Narodowe Święto Niepodległości. Scenariusz uroczystości organizowanej w rocznicę odzyskania niepodległości

Cele uroczystości:
ukazanie bohaterstwa ludzi walczących o niepodległość kraju,
zapoznanie uczniów z dziejami narodu polskiego
Cele operacyjne:
uczeń potrafi prawidłowo przekazać treści utworów poetyckich i piosenek
organizuje sytuację zmuszającą do zadumy nad losami państwa polskiego,
poprzez występ budzi uczucia szacunku i wdzięczności dla tych, którzy walczyli o niepodległość.

Metody: recytacje, śpiew

Formy pracy: indywidualna, zbiorowa

Środki i materiały dydaktyczne: magnetofon, taśma z podkładem muzycznym do pieśni, flety, saksofon.

Miejsce uroczystości: sala gimnastyczna w Szkole Podstawowej w Iwanowicach

Organizator: uczniowie klas II i III Gimnazjum w Grzegorzowicach

Odpowiedzialny: nauczyciel języka polskiego, historii, matematyki – pracujący w Gimnazjum w Grzegorzowicach

Zaproszeni goście: dyrektorzy szkół Gminy Iwanowice, przedstawiciele Rady Gminy, nauczyciele,

Termin: 11 listopada 2002 roku

Prace przygotowawcze i odpowiedzialni:

1.Opracowanie scenariusza: mgr Grażyna Mucha, mgr Elżbieta Cyganek
2.Zorganizowanie materiałów niezbędnych do przeprowadzenia uroczystości: jw.
3.Przygotowanie części artystycznej: jw.
4.Dekoracja i urządzenie sali: mgr Arkadiusz Dybka
5.Reklama uroczystości: zaproszenia –Urząd Gminy

PRZEBIEG UROCZYSTOŚCI:

WPROWADZENIE POCZTÓW SZTANDAROWYCH
ODŚPIEWANIE HYMNU PAŃSTWOWEGO

NARRATOR I

Przeszło tysiącletnia historia państwa polskiego obfitowała w wiele wydarzeń natury politycznej, społecznej i gospodarczej. Były okresy wzlotów i upadków, lecz najbardziej tragiczny okazał się koniec XVIII wieku. Trzej potężni sąsiedzi Polski – Rosja, Prusy i Austria, korzystając z osłabienia naszego kraju, podzielili jego ziemie pomiędzy siebie i wprowadzili własne rządy. Katastrofa rozbiorów
i utrata państwowości nie załamały jednak narodu polskiego. Jego wola przetrwania i uparte dążenie do odzyskania niepodległości stały się podstawą do odrodzenia wolnej Ojczyzny.

UCZEŃ I /”Starym szlakiem”- Józef Mączka/

Starych ojców naszych szlakiem
przez krew idziem ku wolności!...
Z dawną pieśnią, dawnym znakiem,
my żołnierze sercem prości,
silni wiarą i nadzieją,
że tam, kiedyś świty dnieją!

Uczeń II:

Starym ojców naszych szlakiem
przez krew idziem w jutra wschody,
z dawną pieśnią, dawnym znakiem,
na śmiertelne idziem gody,
by z krwi naszej życie wzięła
Ta – co jeszcze nie zginęła.

NARRATOR II

Społeczność pozbawiona własnego państwa, rozdarta przez zaborców i intensywnie wynaradawiana, zachowała mimo tych działań własną tożsamość. Polaków zarówno zamieszkujących ziemie etniczne polskie, jak tych, którzy żyli na terenach narodowo mieszanych, łączył wspólny język, świadomość narodowa oraz pragnienie utrzymania tradycji i starych obyczajów. Polska wykreślona z mapy świata, pozostawała w sercach i myślach wielu pokoleń. Daremne jednak były próby wyzwolenia Ojczyzny – powstania zbrojne kończyły się przegraną z przeważającymi siłami wroga. Miały jednak wielkie znaczenie: powstanie Kościuszkowskie, Listopadowe, Styczniowe, dla kolejnych pokoleń były szkołą patriotyzmu i solidaryzmu narodowego, jakże potrzebnego dla podzielonych granicami rodaków. Ten ciężki okres niedoli trwał ponad 120 lat.

PIOSENKA pt.:” Sadźmy róże” Seweryna Goszczyńskiego

Sadźmy, przyjacielu, róże! e e
Długo jeszcze, długo światu a e
Szumieć będą śnieżne burze, a e a e
Sadźmy je przyszłemu latu! C7 e H7 e

My, wygnańcy stron rodzinnych
Może róż nie ujrzym kwiatu,
Ale sadźmy je dla innych;
Szczęśliwszemu sadźmy światu!

Jakże los nasz piękny, wzniosły
Gdzie idziemy- same głogi,
Gdzieśmy przeszli-róże wzrosły,
Więc nie schodźmy z naszej drogi!

UCZEŃ III

/”Polska w niedoli”- Edward Słoński/
O Polsko, święte Twe imię
Po cichu i po kryjomu
Szeptano w ojców mych domu.
Prawdziwe jakieś nieprawdy
Opowiadano o Tobie-
Mówiono, jesteś święta,
Mówiono, że leżysz w grobie.

NARRATOR I

Kiedy 1 sierpnia 1914 roku wybuchła wojna pomiędzy Rosją a Niemcami i Austrią, w sercach Polaków zapłonęła nadzieja, że nadchodzi godzina wyzwolenia. Trzy państwa zaborcze rozpoczęły między sobą wojnę. Polacy musieli walczyć w szeregach wrogich armii. Ci, którzy żyli w zaborze rosyjskim, walczyli po stronie rosyjskiej, ci z zaborów niemieckiego i austriackiego – po stronie przeciwnej. Polacy odziani w mundury wrogich armii zmuszeni byli strzelać wzajemnie do siebie. Tę tragedię naszego narodu, walkę bratobójczą, ukazał w wierszu jeden z polskich poetów.

UCZEŃ IV

/”Ta, co nie zginęła”- Edward Słoński/
Rozdzielił nas mój bracie,
zły los i trzyma straż-
w dwóch wrogich sobie szańcach
patrzymy śmierci w twarz.
W okopach, pełnych jęku,
wsłuchani w armat huk,
stoimy na wprost siebie-
ja-wróg Twój, Ty-mój wróg!
Las płacze, ziemia płacze,
świat cały w ogniu drży.
W dwóch wrogich sobie szańcach
stoimy ja i ty.

UCZEŃ V

Zaledwie wczesnym rankiem
armaty zaczną grać,
ty świstem kul morderczym
o sobie dajesz znać.
Na nasze niskie szańce
szrapnelów rzucasz grad
i wołasz mnie i mówisz:
-To ja, twój brat...twój brat!
Las płacze, ziemia płacze,
w pożarach stoi świat,
a ty wciąż mówisz do mnie:
-To ja, twój brat...twój brat!

UCZEŃ VI

O, nie myśl o mnie, bracie,
w śmiertelny idąc bój,
i w ogniu moich strzałów
jak rycerz mężnie stój.
A gdy mnie z dala ujrzysz,
od razu bierz na cel
i do polskiego serca
moskiewską kulą strzel.
Bo wciąż na jawie widzę
i co noc mi się śni,
że ta co nie zginęła,
wyrośnie z naszej krwi.

PIOSENKA pt.” Piechota” Leona Łuskino

Nie noszą lampasów, lecz szary ich strój a/C
Nie noszą ni srebra, ni złota d G/C
Lecz w pierwszym szeregu podąża na bój dd/a
E7/a
Maszerują strzelcy, maszerują aC/dC
Karabiny błyszczą, szary strój E7/aEaa
A przed nimi drzewce salutują aC/dC
Bo za naszą Polskę idą w bój E7/aE7aa

NARRATOR I

Polacy walczyli nie tylko w szeregach armii zaborców, od samego początku powstawały oddziały wojska polskiego, które jakkolwiek służąc którejś ze stron konfliktu, walczyły z myślą o odbudowie państwa polskiego. Najbardziej znana polską formacją wojskową były tzw. Legiony, złożone z trzech brygad, z których pierwszą dowodził sam Józef Piłsudski. Legiony wojnę rozpoczęły przy boku państw centralnych, a więc Austro-Węgier i Niemiec. We Francji walczyli „bajończycy”, a w końcu wojny „armia błękitna” Józefa Hallera.

UCZEŃ VII

/”Do moich synów”- Jerzy Żuławski/
Synkowie moi, poszedłem w bój,
Jako wasz dziadek, a ojciec mój-
Jak ojca ojciec i ojca dziad,
Co z Legionami przemierzył świat.
Szukając drogi przez krew i blizny
Do naszej wolnej Ojczyzny.

Synkowie moi, da nam to Bóg,
Że spadną wreszcie kajdany z nóg
I nim wy męskich dojdziecie sił,
Jawą się stanie co dziadek śnił,
Szczęściem zakwitnie, krwią wieków żyzny,
Łan naszej wolnej Ojczyzny.

PIOSENKA ”Marsz pierwszej brygady”- A. Hałacińskiego

Legiony to żołnierska nuta d/E7/A7
Legiony to straceńców los A7/d
Legiony to żołnierska buta d/E7/A7
Legiony to ofiarny stos. DA7/d

My, Pierwsza Brygada A7/d
Strzelecka gromada E7A7/d
Na stos rzuciliśmy gC/Fd
Nasz życia los AA7
Na stos, na stos. D

NARRATOR II

Polskie oddziały powstawały także w Rosji, by pokazać światu, jak silne jest pragnienie odbudowy naszego kraju. Walczyli i ginęli Polacy w obcych armiach z wiarą, że walka ta przyniesie Polsce niepodległość. I szli na wojnę, wierząc, że spełnią się ich marzenia.

UCZEŃ VIII

Warczą karabiny i dzwonią pałasze,
To Piłsudski ruszył w pole, a z nim wojsko nasze,
A z nim wojsko nasze.

Wodzu, wodzu miły, przywódź świętej sprawie
I każ trąbić trębaczowi, gdy staniem w Warszawie,
Gdy staniem w Warszawie.

Wisłą pieśń poleci- falami jasnemi,
Że nie będzie już Moskali na piastowskiej ziemi,
Na piastowskiej ziemi.

PIOSENKA pt.” Wojenko, wojenko”

Wojenko, wojenko, cóżeś ty za pani,
Że za tobą idą, że za tobą idą
Chłopcy malowani.

NARRATOR I

Tę piosenkę śpiewali legioniści Józefa Piłsudskiego z trzeciego pułku piechoty. Natomiast ułani z czwartego szwadronu wtórowali im wesołą śpiewką... Mimo radosnego nastroju, w jakim utrzymana jest piosenka, nikomu w tym czasie nie było wesoło. Wojna pochłaniała coraz więcej ofiar, lecz wiara o „niepodległą” podtrzymywała ducha.

PIOSENKA „Przybyli ułani”( AKOMPANIAMENT Z KASETY)

UCZEŃ IX

/”Do mego syna”- Edward Słoński/
Gdy dym pożarów słońce gasi
I coraz krwawszy huczy bój,
Ty mnie nie pytaj czy to nasi,
Czy to nie nasi synu mój!
Ty mnie nie pytaj, kto zwycięża,
Czyj tryumfalny słychać śpiew-
Naszego nie masz tam oręża,
Chociaż się nasza leje krew.
O synu mój, na wszystkich frontach,
Od płowej Wisły aż po Ren,
Przy zapalonych stojąc lontach
My swój o Polsce śnimy sen...

NARRATOR II - W TRAKCIE MÓWIENIA MELODIA NA FLETACH „RADUJE SIĘ SERCE”

I oto ten sen spełnił się. Zmagania wojenne trwały ponad cztery lata i zakończyły się klęską Niemiec i Austrii oraz rewolucją w Rosji, której przywódcy uznali prawo narodu polskiego do niepodległości. Unieważniono również umowy o rozbiorach Polski przez Rosję, Prusy i Austrię. Dzięki tym wydarzeniom oraz poparciu naszych spraw przez Stany Zjednoczone, Francję, Anglię powstało w listopadzie 1918 roku niepodległe Państwo Polskie.
Polska po ponad stu dwudziestu latach niewoli pojawiła się znowu na mapach świata.

UCZEŃ X

/”Zmartwychstanie”- Józef Mączka
Pioruny biły na dziejów zegarze
godzinę Twoją, o Polsko szczęśliwa-
pioruny kuły w Twych kajdan ogniwa,
że się rozpękły w twych kajdan ogniwa,
że się rozpękły w płomiennym ich żarze...
Taką nam Ciebie wróżyli pieśniarze,
których Duch ogniem wyżyny porywa,
że przyjdziesz ze krwi zrodzona-
-krwią żywa-
w szczęku oręża i w armat rozgwarze!
Taką nam byłaś w ojców obietnicy,
kleconej w długie zimowe wieczory
z ciemnych objawień dziada Werynhory
i w snach męczeńskich katorżnej ciemnicy,
i w snach poległych- w smolnym kurhanie-
w snach, którym jedno imię: zmartwychwstanie!

UCZEŃ II

„Ojczyzna wolna”- Ryszard Przymus
Ojczyzna wolna, znowu wolna!
Tak bije serce, huczą skronie!
A Biały Orzeł w słońcu kwiatów
przyleciał, by go ująć w dłonie.

Zawsze był z nami – ptak wspaniały,
Choć czasem ktoś odszedł daleko...
Bronił tej ziemi, bo ją kochał
sercem pokoleń już od wieków.

Dziś w całej Polsce brzmi Mazurek...
Dzisiaj radości kanonada!
Witamy wszyscy Niepodległość
I Jedenasty Listopada...

PIOSENKA „Orlątko”- O. Emskiego

O mamo, otrzyj oczy A/A
Z uśmiechem do mnie mów A/E7
Ta krew co z piersi broczy E7/E7
Ta krew to za nasz Lwów ! E7/A
Ja biłem się tak samo A/A
Jak starsi, mamo chwal! Fis7/h
Tylko mi ciebie mamo, hE7/A
Tylko mi Polski żal! E/A
Tylko mi ciebie mamo Acis7/fis h
Tylko mi Polski żal! AE/A

UCZEŃ XI

„Rzadko na moich wargach”- Jan Kasprowicz
Rzadko na moich wargach-
Niech dziś to warga ma wyzna-
Jawi się krwią przepojony
Najdroższy wyraz: Ojczyzna.

Widziałem jak się na rynkach
Gromadzą kupczykowie,
Licytujący się wzajem,
Kto ją najgłośniej wypowie.

UCZEŃ I

Widziałem rozliczne tłumy
Z pustą, leniwą duszą,
Jak dźwiękiem orkiestry świątecznej
Resztki sumienia głuszą.

Więc się nie dziwcie- ktoś może
Choć milczkiem słuszność mi przyzna-
Że na mych wargach tak rzadko
Jawi się wyraz: OJCZYZNA.

NARRATOR II

Jednocześnie z walkami o granice trwała mozolna praca nad stworzeniem władzy nowego państwa. Jego naczelnikiem został Józef Piłsudski. W pracę tę włączyli się przedstawiciele wszystkich partii. Na konferencji pokojowej walczył o Polskę twórca narodowej – demokracji – Roman Dmowski, na Śląsku chadek – Wojciech Korfanty, a w kraju z PSL Wincenty Witos, socjalista Ignacy Daszyński i wielu innych. Owocem tej pracy była konstytucja z marca 1921 roku i niepodległość, z której po wielu dziejowych zawieruchach korzystamy do dzisiaj.

PIOSENKA
„Marsz, marsz Polonia”