Montaż słowno- muzyczny z okazji kanonizacji Jana Pawła II

Montaż słowno – muzyczny z okazji kanonizacji Jana Pawła II
Narrator:
Jest 16 .X.1978 roku. O godzinie 18.18 nad Kaplicą Sykstyńska pojawia się biały dym. Jest to znak, że wybrano papieża....
O godzinie 18.44 reflektor rozświetla loggię bazyliki. Po chwili pojawia się w niej kardynał Pericle Felici i oznajmia:
„HABEMUS PAPAM”
Osoba 1:
Obrabiałem lekcje z j. polskiego. Ojciec krzyczał, że mamy papieża Polaka. Ucieszyłem się , ze papieżem jest Wyszyński. Gdy okazało się , że nie, po raz pierwszy usłyszałem nazwisko Wojtyły. Wiedziałem tylko tyle, że stało się coś wielkiego. Powoli rodziło się we mnie pytanie- jak długo wytrzyma porządek tego świata pod naporem tego człowieka. Wszyscy zastanawialiśmy się, że być może kiedyś , Papież przyjedzie do Polski. Wydawało się to jednak zupełnie niemożliwe.
Osoba 2 :
Momentu wyboru nie pamiętam, miałem wtedy zaledwie 6 lat. Pamiętam za to doskonale transmisje Mszy Świętej na rozpoczęcie pontyfikatu i moja mamę, która płacząc ze wzruszenia klęczała przed telewizorem, a ja ze zdziwieniem pytałem siostrę, co się z mamą dzieje. Czułem, że dzieje się cos niezwykłego, prawie zaczarowanego.
Recytator :
„Pośród niesnasków - Pan bóg uderza
W ogromny dzwon,
Dla Słowiańskiego oto Papieża
Otwarty tron.
Ten przed mieczami tak nie uciecze
Jako ten Włoch,
On śmiało jako Bóg pójdzie na miecze ;
Świat mu – to proch.
Twarz jego, słońcem rozpromieniona ,
Lampą dla sług,
Za nim rosnące pójdą plemiona
W światło – gdzie Bóg.
Na jego pacierz i rozkazanie
Nie tylko lud-
Jeśli rozkaże – to słońce stanie,
Bo moc – to cud.
A trzebaż mocy, byśmy ten Pański
Dźwignęli świat...
Więc oto idzie – Papież Słowiański,
Ludowy brat...
Oto już leje balsamy świata,
Do naszych łon,
Hufiec aniołów – kwiatem umiata
Dla niego tron.”
Wiersz „ Biały dym”
Dym biały uleciał, Matka Ziemia drgnęła
Naród mój zaśpiewał „ Jeszcze nie zginęła”
Cieszy się dziś Polska cała, z oczu naszych płynął łzy
Spełniły się przepowiednie, spełniły prorocze sny
Karol Wojtyła papieżem, raduje się cały świat
Na Ojca Świętego z Polski czekaliśmy tysiąc lat
Chwała Tobie Panie Jezu, rozmodlony śpiewa lud
Pamiętnego października wydarzyły się cud
Piosenka : „Wierzę w Ciebie Panie”
Narrator :
Ten zdumiewający wiersz Juliana Słowackiego, z którego pochodzą cytowane strofy, został napisany w I połowie XIX wieku. Stanowi tajemnicza wizję poetycką – papież Słowianin, Polak, zostaje wybrany na Tron Piotrowy.
Osoba I
O godzinie 19.20 na balkonie bazyliki św. Piotra ukazał się pierwszy od 455 lat papież, który nie był Włochem. Jan Paweł II pozdrowił tłum i przemówił po włosku :” przybywam z dalekiego kraju, lecz zawsze z tak bliskiego poprzez łączność w wierze i tradycji chrześcijańskiej”.
Osoba II
W swoim pierwszym kontakcie z wiernymi nowy Papież nie ograniczył się do błogosławieństwa Urbi et orbi. „Nie wiem czy potrafię się wysławiać w waszym ....w naszym języku włoskim” – mówił „ jeżeli się pomylę, poprawcie mnie „. W tym momencie rozległy się oklaski i śmiech, bo Papież się pomylił, wtrącając jakieś francuskie słowo. Lody zostały przełamane i Rzym ,po minutach osłupienia i konsternacji, serdecznie przyjął nowego namiestnika Kościoła nie – Włocha.
Osoba III
„Czy się nie dziwisz, ojcze Dziwisz?” – powiedział Karol Wojtyła do Stanisława dziwisz, osobistego sekretarza i drugiego prefekta Domu papieskiego po ogłoszeniu wyników konklawe. Czy sam był zdziwiony?
Recytator:
„Góralu czy Ci nie żal?
Każde powitanie
Niesie w sobie
Ryzyko sympatii.
Każda sympatia
Niesie w sobie
Ryzyko rozstania
Każde rozstanie
Dźwiga gorzkie
Brzemię płaczu
Góralu ja wiem, że Ci żal”.

Recytator: wiersz „ Z tej ukochanej ziemi”
Z ziemi tej ukochanej
Z ziemi poczciwej i starej
Zasianej złocistym zbożem
Na wiosnę kwieciem usłanej
Z ziemi, skąd ojciec i matka
Uczyli swe dzieci pacierza
Z kraju, nad którym pieczę Bóg
Czarnej Madonnie powierza
Wszedł stąd Syn owej ziemi
By w długą wyruszyć drogę
Wyruszył – nie zląkł się tego
I zasiadł na stolicy Piotrowej
Pełen miłości, wiary, oddania
Otwarty dla wszystkich ludzi
Nieraz już zdołał u wielu
Zapał do zbrodni ostudzić
Wyruszył stad Polak prawdziwy
Rodakom podnosząc chlubę
W sercu z Bogiem, Ojczyzną
Z obrazem Maryi – Matki mu lubej
Piosenka : „Schowaj mnie pod skrzydła Twe”
Osoba II
22 października 1978 roku podczas uroczystej ceremonii na placu Świętego Piotra Jan Paweł II wypowiedział słowa, które stały się przewodnia ideą jego pontyfikatu, jednego z największych pontyfikatów w historii Rzymskiego Kościoła: „Nie lękajcie się , otwórzcie drzwi Chrystusowi i Jego zbawczej władzy! Otwórzcie granice państw, systemów politycznych i ekonomicznych i politycznych”.
Osoba I
Poprzednicy Jana Pawła II żyli w samotności, odseparowani od wiernych i świata zewnętrznego. Ich świat pozostał za zamkniętymi drzwiami Watykanu. Nie do pomyślenia było, by papież odwiedzał parafian, uprawiał jogging i opowiadał dowcipy. O tym, co wypada, decydowali dostojnicy Kurii Rzymskiej. Obawiano się, że odstępstwa od wiecznych reguł pozbawią urząd papieski powagi i szacunku. Jan Paweł II nie miał takich obaw. Jego otwartość często nie była zgodna z wymogami etykiety. W czasie oficjalnych spotkań burzył dopięte na ostatni guzik programy, że droga do świętości wiedzie poprzez człowieczeństwo, a nie poprzez jego zaprzeczenie.
Piosenka:” Barka”
Narrator przy akompaniamencie „Barki”
„(..)ta oazowa pieśń „Barka” wyprowadziła mnie z Ojczyzny przed 23 laty. Miałem ją w uszach, kiedy słyszałem wyroki konklawe. I z nią , tą oazową pieśnią , nie rozstawałem przez wszystkie te lata. Była jakimś ukrytym tchnieniem Ojczyzny. Była też przewodniczka na różnych drogach Kościoła i ona przeprowadziła mnie wielokrotnie tu, na te krakowskie Błonia pod Kopiec Kościuszki. Dziękuje ci, pieśni oazowa!”
Osoba III
Jan Paweł II w najbardziej hermetyczny dotąd urząd świata tchnął nowego ducha. Nie zgodził się na przyjmowanie na tronie przysięgi wierności kardynałów, lecz uczynił to stojąc. Nie oddał też swej czerwonej piuski, jak nakazywała tradycja, jednemu z infułatów, lecz kazał ją zawieść do Wilna i powiesić w Ostrej Bramie. Już kilka godzin po konklawe Ojciec Święty złamał watykańskie reguły i zamiast po Mszy inauguracyjnej wrócić do bazyliki, poszedł pozdrowić wiernych. Na nic się zdały napomnienia towarzyszących mu dostojników.
W pierwszym dniu po wyborze Papież, łamiąc tradycję, opuścił mury Watykanu. Pojechał odkrytym samochodem ulicami miasta do polikliniki Gemelli. Tam czekał na niego chory przyjaciel biskup – Andrzej Maria Deskur.
Osoba II
Jan Paweł II jako pierwszy papież w historii chodził na urlopy. W ziemie szusował na nartach, w lecie wspinał się, uprawiał jogging i pływał.
Osoba I
Był Papieżem, który wyszedł ze swoją nauką poza musy Watykanu. Podróże Jana Pawła II stały się jego biurem. Przesłaniem niesionym tym, którzy chcieli go wysłuchać. Niestrudzenie przemierzał cały glob jako posłaniec Dobrej Nowiny.
Chórek : „Ci co zaufali Panu”
Osoba II
Już w trzecim miesiącu swojej papieskiej posługi Jan Paweł II udał się z pielgrzymką do Meksyku, na Dominikanę i na wyspy Bahama. Świat latynoamerykański, pasjonujący się futbolem nazwał go „Strzelcem Kościoła” i „Maradona wiary”.
Osoba I
Papież Jan Paweł II w ciągu 26 lat pontyfikatu odbył 104 pielgrzymki zagraniczne do 129 państw, przemierzył ponad półtora miliona kilometrów, wygłosił ponad 2500 homilii i oficjalnych przemówień. Najczęściej odwiedzał Polskę – 9 razy, USA i Francję – po 7 razy, Hiszpanię i Meksyk – po 5 razy. Jako Biskup Rzymu był niemal we wszystkich ze swoich 334 parafii. W podróży spędził 552 dni, czyli około 18 miesięcy.” Dlaczego tak dużo jeździsz po świecie?” zapytał go kiedyś chłopczyk z chóru po zakończeniu mszy :” A czytałeś co o tym powiedział Jezus?” odparł z uśmiechem Papież.- „Jezus powiedział: Idźcie i nieście Ewangelię całemu światu”.
Osoba II
Ojciec święty beatyfikował ponad 1500 osób, kanonizował blisko 500. Swoista przekorą zdobył sobie wiele serc, także osób niewierzących.
Osoba III
Biorąc pod uwagę tyle odbytych przez Jana Pawła II pielgrzymek po świecie, trudno byłoby je wszystkie wymienić. Każda z nich wiązała się z niezwykłymi przeżyciami. Papieskie słowa otuch i nadziei docierały do najdalszych zakątków świata. Obecność tego wielkiego człowieka miała szczególne znaczenie dla wszystkich na całym świecie, zwłaszcza ubogich, chorych i prześladowanych. Jego parafią był cały świat.
Chórek: „Ci co zaufali Panu”
Osoba I
Pontyfikat Jana Pawła II charakteryzował się licznymi zmianami, które wprowadził sam Papież :
-nie chciał być noszony na rękach czyli w papieskich lektykach, jak jego poprzednicy
- całował ziemię kraju, do którego przybywał z pielgrzymką,
- odprawiał msze św. Dla wielu tłumów, organizowane na stadionach, lotniskach, placach
- wygłaszał całe kazania lub choćby krótkie sentencje w języku kraju, do którego przybywał z pielgrzymką (porozumiewał się swobodnie w językach: polskim, włoskim, francuskim, niemieckim, angielskim, hiszpańskim, portugalskim, łacinie i klasycznej grece.)
- Spotykał się z duchownymi innych wyznań i odwiedzał świątynie różnych religii(chrześcijańskich i n8iechrześcijańskich)
- brał udział w przedsięwzięciach artystycznych: koncertach, występach zespołów, projekcjach filmowych
- wykonywał zwyczajne kapłańskie posługi (udzielał chrztu, komunii św., bierzmowania, i błogosławił małżeństwa)
- na audiencjach prywatnych spotykał się z różnymi ludźmi
- był otwarty na kontakt z wiernymi (żartował, rozmawiał, a nawet śpiewał)
- był pierwszym Papieżem , który napisał list do dzieci
Osoba III
Mówi się, że Jan Paweł II zmienił świat. Dokonał tego nie siła miecza, ani siłą armat, tylko siłą słowa: „nie lękajcie się, bo Chrystus was kocha. A miłość wszystko zwycięża” – to krótkie zdanie wypowiedział na początku pontyfikatu stało się Jego mottem do końca.
Osoba I
Przez 27 lat kierował Kościołem ze stolicy Piotrowej. Przyzwyczailiśmy się, że to nasz rodak – Polak był papieżem. Mówiliśmy o nim „Nasz Papież”, Ojciec Święty był wielką osobowością. Kształtował charaktery ludzi, wpływał na losy świata. Żartował z nami, bawił nas, modlił się, płakał. Gdy przyszła choroba nie wstydził się swojej ludzkiej słabości. Na tym polegała Jego siła.
Osoba II
Nawet tragiczne wydarzenia z 13 maja 1981 roku, kiedy został postrzelony przez tureckiego zamachowca nie zmieniły jego wizji papieża – apostoła, papieża – pielgrzyma.
Jan Paweł II – kruchy człowiek zawsze występował przeciw wszelkiemu złu: potępiał wojny, apelował o wolność narodów i każdego człowieka, krytykował niesprawiedliwe rządy, łączył religie, zwalczał terroryzm, uczył miłości, przebaczenia i pojednania, dawał nadzieję i wiarę , potrafił kochać. I inni Go kochali. Nazywali Go Karolem, Lolkiem, ... i Janem od Boga.
Chórek : „Ci co zaufali Panu „3X
Narrator:
Ojciec Święty potrafił błyskotliwą ripostą puentować niecodzienne, nieoczekiwane sytuacje, humorem rozładować napięcie albo ośmielić swoich rozmówców. Był dowcipny, przez humor trafił do serc. Oswajał i zbliżał do siebie ludzi, którzy nie widzieli w nim niedostępnego hierarchy na piedestale. Humor nie przeszkadzał jego świętości, ale nawet ją wzmacniał, bo przecież dobry humor łączy ludzi.
Anegdota I- Ksiądz Stanisław Dziwisz wzbraniał się przed przyjęciem funkcji osobistego sekretarza papieskiego i Jan Paweł II musiał użyć argumentu nie do odparcia, aby go przekonać.
Powiedziałem wtedy do Ojca Świętego, że przecież nie znam dobrze Kurii Rzymskiej, nie znam instytucji watykańskich, dobrze nie orientuję się we wszystkich problemach Kościoła Powszechnego. Dlatego nie mogę być osobistym sekretarzem Papieża. Że nigdy nie będę miał w sercu żalu, kiedy wrócę do Polski. Powiedziałem Ojcu Świętemu, że z całą miłością dla niego wracam do kraju. Papież popatrzył na mnie i powiedział ;” a jeśli tak, to ja tez wracam”. I tak zostałem osobistym sekretarzem Ojca Świętego.
Anegdota II- Ojciec Święty, chociaż w heroiczny sposób pełnił posługę następcy świętego Piotra, potrafił jednak żartować ze swojej funkcji. Pewien polski ksiądz pyta go zaraz po wyborze: „ Ojcze Święty, do czego jest podobne bycie papieżem?.’ On spokojnie odpowiada :” Do nieuleczalnej choroby”.
Anegdota III- znany fotoreporter Ryszard Rzepecki był światkiem zabawnej sceny podczas pożegnania Ojca Świętego na zakończenie jego pierwszej pielgrzymki do polski.
Na lotnisku na Balicach widzę w obiektywie i słyszę , że proboszcz katedry wawelskiej, ksiądz Franciszek Talencik płacze, a Jan Paweł II bierze go w ramiona i powiada:” chłopie czemu beczysz?”
Przecież to nie Ty zostałeś Papieżem.
Narrator:
Jan Paweł II szczególnie ukochał młodzież. Mówił:” od was zależy jutrzejsze dzień (..)wy przenieść ku przyszłości to całe olbrzymie doświadczenie, któremu na imię Polska. Jest to doświadczenie trudne, chyba jedno z trudniejszych w świecie, w Europie, w Kościele. Tego trudu sie nie lękajcie. Lękajcie się tylko lekkomyślności i małoduszności. Z tego trudnego doświadczenia, któremu na imię Polska, można wydobyć lepszą przyszłość , ale tylko pod warunkiem uczciwości, trzeźwości, wiary, wolności ducha, siły przekonań. Bądźcie konsekwentni w swojej wierze. Bądźcie wierni Matce pięknej miłości. Zaufajcie jej kształtując waszą miłość, tworząc wasze rodziny. Niech Chrystus pozostanie dla was Drogą , prawdą i Życiem.
Piosenka: „Tyś światłość dnia”
Wiersz :” Jan Paweł II”
By uczcić Papieża trzeba dobrać słowa
By prawdziwa była zawsze słów wymowa
O jego wielkości i pracy codziennej
O jego wysiłku, miłości niezmiennej
Dla tego co dobre i sprawiedliwe
Co oznacza prawdę i to co uczciwe
Pracowite życie naszego Papieża
Bo On nieustannie do pokoju zmierzał
Wołał o sumienność, prosił o uczciwość
Wzywał o rozsądek i o sprawiedliwość
Tę wielkość Papieża dobrocią się mierzy
Bo do grona świętych Jan Paweł należy

Wiersz „ Santo Subito”
Bóg z dalekiego kraju Cię wezwał
Na tron posadził i poddał próbie
A Ty obdarty z sił jak drzewo krzyża
Przypominałeś bardziej Chrystusa
Polski Pielgrzymie, wielki Karolu
O sercu szczerym pełnym miłości
Szedłeś po ziemi szlakiem zwyczajnym
Sam tak zwyczajny z gestem ojcowskim
Polski pielgrzymie o boskiej twarzy
Skromny papieżu, Karolu Wielki
Wołamy zgodnie z zakątków ziemi
Santo Subito – natychmiast Święty

Osoba II
Sługa Boży Ojciec Święty Jan Paweł II jako jeden z trzech papieży w ciągu dwunastu wieków mógł obchodzić swój srebrny jubileusz na Stolicy Piotrowej. Ten niezwykły pontyfikat Ojca Świętego jest wielkim darem dla Kościoła powszechnego i całego świata, a szczególnie dla naszej Ojczyzny. Papież zawsze mówił o sobie: „ Ja, syn polskiej ziemi”. Dziś dzięki niestrudzonej działalności apostolskiej ludzie na wszystkich kontynentach znają go , cenią i kochają. Zawsze wstawiał się za cierpiącymi. Był przeciwny jakiejkolwiek przemocy i dzięki niemu świat uniknął wielu konfliktów. Żaden papież przed nim nie przepraszał za winy Kościoła. Jan Paweł II zintensyfikował dialog ekumeniczny. Dla nas Sługa Boży Ojciec Święty jest osobą niezwykłą, która zmieniła świat na lepsze. To On błogosławi nam z Domu Ojca i pomaga godnie żyć.
Narrator:
Jest 2 kwietnia 2005 roku, godzina 21.37 gaśnie światło w prywatnym pokoju Papieża. Jan Paweł II odszedł do domu Ojca.....
Wieczór ten wpisał się na stałe do kalendarza wszystkich, którym bliska była osoba Ojca Świętego. Nasz umiłowany Ojciec Święty zostawił nam wielkie dziedzictwo. Nie możemy więc poprzestać na żalu, smutku żałobie. Całe bowiem jego życie i nauczanie jest dla nas jednym wielkim Testamentem, który nieustannie musimy wypełniać.
Realizujmy go zatem i wcielajmy w życie i przekazujmy następnym pokoleniom.
Chociaż nie ma Go już wśród nas, to wierzymy głęboko, że wciąż czuwa nad nami i oręduje za nami u Boga. Pozostawił po sobie coś, czego nikt nam nie odbierze – Swoją naukę : słowa o miłości, pokoju, trosce o drugiego człowieka.
Kończąc nasze wspomnienia o Papieżu Polaku nie zapomnijmy o Jego najważniejszym orędziu, które brzmiało:” nie ustawajcie na modlitwie. Módlcie się zawsze”. Spełniając życzenie Ojca Świętego załączmy się we wspólnej modlitwie i jak jedna wielka rodzina zaśpiewajmy pieśń wdzięczności, ulubioną pieśń Jana Pawła II.
Litania do świętego Jana Pawła II
Wspólny śpiew „Barka”

Do scenariusza przygotowano prezentację multimedialną
korzystano z bibliografi :
„Na drogach katechezy” –dodatek metodyczny opracowany przez Małgorzatę Biergiel
Jan Paweł II nasz Wielki Święty- Małgorzaty Pabis. Rafael
Kwiatki błogosławionego Jana II . Zupełnie nowe historie.
Płyta „ Mój papież – wybór z homilii i spotkania Jana Pawła II z rodakami” CD nr 1
Opracowała : Elżbieta Dudziak, Maria Skimina