Wiem jak wyglądam! Poznawanie części ciała - scenariusz zajęcia

Temat: Wiem jak wyglądam! Poznawanie części ciała.

Prowadząca: Dorota Hillar

Cele ogólne:
Kształtowanie orientacji w schemacie własnego ciała i twarzy oraz innej osoby.

Cele operacyjne:
- dziecko uważnie ogląda, słucha i wykonuje polecenia,
- dziecko zgodnie współpracuje z innymi,
- dziecko wskazuje i nazywa podstawowe części twarzy i ciała u siebie i u innej osoby: głowa, uszy, oczy, nos, usta, szyja, ręce, palce, brzuch, plecy, nogi, stopy,
- potrafi powtórzyć prosty wierszyk razem z innymi oraz zilustrować go odpowiednimi ruchami,
- dziecko wie jak wygląda: zna kolor swoich włosów, oczu, wie czy jego włosy są krótkie/długie, proste/ kręcone itd.
- dziecko wykonuje pracę plastyczną starannie i estetycznie, pamięta, aby narysować wszystkie części twarzy: oczy, brwi, nos i usta.
- dziecko wie jak wygląda człowiek smutny, wesoły, zły, przestraszony – potrafi wyrazić te uczucia mimiką twarzy

Metody: czynna – zadania stawiane dziecku do wykonania: samodzielne nazywanie i dotykanie części ciała swojego i kolegi, oglądowa – osobisty przykład nauczyciela, słowna – opowiadanie nauczyciela na temat części ciała, nauka wierszyka „Rączki robią klap, klap, klap”, „Dziecięca Matematyka”, Ruch rozwijający W. Sherborne,
Formy: grupowa, indywidualna, w parach
Środki dydaktyczne: lalka, muzyka relaksacyjna, wiersz „Rączki robią klap, klap, klap”, małe lusterka – dla każdego dziecka, kredki, wzór - praca wykonana przez nauczyciela, namalowany owal twarzy – dla każdego dziecka


Przebieg:

1. Wprowadzenie do tematu: powitanie pacynki, która nie wie jak się nazywają części jej ciała
2. Naśladowanie nauczyciela, nazywanie i dotykanie części swojego ciała: głowa, uszy, szyja, ręce, palce, brzuch, plecy, pośladki, nogi, stopy, słuchanie co mówi o nich nauczyciel.
(np. zaczynam się od głowy, moja głowa jest duża i okrągła, na głowie rosną włosy, po bokach znajdują się uszy, które służą do słuchania, dalej jest szyja, a potem ręce, jedna i druga, ręce kończą się palcami pomachajmy palcami,, ręce mogą klaskać o tak, machać, myć się i robić różne inne rzeczy, dalej mam brzuch, okrągły brzuch, po drugiej stronie są plecy, odwróćmy się teraz plecami do siebie, pod plecami są pośladki mogę na nich siedzieć, odwróćmy się teraz z powrotem, dalej są nogi jedna długa noga i druga, na nogach mogę skakać, tupać, mogę podnosić je do góry, a na końcu mam stopy, które wkładam do butów)
3. Ćwiczenia kształtujące świadomość schematu ciała swojego i drugiej osoby
„Moje – Twoje” - ćwiczenie w parach, wykorzystanie metody W. Sherborne,
(dzieci siedzą naprzeciwko siebie i pokazują u siebie i u kolegi części ciała wymienione przez nauczyciela)
„Gdzie jest...?” - dzieci odszukują wymienione przez nauczyciela części ciała z zamkniętymi oczami
„Uczymy Ulę” - wskazywanie przez chętne dzieci wymienionych przez nauczyciela części ciała u siebie i na lalce.
„Rączki robią klap klap klap” – nauka wierszyka połączona z pokazywaniem
4. Oglądanie, nazywanie i dotykanie części twarzy (oczy, brwi, nos, usta) – zabawa z lusterkami, podkreślanie różnic w wyglądzie przez nauczyciela, identyfikowanie się z poszczególnymi komunikatami prowadzącego dot. wyglądu (dzieci, które mają ciemne włosy pomachają do mnie ręką. Kto ma ciemne włosy?), ćwiczenia mimiki twarzy robienie min (smutnych, wesołych, złych itd.) na polecenie nauczyciela
5. „Moja twarz” – praca plastyczna, nauczyciel prezentuje pracę wykonaną przez siebie, następnie dzieci dostają namalowany owal twarzy ich zadaniem jest dorysowanie: oczu, brwi, nosa i ust.
6. Podsumowanie zajęć. Wystawka prac i ich omówienie.