Program nauczania z techniki dla szkoły podstawowej

PROGRAM NAUCZANIA TECHNIKI
DLA UCZNIÓW KLASY IV D SZKOŁY PODSTAWOWEJ
NA ROK SZKOLNY 2013/2014

Opracowała: mgr Jolanta Kokot


Nauczyciel: mgr Jolanta Kokot
Miejsce realizacji: Niepubliczna Szkoła Postawowa dla Uczniów ze Sprzężonymi Niepełnosprawnościami, Autyzmem w Kup
Klasa: IV SPD
Warunki realizacji: 5 godziny lekcyjnych w tygodniu

Program jest przeznaczony i dostosowany do potrzeb i możliwości uczniów klasy IV Szkoły Podstawowej. Zajęcia będą się odbywały 5 razy w tygodniu. Program ma na celu sprzyjanie rozwojowi dziecka, kształtowaniu jego umiejętności manualnych. Zajęcia mają rozwijać myślenie twórcze, wyobraźnię przestrzenną, spostrzegawczość, ułatwiać zapamiętywanie, uczyć prostoty, estetyki, cierpliwości, dokładności i dyscypliny.

CELE EDUKACYJNE
Podstawowym i głównym celem programu jest adaptacja dziecka niepełnosprawnego do życia w społeczeństwie.

Cele szczegółowe:
1. Stymulowanie ogólnego rozwoju dziecka
2. Usprawnianie manualne
3. Pogłębianie, usprawnianie percepcji wzrokowo-ruchowej
4. Rozwijanie aktywność indywidualnej
5. Ćwiczenie kreatywnego myślenia
6. Rozwijanie zainteresowań
7. Rozbudzanie ekspresji twórczej ucznia
8. Kształtowanie postawy bezpiecznego posługiwania się narzędziami typu: nożyczki, narzędzia ogrodnicze i techniczne
9. Możliwości wykorzystania materiałów już niepotrzebnych – rozwijanie świadomości ekologicznej
10. Ukazywanie uczniom, w jaki sposób różne materiały mogą stać się pożytecznym narzędziem w pracy, nauce i zabawie
11. Kształtowanie umiejętności bezpiecznego posługiwania się urządzeniami elektrycznymi, materiałami o wysokiej temperaturze podczas zajęć kulinarnych
12. Kształtowanie postawy bezpiecznego posługiwania się sprzętem AGD
13. Kształtowanie umiejętności współpracy i współdziałania w grupie.

Treści programowe:
1. Poznanie materiałów i produktów codziennego użytku, ich właściwości i zastosowań.
2. Korzystanie z prostych narzędzi.
3. Korzystanie z urządzeń socjalnych i technicznych powszechnego użytku, zgodnie z ich przeznaczeniem.
4. Kształtowanie zachowań proekologicznych w trakcie posługiwania się narzędziami, korzystania z urządzeń socjalnych i technicznych.

Edukacja techniczna Tematyka
Prace z materiałów papierniczych. Korzystanie z prostych narzędzi. -Podstawowe zasady pracy i bhp w pracowni technicznej.
- Rodzaje materiałów papierniczych.
- Poznanie funkcji przyborów: nożyczki, linijka, zszywacz, dziurkacz oraz nauka posługiwania się nimi.
- Wykonywanie prac z papieru i kartonu, które obejmować będą: cięcie nożyczkami po linii, zginanie oraz łączenie, obrysowywanie i obrysowywanie według szablonu.
- Samodzielne modelowanie prostych elementów z przygotowanej masy papierowej.

Żywienie i gospodarstwo domowe. Zajęcia kulinarne. -Organizacja stanowiska pracy i zachowanie zasad bhp.
-Rozróżnianie podstawowych produktów spożywczych.
-Nauka bezpiecznego posługiwania się nożem oraz obieraczką.
-Obróbka ręczna owoców, warzyw i innych produktów.
-Przygotowanie sałatek, surówek, soku, prostych potraw.
-Nakrycie do stołu: talerze, sztućce, serwetki.
-Kultura spożywanych posiłków.

Tworzenie -Tworzenie w technice kolażu obrazu skomponowanego z naklejonych na płaszczyźnie różnych elementów, np. guziki, koraliki, sznurki, papier kolorowy, zdjęcia z gazet, bibuła, zapałki, konfetti, piasek, ziarna maku, sezamu, makaron, wata.
-Naklejanie suszonych liści, płatków kwiatów na arkusz papieru.
-Wykonanie prac z masy solnej
-Wykonywanie wysypywanki i układanki z materiałów sypkich (piasek, kasz, ryż, fasola itp.)
- Wykonanie wiosennego drzewa techniką zwiniętych bibułek
-Kolorowe pisanki.
-Wykonywanie prostych elementów z mas plastycznych: odbijanie foremek do ciast w masie solnej, lepienie z plasteliny, „babki” z piasku, lepienie z gliny.
-Wydzieranki
-Stemplowanie: odbijanie bawełnianym patyczkiem, tworzenie wzorów ze stempli

Wychowanie komunikacyjne -Zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Zasady przechodzenia przez jezdnię
-Stosowanie znaków informacyjnych jako sposobu porozumiewania się ludzi na całym świecie.
-Znaki drogowe znajdujące się w najbliższym środowisku ucznia.

Metody nauczania
Efekty pracy w dużej mierze zależą od stosowanych metod. Mogą one być oparte na: obserwacji, słowie i muszą uwzględniać specyficzny charakter pracy z dzieckiem niepełnosprawnym. O wartości metody decyduje jej wpływ na aktywność ucznia oraz jego zaangażowanie w proces poznania rzeczywistości, która musi opierać się na różnorodnych bodźcach, ma charakter wielozmysłowy.
Metody oparte na obserwacji stosuje się pokazując przedmioty, zjawiska, zachodzące w otoczeniu, stosunki przestrzenne lub czynności, które uczniowie mają opanować poprzez ćwiczenia.
Metody oparte na słowie uzupełniają inne metody, treści muszą być dla uczniów proste i zrozumiałe. Wielokrotne powtarzanie określonej czynności stanowi podstawy pracy z uczniem, bezpośrednio wpływają na kształtowanie nawyków i umiejętności dzieci. Właściwie przeprowadzony instruktaż sprawia, że uczniowie na bieżąco kontrolują swoje czynności, nie popełniają błędów, co wpływa na większą motywację do pracy. W pracy z dzieckiem niepełnosprawnym ważna jest indywidualna forma pracy ze względu na bardzo zróżnicowany poziom intelektualny i manualny. Najprostszą metodą uczestnictwa uczniów w pracy jest wspomaganie czynności ucznia przez nauczyciela, a także naśladowanie nauczyciela. Zawsze musi się to odbywać przy dużym wsparciu ze strony uczącego, aby uczeń zbyt szybko się nie zniechęcił i nadal próbował dojść do określonego celu. Nauczyciel stara się dopasować stopień trudności wykonywanych zadań do możliwości dziecka, stopniowo zwiększając zakres trudności.

Formy realizacji
Ćwiczenia i zabawy techniczne, zbiorowe i indywidualne, uwzględniające kreatywność, indywidualizm i swobodę wypowiedzi w twórczości technicznej dziecka oraz różnorodność rozwiązań technicznych.

Procedury osiągania celów:
— stwarzanie uczniom warunków do indywidualnego rozwoju i grupowego działania,
— stymulowanie działań rozwijających manualnie i umysłowo,
— organizowanie zajęć sprzyjających kreatywności uczniów,
— prezentacja prac i dokonań grupy- organizowanie kiermaszów i sprzedaż wykonanych wyrobów.

Ewaluacja programu:
Realizacja programu przewidziana jest na czas trwania roku szkolnego 2013/2014. Dopuszcza się płynność w doborze tematów i liczby godzin przeznaczonych na realizację zarówno poszczególnych działów jak i tematów. Możliwa jest rezygnacja z niektórych tematów bez ogólnej szkody dla koncepcji programu. Jednocześnie zakłada się możliwość zwiększonego czasu realizacji poszczególnych tematów, jeśli oczekiwania nauczyciela lub uczniów nie zostaną spełnione w zaplanowanym czasie.
W trakcie realizacji program poddawany będzie ewaluacji:
- Etapowej – polegającej na modyfikacji i lepszym dostosowywaniu go do możliwości, realiów sytuacji w domu i szkole,
- Końcowej – polegającej na przeanalizowaniu przebiegu realizacji programu z ewentualnymi modyfikacjami oraz sformułowaniu wniosków do dalszej pracy.
W trakcie realizacji programu powinno występować stałe jego monitorowanie mające na celu sprawdzenie efektywności stopnia realizacji celów poprzez obserwację postępów uczniów, rozmowy z rodzicami i specjalistami.
Program może ulec ewaluacji odpowiednio do rozwoju, możliwości i potrzeb ucznia lub w momencie, kiedy nauczyciel uzyska efekty pracy dziecka.