości wynikającej z kontaktów z materiałami naturalnymi o różnych cechach fizycznych.
W ramach zespołu samokształceniowego przedstawiłam zajęcia dotyczące „Rozwijania świadomości dłoni - praca z materiałami sypkimi”. Wykorzystałam wiele materiałów naturalnych oraz wykonałam prace plastyczną. Przedstawiłam również referat odnoszący się do „Wykorzystania kamieni
w pracy z dziećmi głębiej i głęboko upośledzonymi umysłowo”.
Zwróciłam szczególną uwagę na wszystko to co naturalne, począwszy od jedzenia poprzez przedmioty codziennego użytku. Zespoły opierały się na opracowanym przeze mnie programu pracy. Zawierały one w sobie cele, zadania oraz formy pracy zespołu samokształceniowe. Uczestniczy zespołu dzielili się swoją wiedzą, systematycznie i zgodnie z ustalonym przez siebie harmonogramem spotkań. Wynikiem funkcjonowania zespołów jest dobra znajomość różnych form stymulacji i możliwości jej wykorzystania podczas pracy z dziećmi jako czynnika znacznie wpływającego na aktywność organizowanych zajęć.
Podsumowując moją działalność w zespole samokształceniowym pragnę podkreślić, że przyczyniła się ona do dokładnego i wszechstronnego poznania różnorodnych metod aktywizujących rozwój psychofizyczny dzieci upośledzonych umysłowo oraz do świadomego ich stosowania podczas zajęć rewalidacyjno-wychowawczych. Co znacznie wpłynęło na podniesienie jakości pracy wszystkich członków zespołu. Ponadto pełnienie lidera zespołu samokształceniowego przyczyniło się bardzo do rozwoju moich umiejętności.
Realizując wymaganie kwalifikacyjne zawarte w pkt. 1 samodzielnie zaprojektowałam i wykonałam pomoce. W tym zadaniu skorzystałam z nabytych umiejętnościach na warsztatach plastycznych wyżej wymienionych. Celem warsztatów było poznanie wielu materiałów o różnej fakturze i ich ciekawe i proste zastosowanie. Warsztaty te pomogły mi w sposób znaczący samodzielnie wykonać i zaprojektować pomoce dydaktyczne do zajęć. Pomoce te są prostymi, skutecznymi sposobami podtrzymywania i wykorzystywania zdolności do manipulacji, gdzie dziecko w sposób bezpieczny realizuje własną aktywność i ciekawość.
Działając na rzecz zdobycia jak największego rozwoju zawodowego uczestniczyłam w lekcji otwartej mojego opiekuna stażu pani mgr Ani Wit. Temat lekcji brzmiał: „Doskonalenie umiejętności posługiwania się łyżką”. Prowadząca pani Ania szczególną uwagę zwróciła na rozwijanie umiejętności naśladowania ruchów wykonywanych przez nauczyciela oraz zwiększenie kontroli nad mięśniami twarzy i ćwiczenie ich ruchów. Wykorzystała na zajęciach podstawową metodę nauki jedzenia tj. fizycznego podpowiadania i kojarzenia wstecznego. Zajęciom towarzyszyła serdeczna atmosfera, co pomogło w nawiązaniu bliskich relacji z dziećmi.
Również sama prowadziłam zajęcia koleżeńskie dla nauczycieli i dla studentów oligofrenopedagogiki, mające na celu ukazanie możliwości zastosowania różnych metod w pracy oraz możliwości dzieci upośledzonych umysłowo. Były to zajęcia na temat: „ Twórcze wykorzystywanie dłoni w zabawach plastycznych z zastosowaniem masy solnej”, „ Pobudzanie aktywności własnej dziecka” , „ Kształtowanie poczucia rytmu poprzez udział
w zajęciach muzyczno-rytmicznych” prowadzone w zespołach rewalidacyjnych oraz lekcje z techniki „ Przygotowywanie surówki z kapusty i marchwi”,
„ To dzięki wam... - przygotowanie wiązanek, złożenie wiązanek na grobach poległych”, oraz „ Wielkanocna Palma”. Przedstawiłam te metody i techniki, które sama często wykorzystuję w pracy , gdyż przynoszą oczekiwane efekty. Uwagi i spostrzeżenia nauczycieli były dla mnie cenną wskazówką do dalszej pracy. Niektóre moje rozwiązania metodyczne spotkały się z dużym zainteresowaniem.
Ważnym zagadnieniem dotyczącym zadań ogólnoszkolnych był
mój czynny i aktywny udział w realizacji i tworzeniu Planu Wewnątrzszkolnego Doskonalenia Nauczycieli prowadzących zespoły rewalidacyjno-wychowawcze i edukacyjno-terapeutyczne na lata 2009/2010. Plan WDN opracowałam wspólnie z panią Anną H. W planie tym zawarte są cele doskonalenia zadania oraz tematy i formy doskonalenia, napisane na kolejne miesiące wraz z osobami odpowiedzialnymi. Praca nad Planem WDN przyczyniła się do rozwoju umiejętności pracy w zespole, które realizowałam, byłam liderem oraz rozwinęła moje zdolności organizacyjne. Równocześnie z dużym zaangażowaniem realizowałam zadania zawarte w Planie WDN, przede wszystkim podjęłam się działań na rzecz lepszej organizacji nauczycielskiego stanowiska pracy. W ramach WDN opracowałam referaty i prowadziłam lekcje otwarte. Inicjowałam spotkania nauczycieli zespołów rewalidacyjno-wychowawczych i edukacyjno-terapeutycznych, podczas, których dzieliłam się refleksjami po dobytych kursach co przyczyniło się do rozwoju współpracy w zespole oraz rozwinęło moje zdolności organizacyjne

Wymagania egzaminacyjne § 7 ust. 2, pkt 2
„Umiejętność uwzględniania w pracy potrzeb rozwojowych uczniów, problematyki środowiska lokalnego oraz współczesnych problemów społecznych i cywilizacyjnych”
Realizując wymaganie zawarte w pkt 2 podjęłam szereg działań mających na
celu uwzględnianie w swojej pracy problematyki środowiska lokalnego oraz potrzeb rozwojowych uczniów.
Jednym z pierwszych moich działań było nawiązanie ścisłej współpracy z siostrami zakonnymi prowadzącymi Dom Pomocy Społecznej w Wielkich Oczach. W ramach tej współpracy zapoznałam opiekunów prawnych z indywidualnymi programami zajęć rewalidacyjno-wychowawczych, opiniami dzieci, co skutkuje konsekwentną realizacją zawartych w nich celów w ciągu całego dnia. Na bieżąco informowałam prawnych opiekunów o przebiegu rozwoju psychomotorycznego oraz stanie zdrowia ich podopiecznych. Często kontaktowałam się z pielęgniarkami opiekujących się moimi uczniami oraz rehabilitantem. Dzięki rozmowom mogłam zapoznać się z aktualnym stanem psychoruchowego dziecka oraz którzy są niesprawni ruchowo. W celu zapełnienia właściwej organizacji imprez okolicznościowych zapoznałam siostrę Dyrektor DPS-su z Planem Pracy SOSW oraz opracowanym przez siebie Plan Wycieczek. Plan Wycieczek po najbliższej okolicy opracowałam dla dzieci z zespołów rewalidacyjno-wychowawczych. Zawiera on cel ogólny i szczegółowy. Tematy wycieczek rozpisane są na poszczególne pory roku. Odbywały się one między innymi do szkoły, do sklepu, na łąkę, do lasu, do Ochotniczej Straży Pożarnej, do Komendy policji, do Kwiaciarni, do Ośrodka Zdrowia a takoż do Piekarni w Wielkich Oczach. Podstawowym celem tych wycieczek było dostarczanie dzieciom podstawowych wiadomości dotyczących wykonywanych zawodów oraz środowiska naturalnego. Dziecko uczestnicząc w danej wycieczce odczuwa radość z aktywności ruchowej oraz poszerza możliwości komunikowania się. Walory zdrowotne przebywania na świeżym powietrzu, dotlenienie i hartowanie organizmu dopełniają wachlarz korzyści wynikających ze spotkań z naturą.
Dla wychowanków DPS-su zorganizowałam kilka dużych imprez, które przebiegały według opracowanych przeze mnie scenariuszy tj.: „ Andrzejkowe wróżby”, „ Mikołajki”, „ Pójdźmy wszyscy do stajenki”, „Zabawa karnawałowa”, „ Tłusty czwartek” , „ Dzień Dziecka”, uroczysty montaż słowno-muzyczny z okazji Dnia Zmarłych. Celem podjęcia tych działań było umożliwienie dzieciom aktywnego uczestnictwa w różnych formach życia społecznego, poznanie zwyczajów i kultury. Dzieci uczą się odczuwania szacunku, wyrażania uczuć oraz właściwego zachowania się w danej okoliczności. Uczniowie przewidują treści danej imprezy potrafią z niewielką podpowiedzią przygotować swój wystrój (kostium). Również corocznie organizuję „Kolędę” w domu prywatnym dla wychowanków DPS-su . W mojej pracy ważne jest, aby rozwijać pomysły na wykorzystanie każdej nadarzającej się okazji by sprawić dzieciom radość.
Ważnym momentem mojej działalności było nawiązanie współpracy ze Szkołą Podstawową i Gimnazjum w Wielkich Oczach. Dzięki tej współpracy możliwe było zorganizowanie wielu spotkań integracyjnych. Są to: „ Święto pieczonego ziemniaka”, „ Wróżka w naszym gronie – andrzejkowe wróżenie”, „ Majówka „ w gronie nowych znajomych” . Brali w nich udział uczniowie tejże szkoły oraz wychowankowie zespołów edukacyjno-terapeutycznych i rewalidacyjno-terapeutycznych wraz z nauczycielkami. Spotkania te służyły nawiązaniu wzajemnych kontaktów między uczniami szkół jak i przełamywaniu barier i stereotypów związanych z upośledzeniem umysłowym. Ale najważniejsza była dobra zabawa, radość i wspólny spędzony czas. Dzieci dobrze się czuli w nowym towarzystwie i nawiązały liczne przyjaźnie. Ponieważ środowisko rówieśnicze jest najlepszym trenerem w integracji. Również moje wychowankowie brali udział w wystawie na najładniejszy „ Stroik Wielkanocny” oraz nawiedziliśmy uczniów tej że szkoły z przedstawieniem „Dom Mody”. Wyjście współorganizowałam z innymi nauczycielami według ustalonego planu i skrupulatnych prac przygotowawczych dotyczących „ aktorów” naszych wychowanków. Radość i uśmiech na twarzach „widzów” była najlepszą oceną.
W czasie trwania stażu miałam szansę podjąć inicjatywę, która wykraczała poza mury mojej szkoły. Wraz z moimi uczniami wzięłam udział w Wojewódzkim Konkursie Plastycznym z orgiami „Czar Bożego Narodzenia”. Dzięki tej inicjatywie mogłam zaprezentować efekty swojej pracy dydaktycznej. Sam udział w konkursie był dla moich uczniów niezwykłym przeżyciem i swego rodzaju nobilitacją, ponieważ sami adresowali przesyłkę na poczcie. Przygotowałam moich wychowanków do konkursów plastycznych organizowanych w Miejskim Ośrodku Kultury w Lubaczowie, w/w Placówki co promowało umiejętność uczniów SOSW oddziału w Wielkich Oczach.
Nawiązaniu kontaktów przez moich wychowanków miała też służyć podjęta prze mnie kolejna inicjatywa. Organizowałam lekcję otwartą w ramach konkursu „Palma Wielkanocna 2010”. Dzieci samodzielnie przygotowywali kwiaty z bibuły, mocowały na palmie. Po raz pierwszy dzieci palmę prezentowali w kościele wspólnie z palmami Zespołu Szkół w Wielkich Oczach. Dzięki tym działaniom mogłam przekonać się, że w pracy z dziećmi nie jest najważniejszy sam proces dydaktyczny, ale towarzystwo rówieśników, możliwość wspólnych działań i licznych inicjatyw oraz identyfikowanie się z innymi uczniami.
Tak że szeroko podjęta integracja jest jednym z celów i założeń Wojewódzkiego Festiwalu Sztuki Dzieci i Młodzieży Głębiej Upośledzonych Umysłowo, który się odbył w Lubaczowie odbył się już po raz szósty. Organizatorem tego przedsięwzięcia był Zespół Placówek im. Jana Pawła II , którego jestem nauczycielem. Festiwal dale szansę zaznajomienia środowiska lokalnego z problemami dzieci niepełnosprawnych intelektualnie. Zdając sobie sprawę, jak bardzo ważne jest to działanie dla mnie dla moich uczniów wzięłam udział w organizacji i przygotowaniu tego przedsięwzięcia. Miałam nadzieję, że dzięki takiej inicjatywie na skalę wojewódzką, dzieci niepełnosprawne intelektualnie zostaną dostrzeżone w społeczeństwie, w którym przecież funkcjonują.
Zdając sobie sprawę z wagi i znaczenia takich przedsięwzięć aktywnie włączyłam się w organizację Ogólnopolskiego Dnia Treningowego Programu Aktywności Motorycznej Olimpiad Specjalnych w którym uczestniczyło dwóch moich uczniów. Celem tej pięknej i bardzo udanej imprezy była popularyzacja sprawności motorycznych dzieci Specjalnych Ośrodków oraz zwrócenie uwagi środowiska na problemy osób głęboko niepełnosprawnych.
....ania
Ważnym dla mnie doświadczeniem jako nauczyciela jest działalność w Akcji Katolickiej zorganizowanej przy miejscowej parafii w Wielkich Oczach. Celem jest promowanie w środowisku chrześcijańskiego modelu wychowania i rodziny. W ramach AK organizowane są festyny rodzinne, „z Mikołajem”, „Wieczór kolęd”, „Dzień Chorego” oraz inne w których biorą udział dzieci z DPS-su gdzie realizują się artystycznie. W tym roku po raz pierwszy uczniowie brali udział w konkursie plastycznym „ Jan Paweł II – Papież Wolności” organizowanym przez AK dla uczniów gimnazjum. Spotkania te wyzwalały w dzieciach spontaniczną aktywność, kształtowały postawę współuczestnictwa, pozwalały nawiązać bliski kontakt ze wszystkimi uczestnikami oraz podnoszenie swoich wartości na scenie. Dostarczyły one wielu atrakcyjnych, różnorodnych bodźców, pozwalających na rozwój pełności siebie, motywacji i zainteresowania otoczeniem.
Zagłębiając się w problematykę środowiska lokalnego kontynuuję współpracę z Biblioteką Gminną oraz Leśnictwem w Wielkich Oczach. Zajęcia w naturalnym środowisku dla moich uczniów mają szczególne znaczenie. Podczas tego rodzaju zajęć uczy się obserwować zjawiska przyrodnicze, zdobywa podstawy: zalesiania drzew, pozyskania sadzonek, rozpoznawania wybranych gatunków drzew, dokarmiania zwierząti ptaków. Pan Andrzej L. – leśniczy zawsze chętnie opowiada i prowadza po lesie, nadzorował sadzenie sadzonek sosny przez uczniów. Na takich wycieczkach uczniowie zdobywają wiedzę o roli lasów w życiu człowieka. Tak obszerne wycieczki współorganizuję z innymi nauczycielami. Pierwsze wizyty w bibliotece dotyczyły poznania pracy bibliotekarza oraz rozwijały zainteresowania czytelnicze. Dzieci w sposób jasny i czytelny dowiedziały się o pracy bibliotekarza, o wykorzystanie komputera do dokumentacji oraz oglądały wybrane przez siebie książki. Kolejne spotkania w bibliotece dotyczyły konkursów plastycznych: „Jesienne pejzaże”, „Bożonarodzeniowa kartka”, „ Wielkanocny koszyk”, „Konkurs na najładniejszą zakładkę z okazji Dnia Książki”. Uczniowie z wielką dokładnością i starannością wykonali prace i otrzymali nagrody. Również wspólnie z panią Ireną-bibliotekarką zorganizowałam konkurs plastyczny „ Barwy Jesieni”. Celem tego spotkania było wyrażanie własnymi emocjami i uczuciami kolorystykę jesieni na różne sposoby. Wyeksponowane prace zostały w holu Biblioteki Publicznej. Uczniowie Szkoły Podstawowej w Wielkich Oczach oddawali głosy na najciekawsze prace.
Podsumowując realizację tego wymagania kwalifikacyjnego chcę stwierdzić, że samodzielnie i wspólnie z zespołem podjęłam szereg działań mających na celu wspomaganie potrzeb rozwojowych uczniów.
Działania te przyczyniły się do:
- lepszego planowania pracy i modyfikowania działań,
- uwzględniania problematyki środowiska osób niepełnosprawnych,
- poznania przez dzieci upośledzone otaczającej rzeczywistości

Wymaganie egzaminacyjne§ 7 ust. 2 pkt 3
„Umiejętność wykorzystywania w pracy technologii informacyjnej i komunikacyjnej”
Znajomość technologii komputerowej pomogła mi samodzielnie przygotować całość dokumentacji, tj. sprawozdanie ze stażu, scenariusze, konspekty i notatki z zajęć zostały przeze mnie samodzielnie opracowane na komputerze. Obsługując dobrze komputer wiele materiałów drukuję i wykorzystuję w swojej pracy np: obrazki do kolorowania, zaproszenia oraz dyplomy i inne. Nabyte umiejętności pozwoliły mi samodzielnie przygotować potrzebne ankiety ewaluacyjne do zajęć otwartych, zaprojektować i wykonać zbiorcze zestawienie ankiet ewaluacyjnych w tabel, arkusz przedhospitacyjny, jak również opracować materiały z posiedzeń zespołów samokształceniowych.
Przy użyciu komputera mogłam opracować i wykonać pomoce dydaktyczne do pracy w zespole rewalidacyjno - wychowawczym. Wykonałam również podziękowania dla nauczycieli i dzieci biorących udział w spotkaniach integracyjnych i bibliotecznych. Opracowałam również zaproszenia na imprezy oraz dyplomy za aktywne w nich uczestnictwo.
Znajomość technologii komunikacyjnej i informacyjnej to umiejętność korzystania z Internetu. Ze stron internetowych mogłam czerpać wiele przydatnych informacji np: poznać nowości wydawnicze
zaznajomić się z prawem oświatowym oraz informacjami na temat kształcenia specjalnego. Internet natomiast jest dla mnie cennym źródłem informacji dotyczących reformy oświaty oraz awansu zawodowego nauczycieli, umożliwia on mi także nieograniczony kontakt oraz wymianę informacji i doświadczeń z nauczycielami innych szkół i placówek poprzez korzystanie z GG i poczty elektronicznej.
Ciekawe dla mnie informacje dotyczące awansu zawodowego na stopień nauczyciela mianowanego znalazłam na stronach: www.edukator.net.pl, www.menis.gov.pl, www.ko.rzeszow.pl, www.men.waw.pl. W celu wymiany opinii i doświadczenia zawodowego związanego z realizacją zadań wynikających z Planu Rozwoju Zawodowego posłużyły mi adresy: www.ko.rzeszow.pl, www.pcen.przemysl.pl, www.portaloswiatowy.pl/awans.
Na bieżąco orientowałam się w nowościach wydawniczych dotyczących zagadnień związanych z oligofrenopedagogiką oraz z arteterapią korzystając ze stron internetowych wydawnictw takich jak: www.publikacje.edu.pl, www.wydawnictwoap.pl, www.wsip.com.pl, www.impulsoficyna.com.pl.
Ważne też dla mnie były strony: www.literka.pl, www.edux.pl, www.chomikuj.pl, które zawierały ciekawe scenariusze zajęć, konspekty, metody pracy z dziećmi z głębszą i głęboką niepełnosprawnością intelektualną. Przy użyciu Internetu zamawiam czasopismo „Rewalidacja” i książki dotyczące pracy w zespole edukacyjno - terapeutycznym i rewalidacyjno - wychowawczym.
Realizując dane wymagania kwalifikacyjne przygotowałam i opracowałam
materiały do publikacji. Opracowane materiały zostały zamieszczony na Portalu Edukacyjnym edux-pl , są to:
- Scenariusz lekcji techniki w gimnazjum z okazji 11Listopada na temat: „To dzięki wam...”- przygotowywanie wiązanek, złożenie wiązanek na grobach poległych. Celem było kształtowanie więzi emocjonalnej z własnym krajem. Dwie klasy gimnazjalne brały udział, wspólnie pracowały oraz składały kwiaty i wieńce na grobach poległym za wolność,
- Konspekt z ekspresji w zespole rewalidacyjno-terapeutycznym „Twórcze wykorzystanie dłoni w zabawie z masą solną” poprzez odczuwanie radości z manipulowania. Podjęłam się opracowania tego rodzaju zajęć ponieważ podstawowe techniki plastyczne kryją w sobie ogromny potencjał dydaktyczno-rewalidacyjny,a dzieci głęboko upośledzone lubią tego rodzaju zajęcia.
Uważam, że opublikowane przeze mnie materiały mogą być cennym źródłem wskazówek dla młodych stażem nauczycieli a dla pozostałych materiałem do porównań. W ramach wykorzystania w pracy technologii informatycznej i komunikacyjnej uczę swoich wychowanków podstaw obsługi komputera i korzystania z programów multimedialnych.
Dokonując krótkiego podsumowania chcę podkreślić, że znajomość technologii informacyjnej i komunikacyjnej pozytywnie wpłynęła na moją pracę zawodową.


Wymagania egzaminacyjne § 7 ust. 2 pkt 4
„ Umiejętność zastosowania wiedzy z zakresu psychologii, pedagogiki i dydaktyki oraz ogólnych zagadnień z zakresu oświaty, pomocy społecznej lub postępowania w sprawach nieletnich, w rozwiązywaniu problemów związanych z zakresem realizowanych przez nauczyciela zadań”

Realizując wymagania zawarte w punkcie czwartym nawiązałam systematyczną współpracę z psychologiem oraz pedagogiem SOSW. Współpraca z psychologiem polega przede wszystkim na diagnozowaniu potrzeb rewalidacyjnych uczniów, oraz opracowywaniu diagnozy umiejętności funkcjonalnych. Wspólnie z psychologiem określiliśmy kierunki działań rewalidacyjno-wychowawczych, pomocą służyły mi również w opracowaniu programów eliminujących działania niepożądanie wychowanków.
Pedagog SOSW udzielał mi porad dotyczących rozwiązywania trudności wynikających z rozwoju dzieci niepełnosprawnych. Wspólnie określaliśmy formy i sposoby udzielania pomocy uczniom, a przede wszystkim postępowania w przypadku wytępienia zachowań niekontrolowanych seksualnie, lub też nadmiernej lękliwości. Dzięki tej współpracy zdobyłam wiele interesujących mnie informacji, które stopniowo wdrażałam w codziennej pracy.
W trakcie stażu systematycznie pogłębiałam wiedzę poprzez samodzielne, refleksyjne studiowanie literatury przedmiotu. Śledzenie nowości wydawniczych ma ogromne znaczenie w pracy pedagoga. Mogłam zweryfikować swoje działania, dobieram ciekawe metody pracy, wprowadzam nowe, atrakcyjne treści nauczania, co w znaczący sposób podniosło poziom percepcji uczniów. Kupowałam najnowsze pozycje książkowe, dzięki czemu mam dobrze wyposzczoną biblioteczkę metodyczną najnowszych pozycji a których obecnie korzystam nalezą:
- „ Jak pracować z dzieckiem niepełnosprawnym?” Beata Szczygieł. Książka zawiera analizę danego postępowania w poszczególnych etapach pracy z dzieckiem specjalnej troski, organizację pracy w klasie oraz przykłady gier i zabaw kształcących i pobudzających. Książka przeznaczona dla nauczycieli i rodziców. Autorka zwraca uwagę na poczucie szczęścia dziecka wśród innych.
- „ Pomóż mi być” Lucyna Miosga. Artykuły zawarte w książce poświęcone są kwestiom związanym z komunikacją i stymulacją zmysłową osób głębokimi deficytami rozwojowymi. Autorka kieruje swą prace na aktywność dziecka w środowisku, ponieważ to zapełnia jego rozwój.
- „Arteterapia w teorii i praktyce” Ewelina J.Konieczna. Celem danej książki jest jej przeznaczenie do edukacji i pogłębianie wiedzy wszystkich tych, którzy pragną pomagać.
- „Arteterapia w medycynie i edukacji” Wiesław Karolak, Barbara Kaczorowska. Publikacja powstała na kanwie II Ogólnopolskiej Konferencji Skoleniowo-Naukowej. Książka ta ukazuje dylematy roli zawodowej arteterapeuty: czy jest to zawód, jaki powinien być wzorzec arteterapeuty, jaki problemy napotykają w swojej pracy arteterapeuci.
Samodzielne studiowanie literatury ma duże znaczenie, pozwala bowiem na weryfikację działań metodycznych, czego efektem jest podnoszenie jakości oddziaływań dydaktyczno-wychowawczych.
Ważnym dla mnie działaniem rozwijającym mój warsztat pracy był udział w warsztatach „ Motywujące metody nauczania” zorganizowany przez PCEN
w Rzeszowie. Kurs ten przyczynił się do lepszego doboru metod do specjalnych potrzeb moich uczniów.
W okresie stażu ukończyłam również szereg kursów i warsztatów, które okazały się niezwykle bogatym światłem wiedzy teoretycznej oraz praktycznych, interesujących rozwiązań. W ramach doskonalenia warsztatu pracy uczestniczyłam w I Podkarpackim Kongresie Kinezjologów Edukacyjnych w Rzeszowie. Podczas Kongresu zapoznałam się z:
- Problematyką edukacji dzieci z ADHD,
- Neurofizjologicznymi podstawami Kinezjologii Edukacyjnej,
- Metodą wspomagania dzieci z nadpobudliwością psychoruchową,
- Zastosowanie Kinezjologii Edukacyjnej w edukacji,
- Gimnastyka mózgu a nieprzystosowanie społeczne,
- Terapią rezonansową.
Uczestnictwo w tym Kongresie naświetliło koncepcję układu funkcjonalnego, jako koncepcję podstawową nastawioną na związki mózgu z zachowaniem. Poznałam program Gimnastyki Mózgu stymulujący aktywność motoryczną oraz wpływ muzyki na zachowanie dziecka z zespołem ADHD. Poznałam również kierunki i tendencje rozwoju pedagogiki specjalnej. Okazały się one bogatym źródłem wiedzy teoretycznej i praktycznej. Wspomagały mnie w dobieraniu zabaw muzyczno ruchowych.
Uczestniczyłam w cyklu szkoleń: Rady pedagogicznej Zespołu Placówek im Jana Pawła II w Lubaczowie, który dotyczyły:
o Porozumiewania się w sytuacjach trudnych – prowadzenie rozmów z rodzicami.
o Jak radzić sobie z zachowaniami agresywnymi uczniów w klasie.
o Zarządzanie sytuacją kryzysową.
Dzięki umiejętnościom i wiadomościom zdobytych podczas tych szkoleń potrafię właściwie reagować w nagłych i trudnych sytuacjach.
Dowodem umiejętnego zastosowania wiedzy z zakresu psychologii, pedagogiki i dydaktyki było uczestnictwo w spotkaniach zespołu samokształceniowego z zakresu: „ Rozwijanie aktywności ekspresyjnej własnej dzieci o specjalnych potrzebach edukacyjnych”. Celem spotkań było wynikającej z kontaktów z muzyką oraz rozwijanie i doskonalenie sprawności psychomotorycznej. Dziecko upośledzone umysłowo potrzebuje wielostronnej stymulacji rozwoju, zarówno w celu rozwijania sfer upośledzonych, jak i podtrzymywania i wzbogacania tych umiejętności, które już udało mu się opanować. Powszechnie wiadomo, że ekspresja ma doniosły wpływ na psychikę każdego człowieka, właściwie nie ma na świecie osoby, która powiedziałaby, że nie lubi muzyki. Zabawa uwrażliwia, uspokaja, wyzwala chęć działania, daje możliwość „wyżycia się”, a zatem wyładowania w pozytywny sposób negatywnych emocji, które często towarzyszą upośledzeniu umysłowemu. Członkowie zespołu pracowali zgodnie z przyjętym programem pracy oraz harmonogramem. Na posiedzeniach, które odbywały się raz w miesiącu omówiona została terapeutyczna rola aktywności twórczej. W ramach pracy w zespole zaprezentowałam referat na temat „Kształtowanie zdolności twórczych dzieci niepełnosprawnych intelektualnie”. Dowiodłam, że dobroczynność terapeutyczna ekspresji przejawia się w radości towarzyszącej zabawom plastycznym, wyciszaniu natręctw ruchowych i obsesji myślowych, odreagowaniu napięć, podwyższaniu samooceny. W ramach zespołu przygotowałam i przeprowadziłam zajęcia „ Rozwijanie sprawności manualnej – drukowanie stemplem z ziemniaka” oraz wygłosiłam kilka referatów. Podsumowując moją działalność w zespole samokształceniowym pragnę podkreślić, że przyczyniła się ona do dokładnego i wszechstronnego wpływu aktywności twórczej na dzieci upośledzone umysłowo. W płynęło to na podniesienie jakości pracy wszystkich członków zespołu.
W okresie stażu, pełniąc funkcję nauczyciela w zespole rewalidacyjno – wychowawczym oraz edukacyjno - terapeutycznym wytyczyłam sobie program działań o charakterze opiekuńczo - wychowawczych na podstawie ogólnych założeń programu wychowawczego ośrodka. Zwróciłam tu uwagę na zadania z zakresu sprawowania opieki i tworzenia w zespole miłej i przyjaznej atmosfery.
Ważnym punktem mojego programu było wpływanie na wzajemne właściwe relacje między dziećmi, eliminowanie niepożądanych zachowań. W trakcie stażu organizowałam wychowankom przyjęcia okolicznościowe z okazji ich imienin i urodzin. Często zabierałam ich na piesze wycieczki, by w sposób bezpośredni „spotkali” ze światem przyrody i wytworami ludzkiej pracy. Poznali oni otaczającą rzeczywistość przez patrzenie, słuchanie, smakowanie, wąchanie, dotykanie i przeżywanie. Mieli możliwość kontaktu z różnymi ludźmi, doznawali przyjemnych emocji, uczyli się właściwego zachowania w różnych sytuacjach i miejscach. Zajęcia moje stały się atrakcyjniejsze, wyzwalają w dzieciach większą aktywność poznawczą. Dzięki wymienionym oddziaływaniom pomiędzy mną a uczniami, nawiązała się więź przyjaźni, wzajemnie się akceptujemy i jesteśmy wobec siebie życzliwi.
Będąc słuchaczem studiów podyplomowych z Arteterapii uzupełniam swój bagaż w wiadomości i umiejętności które przyczyniły się również do wzbogacenia wiedzy z zakresu psychologii, pedagogiki i sztuki (dydaktyki) oraz ich wpływu na psychofizyczny rozwój dziecka. Co wykorzystałam podczas tworzeniu programów i konspektów do rewalidacji. Podsumowując realizację tego wymagania chciałam stwierdzić, że potrafię zastosować wiedzę z zakresu psychologii, pedagogiki i dydaktyki oraz ogólnych zagadnień z zakresu oświaty.


Wymagania egzaminacyjne § 7 ust. 2 pkt 5
„Umiejętność posługiwania się przepisami dotyczącymi systemu oświaty, pomocy społecznej łub postępowania w sprawach nieletnich, w zakresie funkcjonowania szkoły, w której nauczyciel odbywał staż”
Realizację tego wymagania rozpoczęłam od uczestnictwa w konsultacji zespołowej na temat: „Najnowsze akty prawne w szkolnictwie specjalnym" w wymiarze dwóch godzin (R. V zał. nr 1). Konsultacja ta w znacznym stopniu przyczyniła się do rzetelnego zanalizowania najważniejszych aktów prawnych (R. V zał. nr 2). Analizując wyszczególniłam przede wszystkim artykuły i paragrafy dotyczące pracy z dziećmi niepełnosprawnymi oraz zasady funkcjonowania domów pomocy społecznej. Przedmiotem zainteresowania wynikającego z planu rozwoju zawodowego były również zasady obiegania się o kolejne stopnie awansu zawodowego. Zanalizowałam:
- Konstytucję Rzeczypospolitej Polskiej z 6 kwietnia 1997r. Jest to najwyższa
karta praw i obowiązków obywatelskich, świadectwo suwerenności i niezawisłości państwa polskiego.
- Ustawa o systemie oświaty po zmianach dokonanych przez Sejm 21 stycznia i 18 lutego 2000r. Jest to podstawowy dokument, który stanowi o ustroju oświaty w Polsce, o organach prowadzących i nadzorujących szkoły i placówki oświatowo - wychowawcze oraz o ich funkcjach i zadaniach, o funkcjonowaniu szkół i placówek oświatowo - wychowawczych oraz o ich finansowaniu.
- Znowelizowana Karta Nauczyciela. Jest to ustawa dająca wyraz szczególnej
randze społecznej zawodu nauczyciela.
- Ustawa o pomocy społecznej z dnia 29 listopada 1990r. Określa ona zasady ogólne i zakres podmiotowy wyżej wymienionej ustawy, a także zadania własnej instytucji.
- Konwencja o Prawach Dziecka. Została ona przyjęta 20 listopada 1989r.
przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych. Rzeczpospolita
Polska uznała Konwencję za słuszną w całości, przyjęła i ratyfikowała ją 30 kwietnia 1991r.
- Deklaracja z Salamanki w sprawie zasad, polityki i praktyki w zakresie specjalnych potrzeb edukacyjnych. Dokument ten jest wyrazem światowego consensusu w sprawie kierunków rozwoju kształcenia osób o specjalnych potrzebach edukacyjnych.
- Deklaracja Warszawska. Została ona przyjęta podczas konferencji z udziałem przedstawicieli organizacji pozarządowych z 39 krajów świata w dniu 3 października 1996.
Do zanalizowanych aktów prawnych dołączam wykaz aktów prawnych, z którymi zapoznałam się w okresie stażu (R. V zał. nr 3).
Siedząc na bieżąco zmiany dotyczące ustaw o systemie oświaty uczestniczyłam w szkoleniu na temat: „Awans zawodowy nauczycieli w świetle znowelizowanej Karty Nauczyciela'1 (R. V zał. nr 4, 5). Dzięki temu uzyskałam potrzebne wiadomości dotyczące prawidłowej realizacji mojego stażu na stopień nauczyciela mianowanego.
Ponadto uczestniczyłam we wszystkich posiedzeniach Rady Pedagogicznej prowadzonych przez dyrektora Zespołu Placówek Opiekuńczo -Wychowawczych i Resocjalizacyjnych mgr Andrzeja Wójciaka i wicedyrektora mgr Aliny Szpyt.
W trakcie stażu poznawałam najważniejsze rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej i Sportu. Do dokumentacji dołączam wykaz rozporządzeń (R. V zał. nr 6). Szczegółowo zapoznałam się również z dokumentami regulującymi pracę szkoły (R. V zał. nr 7):
- Misja i Wizja,
- Statut SOSW,
- Program Wychowawczy Szkoły,
- Plan Mierzenia Jakości Szkoły.
Podsumowując chcę stwierdzić, iż nabyłam umiejętność posługiwania się przepisami dotyczącymi systemu oświaty, pomocy społecznej w zakresie funkcjonowania szkoły, w której odbyłam staż.


PODSUMOWANIE
Podsumowując chciałabym dokonać samooceny stopnia realizacji Planu Rozwoju Zawodowego. Wszystkie zawarte w planie rozwoju zadania zrealizowałam. Po¬mocne w moich działaniach okazały się przede wszystkim: właściwie skonstruowany, dobrze przemyślany plan, odpowiednio dobrany opiekun stażu, sprzyjająca atmosfera w gronie pedagogicznym, konsekwencja i systematyczność w moich przedsięwzięciach.
Pragnę też podkreślić szczególną rolę dyrektora SOSW, który mnie wspierał, służył radą i pomocą. Dzięki tak korzystnym warunkom pracy, zrealizowałam znacznie - więcej zadań niż sobie założyłam. Poszerzyłam swoją wiedzę i umiejętności pedagogiczne poprzez udział w studiach, warsztatach, kursach
i szkoleniach oraz studiach podyplomowych. Przekonałam się, że zawód nauczyciela wymaga ustawicznego samokształcenia, jestem pozytywnie nastawiona na nowości dydaktyczne i metodyczne. Staram się pracować metodami aktywizującymi, z wykorzystaniem wszystkich pomocy jakie zapewnia mi Ośrodek oraz wykonanych przez mnie. Moich wychowanków traktuję podmiotowo, staram się poznać i zrozumieć ich potrzeby, doceniam indywidualność, wykład pracy na miarę możliwości.
Swoją przyszłość zawodową nadal chcę wiązać z naucza¬niem dzieci
o specjalnych potrzebach edukacyjnych.
Realizacja Planu Rozwoju Zawodowego nauczyła mnie wytrwałości w dążeniu do celu. Jednakże zakończenie stażu nie oznacza końca działań. Będę kontynuować zadania podjęte w okresie stażu, doskonaląc swój warsztat pracy i tym samym podnosząc jakość mojej pracy edukacyjno-terapeutycznej. Nadal zamierzam zwiększać swoje kompetencje zawodowe, korzystać z różnych form doskonalenia zawodowego, by stawać się coraz lepszym pedagogiem.