Lekcja Tuwima - czyli najpiękniejsze wiersze polskie

Temat: Lekcja Tuwima – czyli najpiękniejsze wiersze Polskie.

Cel główny:
-zapoznanie dzieci z twórczością Juliana Tuwima
-zachęcanie do słuchania wierszy poety
Cele operacyjne:
- zapoznanie z ponadczasowością i uniwersalnością wierszy Juliana Tuwima
- przestrzeganie higieny narządów zmysłów
-promowanie zdrowego żywienia
Formy: zbiorowa, indywidualna
Metody:
• metody oparte na słowie: opowiadanie, pogadanka, opis,
• metody oparte na obserwacji : pokaz,
• metody oparte na praktycznej działalności uczniów: zajęć praktycznych;
• metody aktywizujące: inscenizacji,
Pomoce dydaktyczne:
czapka kolejarza, okulary, warzywa: ziemniaki, buraki, marchew, fasola, kapusta, pietruszka, selery, groch, opaski z ilustracjami postaci z wiersza pt: „Rzepka”, portret Juliana Tuwima, lokomotywa i wagoniki pociągu intercity expres, szary papier, kredki-pastele, podkładki

1. Wprowadzenie
Nauczyciel proponuje dzieciom, że dziś zabierze je w wielką podróż. Prosi by ustawiły się w „pociąg”. Zamienia się w Maszynistę. Recytując fragment wiersza pt: „ Lokomotywa” sprawia że wagony ruszają do 1 stacji w rytm wiersza.
„Stoi na stacji lokomotywa,
Ciężka, ogromna i pot z niej spływa – tłusta oliwa.
Stoi i sapie, dyszy i dmucha,
Żar z rozgrzanego jej brzucha bucha:
Buch, jak gorąco !
Uch, jak gorąco !
Puff, jak gorąco !
Uff, jak gorąco !
Już ledwo sapie, już ledwie zipie,
A jeszcze palacz węgiel w nią sypie (...)
Nagle – gwizd !
Nagle – świst !
Para – buch !
Koła – w ruch !”.
2.Stacyjkowo
Stacja I – OKULAROWO
Teatrzyk: Wychodzi Nauczycielka w wielkich okularach wciela się w postać Pana Hilarego i przedstawia treść utworu na podstawie wiersza J. Tuwima pt: „Okulary”.
– Czego szukał Pan Hilary? Gdzie były okulary? Dlaczego Pan Hilary nosi okulary?
– Z jakiego powodu ludziom psuje się wzrok? (zbyt często i blisko siedzą przy ekranie telewizora i monitora, mają choroby oczu, stosują niewłaściwe oświetlenie np. podczas czytania książek).
– Jak nazywamy lekarza, który bada i leczy wzrok ?Co należy robić, aby mieć zdrowe oczy i dobrze widzieć?
Waszym zdaniem jest wykonanie ćwiczenia dla oczu ,,Lata pszczoła”. Nauczycielka trzyma w ręku maskotkę - pszczołę, którą porusza: w prawo, w lewo, w górę, w dół. Dzieci śledzą wzrokiem ruch owada.
Po wykonaniu zadania kierownik pociągu gwizdkiem daje sygnał do odjazdu. Pociąg rusza do następnej stacji.
Stacja II - WARZYWKWO
Wychodzi nauczycielka w fartuszku. Obok leżą porozrzucane świeże warzywa: ziemniaki, buraki, marchew, fasola, kapusta, pietruszka, selery, groch.
Nauczycielka mówi:
„Jestem kucharką, która pogodziła kłócące się warzywa.
Sprzeczały się okrutnie:(...) Kto z nich większy, A kto mniejszy ,Kto ładniejszy,
Kto zgrabniejszy (...)
A teraz proszę mi pomóżcie
i warzywa w kolejności odpowiedniej ułóżcie.
Nauczycielka czyta wiersz, dzieci układają warzywa w odpowiedniej kolejności. Po skończonym zadaniu nauczycielka-kucharka pyta: Dlaczego powinniśmy jeść warzywa?
Po wykonaniu zadania pociąg jedzie do następnej stacji.
Stacja III – RZEPKOWO
Wchodzi nauczyciel w słomkowym kapeluszu i mówi: Jestem mieszkańcem Rzepkowa potrzebuję waszej pomocy. Najpierw zamienię was w różne postacie ( nauczyciel zakłada dzieciom kolejno opaski na głowę z ilustracjami nazywając postać w którą dziecko ma się wcielić: babcia, dziadek, kotek itp.) a gdy będę recytował wiersz proszę wykonujcie zadania o których mówię( np.: dziadek- sadzi rzepkę, babcia ciągnie dziadka itd.). Mamy wielką misję do wykonania musimy pomóc dziadkowi wyrwać rzepkę. Po inscenizacji wiersza nauczyciel pyta dlaczego ważne jest pomaganie innym ludziom?
Pociąg jedzie do następnej stacji.
Stacja IV – TUWIMOWO
W tej stacji dzieci znajdują zdjęcie autora wszystkich wierszy i w ten sposób poznają jego postać. Dzieci jeszcze raz wymieniają wszystkie poznane dziś utwory Juliana Tuwima. Na arkuszu szarego papieru widnieje lokomotywa nowoczesnego pociągu intercity express (oznacza ona ponadczasowość wierszy autora), Nauczyciel pyta : Kto był dziś naszym głównym maszynistą pociągu i stworzył wszystkie wiersze o które poznaliśmy? Dlaczego jego wiersze są nadal aktualne i dla nas ważne?
Dzieci przyklejają w miejscu Maszynisty zdjęcie autora. Nauczyciel rozdaje poszczególne wagoniki. Prosi dzieci: narysujcie kredkami pastelowymi fragment zapamiętanego dzisiaj wiersza. Następnie przykleimy wagony do naszej lokomotywy tworząc pociąg.
W między czasie narrator kończy podróż.
Narrator
„(...) i biegu przyśpiesza, i gna coraz prędzej, i dudni, i stuka, łomoce i pędzi.
A dokąd ? A dokąd ? A dokąd ? Na wprost.
Po torze, po torze, po torze, przez most,
przez góry, przez tunel, przez pola, przez las,
I śpieszy się, spieszy, by zdążyć na czas (...)”.
3. Zakończenie
Zajęcia wieńczy zorganizowanie wystawy nowoczesnego pociągu z prac namalowanych przez dzieci. Przedszkolaki podziwiają prace kolegów.