Ubrania zimowe i letnie - scenariusz zajęć

Prowadzący nauczyciel: mgr Beata Wiśniewska
Wiek dzieci: 4, 5, 6-latki.
TEMAT: Ubrania zimowe i letnie.
CELE OGÓLNE:
• Kształtowanie nawyku dbania o zdrowie własne i innych poprzez odpowiednie ubieranie się zimą,
• Rozwijanie umiejętności dopasowania odpowiedniego ubioru do pogody,
• Poszerzanie wiadomości na temat zjawisk atmosferycznych i pogody.
CELE SZCZEGÓŁOWE:
Dziecko 5, 6-letnie:
• Nazywa ubrania zimowe i letnie,
• Ubiera się stosownie do pogody, potrafi to wyjaśnić,
• Zna i przestrzega zasady ubierania się odpowiednio do temperatury i warunków atmosferycznych,
• Rozumie , dlaczego ubranie stosowne do warunków atmosferycznych jest ważne dla zdrowia
• Wdrażanie do estetycznego wykonania pracy.
• Rozumie działanie termometru zaokiennego.
• Rozwiązuje zagadki słowne;
• Swobodnie wypowiada się na temat wiersza;
• Rozumie i stosuje pojęcia: para.
Dziecko 4 letnie:
• Nazywa podstawowe ubrania zimowe i letnie (szalik, czapka, kurtka, rękawiczki, spodenki, bluzka),
• Ubiera się stosownie do pogody z pomocą drugiej osoby,
• Zna zasady ubierania się odpowiednio do temperatury i warunków atmosferycznych,
• Stara się zrozumieć, dlaczego ubranie stosowne do warunków atmosferycznych jest ważne dla zdrowia.
• Aktywnie uczestniczy w zabawie, przestrzega norm i zasad;
• Dziecko potrafi dobrać przedmioty w pary
METODY: słowna, praktyczna, pokazu
FORMY: zbiorowa, indywidualna
POMOCE: zagadki słowne o ubraniach, ubrania będące rozwiązaniem zagadek, sylwety: odzieży letniej i zimowej, termometru zaokiennego wskazującego temperaturę dodatnią i ujemną, rękawiczek w różnych kolorach do parowania, śnieżynki, słońce, wiersz T. Śliwiaka „Taniec z termometrem”, piosenka „Przedszkolaczek”, rymowanka ‘Gimnastyka”, tamburyno.


1. Gimnastyka poranna przy piosence „Przedszkolaczek” i rymowance „Gimnastyka”
„Gimnastyka”
Prawa noga wypad w przód
I rączkami zawiąż but.
Powrót, przysiad, dwa podskoki,
Biegi w miejscu, skłon głęboki.
Wymach rączek w tył do przodu
I rannego nie ma chłodu.

2. Słuchanie wiersza T. Śliwiaka „Taniec z termometrem” i rozmowa na temat przeczytanego utworu.

Powiedź, roszę, czemu chodzisz w takim grubym swetrze,
Drogi panie, miły panie, panie termometrze?
Gdybym nie miał tego swetra, zmarzłbym tu okropnie.
Przecież zima, straszny mróz, minus dziesięć stopni.
Nie wiedziałem, termometrze, żeś ty taki piecuch.
Zatańcz z nami w koło, to ci będzie cieplej nieco.
O, nie mogę, gdyby słupek rtęci poszedł w górę,
Urządziłaby mi zima straszną awanturę.

3. Pokaz różnych termometrów (zaokienny, lekarski). Omawianie ich wyglądu i określanie, kiedy są używane. Wyjaśnienie działania termometru zaokiennego. Zaznaczenie, że sposób ubierania zależy od temperatury, jaką wskazuje termometr.

4. Próba odczytania temperatury z przygotowanych termometrów kartonowych. Przypinanie termometru z temperaturą poniżej zera obok śnieżynek i termometru z temperaturą powyżej zera obok słońca.

5. Porządkujemy ubrania- zabawa dydaktyczna. Segregowanie ubrań na zimowe i letnie. Umieszczanie odpowiednio posegregowanych ubrań obok termometrów z temperaturę sugerującą konieczność ich zakładania. Przeliczanie ubrań i przypinanie kartonów z liczbą określającą ich ilości, wskazywanie, których jest więcej, których jest mniej, o ile jest mniej, o ile jest więcej.

6. Zabawa naśladowcza – „Ubieramy się” Dzieci poruszają się po Sali w rytmie wystukiwanym przez nauczyciela na tamburynie (marsz, bieg). Na przerwę w grze udają, że zakładają ubrania wymienione przez nauczyciela.

7. Rozwiązywanie zagadek na temat zimowych ubrań.
Dzieci rozwiązują zagadki i po udzielonej prawidłowej odpowiedzi nauczycie wyjmuje z worka ubrania będące rozwiązaniem zagadki, dzieci dokonują podziału wyrazów (będących rozwiązaniem) na sylaby i na głoski.
• Spinany na rzepę, blaszkami podkuty,
wsuwany wiązany – to wszystko są (buty)
• Są na świecie kapelusze, chustki kolorowe,
a ja swym wełnianym ciepłem ogrzewam twą głowę.
• Czy z pomponem, czy we wzorki- cieszą ogromnie.
Kiedy mroźne dni zimowe pamiętajcie o mnie (czapka)
• Ciepły kołnierz, mocny zamek, guziki, rękawy;
jestem z tobą zawsze podczas śniegowej zabawy (kurtka)
• Dziesięć palców z ciepłej wełny z zamszu,
lub ze skórki grzeją ręce, gdy się słonko chowa poza chmurki (rękawiczki)

8. Zabawa plastyczna „Para”
Dobieranie w pary rękawiczek z papieru rozłożonych na dywanie, nazywanie koloru wybranej pary. Dzieci z wybraną parą rękawiczek siadają przy stoliku i ozdabiają według uznania.

9. Zorganizowanie wystawy prac dzieci.