Ćwiczenia twórcze w parach - scenariusz zajęć Metodą Ruchu Rozwijającego

SCENARIUSZ ZAJĘĆ PROWADZONYCH
METODĄ RUCHU ROZWIJAJĄCEGO WERONIKI SHERBORNE

Cele:
Rozwijanie poprzez ruch
- umiejętności komunikacji i współpracy,
- poczucia bezpieczeństwa fizycznego i emocjonalnego,

Cele sformułowane w języku ucznia:

- nauczysz się współpracować w parze,
- zrozumiesz, że twoje zachowanie ma wpływ na poczucie bezpieczeństwa kolegi/koleżanki,

Metody:
Metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne,
Elementy Pedagogiki Zabawy.

Formy pracy:
- indywidualna
- w parach
- grupowa
- zbiorowa

Pomoce dydaktyczne:
- tunel, szarfy, koce, woreczki, płyty CD, odtwarzacz CD

Temat: Ćwiczenia twórcze w parach.
Prowadzący: Agnieszka Paśnikowska,
Etapy zajęć Przebieg zajęć
Powitanie Piosenka „Łatwa zabawa”
Znajdź swoją parę
Dzieci odliczają do dwóch i dobierają się w pary.
Prezentacja partnera
Przedstawienie swoich partnerów: dziecko w kilku słowach przedstawia swojego kolegę/koleżankę (jak ma na imię, co w nim lubi itp), zamiana ról.
Schemat ciała Zabawa w lustro – dzieci dobierają się w pary jedno dziecko wskazuje i nazywa dowolną część ciała, drugie ,,lustro” pokazuje dokładnie to samo. Na polecenie nauczyciela dzieci zamieniają się rolami.
Piosenka ,,Stuk – puk lewa”.

Przestrzeń Spacer w ciemnościach
Dzieci pozostają w parach. Chwytają za końce szarf po czym „jedynki” zamykają oczy i pozwalają się prowadzić po sali „dwójkom”. Na hasło nauczyciela dwójki przekazują sobie szarfy, tak, by w parze zmieniła się osoba prowadząca.
,,Wagoniki i Pociągi” – pary w fotelikach poruszają się po podłodze, następnie pary łączą się w czwórki, a te tworzą pociąg. Wszyscy kołyszą się na boki, do przodu, do tyłu, na koniec przewracają się na bok.
Ćwiczenia relaksacyjne Dzieci kładą się na plecach, każde z nich otrzymuje woreczek kładzie go na brzuchu i oddycha przeponowo.
Ćwiczenia oparte na relacji „z” Rolowanie po podłodze
Dzieci ponownie dobierają się w pary i ustalają, kto z nich jest „jedynką”, a kto „dwójką”. „Jedynka” klęczy na podłodze obok leżącej na plecach „dwójki”. „Jedynka” delikatnie stara się przeturlać po podłodze „dwójkę”. Na hasło nauczyciela następuje zmiana ról.

Dowolne ćwiczenia w parach zaproponowane przez dzieci.

,,Zaprzęg koni” - Troje dzieci wykonuje klęk podparty obok siebie tworząc tunel. Jedno dziecko leży na plecach pozostałych. Klęczący poruszają się jednocześnie w przód, a następnie w tył kilkukrotnie zmieniając kierunek ruchu.
Ćwiczenia relaksacyjne Masażyk autorski
Dzieci dobierają się w pary, jedna osoba kładzie się na brzuchu na podłodze. Druga „masażysta” sama wymyśla gesty masażu, zachowując delikatność.

Ćwiczenia oparte na relacji „przeciwko” Mijanka w tunelu
Nauczyciele rozciągają tunel. Dzieci dzielą się na dwie grupy i ustawiają po obu stronach tunelu. Na hasło nauczyciela, dwie osoby z obu końców tunelu czołgają się w nim i starają się ostrożnie wyminąć. Zabawa trwa dotąd, aż wszystkie dzieci przejdą przez tunel.

„Spychacz”: jedno dziecko leży ,, przyklejone do podłogi”, drugie usiłuje przepchnąć je w inne miejsce w dowolny sposób używając do tego stóp, głowy, rąk) . Zamiana ról.
Ćwiczenia oparte na relacji „razem” Razem w kole – Wszyscy siedzą w kole, trzymając się za ręce. Cała grupa kładzie się na brzuchu głowami skierowanymi do środka. Na sygnał nauczyciela puszczamy się za ręce i obracamy w wyznaczonym kierunku (np dwa obroty w prawo, jeden obrót w lewo).

,,Mumia” – pięcioro dzieci klęczy wokół jednego dziecka leżącego na podłodze na kocu. Wszyscy zawijają ,,mumie”, podkładają dłonie pod ciało i unoszą nad podłogę.
Ćwiczenia relaksacyjne Muzyka relaksacyjna + opowiadanie
Pożegnanie
Wszyscy siedzą w kręgu, każda z osób mówi, co najbardziej mu się podobało lub nie podobało na zajęciach. Pożegnanie iskierką.

Bibliografia:
Bogdanowicz M., Okrzesik D. (2005). Opis i planowanie zajęć według Metody Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne. Gdańsk: Wydawnictwo Harmonia.