Rysunek w psychoterapii - Moja rodzina

Rysunek w psychoterapii
Moja rodzina
Badana: Asia lat 7 pierwsza klasa szkoły podstawowej.
1. Reakcja na instrukcję: Asia siedzi przy stole, może spokojnie i wygodnie rysować. Do wykonywania zadania przystąpiła z radością.
Przybory: kartka z bloku, kredki

2.Grafika: poziom graficzny odpowiada wiekowi życia. Postacie nieruchome, statyczne, pokazane z przodu, sceny rodzajowe, napisy, używanie kolorów, zachowanie proporcji , dopasowanie szczegółów. Głowa przybiera kształt owalu. Rysunek można zaliczyć do rysunku emocjonalnego.

3. Wzajemny stosunek w rodzinie, kto jest najważniejszy w rodzinie.
a. Kolejność rysowania postaci. Pierwszą osobą jaką narysowała Asia była postać ojca. Rysując jego postać poświęciła mu najwięcej uwagi i czasu. To prawdopodobnie z ojcem dziecko pragnie się identyfikować, do niego jest bardziej przywiązana. To może również świadczyć o dominującej roli ojca w rodzinie.
b. Wielkość rysowanych postaci – jest wskaźnikiem znaczenia danej postaci dla dziecka. W tym przypadku oboje rodzice są tej samej wielkości. Może to oznaczać ,że oboje rodzice są bardzo ważni dla dziewczynki i mają dla niej duże znaczenie.
c. Zdobienie postaci- osoby ważniejsze dla badanego są bardziej zdobione. Asia bardzo elegancko ‘’ubrała’’ tatę, narysowała mu krawat. Mama natomiast ma pięknie pomalowane oczy i zaznaczone długie rzęsy. Prawdopodobnie oboje rodzice są bardzo ważni dla niej.
d. Usytuowanie postaci względem siebie. Asia narysowała siebie pośrodku , pomiędzy mamą i tatą w tej samej odległości. Może to oznaczać ,że jest emocjonalnie jednakowo związana zarówno z mamą jak i z tatą. Narysowała wszystkie postacie zamieszkujące w jej domu , nikogo nie pominęła co oznacza, że akceptuje te osoby i ten stan rzeczy. Oznacza to również ,że to one są dla niej najważniejsze.
e. Znaki zapisane na twarzy. Wszystkie osoby włącznie z badanym dzieckiem są szeroko i mocno uśmiechnięte. Uśmiech ten jest szczery, niewymuszony. Usta mocno zaakcentowane w kształcie owalu i o wyraźnie czerwonej barwie. Wiedząc, że nikt z członków rodziny nie został pominięty może to świadczyć , że dziecko dobrze czuje się w tej rodzinie i postrzega ją jako szczęśliwą. Świadczyć o tym może również fakt, że wszyscy zwróceni są przodem, nikt nie jest obrócony bokiem jeden do drugiego. Między osobami , czyli między tatą a córką, jak również między córką a mamą nie ma żadnych przedmiotów rozdzielających je tzn. , że nie ma nieporozumień w rodzinie. Dziecko czuje się bezpiecznie.

4.Symbolika przestrzeni- rozmieszczenie rysunku na kartce. Kartka jest wypełniona cała, jednak główna treść rysunku koncentruje się w lewym dolnym rogu. Pozostała część kartki wypełniona jest elementami przyrodniczymi. Może to świadczyć o wewnętrznym skrępowaniu , dziecko może być zamknięte w sobie, może szukać ciepła , poczucia bezpieczeństwa. O potrzebie fizycznego bezpieczeństwa świadczyć może fakt, że postacie są umieszczone na dole „chodzą po ziemi”. Wyraźna dbałość o szczegóły, na dole trawa, u góry obłoki pozostałą przestrzeń wypełniają kwiaty, motyl, słońce.

5.Symbolika barw. Barwy mówią o emocjonalności dziecka. W tym przypadku rysunek jest bogaty kolorystycznie. Dominującym kolorem jest czerwień i fiolet. Czerwień to kolor w który ubrała się sama badana dziewczynka, może to wyrażać potęgę pragnień, może też być oznaką agresywności lub gniewu.
Niebieski- wszystkie postacie mają niebieskie oczy co może świadczyć o wrażliwości dziecka , jak również o potrzebie harmonii i miłości.
Fiolet – pojawia się równie często co czerwień (w ten kolor ubrana jest mama) może świadczyć o jakimś pragnieniu, może również oznaczać niepokój, lęk oraz przeciwstawne uczucia tzn. wahanie, niezdecydowanie.
Zielony – może oznaczać ,że dziecko jest stanowcze, wytrwałe , uparte. Jednak są tu barwy ciepłe takie jak żółty, czerwony mogą one świadczyć o pogodzie ducha, wesołości , życzliwości o radosnym nastawieniu do świata. Kolorowe postacie świadczą o dobrych relacjach z rodzicami . Te ciepłe barwy mówią, że kocha rodziców i ich akceptuje.

6.Interpretacja: własna rodzina jest dziecku najbliższa, cenna uczuciowo, potrzebna do życia i dobrego funkcjonowania. W tej rodzinie są zażyłe relacje pomiędzy osobami. Bliska odległość , uśmiechnięte buzie , dziecko pomiędzy rodzicami to może świadczyć o miłości rodzinnej. W oparciu o zebrany materiał można stwierdzić , że jest to rodzina w której panuje serdeczność i szczęście. Dziecko, które narysowało ten rysunek czuje więź emocjonalną z obojgiem rodziców i ma dobra relacje z nimi.