Wybrane ćwiczenia "Gimnastyki mózgu" metody Paula Dennisona

Ćw. I
Ruchy naprzemienne I
Podnieś do góry prawe kolano i dotknij do niego lewą ręką, następnie do podniesionego lewego kolana dotknij prawą ręką (ćwiczenie przypomina marsz w miejscu).
Ćw. pobudza równocześnie duże powierzchnie obu półkul mózgowych, poprawia komunikację między dwiema półkulami mózgowymi.
Ćw. II
Ruchy naprzemienne II
Stań prosto. Unieś prawą rękę, równocześnie odstaw lewą nogę i odwrotnie.
Ćw. III.
Ruchy naprzemienne na leżąco –(rowerek)
Podnieś ręce i głowę do góry, obejmij głowę dłońmi i podtrzymaj ją. Prawym łokciem dotknij lewego kolana, potem lewym łokciem prawego kolana, itd. Oddychaj rytmicznie.
Ćw. IV.
Leniwe ósemki
Ćwiczenie wykonuj rysując lub wodząc oczami za przedmiotem po kształcie położonej ósemki ( znak nieskończoności 00). Ruch zaczynaj zawsze od środka w lewo do góry- lewa ręka, następnie prawa ręka i kończ obydwoma rękoma połączonymi razem.
Ćwiczenie integrujące obie półkule, rozluźniające mm. rąk i ramion, sprzyjające wodzeniu wzrokiem, płynności dla dobrej koordynacji ręka – oko.
Ćw. V
Leniwe ósemki dla oczu
Trzymaj kciuk na wysokości oka w linii środkowej ciała na odległości łokcia. Trzymaj głowę nieruchomo, ale luźno i tylko poruszaj oczami dla śledzenia kciuka. Zakreślaj kciukiem ósemki j. w. Tak kontynuuj równym płynnym ruchem przynajmniej 3x każdą ręką. Potem obie ręce trzymane razem kciukami tworzą X. Koncentrując się na środku X znowu śledź złączone razem kciuki wykonując wzór leniwej ósemki.
Leniwe ósemki dla oczu podobne do leniwych ósemek do pisania, ale tu koncentrujemy się na ruchu oczu i poprawie koordynacji ręka – oko i oko- ręka.
Ćw. VI.
Alfabetyczne ósemki (modyfikacja leniwej ósemki)
Najpierw rysuj palcem po śladzie leniwej ósemki a potem po konturze wpisanej w kształt leniwej ósemki małej literze alfabetu, zachowując kierunek w lewo do góry.
Ćwiczenie doskonalące koordynację ręka – oko, rozpoznawanie i kodowanie symboli i precyzję ruchów.
Ćw. VII.
Słoń
Wyciągnij rękę w przód, grzbietem dłoni do góry, głowę połóż na ramieniu wyciągniętej ręki, nogi w kolanach lekko ugięte, mały rozkrok. Rysuj rękoma w powietrzu obszerne leniwe ósemki (ucho przyklejone do ramienia) Całe ciało pracuje.
Ćw. aktywizujące płaty mózgu, jedno z najbardziej integrujących ćw. gimnastyki mózgu.
Ćw. VIII.
Rysowanie oburącz
Na płaszczyźnie przeznaczonej do rysowania narysuj oś symetrii na wprost nosa, rysuj obydwiema rękoma jednocześnie tak, by rysunek z jednej strony był zwierciadlanym odbiciem drugiej strony. Można rysować w powietrzu na „niewidzialnej planszy”.
Ćw. IX.
Kapturek myśliciela.
Dużymi palcami i kciukiem chwyć małżowinę uszną i masuj ją (odciągając do tyłu i ściskając). Masaż zaczynaj od góry i przesuwaj się w dół do płatka ucha.
Ćwiczenie pobudza cały mechanizm słuchu i wspomaga pamięć.
Ćw. X.
Energetyczne ziewanie.
Dotknij końcami palców miejsca na zębach tuż przed miejscem gdzie łączy się dolna szczęka z górną, masuj to miejsce, lekko otwórz usta wyobraź sobie, że ziewasz.
Ćw. rozluźnia mięśnie i wspomaga pełne funkcjonowanie nerwów przebiegających w stawie skroniowo-żuchwowym udoskonalając wszystkie funkcje nerwowe do oczu i z oczu, mm. twarzy i ust.

Gimnastyka mózgu dr P. Dennisona uwzględnia też dostarczenie odpowiednich paliw, aby ciało i umysł odpowiednio prosperowały. Jedno z zaleceń programu to picie odpowiednio dużej ilości wody ( masa ciała : 10 = ilość szklanek wody). Mózg składa się bowiem z dużej ilości wody, szacuje się, że z około 80%, mięśnie z ok. 75 %. Woda stanowi więc dużą część ludzkiego ciała, jest konieczna do uczenia się i do życia. Błony komórek nerwowych i innych komórek są zbudowane z elektrolitów, które uzyskuje się z soli zawartych w pokarmie, jednak do ich rozpuszczenia i uzyskania elektrolitów niezbędna jest woda. Elektrolity te poprzez wzajemne oddziaływanie ładunków dodatnich i ujemnych sprawiają, że błony komórek nerwowych i wszystkich innych komórek posiadają ładunek. Malutkie elektryczne impulsy w komórkach wpływają na nasze zdolności uczenia się, pamiętania, czucia, myślenia i fizycznej aktywności.
Mózg, mimo że stanowi tylko jedną pięćdziesiątą wagi ciała, zużywa jedną piątą część tlenu pobieranego przez ciało. Główna tętnica (aorta) wychodząca z serca, niosąca bogatą w tlen krew, daje początek m. in. tętnicom szyjnym doprowadzającym krew bezpośrednio do mózgu. Cały układ wykazuje przy tym tendencje do zaspokojenia w pierwszej kolejności potrzeb mózgu. Ruch zaś wspomaga rozwój większych naczyń krwionośnych, które transportują do mózgu niezbędne do uczenia się – wodę tlen i substancje odżywcze.

A oto kilka proponowanych przez P. Dennisona ćw. dostarczających organizmowi tlenu:
Ćw. I
Sowa
Jedną ręką chwyć mocno mm. barków, głowę powoli odwracaj w lewo, a potem w prawo, podbródek trzymaj prosto. Głową sięgaj maksymalnie w prawo i w lewo, aby rozluźnić mm. szyjne. Zrób wdech, gdy głowa jest w skrajnym położeniu- tu, gdzie ręka trzyma ramię- wydech w czasie obrotu głowy. Powtórz, trzymając drugą ręką drugie ramię.
Ćw. II.
Pompowanie piętą.
Stań prosto, odstaw jedną nogę do tyłu, stawiając ją na palcach. Na wdechu zegnij w kolanie nogę stojącą z przodu, a piętę tylnej nogi staraj się postawić na podłodze. Na wdechu podnoś się, prostując przednią nogę i podnosząc piętę tylnej nogi. Tylna noga powinna być wyprostowana. Zmień nogi.
Ćw. III.
Krążenie szyją
Opuść podbródek maksymalnie w dół, poruszaj głową powoli od jednego ramienia do drugiego, oddychaj swobodnie.

Ćw. IV.
Oddychanie przeponowe
Zrób wdech nosem. Najpierw oczyść płuca robiąc krótki wydech przez zaciśnięte wargi. Połóż ręce na brzuchu, na wdech ręce podnoszą się, na wydech opuszczają się. Zrób wdech i licz do trzech, zatrzymaj oddech na trzy sekundy, wydychaj licząc do trzech, znowu zatrzymaj oddech na trzy sekundy.