Zajęcie ruchowe z elementami metody W. Scherbone, B. Strauss i pedagogiki zabawy - konspekt zajęć

KONSPEKT
ZAJĘCIA DLA NAUCZYCIELI
w grupie mieszanej ( dzieci czteroletnie, pięcioletnie i sześcioletnie ).

Nauczyciel prowadzący – Elżbieta Rzepka
Temat: Zajęcia ruchowe prowadzone z elementami metody Weroniki Scherbone, Batii Strauss i pedagogiki zabawy.
Cele ogólne:
• relaksacja fizyczna i psychiczna dziecka,
• integracja grupy,
• zapewnienie poczucia bezpieczeństwa,
• kształtowanie pozytywnych odczuć w kontakcie z innymi ludźmi.
Cele operacyjne:
Dziecko:
• potrafi zrelaksować się, odprężyć przez ćwiczenia ruchowe,
• potrafi kontrolować własne zachowanie i zapobiegać niebezpiecznym sytuacjom,
• współdziała w grupie, akceptuje innych oraz siebie.
Metody
• słowna ( instrukcja słowna )
• czynnościowa ( zadań stawianych do wykonania )
• aktywizująca ( działań twórczych )
Forma organizacyjna
• zespołowa
• indywidualna
Środki dydaktyczne:
• magnetofon
• płyty CD
• kolorowe bibuły
• chusta
• dzwoneczki


Przebieg zajęcia
1. Przywitanie.
2. Improwizacja ruchowa z szarfami. A. Vivaldi – WIOSNA.
3. Zabawa w parach - do wierszyka.
Dzieci mówią wierszyk i rysują palcem na plecach kolegi, następnie zamiana ról.

Płynie, płynie rzeczka.
Idzie pani na szpileczkach.
Idzie słoń, stado słoni.
Biegnie koń, stado koni.
Świecą dwa słoneczka.
Pada, pada deszczyk.
Jest ci zimno – czujesz dreszczyk.
4. Marsz przy muzyce - Marsz Rodeckiego.
5. Zabawa w parach – Drzewa i liście.
6. Improwizacja ruchowa – Maurice Ravel ,, Bolero”.
7. Pożegnanie.

Dziecko w wieku przedszkolnym wymaga szczególnej troski, należy, więc dbać o jego rozwój i w ten sposób budować fundament do późniejszej nauki szkolnej.
Wiek przedszkolny jest bardzo ważnym okresem w życiu każdego dziecka. Jest to czas konstruowania własnego „Ja”, czas tworzenia kontaktów z innymi ludźmi.
Metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne
Metoda ta wspiera i stymuluje rozwój dziecka. Nadrzędnym celem tej metody jest osiągnięcie wewnętrznego spokoju, uświadomienie sobie własnej wartości, odprężenie się, zrelaksowanie, a także rozwijanie wzajemnych kontaktów i porozumiewanie się poprzez ćwiczenia. Można do tego dojść stopniowo: początkowo poprzez poznanie samego siebie, swego ciała, następnie przeniesienie poczucia własnego bezpieczeństwa na najbliższe otoczenie i wreszcie nawiązanie stosunków z innymi ludźmi. Dopiero wtedy umysł staje się bardziej samodzielny, przygotowany do tworzenia, co w konsekwencji prowadzi do uzmysłowienia sobie własnej wartości, celowości oraz działania sprzyjającego dobremu samopoczuciu.
Głównym założeniem tej metody jest posługiwanie się ruchem jako narzędziem we wspomaganiu rozwoju psychoruchowego dziecka oraz w terapii zaburzeń rozwoju. Jest ona szczególnie przydatna w pracy z dziećmi nadpobudliwymi, agresywnymi, lękliwymi oraz w przypadkach głębszych zaburzeń rozwojowych. Metodę można stosować indywidualnie lub grupowo. Preferowane są jednak zajęcia grupowe, gdyż zapewniają one dziecku lepszy kontakt z dorosłymi lub innymi dziećmi. Liczebność grupy: 6 – 14 dzieci. Należy zapewnić odpowiednie warunki lokalowe: przestrzeń, odpowiednia podłoże, świeże powietrze. Prowadzeniem grupy powinny zajmować się dwie osoby.
Podstawowym założeniem tejże metody jest rozwijanie przez ruch:
• świadomości własnego ciała i usprawniania ruchowego,
• świadomości przestrzeni i działania w niej,
• dzielenia przestrzeni z innymi ludźmi i nawiązywania z nimi bliskiego kontaktu.
Udział w ćwiczeniach metodą W. Sherborne ma na celu stworzyć dziecku okazję do poznawania własnego ciała, usprawnienia motoryki, poczucia swojej siły, sprawności i w związku z tym możliwości ruchowych. Podczas ćwiczeń ruchowych dziecko może poznać przestrzeń, w której się znajduje, staje się bardziej aktywne, przejawia większą inicjatywę, może być twórcze.
Zgodnie z intencjami i wskazówkami W. Sherborne ćwiczenia wykonywane tą metodą są bardzo proste, a ich ilość jest nieograniczona, zależy od fantazji i pomysłowości ćwiczących.

W czasie prowadzenia zajęć metodą Ruchu Rozwijającego należy pamiętać o przestrzeganiu trzech podstawowych zasad:
1. można zachęcać dziecko do wspólnej zabawy, ale nie wolno go do niej zmuszać,
2. należy wzbogacać ćwiczenia o pomysły dzieci, aby kształtować ich postawę kreatywną,
3. należy pamiętać o stopniowaniu trudności.
Metoda aktywnego słuchania muzyki według Batii Strauss
Metoda Batii Strauss pozwala na przybliżenie dzieciom muzyki klasycznej. Dzieci aktywnie słuchają tzn. słuchając, wykonują proste ruchy rytmiczne siedząc, lub proste ruchy taneczne proponowane przez nauczyciela. W przypadku dzieci młodszych są to proste ruchy ilustracyjne, krótkie opowiadania związane z każdym utworem muzycznym. Poprzez „aktywne słuchanie” dzieci nieświadomie poznają strukturę utworu muzycznego.
Poprzez kontakt z muzyką rozwijają się u dziecka dodatnie cechy charakteru, zdolności poznawcze, a cała osobowość kształtowana jest harmonijnie i wielostronnie.
Metoda aktywnego słuchania muzyki według B. Strauss daje następujące możliwości:
• dzieciom:
1. uczestniczenie w utworze muzycznym,
2. kształcenie wyobraźni dźwiękowej,
3. możliwość wystąpienia w roli współwykonawcy lub artysty,

• nauczycielowi:
1. stosunkowo krótki czas osiągania zamierzonego celu,
2. wskazywanie w sposób niewerbalny na różne elementy dzieła
muzycznego: formę, tempo, rytm, dynamikę, barwę.
Metoda pedagogiki zabawy
Na zajęciach prowadzonych metodami pedagogiki zabawy obowiązują określone zasady:
- dobrowolności – decydowanie o swojej aktywności w atmosferze wolnej od nakazów; wychowawca jedynie zachęca, zaprasza do uczestnictwa w zabawie;
- unikanie rywalizacji - rezygnacja z podziału na zwycięzcę i przegranych , uczenie współpracy i współdziałania z innymi;

- różnorodność środków wyrazu – umożliwienie przekazywania treści i emocji poprzez oddziaływanie na różne zmysły. Stosuje się podczas zajęć wszystkie media, ruch, dotyk, gest, taniec, malowanie, lepienie oraz pantomimę.

Wszystkie te zasady wzmacniają relacje w grupie, uczą wyrażania uczuć, budują zaufanie do prowadzącego i całej grupy.