Zajęcia otwarte dla rodziców prowadzone metodą Weroniki Sherborne

SCENARIUSZ POPOŁUDNIOWEGO SPOTKANIA RODZIC - DZIECKO - NAUCZYCIEL

Uczestnicy zajęć: Dzieci 3-letnie i rodzice

Data: 24.04.2007

Temat zajęć: Baraszkowanie na dywanie – bawimy się razem.

Cele zajęć:
1. Uświadomienie rodzicom obopólnych korzyści płynących ze wspólnej zabawy ruchowej z dzieckiem.
2. Przybliżenie metody ruchu rozwijającego Weroniki Sherborne jako jeszcze jednego sposobu stymulowania rozwoju dziecka w przedszkolu i w domu.

Pomoce: magnetofon, płyta z muzyką

Literatura: W. Sherborne – Ruch rozwijający dzieci
M. Bogdanowicz, B. Kisiel, M. Przasnyska – Metoda Weroniki Sherborne w terapii i wspomaganiu rozwoju dziecka.


Przebieg zajęć:

1. Śpiew inscenizowany „Witam Was”. Uczestnicy stają w kole, śpiewają i ilustrują ruchem treść piosenki na powitanie.
2. „Kołyska” Uczestnicy siedzą na podłodze, dzieci znajdują się między nogami rodzica, który obejmuje dziecko ramionami, nogami i tułowiem. Delikatnie buja się z dzieckiem z boku na bok, kołysząc i podpierając je kolanami.
3. „Koń na biegunach” Kołysanie na boki przechodzi w bujanie w przód i w tył. Rodzic siedzi z dzieckiem między nogami (oboje zwróceni do przodu) i chwyta je mocno pod kolanami. Dziecko może też siedzieć na jego udach. Następnie rodzic wychyla się nieco do tyłu a później do przodu. Oboje wychylają się coraz bardziej, tak, że nogi dziecka i rodzica znajdują się wysoko nad głową.
4. „Małpiątka”
• Rodzic siedzi na podłodze z nogami lekko rozłożonymi, dziecko staje na jego udach i lekko balansuje na nich.
• Rodzic stoi, zgina kolana, dziecko staje na nich, jest podtrzymywane za biodra.
• Dziecko siada na udach rodzica przodem do niego i obejmuje go nogami w talii przytrzymując się jednocześnie rękami za szyję. Rodzic pochyla się wówczas do przodu, wspiera się na rękach i w końcu podnosi się na czworakach (klęcząc) z dzieckiem przyczepionym od spodu. Może przytrzymywać je od tyłu ręką, aby mu pomóc utrzymać się w pozycji wiszącej. Może spróbować zrobić dwa kroki do przodu i dwa do tyłu.
5. „Wałkujemy ciasto” Rodzic leży płasko, ręce ma złączone nad głową. Dziecko turla rodzica pchając go do przodu za biodra. Rodzic może pomóc dziecku w taki sposób, aby nie było tego świadome. Jego ciało ma sprawiać dziecku opór.
6. „Podwójny wałek” Rodzic w pozycji jak poprzednio przytula dziecko twarzą do siebie, przytula je na całej długości ciała i turla się razem z nim. Musi przy tym uważać, aby nie przygnieść dziecka.
7. „Worek z piaskiem”
• Dziecko kładzie się na brzuchu, ręce wyciąga do przodu. Rodzic chwyta je i ciągnie do przodu i na boki. W trakcie ćwiczenia dziecko trzyma głowę i ramiona w górze.
• - Zmiana pozycji dziecka – teraz kładzie się ono na plecach, rodzic ciągnie je za nogi.
8. „Wysoki tunel” Rodzice przyjmują pozycję „na czworakach”, a dzieci wędrują przechodząc przez rozmaite wolne miejsca stworzone przez ich ciało. Dziecko może wejść pod rodzica między rękami lub nogami, a następnie wyjść pod którymś z jego boków.
9. „Niski tunel” Teraz dziecko robi tunel dla rodzica. Musi ono utrzymać równowagę utrzymując ciało na rękach i stopach, żeby zrobić wystarczająco dużo miejsca dla przeciskającego się pod nim rodzica.
10. „Długi tunel” Rodzice klęczący i podparci rękami o podłogę tworzą z siebie jeden długi tunel, który dzieci po kolei pokonują.
11. „Wzajemny uścisk” Rodzic stoi, stopy trzyma osobno (w lekkim rozkroku) mocno oparte na podłodze, nogi ugięte w kolanach, ramiona odchylone w bok. Dziecko bierze rozbieg i wskakuje na klatkę piersiową rodzica ciasno do niej przylegając. Nogami obejmuje rodzica w talii, a ramionami trzyma go za szyję. Rodzic mocno przytula je do siebie, następnie obraca się z nim w kółko.
12. „Skoki przez gwiazdę”
• - Rodzic kładzie się na podłodze, ręce i nogi mocno odwiedzione od tułowia – tworzy swym ciałem kształt gwiazdy. Dziecko wykonuje skoki ponad kończynami, tułowiem rodzica.
• - Zamiana rolami, aby dziecko doświadczyć uczucia niepewności pod przeskakującym rodzicem.
13. „Huśtawka” Dwoje rodziców staje naprzeciw siebie, każdy chwyta leżące na podłodze dziecko za nadgarstek i kostkę u nogi. Najlepiej, jeśli uchwyt nadgarstka jest uchwytem wzajemnym. Podnoszą dziecko i huśtają je wzdłuż osi jego ciała, a następnie kładą je z powrotem na podłodze.
14. „Dzidziuś mamusi lub tatusia”. Partnerzy leżą na boku, dziecko wtula się w rodzica plecami w pozycji embrionalnej, która obejmuje je „całą osobą”. Oboje słuchają fragmentu muzyki.