Scenariusz zajęć korekcyjno - kompensacyjnych w kl.V

Scenariusz zajęć korekcyjno-kompensacyjnych w kl. V. Zajęcia prowadzone w obecności Pana Dyrektora
Prowadząca: Dominika Pryga
Data: 20.11.2012r.
Cele:
- doskonalenie techniki czytania pod kontrolą osoby dorosłej wraz
ze zrozumieniem tekstu,
- usprawnianie funkcji wzrokowo-słuchowych,
- ćwiczenie sprawności manualnej poprzez ćwiczenia doskonalące płynność ruchów,
- kształtowanie umiejętności stosowania wiedzy i sprawności matematycznej
w sytuacjach codziennych,
- rozwijanie wytrwałości, wiary we własne możliwości i umiejętności.
Pomoce:
Kartki, kredki, nożyczki, płyta z muzyką, karty z opowiadaniem, karty sprawdzające, długopisy koperty, pieniądze, waga, tasiemki, ziemniaki, jabłka, kartony z mlekiem, cukier itp.
Czas pracy: 60 minut
Przebieg zajęć:
1. Powitanie.
2. Rysowanie leniwych ósemek w rytm muzyki. Wycinanie leniwych ósemek i układanie z nich choinki.
3. Czytanie tekstu Hanny Ożogowskiej „ Rozczarownie”: zał. 1
a) Czytanie wspólne z nauczycielem;
b) Czytanie indywidualne;
Czcionka tekstu napisana w dwóch kolorach (metoda sylabowa) dla trzech uczniów Dla jednego ucznia jeden kolor czcionki.
4. Opowiadanie przeczytanego tekstu. Zał. 2
5. Odpowiedzi na pytania dotyczące tekstu.
6. Liczenie pieniędzy znajdujących się w kopercie.
7. Zabawa w sklep samoobsługowy (robienie zakupów, wydawanie reszty).
8. Podsumowanie zajęć


Zał. 1
Hanna Ożogowska
Rozczarowanie
(fragment książki „Chłopak na opak, czyli z pamiętnika pechowego Jacka”)

Wczoraj byliśmy całą klasą w kinie. Widzieliśmy film, który się nazywa
„ O dwóch takich, co ukradli księżyc”. Bardzo ładny film i wszyscy byli zadowoleni. Niektórzy to nawet podwójnie, bo film im się podobał, i mieli na drugi dzień wymówkę, że na lekcję nie starczyło czasu.
Nasza pani jest bardzo wymagająca. Kiedy zapytała, czy nam się film podobał, wszyscy natychmiast zawołali:
- Tak! Tak!
Ale to naszej pani nie wystarczyło. Każdy oddzielnie musiał się wypowiedzieć, dlaczego i w ogóle, i jeszcze, żeby nie powtarzać takich słów, jakie już ktoś powiedział. A to przecież jest bardzo trudne.
Wreszcie przyszła kolej na mnie.
- Jacku, teraz, ty powiedz coś o wczorajszym filmie. Ale postaraj się, żeby to ładnie wypadło.
A ja naturalnie już byłem przygotowany i mówię:
- Ja, proszę pani, po wczorajszym filmie byłem kompletnie rozczarowany.
Nikt tak nie powiedział, i myślałem, że pani mnie pochwali, a pani się tylko zdziwiła:
- Jak to? Więc film ci się nie podobał?
- Owszem – mówię – bardzo mi się podobał. Tak się podobał, że aż mnie rozczarował.
- A więc źle się wyraziłeś - mówi pani. – Jeżeli ci się film tak bardzo podobał, to pewnie chciałeś powiedzieć, że jesteś nim oczarowany?
- Oczarowany czy rozczarowany to chyba wszystko jedno – mówię – to bardzo podobne.
- Nie – zaprzeczyła pani. – To są dwa zupełnie różne słowa i każde co innego znaczy. Oczarowanie – to zachwyt na przykład nad pięknym obrazem, przeczytaną książką lub oglądanym widokiem. A rozczarowanie – to smutek, bo spotkał nas jakiś zawód. (...) Rozumiecie teraz, co to jest rozczarowanie.
- Tak! Tak! – zawołali wszyscy.
- A może ktoś z was da przykład takiego rozczarowania z własnych doświadczeń – zaproponowała pani. (...)
Zośka opowiedziała, jak to jeszcze w trzeciej klasie była przekonana o dobrym sposobie na uczenie się wiersza. Koleżanka powiedziała jej, że wystarczy przeczytać wiersz i włożyć książkę pod poduszkę na całą noc. Więc kiedy pewnego razu nie zdążyła się nauczyć wiersza – postanowiła tak zrobić.
A następnego dnia nie pamiętała nic a nic. Tylko się wstydu najadła. To było przykre rozczarowanie.
- A ty, Jacku rozumiesz teraz co znaczy rozczarowanie? – spytała mnie pani. – Może też dasz jakiś przykład?
- Owszem, proszę pani – mówię – teraz już dobrze wszystko zrozumiałem.
I przykład też mogę dać. To było w zeszłym roku, kiedy byłem dużo młodszy. Chciałem spróbować, jak smakują papierosy. Akurat przyjechał wtedy do nas dziadzio. Wydał mi się bardzo dobry i miły. Siedział w pokoju z tatusiem
i grał w szachy. Mamy nie było w domu. Poszedłem więc do kuchni
i zapaliłem papierosa. Wcale mi nie smakował i już chciałem rzucić, a tu nagle wchodzi do kuchni ojciec i chociaż papierosa schowałem do kieszeni, zaczął na mnie strasznie krzyczeć.
Usłyszał to dziadzio, przyszedł do tatusia i mówi:
- Nie krzycz tak na dziecko! Do czego to podobne!
„Kochany dziadzio! – pomyślałem sobie. – Obronił mnie. Jak to dobrze, że do nas przyjechał”.
- A czy ojciec nie pamięta, jakie ja lanie dostałem – mówi tatuś – kiedy w jego wieku wziąłem się za papierosy?
- Lanie tak. Przeciw laniu nic nie powiem - mówi dziadzio.- Ale po co tak krzyczysz?
Bardzo się wtedy na dziadziu zawiodłem. To chyba ogromnie bolesne rozczarowanie.

Zał. 2
Sprawdź, ile wiesz
1. Wydarzenia w opowiadaniu przedstawia:
a) Kolega Jacka;
b) Jacek, który jest też bohaterem opowiadania;
c) Pani nauczycielka;
d) Dziadek Jacka
2. Bohaterowie opowiadania byli:
a) w teatrze;
b) w zoo;
c) w kinie;
d) w muzeum;
3. Podczas lekcji uczniowie mieli ocenić film:
a) „O dwóch takich, co ukradli słońce”;
b) „O dwóch takich, co ukradli księżyc”;
c) „ O dwóch takich, co przemierzyli świat”;
d) „O pewnym Jacku”
4. Słowo „rozczarowanie” oznacza:
a) zachwyt, satysfakcję;
b) podstęp, sztuczkę;
c) wyciąganie wniosków;
d) niezadowolenie, zawód.
5. Różnica w znaczeniu słów „oczarowany” i „rozczarowany” wytłumaczona została przez:
a) Jacka;
b) pana dyrektora;
c) nauczycielkę
d) dziadka
6. Zośkę spotkał zawód z powodu:
a) wizyty babci;
b) metody na naukę wiersza;
c) wyników konkursu;
d) nowej bluzki.
7. Do Jacka przyjechał:
a) wujek;
b) stryjek;
c) brat cioteczny
d) dziadek
8. Tata przyłapał Jacka na:
a) podjadaniu cukierków;
b) paleniu papierosów;
c) przygotowywaniu ściągi na klasówkę;
d) na wagarach.
9. Jacek rozczarował się zachowaniem:
a) mamy;
b) taty;
c) babci;
d) dziadka
10. Opowiadanie jest:
a) smutne;
b) poważne;
c) humorystyczne;
d) przygnębiające.