Analiza i opis przypadku - charakterystyka czytelnika

Analiza i opis przypadku – charakterystyka czytelnika.

Uczeń o bardzo słabej aktywności czytelniczej .
Warunki rodzinne – wychowanie czytelnicze w rodzinie.
Krzysztof pochodzi z rodziny wielodzietnej. Na podstawie wywiadu z matką wiadomo mi, że warunki materialne w jakich żyje rodzina, są dobre. Rodzice prowadzą gospodarstwo rolne – oboje posiadają wykształcenie średnie. Matka pracuje w gospodarstwie, zajmuje się domem, starszym i młodszym rodzeństwem chłopca. Warunki mieszkaniowe dobre – sześciopokojowy dom zamieszkuje rodzina chłopca wraz z dziadkami.

Atmosfera rodzinna :
Ojciec stwarza wrażenie człowieka otwartego, jednak niechętnie kontaktuje się ze szkołą. W tym zadaniu wyręcza się żoną . Matka jest osobą spokojną, spontaniczną, przejmuje się problemami Krzysztofa. Chętnie współpracuje ze szkołą, stosuje się do zaleceń nauczycieli. Próbuje pracować z synem, na pewno kontroluje efekty wykonywanych ćwiczeń, mimo wielu obowiązków domowych. W domu jest biblioteczka rodzinna. Obok prasy codziennej, kolorowej, regionalnej i lokalnej, znajdują się książki o tematyce rolniczej, motoryzacyjnej, wędkarskiej, kulinarnej oraz bajki i baśnie dla dzieci oraz lektury po starszym rodzeństwie. Można powiedzieć , że warunki domowe sprzyjają rozwijaniu czytelnictwa.
Nikt z najbliższych Krzysztofa nie odwiedza biblioteki publicznej, dlatego chłopiec nigdy w niej nie był. To znaczy, wie gdzie jest, ale nie korzystał. Rodzice nie jeżdżą wspólnie z dziećmi do księgarni, nie interesują się nowościami wydawniczymi, nie pokazują innych miejsc, w których można zaopatrzyć się w ciekawe książki. Nie doradzają chłopcu, co mógłby czytać. Ale ich stosunek do czytelnictwa jest pozytywny. Mama pomaga chłopcu czytać lektury, wiele książek pożycza od cioci, dlatego można powiedzieć, że warunki domowe w niewielkim stopniu sprzyjają rozwojowi kultury czytelniczej.
Zainteresowałam się Krzysztofa w klasie I z powodu wysokiej niechęci do czytania i wypożyczania książek – w klasach pierwszych jest to zjawisko bardzo rzadko spotykane. Bardzo niepokojący był jego stan emocjonalny. Starsze rodzeństwo chętnie korzystało z zasobów biblioteki , co tym bardziej mnie zaintrygowało. Wiedziałam, że mój czytelnik potrzebuje pomocy. Postanowiłam zdiagnozować przyczyny jego trudności.

Geneza i dynamika zjawiska:
Z przeprowadzonej rozmowy z wychowawcą Krzysztofa wynikało, że był słabym uczniem, co potwierdzały jego oceny, jednak był to również uczeń, który miał problem logopedyczny. Wychowawca twierdził, że Krzysztofa stać na lepsze oceny, lecz musi się bardziej zdyscyplinować. W roku szkolnym 2011/2012 uczeń unikał zajęć z logopedą szkolnym. Mama Krzysztofa, zapytana dlaczego syn opuszcza zajęcia z logopedii twierdziła że zajęcia często są odwoływane z powodu nieobecności pani w szkole. Po rozmowie z uczniem okazało się, że uczeń wstydzi się kolegów, którzy lepiej od niego radzą sobie podczas tych zajęć. Po rozmowie z logopedą w obecności mamy, okazało się, że problem Krzysztofa nie jest poważny, wystarczy systematycznie utrwalać poprawne nawyki w układaniu języka podczas mowy. Mama obiecała ,sprawdzać poczynania chłopca w tym zakresie oraz kontrolować jego obecności na zajęciach. Ja zauważyłam zainteresowanie chłopca pracą w bibliotece i zapraszałam chłopca na zajęcia biblioteczne.

Skala problemu
Niepowodzenia szkolne zniechęciły ucznia do pracy. Charakteryzował się on niską samooceną. Miał duże trudności w systematyczności nauczania. Wykazywał zaburzenia emocjonalne. Zawsze wolał siedzieć w ławce sam. Pozostawienie mojego wychowanka bez pomocy w takiej sytuacji na pewno spowodowałoby dalsze zahamowanie w rozwoju i zamknięcie we własnym świecie. Co raz trudniej byłoby mu zaakceptować siebie wśród kolegów. Mógłby stać się bardziej agresywny i złym zachowaniem starać się zwrócić na siebie uwagę. Postanowiłam poznać problemy ucznia, uwarunkowań jego trudności w nauce i podjąć działania wspomagające czynnik kształcenia i wychowania. Uznałam, że trzeba mu pomóc i za cel postawiłam sobie wyrównanie braków w edukacji ucznia i zachęcić do systematycznego korzystania z biblioteki szkolnej.

Prognoza
a)Negatywna
Na podstawie własnych doświadczeń i przeczytanej lektury uzmysłowiłam sobie, iż jako nauczyciel bibliotekarz , jestem zobowiązana do tego, by mu pomóc. Wiem, że gdybym nie podjęła się dalszych działań wspomagających w szkole i w domu mogłoby nastąpić pogłębienie się trudności w nauce ucznia, mogłyby wystąpić większe braki w zdobywaniu wiedzy i umiejętności ze wszystkich przedmiotów. Uczeń mógłby stracić wszelką motywację do nauki oraz wiarę we własne możliwości.
b)Pozytywna
Po wdrożeniu działań wspomagających w szkole i w domu, uda się zmotywować Krzysztofa. Uczeń zacznie systematycznie uczęszczać na zajęcia z logopedii. Spodziewałam się, że uczeń odzyska wiarę we własne możliwości i umiejętności, co przyczyni się do jego sukcesów w szkole. Z chęcią będzie przyswajał wiedzę. Osiągnie pozytywne efekty nauczania. Stanie się aktywnym czytelnikiem. Będzie aktywny na lekcjach i nawiąże przyjazne kontakty z rówieśnikami.

Plan działania.
Przyjęłam następujące propozycje rozwiązań:
- uczeń uczęszczał na zajęcia z logopedii,
- uczęszczał na zajęcia biblioteczne podczas których przeprowadzał prace biblioteczne z rówieśnikami oraz uzupełniał niedociągnięcia edukacyjne,
- w miarę potrzeb podejmowałam z rozmowy z czytelnikiem, aby rozwiać jego obawy i umocnić jego wiarę we własne umiejętności,
- przeprowadziłam rozmowę z matką na temat dowartościowywania syna,
- przeprowadziłam rozmowę z nauczycielami, by motywowali ucznia do nauki poprzez docenianie każdego, nawet małego jego osiągnięcia, co podniesie jego wiarę we własne możliwości

Efekty działania.

Do końca drugiej klasy Krzysztof uczęszczał na zajęcia dodatkowe z logopedii. Systematyczne i pod kontrolą odrabiane prace pozwoliły na lepsze zapamiętywanie poznawanej wiedzy i umiejętności na zajęciach i lekcjach. Uczeń czyta w dobrym tempie ze zrozumieniem czytanego tekstu. Chętnie odwiedza bibliotekę szkolną i korzysta z jej zbiorów. Zmieniło się nastawienie ucznia do szkoły. Krzysztof uwierzył we własne siły i możliwości. Okazało się, że najbardziej potrzebował zainteresowania i motywowania do pracy. Poprawie uległy tez stosunki z kolegami. Stał się bardziej otwarty i pogodny. Zyskał grono przyjaciół. Poczuł się potrzebny. Wiedział, że potrafi sobie dać radę. Myślę, że moje starania przyniosły efekty, uczeń został zmotywowany do pracy. Ostatecznie uczeń nadrobił zaległości edukacyjne i logopedyczne.