Projekt diagnozy dziecka agresywnego

1. Identyfikacja problemu.

Dziewczynka, 9 lat, uczennica III klasy szkoły podstawowej. Dziecko jest osobą zdrową, rzadko chorującą. Rozwija się w sposób prawidłowy. Jednak utrzymują się u niego trudności dydaktyczne i wychowawcze. Dziewczynka nie ma przyjaciół ani kolegów, została wyraźnie odrzucona przez klasę. Ma również problemy z koncentracją uwagi podczas lekcji. Można tu zaobserwować zaburzenia kontaktów społecznych na terenie szkoły, dziecko jest agresywne w stosunku do rówieśników, stara się za wszelką cenę dominować nad grupą i znajdować się w centrum uwagi. Wykazuje znaczną nadpobudliwość psychoruchową, nie umie usiedzieć spokojnie przez dłuższą chwilę w jednym miejscu.

2. Geneza i dynamika zjawiska.

Dziewczynka wychowuje się w rodzinie pełnej, jest jedynaczką. Warunki materialne rodziny można określić jako przeciętne, natomiast warunki mieszkalne jako dobre. Rodzina dziewczynki: matka – lat 35,pracuje jako sprzątaczka w firmie handlowej, ojciec – lat 41 jest kierowcą autobusu. Rodzice dziewczynki już od najmłodszych lat nie byli zgodni co do systemu wychowawczego, w jakim należy wychowywać dziecko. Matka jest osoba bardzo pobłażliwą i spełniającą wszelkie życzenia córki. Ojciec uchodzi za osobę surową, oczekującą posłuszeństwa i stosującą kary w celu wyegzekwowania określonego sposobu zachowania się dziecka. On jednak ma stosunkowo niewielki udział w wychowaniu córki, ze względu na to, ze matka już od wczesnego dzieciństwa ukrywa przed mężem wszelkie przewinienia córki, chroniąc ją tym samym przed karą. Dziewczynka przyzwyczaiła się do takiej sytuacji. Dziecko fantazjuje odnośnie kontaktów z rówieśnikami i pozycji w klasie. Nie jest świadome, bądź nie dopuszcza do siebie informacji, że nie jest lubiane przez inne dzieci. Dziewczynka uważa, że sama chętnie słucha innych i dobrze czuje się pomagając koleżankom i kolegom, podczas gdy inni nie zwracają na nią uwagi i przezywają ją. Możemy z tego wywnioskować, że dziecko przez nadopiekuńczość matki ma zawyżoną samoocenę, jest samolubne i agresywne, co znacznie utrudnia akceptację przez klasę. Dziewczynka ma bardzo władczy charakter, próbuje narzucać wszystkim swoją wolę.

3. Znaczenie problemu.

Główna przyczyna wykrytych u dziecka zaburzeń tkwi w zakłóceniach dynamiki procesów nerwowych. Nasilone reakcje emocjonalne współwystępujące z nadpobudliwością psychoruchową, to główne przyczyny trudności w przystosowaniu społecznym, które wpływają na trudności w kontaktach z rówieśnikami i dorosłymi. Znaczący wpływ na zachowanie dziewczynki ma również atmosfera w domu i metody wychowawcze stosowane przez rodziców.

4. Prognoza.

Pozytywna
Zachowanie dziewczynki uległo znacznej poprawie. Początkowo dziewczynka potrafiła przejść po klasie, celowo zrzucając koleżankom i kolegom piórniki z ławek i bardzo przeszkadzała w prowadzeniu lekcji. Obecnie często wyraża chęć zabawy, bądź współpracy z innymi. Poza tym matka dziewczynki przyznała, że dostrzega błędy wychowawcze, jakie popełniła i będzie próbowała je naprawić.

Negatywna
Obserwowane u dziewczynki objawy niedostosowania społecznego będą postępowały, chyba, e w miarę szybko i skutecznie zostaną podjęte odpowiednie działania korekcyjne w domu i szkole. Nadpobudliwość, zbytnia pobłażliwość i idealizowanie dziecka przez matkę może doprowadzić do pogłębiania się stopnia niedostosowania, tzn. głębokich i trwałych zaburzeń w kontaktach z rówieśnikami i dorosłymi.

5. Propozycja rozwiązań.

ujednolicenie oddziaływań wychowawczych między matka i ojcem, większy udział ojca w wychowaniu córki;
kierowanie nadmiernej aktywności dziecka na właściwy cel np. zajęcia sportowe;
kontrola podejmowanych przez dziecko czynności;
systematyczny kontakt z pedagogiem szkolnym i wychowawcą;
kontrola podczas odrabiania lekcji;
dostosowanie wymagań edukacyjnych do możliwości dziewczynki;
zwiększona opieka wychowawcza na terenie szkoły;
umożliwienie słownego odreagowania napięć emocjonalnych poprzez rozmowę;
działania terapeutyczne i wychowawcze w stosunku do dziecka;
działania zmierzające do zmiany pozycji dziecka w klasie;
kontakty z rodzicami;

6. Wdrażanie oddziaływań.

nauczyciele uczący dziewczynkę dostosowują wymagania edukacyjne do jej możliwości;
braki wyrównywane są w trakcie dodatkowych zajęć;
matka zaprzestała udziału w zebraniach w poradni psychologiczno-pedagogicznej i spotykania się z nauczycielami;

7. Efekty oddziaływań.

Dziewczynka ma coraz większe zaległości w wiadomościach. Przerwane zajęcia terapeutyczne są przyczyną dalszych problemów z koncentracja uwagi. Konsekwencja nauczycieli uczących może przynieść pożądane rezultaty. wyeliminowane zostały u dziewczynki zachowania agresywne. Jednak pozostaje cały czas aktualny problem odrzucenia przez klasę.