Wychowawca bursy - życzliwy słuchacz i przyjaciel

Ewa Bulowska
wychowawca w bursie

Wychowawca bursy-życzliwy słuchacz i przyjaciel.

Wychowawca w bursie to osoba, która zastępuje rodziców(czasowo) i jest odpowiedzialna za powierzoną jej grupę wychowawczą. Do niej należy zatem utrzymywanie kontaktów z rodzicami wychowanków w celu wzajemnego przekazywania informacji i ujednolicenia wspólnego działania w wielu sprawach.
Wychowawca musi posiadać pokłady cierpliwości, dobroci,umieć rozwiązywać konflikty,być konsekwentnym w postępowaniu, umieć słuchać młodego człowieka.
Wychowanek potrzebuje przede wszystkim tego ,żeby nam o sobie opowiedzieć."Gdy ciebie słucham stajesz się osią mojego świata, skupiasz cała moją uwagę .Moja gotowość świadczy ,iż nie jestem po brzegi wypełniony moimi emocjami bym nie potrafił ich odłożyć i z empatią wsłuchać się w ciebie i twoje uczucia."-pisze John Powell
Uważne i cierpliwe wysłuchanie wychowanka wymaga od wychowawcy, aby :
-przestrzegał zasady partnerstwa,
-koncentrował się przede wszystkim na samym wychowanku,
-akceptował wewnętrznie wychowanka,
-umożliwiał mu samodzielne i samorzutne,niczym nieskrępowane wypowiadanie się,
-pamiętał ,że odpowiada za główną potrzebę polegającą na zwierzaniu się ze swoich spraw osobistych.
Czynne słuchanie stanowi godną uwagi sztukę nawiązywania kontaktu wychowawcy z wychowankiem.Aby było skuteczne ,wychowawca musi spełniać kilka warunków:
1.Wychowawca musi głęboko ufać ,że wychowankowie mimo wszystko są zdolni do rozwiązywania problemów.
2.Wychowawca musi rzeczywiście przyjmować uczucia wyrażone przez wychowanka.
3.Wychowawca musi pamiętać , że uczucia przemijają .Aktywne słuchanie "uniszkodliwia "je ,rozprasza i uwalnia.
4.Wychowawca musi chcieć pomóc wychowankowi w rozwiązywaniu jego problemów i znależć na to czas.
5.Wychowawca musi towarzyszyć wychowankowi przeżywającemu trudne problemy, zachowując jednak odrębną tożsamość .
6.Wychowawca powinien zrozumieć , że wychowanek rzadko zaczyna od prawdziwego, istotnego problemu.
7.Wychowawca musi szanować prywatność i poufny charakter wszystkiego, co wychowanek mówi o sobie i swoim życiu.
Wychowawca musi wejść w system wartościowania wychowanka ,w jego przeżywanie rzeczywistości ,wtedy może usłyszeć znaczenie zamierzone przez nadawcę.
Otwarcie się na doświadczenia kogoś drugiego wywołuje możliwość nowej interpretacji własnych doświadczeń.
W rozmowie przeprowadzonej w sposób partnerski wychowawca nie narzuca wychowankowi własnego stanowiska .Nie usiłuje też specjalnie go nakłaniać, aby zmienił swoje postępownie lub poglądy.Okazuje wyrozumiałość dla jego odmiennych przekonań.Unika więc jakichkolwiek krytycznych komentarzy pod adresem wychowanka.
Postawa wychowawcy musi również zawierać empatyczne rozumienie wychowanków, w skład którego wchodzi:
1.Patrzenie na rzeczywistość z perspektywy wychowanków .Jest to konieczny warunek dostrzeżenia i zrozumienia problemów wychowanka oraz punktu wyjścia do skutecznej pomocy.
2.Trafne odczytywanie potrzeb wychowanków.
3.Trafne interpretowanie uczuć wychowanków.Wczuwanie się wychowawcy w stany emocjonalne wychowanka pomaga mu znależć takie sposoby skutecznych reakcji na jego zachowanie ,które nie będą dla niego raniące i pozwolą mu umocnić poczucie własnej wartości.Rozumiejąc wychowanka wychowawca ma szansę tworzyć w bursie klimat wzajemnego zaufania i bezpieczeństwa.
4.Przewidywanie reakcji wychowanków ,empatyczne rozumienie potrzeb, uczuć i intencji partnera ułatwia przewidywanie jego zachowań.

Phil Bosmans pisze,iż:"Wszystko co nie pochodzi z serca nie dosięgnie drugiego człowieka". Wychowawca zatem kieruje sie w swoim postępowaniu dobrem wychowanków, własną postawą przekazuje im wartości.
Podstawową metodą tego kontaktu jest rozmowa i dialog oparty na otwarciu się wobec prawdy drugiego, w zaufaniu i serdeczności.
Relacja wychowaaca - wychowanek jest emocjonalna ,jest wezwaniem ,wyzwalaniem w podopiecznych pozytywnej motywacji , poczucia własnej wartości, chęci pracy w grupie oraz z wychowawcami.
Wychowawca powinien starać się , aby wychowankowie polubili bursę i czuli się w niej bezpiecznie.

Bibliografia:
1.Phil Bosmans:"Być człowiekiem" Wyd.Salezjańskie,Warszawa 1991
2.Thomas Gordon:"Wychowanie bez porażek w szkole" Instytut Wyd.PAX, Warszawa 1995
3.Mieczysław łobocki:"Poradnik wychowawcy klasy" WSiP Warszawa 1985
4.John Powell:"Jak kochać i być kochanym" Wyd.Bernardinum,Pelplin 2011