Program nauczania z techniki dla gimnazjum

PROGRAM NAUCZANIA TECHNIKI
DLA UCZNIÓW KLASY ŁĄCZONEJ GIMNAZJUM C
NA ROK SZKOLNY 2013/2014

Opracowała: mgr Jolanta Kokot

Nauczyciel: mgr Jolanta Kokot
Miejsce realizacji: Zespół Niepublicznych Szkół dla Uczniów ze Sprzężonymi Niepełnosprawnościami, Autyzmem w Kup
Klasa: łączona Gimnazjum C
Warunki realizacji: 6 godzin lekcyjnych w tygodniu

Program przeznaczony jest dla uczniów klasy łączonej (klasy III Gimnazjum) oraz dla uczennicy, która podczas zajęć z techniki będzie realizowała 6 godzin zajęć przysposabiających do pracy.
Uczennica ta ma bardzo dobry kontakt z uczniami klasy gimnazjalnej, dzięki temu, podczas wspólnych zajęć, łatwiej będzie przyswajać wiedzę. Będzie miała możliwość naśladowania pozytywnych wzorców, uczenia się na bieżąco pożądanych postaw, zachowań i umiejętności, co tym samym przyczyni się do lepszego jej funkcjonowania w środowisku szkolnym i pozaszkolnym.
Niniejszy program zawiera zagadnienia dotyczące przedmiotu technika, dostosowane do możliwości uczniów i kształtujące ich umiejętności. Ma na celu sprzyjanie rozwojowi dziecka, kształtowaniu jego umiejętności manualnych. Zajęcia takie mogą rozwijać myślenie twórcze, wyobraźnię przestrzenną, spostrzegawczość, ułatwiają zapamiętywanie, uczą prostoty, estetyki, cierpliwości, dokładności i dyscypliny.

CELE EDUKACYJNE
Podstawowym i głównym celem programu jest adaptacja dziecka niepełnosprawnego do życia w społeczeństwie.

Cele szczegółowe:
1. Stymulowanie ogólnego rozwoju dziecka
2. Usprawnianie manualne
3. Pogłębianie, usprawnianie percepcji wzrokowo-ruchowej
4. Rozwijanie aktywność indywidualnej
5. Ćwiczenie kreatywnego myślenia
6. Rozwijanie zainteresowań
7. Rozbudzanie ekspresji twórczej ucznia
8. Kształtowanie postawy bezpiecznego posługiwania się narzędziami typu: nożyczki, narzędzia ogrodnicze i techniczne
9. Możliwości wykorzystania materiałów już niepotrzebnych – rozwijanie świadomości ekologicznej
10. Ukazywanie uczniom, w jaki sposób różne materiały mogą stać się pożytecznym narzędziem w pracy, nauce i zabawie
11. Kształtowanie umiejętności bezpiecznego posługiwania się urządzeniami elektrycznymi, materiałami o wysokiej temperaturze podczas zajęć kulinarnych
12. Kształtowanie postawy bezpiecznego posługiwania się sprzętem AGD
13. Kształtowanie umiejętności współpracy i współdziałania w grupie.

Treści programowe:
1. Poznanie materiałów i produktów codziennego użytku, ich właściwości i zastosowań
2. Korzystanie z prostych narzędzi
3. Korzystanie z urządzeń socjalnych i technicznych powszechnego użytku, zgodnie z ich przeznaczeniem.
4. Kształtowanie zachowań proekologicznych w trakcie posługiwania się narzędziami, korzystania z urządzeń socjalnych i technicznych.

Edukacja techniczna Tematyka
Prace z materiałów papierniczych. Korzystanie z prostych narzędzi.
- Podstawowe zasady pracy i bhp w pracowni technicznej.
- Proces powstawania papieru, rola lasów w przyrodzie i ich ochrona.
- Rodzaje materiałów papierniczych.
- Narzędzia wykorzystywane do obróbki papieru i kartonu i bibuły oraz przyrządy pomiarowe.
- Poznanie funkcji przyborów: nożyczki, linijka, zszywacz, dziurkacz oraz nauka posługiwania się nimi
- Wykonywanie prac z papieru i kartonu, które obejmować będą: cięcie nożyczkami po linii, zginanie oraz łączenie, obrysowywanie i obrysowywanie według szablonu.
- Samodzielne modelowanie prostych elementów z przygotowanej masy papierowej.

Szycie ręczne
- Organizacja indywidualnego miejsca pracy zgodnie z zasadami bhp obowiązującymi przy szyciu ręcznym
- Posługiwanie się przyborami do szycia ręcznego.
- Ściegi podstawowe tzn. przez igłę, za igłę.
- Sposoby przyszywania guzików.
- Prasowanie ręczne tkanin. Czytanie obsługi żelazka.

Żywienie i gospodarstwo domowe. Zajęcia kulinarne.
- Organizacja stanowiska pracy i zachowanie zasad bhp.
- Rozróżnianie podstawowych produktów spożywczych.
- Układanie jadłospisu.
- Obróbka ręczna owoców, warzyw i innych produktów.
- Przygotowanie soku, kanapek, surówek, prostych potraw, deserów.
- Obsługa urządzeń gospodarstwa domowego oraz ich wykorzystanie, np.: toster, mikser, czajnik elektryczny
- Zasady bezpiecznego obsługiwania kuchenki elektrycznej.
- Estetyka przygotowywanych posiłków-dekoracja.
- Nakrycie do stołu: talerze, sztućce, serwetki.
- Kultura spożywanych posiłków w różnych okolicznościach.

Prace w ogrodzie i na terenie szkoły
- Zapoznanie się z podstawowymi narzędziami ogrodowymi: motyczka, łopatka, grabie, taczka, konewka.
- Obsługa narzędzi ogrodowych. Zasady bezpieczeństwa.
- Zapoznanie się z podstawowymi pracami ogrodowymi: przygotowanie grządek pod zasiew, sianie, sadzenie, plewienie grządek, podlewanie, grabienie liści.
- Odśnieżanie terenu wokół szkoły.

Tworzenie
- Tworzenie w technice kolażu obrazu skomponowanego z naklejonych na płaszczyźnie różnych elementów, np. guziki, koraliki, sznurki, papier kolorowy, zdjęcia z gazet, bibuła, zapałki, konfetti, piasek, ziarna maku, sezamu, makaron, wata.
- Naklejanie suszonych liści, płatków kwiatów na arkusz papieru.
- Wykonanie prac z masy solnej: wazonów, miseczek, korali
- Wykonanie mozaiki ze skorupek do jajek lub drobnej, potłuczonej ceramiki.
- Wykonywanie wysypywani i układanki z materiałów sypkich (piasek, kasz, ryż, fasola itp.)
- Wykonanie wiosennego drzewa techniką zwiniętych bibułek ( naklejanie wydartego z wycinanki drzewa, odrywanie z bibuły małych kawałeczków i zwinięcie jej w kuleczki, przylepianie pojedynczo na drzewie jako liście).
- Kolorowe pisanki.
- Wykonywanie prostych elementów z mas plastycznych: odbijanie foremek do ciast w masie solnej, lepienie z plasteliny, „babki” z piasku, lepienie z gliny.
- Wykonywanie ozdób z surowców wtórnych i odpadów.

Wychowanie komunikacyjne
- Zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Zasady przechodzenia przez jezdnię
- Stosowanie znaków informacyjnych jako sposobu porozumiewania się ludzi na całym świecie.
- Znaki drogowe znajdujące się w najbliższym środowisku ucznia.
- Rola i znaczenie numerów alarmowych dla bezpieczeństwa człowieka.

Metody nauczania
Efekty pracy w dużej mierze zależą od stosowanych metod. Mogą one być oparte na: obserwacji, słowie i muszą uwzględniać specyficzny charakter pracy z dzieckiem niepełnosprawnym. O wartości metody decyduje jej wpływ na aktywność ucznia oraz jego zaangażowanie w proces poznania rzeczywistości, która musi opierać się na różnorodnych bodźcach, ma charakter wielozmysłowy.
Metody oparte na obserwacji stosuje się pokazując przedmioty, zjawiska, zachodzące w otoczeniu, stosunki przestrzenne lub czynności, które uczniowie mają opanować poprzez ćwiczenia.
Metody oparte na słowie uzupełniają inne metody, treści muszą być dla uczniów proste i zrozumiałe. Wielokrotne powtarzanie określonej czynności stanowi podstawy pracy z uczniem, bezpośrednio wpływają na kształtowanie nawyków i umiejętności dzieci. Właściwie przeprowadzony instruktaż sprawia, że uczniowie na bieżąco kontrolują swoje czynności, nie popełniają błędów, co wpływa na większą motywację do pracy. W pracy z dzieckiem niepełnosprawnym ważna jest indywidualna forma pracy ze względu na bardzo zróżnicowany poziom intelektualny i manualny. Najprostszą metodą uczestnictwa uczniów w pracy jest wspomaganie czynności ucznia przez nauczyciela, a także naśladowanie nauczyciela. Zawsze musi się to odbywać przy dużym wsparciu ze strony uczącego, aby uczeń zbyt szybko się nie zniechęcił i nadal próbował dojść do określonego celu. Nauczyciel stara się dopasować stopień trudności wykonywanych zadań do możliwości dziecka, stopniowo zwiększając zakres trudności.

Formy realizacji
Ćwiczenia i zabawy techniczne, zbiorowe i indywidualne, uwzględniające kreatywność, indywidualizm i swobodę wypowiedzi w twórczości technicznej dziecka oraz różnorodność rozwiązań technicznych.

Procedury osiągania celów:
— stwarzanie uczniom warunków do indywidualnego rozwoju i grupowego działania,
— stymulowanie działań rozwijających manualnie i umysłowo,
— organizowanie zajęć sprzyjających kreatywności uczniów,
— prezentacja prac i dokonań grupy- organizowanie kiermaszów i sprzedaż wykonanych wyrobów.

Ewaluacja programu:
Realizacja programu przewidziana jest na czas trwania roku szkolnego 2013/2014. Dopuszcza się płynność w doborze tematów i liczby godzin przeznaczonych na realizację zarówno poszczególnych działów jak i tematów. Możliwa jest rezygnacja z niektórych tematów bez ogólnej szkody dla koncepcji programu. Jednocześnie zakłada się możliwość zwiększonego czasu realizacji poszczególnych tematów, jeśli oczekiwania nauczyciela lub uczniów nie zostaną spełnione w zaplanowanym czasie.
W trakcie realizacji program poddawany będzie ewaluacji:
- Etapowej – polegającej na modyfikacji i lepszym dostosowywaniu go do możliwości, realiów sytuacji w domu i szkole,
- Końcowej – polegającej na przeanalizowaniu przebiegu realizacji programu z ewentualnymi modyfikacjami oraz sformułowaniu wniosków do dalszej pracy.
W trakcie realizacji programu powinno występować stałe jego monitorowanie mające na celu sprawdzenie efektywności stopnia realizacji celów poprzez obserwację postępów uczniów, rozmowy z rodzicami i specjalistami.
Program może ulec ewaluacji odpowiednio do rozwoju, możliwości i potrzeb ucznia lub w momencie, kiedy nauczyciel uzyska efekty pracy dziecka.