Przykłady zabaw, technik i ćwiczeń poprawiających koncentrację uwagi przedszkolaka

Koncentracja to zjawisko polegające na skupieniu, uwagi i skierowaniu jej na określony przedmiot, zagadnienie, wydarzenie, sytuację czy zjawisko.

Koncentracja uwagi może nastąpić pod wpływem świadomego działania człowieka, który w konkretnej chwili chcąc rozwiązać problem, wykonać dokładnie powierzoną pracę, zrozumieć określone zagadnienie itp., świadomie kieruje i intensyfikuje swoją uwagę na wybrany przez siebie z otoczenia zakres lub na określone myśli. Wraz ze wzrostem koncentracji na określonym bodźcau lub myślach, następuje zjawisko oddzielenia percepcji od pozostałych zjawisk i ich ignorowaniu. Koncentracja uwagi może również następować samoistnie, bez wyraźniej, uświadomionej woli człowieka,podczas percepcji określonego zjawiska lub prowadzenia określonego działania.

Parada zwierząt
Dzieci dobierają się w pary. Jedno z dzieci wydaje dźwięki charakterystyczne dla danego zwierzęcia, drugie demonstruje specyficzny sposób poruszania się.

Dodaj swój ruch
Dzieci siedzą w kręgu. Jedno z dzieci wstaje i demonstruje prosty ruch. Następnie kolejna osoba wstaje, powtarza jej ruch i dodaje swój. W trakcie gry nie można rozmawiać. Jeśli ktoś ominie jakiś ruch lub się odezwie wypada z gry.

Kołyska
Dzieci klęczą w kole trzymają ręce na ramionach sąsiadów. Kołyszą się w prawo i w lewo. Następnie przechylają się do przodu i do tyłu.

Bęben
Prowadzący wydaje polecenia i uderza w bęben różnicując tempo: ruszaj się - stój; bądź miłym kotkiem, złym psem, zmęczonym słoniem, wesołą małpką, pracowitą pszczółką, hasającym konikiem, sennym misiem.

Najlepszy detektyw
Jedno z dzieci wychodzi za drzwi. Prowadzący zadaje pozostałym pytania na jego temat (włosy, oczy, wzrost, ubranie). Kiedy wybrane dziecko wraca, pozostali mogą przekonać się, czy byli spostrzegawczy.

Reklama
Każde dziecko powinno zareklamować siebie przed innymi jako specjalistę w wybranej dziedzinie.

Dłoń
Dzieci obrysowują na papierze swoja dłoń. W kręgu mówią o tym, co ta ręka umie robić dobrze. Następnie każde dziecko może pokazać pantomimicznie to, co chciałoby robić dobrze.

Jestem butem
Każde z dzieci wybiera sobie przedmiot, a następnie wyobraź sobie jak by to było gdyby ono było tym przedmiotem. Wymyśla trzy cechy charakterystyczne dla przedmiotu. Następnie uczestnicy przedstawiają się np. Jestem ciepły, miękki, wygodny, a reszta grupy zgaduje, jaki przedmiot jest opisywany.

ZABAWY Z RYTMAMI
Celem tej kategorii jest rozwijanie zdolności selektywnego i ukierunkowanego słuchania, umiejętności koncentrowania się na dźwięku i ogólnego wzmocnienia uwagi, w skrócie - nastawiania uszu.

"Muzyczna rozmowa" - Rozwijająca umiejętności słuchania. Uczestnicy z instrumentami siadają naprzeciw siebie w dwóch rzędach, w ten sposób, że każda osoba z jednego rzędu ma swojego partnera w drugim. Począwszy od pierwszej osoby w rzędzie, każdy po kolei gra coś na instrumencie, a jego partner stara się to jak najdokładniej powtórzyć. Gdy dojdzie do końca rzędu, następuje zmiana ról i ci, którzy poprzednio grali, teraz powtarzają. Następnie osoba rozpoczynająca zabawę zaczyna znowu grać, a jej partner odpowiada.

”Rytmiczny głuchy telefon" Grupa siedzi w kole, a jedno dziecko wybiera sobie w myśli jakąś piosenkę i wystukuje rytm tej piosenki na plecach sąsiada. Ten przekazuje rytm sąsiadowi i tak do końca kółka. Ostatnie dziecko głośno wystukuje lub klaszcze w rytmie, który został mu przekazany. Jeżeli zgadza się on z pierwotnym, wówczas ktoś inny rozpoczyna zabawę, jak na początku.

"Piosenka z dźwięków wydawanych przez zwierzęta"
Grupa siedzi w kole. Prowadzący wybiera jakąś znaną piosenkę i proponuje dzieciom jej zaśpiewanie. Potem dzieli uczestników na trzy podgrupy i prosi, aby każda wybrała sobie jakieś zwierzę, którego głos będzie udawała. Grupy przez krótki czas próbują, czy to jest możliwe, po czym prowadzący zaczyna dyrygować, wskazując kolejność, w której grupy śpiewają jeden wers głosem wybranego przez siebie zwierzęcia. Najważniejszą rzeczą jest utrzymanie równego rytmu i tempa. Np. grupa A wydaje dźwięk "muuu", grupa B - "meee", a C "miauu".

"Stacja zagłuszająca" - gra wprowadzająca i pozwalająca poznawać się wzajemnie. Grupa jest podzielona na trzy w miarę równe podgrupy. Pierwsza -"nadajnik" - ustawia się pod jedną ścianą pokoju, druga - "odbiornik" - pod przeciwległą, a trzecia - "stacja zagłuszająca" - w środku. Tylko ostatnia grupa ma instrumenty. "Nadajnik" ma kilka minut czasu na wybranie jakiejś dobrze znanej piosenki. Na znak prowadzącego zaczyna ją wykonywać, śpiewając tylko melodię bez słów. "Odbiornik" stara się najszybciej rozpoznać tę piosenkę, podczas gdy "stacja zagłuszająca" próbuje przeszkodzić, grając na instrumentach i czyniąc w ten sposób
hałas - zakłócić odbiór. "Nadajnik" i "stacja zagłuszająca" zaczynają równocześnie, a "odbiornik" ma 30 sekund na rozpoznanie piosenki.
Jeżeli w tym czasie nie zdoła tego uczynić, przegrywa i następuje zmiana. Można w ten sposób zmieniać podgrupy, tak aby każda wykonywała trzy funkcje po kolei. Po zakończeniu zabawy będzie można stwierdzić, która z nich najszybciej rozpoznała piosenkę.

"Instrumenty wyobraźni", która pozwala rozwijać zdolność ekspresji
i wyobraźni. Grupa siedzi w kółku i każdy po kolei wyjmuje z worka wyimaginowany instrument. Potem, w tej samej kolejności, wszyscy prezentują swój instrument za pomocą dźwięku i gestów. Powinno być to tak przedstawione, by reszta grupy mogła odgadnąć, o jaki instrument chodzi.

Wszystkie opisane gry zostały zaczerpnięte z książki Ger Storms Gry przy muzyce (wyd. Akademos, Poznań 1991).

Opracowała: Beata Szelągowska - Stypik na podstawie dostępnej literatury materiałów uzyskanych podczas szkoleń.