XXI wiek moimi oczami. Wartość starości w kontekście wychowania młodego pokolenia

Z wielu czytanych książek i gazet coraz częściej dowiadujemy się, że na świecie systematycznie zwiększa się odsetek ludzi, a co za tym idzie wydłuża się okres życia. Coraz częściej czynnik demograficzny wskazuje na starzenie się społeczeństwa i wzrost populacji osób w wieku emerytalnym.
Rozwój biologiczny, zakłada nieustanny proces, w którym niemowlę "staje się" człowiekiem dorosłym. Zanim człowiek osiądzie na dobre w fotelu, musi przejść kolejne etapy i związane z tym priorytety życiowe, tj. nauka, wybór kierunku w rozwoju kariery, podjęcie pracy zawodowej, założenie rodziny, itp.
Starość, jako ostatnie stadium jest zjawiskiem nie mniej ważnym, niż okresy przez które przechodzi człowiek w trakcie swojego całego życia. W XXI wieku społeczeństwo przedstawia wizerunek starości, jako okres schyłkowy. Osoby starsze postrzegane są, jako osoby bierne, pozbawione chęci do dalszej egzystencji, bezużyteczne, często zależne od innych osób, czasami zapomniane. Warto jednak wspomnieć, że to niewiedza i sposób myślenia wyrabia w danej osobie pogląd, iż etap starości jest czymś ciężkim, trudnym do zaakceptowania przez innych. Większość z nas jednak zapomina, że starość jest naturalnym okresem w życiu każdego i nie zawsze musi przebiegać w sposób specyficzny.U każdego "starzenie się" przebiega w innym tempie o różnym nasileniu. Niewielkie oznaki starzenia organizmu pojawiają się wcześniej, są to np. siwy kolor włosów, pojawiające się zmarszczki, zmiana kształtu ciała - przybieranie na wadze, przemiany metabolizmu,częste kłopoty ze wzrokiem i słuchem. Jednak tak niewielkie zmiany, nie mogą, a nawet nie powinny prowadzić do "wyłączania się" z uczestnictwa w życiu społecznym. Zanim przekreśli się osoby starsze, które według młodego pokolenia - przeżyły już wszystko, warto najpierw pomyśleć, jak wiele mogą one jeszcze osiągnąć i czerpać radości z bycia aktywnymi, odkrywać w sobie talenty oraz rozwijać się. Seniorzy pomimo, dobrej kondycji umysłowej i fizycznej, będąc w pełni sprawni i samodzielni, spotykają się często z opiniami, że są na to "za starzy". Narzucanie pewnego sposobu myślenia, co do wieku i możliwości osobom starszym powoduje brak tolerancji nawet dla nich samych. Często pozostawieni sami sobie, borykający się z problemami życia codziennego, brakiem akceptacji społecznej, zaniżoną samooceną oraz niewielką utratą sprawności fizycznej czują się samotni i niepotrzebni. My jako młodzi, chciejmy zmieniać utrwalone mniemanie, że senior to osoba nieszczęśliwa, samotna, czekająca już tylko na koniec egzystencji. Wspominając o tym, zachęcajmy wszystkich młodych do zmiany postawy i sposobu myślenia o sylwetce osób starszych. W związku z procesem starzenia się, ludzie stają się coraz mniej aktywni społecznie. Mimo to, jest wiele starszych osób, które nie lubią siedzieć bezczynnie w domu i szukają pretekstów po to aby gdzieś wyjść, coś zobaczyć. Szczególne zainteresowanie budzi to, co dzieje się na zewnątrz. Jedną z form mobilizacji i aktywizacji osób starszych są właśnie Uniwersytety Trzeciego Wieku, gdzie spotykają się ludzie w podobnym wieku, chętni do poszerzenia, wzbogacenia horyzontów swojej dotychczasowej wiedzy nie tyle na zasadzie nauki i zdobywania wyników w procesie nauczania, co samej satysfakcji, którą czerpią z bycia aktywnym. Poziom wykształcenia, czy status nie mają większego znaczenia. Szerszy krąg zainteresowań, pozwala na urozmaicenie wybranej oferty dokształcania. Seniorzy, jako słuchacze, mają możliwość uczęszczania na wykłady o różnej tematyce oraz różnego rodzaju warsztaty dodatkowe, m. in. j. obce, kursy komputerowe, zajęcia plastyczne, zajęcia gimnastyczno - taneczne, nordic walking, relaksacyjno - wyciszające - typu joga, w ten sposób wzbogacając i urozmaicając swoje życie. Zajęcia odbywają się raz w tygodniu, wówczas jest możliwość połączenia przyjemnego z pożytecznym, szczególnie w sytuacji, gdy starsza osoba - emeryt, pracuje jeszcze zawodowo. Nowe wyzwania i pasje pozwalają otworzyć się na świat i brak akceptacji ze strony młodych, formowanie nowego stylu życia, w którym istotna jest aktywność, kontakt z ludźmi, zaspokajanie potrzeb: samokształcenia, poszerzania wiedzy i doskonalenia umiejętności, oraz wypełnianie wolnego czasu, uwagi i uznania, możliwość pozyskania nowych znajomości, poważania ze strony innych, realizacja dawniej niespełnionych marzeń.
Nieustanny rozwój cywilizacyjny, postęp techniczny w tym także rozwój edukacji daje nowe możliwości, jednocześnie stawia większe wyzwania dla społeczeństwa, zarówno dla młodych, jak i starszych osób. W dzisiejszym świecie młode pokolenie, skupia uwagę przede wszystkim na sobie i potrzebach materialnych. Zapominając o tolerancji, szacunku, akceptacji, w stosunku do osób starszych. Wynikiem czego jest ciągły brak porozumienia. Starsze pokolenie dysponuje bogatym zasobem doświadczeń, posiada tzw. mądrość życiową, intuicję, cierpliwość, zrozumienie, odpowiada za siebie i niejednokrotnie podejmuje decyzje, daje dobry przykład, przekazuje tradycje, wartości, uczy przestrzegania norm i zasad moralnych, a także zachowania w różnych sytuacjach. Młode pokolenie dobre wskazówki przyjmuje, jako ciągłe nakazy i zakazy, coś co wydaje się być dziwne, zupełnie odmienne od ich sposobu myślenia, postrzegania świata i stylu bycia. Świat w oczach młodych cechuje bunt, krytyka, negowanie, chęć nieustannych zmian i aktywnego działania, kształtowanie poczucia własnej tożsamości i oczywiście odrębność od starszych, pragnienie bycia samodzielnym i niezależnym, tworzenie własnej wizji otaczającej rzeczywistości. To co dla młodych jest oczywiste, dla osób starszych może być skomplikowane. Szczególnie, gdy środowisko w jakim żyje starsze pokolenie nie zawsze umożliwia dobrą orientację w świecie i znajomość nowych zjawisk, które mają w nim miejsce. Każdy dzień przynosi nowe rozwiązania techniczne, przyczyniając się do ulepszenia istniejącego już dostępu do wiadomości, danych, doskonalenia urządzeń, czy technik. Sam człowiek, aby orientować się w otaczającym go świecie, musi wciąż dokształcać się, zdobywać nowe doświadczenia i umiejętności, poszerzać swoją wiedzę. Dlatego coraz częściej osoby starsze "próbują" odnaleźć się w nowej rzeczywistości, uczęszczając np. na kursy komputerowe. Podczas kursu zdobywają wiedze i umiejętności, które później mogą wykorzystać praktycznie, np. w celu prowadzenia rozmów przez łącza internetowe - właśnie ze swoimi dziećmi, czy wnukami. Taka możliwość zbliża do siebie wzajemnie pokolenia i pozwala na szacunek, życzliwość i akceptację dla wieku. Warto tworzyć solidarność pokoleniową, znaleźć wspólny język, pasje i zainteresowania. Dobrym pomysłem są wspólne wyjazdy, wycieczki, czy spacery.
Podsumowując, chciałabym zaznaczyć, że każdy okres w życiu człowieka ma szczególe znaczenie. Rozwój człowieka trwa przez całe życie. Wczesna starość to etap dokonywania bilansu całego życia, podsumowanie planów, spełnionych i niespełnionych marzeń, obranych celów, zmian w postawie przekonań, wartości i postaw. Osiąganie późnego wieku przez osoby starsze powoduje stopniowe wyłączanie się z aktywnego życia społecznego. Zachęcam do tego, aby realnie spojrzeć na "atrakcyjność" starości, która wcale nie musi ograniczać się tylko i wyłącznie do izolacji w domu. Większą aktywność i pokonanie wewnętrznych słabości dają Uniwersytety Trzeciego Wieku, stanowią źródło motywacji i dają nadzieje na lepsze jutro. Dodatkowo należy przeciwstawiać się krążącym wokół nas stereotypom wobec osób starszych, występującym w kręgu społeczeństwa. Mimo dojrzałego wieku, możliwości wielu z tych osób są nieocenione. Wraz z nieustannym postępem technologicznym, wzrastają nowe możliwości techniczne, edukacyjne, społeczno - gospodarcze. Zarówno osoby młode, jak i starsze mogą wykorzystać to i być "na czasie". Przepaść między pokoleniem młodym i pokoleniem starszym zawsze była i będzie czymś naturalnym. Każde pokolenie żyje w swoim tempie i innej rzeczywistości, która wciąż idzie do przodu wraz z upływem lat.