Jestem dobrym kolegą - scenariusz zajęć

Scenariusz zajęć dla dzieci 3-4 letnich „Jestem dobrym kolegą”

Nauczyciel : Anna Dobrzyńska
Zaproszeni goście: Dyrektor Barbara Lis
Data: 15.10. 2013

Podstawa programowa

Ad 1, p. 2

przestrzega reguł obowiązujących w społeczności dziecięcej (stara się współdziałać w zabawach i w sytuacjach zadaniowych) oraz w świecie dorosłych;

Ad 1, p.4


wie, że nie należy chwalić się bogactwem i nie należy dokuczać dzieciom, które wychowują się w trudniejszych warunkach, a także, że nie należy wyszydzać i szykanować innych;

Ad 3, p. 1

zwraca się bezpośrednio do rozmówcy, stara się mówić poprawnie pod względem artykulacyjnym, gramatycznym, fleksyjnym i składniowym;

Ad 5, p. 3

jest sprawne fizycznie lub jest sprawne w miarę swoich możliwości, jeżeli jest dzieckiem mniej sprawnym ruchowo;

Ad 7, p. 2

odgrywa role w zabawach parateatralnych, posługując się mową, mimiką, gestem i ruchem; umie posługiwać się rekwizytami (np. maską).

Ad 9, p. 2

odgrywa role w zabawach parateatralnych, posługując się mową, mimiką, gestem i ruchem; umie posługiwać się rekwizytami (np. maską).

Ad 13, p. 4

rozróżnia stronę lewą i prawą, określa kierunki i ustala położenie obiektów w stosunku do własnej osoby, a także w odniesieniu do innych obiektów;

Ad 14, p.1

potrafi określić kierunki oraz miejsca na kartce papieru, rozumie polecenia typu: narysuj kółko w lewym górnym rogu kartki, narysuj szlaczek, zaczynając od lewej strony kartki;

Cele ogólne

§ rozwijanie umiejętności zgodnego współżycia w grupie
§ podkreślanie znaczenia przyjaźni w życiu człowieka
§ znajomość prostych technik plastycznych
§ sprawność fizyczna
§ umuzykalnianie i wyrażanie emocji poprzez śpiew i taniec
§ umiejętność formułowania krótkich wypowiedzi na dany temat

Cele szczegółowe

§ zgodnie współżyje z kolegami z grupy
§ jest empatyczne
§ wie jak ważną rolę w życiu odgrywa przyjaźń
§ potrafi formułować krótkie wypowiedzi na dany temat
§ jest muzykalne
§ jest sprawne fizyczne
§ potrafi wypowiadać się w różnych technikach plastycznych

Metody pracy

Czynna, aktywizująco twórcza (kula śniegowa), oglądowa, słuchowa

Formy pracy

Grupowa, indywidualna, zbiorowa, binarna

Środki dydaktyczne

Wycięte serca, kartki z bloku technicznego, szary papier, pastele, pudełka, złota i srebrna kula, tekst opowiadania M. Molickiej „Bajka o dwóch ołówkach”, płyta cd z utworem „Dwóm tańczyć się zachciało”


Przebieg zajęć

1. Zabawa integracyjna „Oto mój kolega” – zadaniem każdego dziecka jest opisanie i przedstawienie jednego kolegi z grupy.
2. Słuchanie opowiadania M. Molickiej „Bajka o dwóch ołówkach”.
W pewnym piórniku mieszkały równo ułożone ołówki. Były kolorowe, tylko jedne był zwykły, szary. Tuż obok niego znajdował się wspaniały ołówek dwukolorowy: czerwono-niebieski. Ołówki zawsze przebywały razem, czy to leżąc obok siebie w piórniku, czy ścigając się i kreśląc wzory na papierze. Bardzo lubiły się tak razem bawić. Szary rysował kontury, a dwukolorowy wypełniał je barwami. Inne kolorowe chciały się przyjaźnić z dwukolorowym, ale on wolał szary.
- Co to za zwyczaje?- szeptały oburzone, że dwukolorowy przyjaźni się z takim zwyczajnym.
- To nie wypada!- powtarzały.
Ale dwukolorowy nie słuchał tego gadania, szarak zresztą też. Obydwa przecież bardzo się lubiły.
Aż pewnego razu wydarzyło się nieszczęście straszne: dwukolorowemu złamały się grafity!
- Będzie do wyrzucenia-szeptały między sobą ołówki, z satysfakcją przekazując sobie tę wieść. Dwukolorowy bardzo się zasmucił, szarak jeszcze bardziej.
- Jak mu pomóc, co robić?- pytał sam siebie-Nie pozwolę by taki wspaniały ołówek został wyrzucony.
Wziął przyjaciela na plecy i pomaszerował szukać lekarza ołówków. Długo szukali pomocy. Szary ołówek był bardzo zmęczony, co chwilę odpoczywał. Nareszcie znalazł bardzo starą temperówkę.
- Spróbuję wam pomóc-rzekła, i bardzo ostrożnie zabrała się do pracy.
- Uff, już po zabiegu-powiedziała- Udało się, jesteś wprawdzie krótszy, ale nadal pięknie możesz rysować, co tylko zechcesz.
- Naprawdę?- spytał z niedowierzaniem dwukolorowy.
- Pomogłam tobie, ale największą przysługę oddał ci twój przyjaciel, szary ołówek.
- E, tam-powiedział szarak zawstydzony tą pochwałą-My jesteśmy prawdziwi przyjaciele, on nie zdradził naszej przyjaźni dla innych, kolorowych, więc ja...- tutaj zaczął się jąkać bardzo wzruszony.
Dwukolorowy nic nie powiedział, tylko przytulił się do niego. Wróciły razem do piórnika.
3. Rozmowa nt bohaterów bajki i nt przyjaźni:
- Jak wyglądały ołówki leżące w piórniku?
- Jak nazwiemy to, co łączyło ołówek szary i dwukolorowy?
- Jak inne ołówki mówiły o tej przyjaźni?
- Co zrobił ołówek szary, gdy przyjaciela spotkało nieszczęście?
- Jakie cechy charakteru miał ołówek szary, a jakie były ołówki kolorowe?
- Kto to jest przyjaciel?
- Po czym można poznać prawdziwą przyjaźń?
- Po co jest nam potrzebna przyjaźń?
- Czym kierujemy się przy wyborze przyjaciela?
- Kto zasługuje na naszą przyjaźń?
- Jak należy postępować ,aby być dobrym przyjacielem?
- Co warto zrobić, gdy pokłóciliśmy się z przyjacielem?
4. Zabawa dydaktyczna "Wędrujące serca". Dzieci otrzymują kolorowe serca i kartkę papieru, układają serduszka na kartce, zgodnie z poleceniem nauczyciela, np.: "połóż serduszko w prawym górnym rogu kartki", "połóż serduszko w lewym dolnym rogu kartki" itp.

5. Zabawa ruchowa rozbudzająca zaufanie do partnera: "Ratuj". Dzieci dobierają się w pary i spacerują po sali w różnych kierunkach w taki sposób, że jedno idzie przodem, a drugie w niewielkiej odległości za nim. Na zawołanie "Ratuj!", dziecko idące z przodu lekko osuwa się do przysiadu, a zadaniem partnera jest podtrzymanie go, aby nie zdążyło przykucnąć. Po pewnym czasie następuje zamiana ról.

6. Zabawa „Nie szata zdobi człowieka” - Dzieci zostają podzielone na dwie grupy. Otrzymują do wyboru pudełka z taką samą zawartością, ale jedno zapakowane ładnie, a drugie brzydko. Każda z grup rozpakowuje pudełko, w którym są dwie błyszczące kulki. Następuje porównanie zawartości, po czym stwierdza się, że najważniejsze w człowieku jest to co niewidoczne: charakter, stosunek do innych, jakiś talent.

7. Taniec „Dwóm tańczyć się zachciało” –dzieci tańczą w parach wyrażając treść
Mimiką i gestem.

8. Zabawa słowna „Lubię Cię za to, żę...” – dzieci losują karteczki z imieniem kolegi z grupy (nauczyciel pomaga odczytac napis), o którym muszą powiedzieć coś miłego kończąc zdanie : „Lubię Cię za to, żę...”

9. Praca plastyczna „Portret kolegi” – dzieci wspólnie na szarym papierze rysują pastelami portrety kolegów z grupy.