Wiewiórka - ćwiczenie sprawności manualnej poprzez wypełnienie skrawkami wełny konturów zwierzątka. Scenariusz zajęcia

Scenariusz zajęcia przeprowadzonego w grupie dzieci 4 letnich („Motylki”) w Publicznym Samorządowym Przedszkolu nr 3 w Wieruszowie

Data: 23.11.2011

Grupa: 4 – latki

Nauczyciel prowadzący: Małgorzata Gawlik

Temat kompleksowy: Przygotowanie się zwierząt do zimy.

Temat zajęcia: „Wiewiórka” – ćwiczenie sprawności manualnej poprzez wypełnienie skrawkami wełny konturów zwierzątka.

Temat hospitacji: Sposoby motywowania dzieci do podejmowania działań i aktywności na zajęciach plastycznych.

Cel ogólny:
- doskonalenie sprawności manualnej poprzez wypełnienie skrawkami wełny konturów wiewiórki
- rozwijanie motywacji do podejmowania aktywności twórczej

Cele operacyjne:
- potrafi rozwiązać zagadkę słowną, której hasłem jest: „wiewiórka”
- potrafi odpowiedzieć na pytania dotyczące treści wiersza
- wie, jak wygląda wiewiórka
- wie, gdzie mieszka wiewiórka
- dowie się ciekawostek na temat życia wiewiórki
- potrafi wypełnić kontury wiewiórki kawałkami wełny
- potrafi utrzymać porządek na swoim stanowisku pracy
- stara się wykonać pracę starannie i estetycznie
- chętnie słucha wiersza
- czynnie bierze udział w zabawach ruchowych
- czerpie radość z efektów swojej pracy
- potrafi okazać pozytywne emocje
- chętnie uczestniczy w zajęciu plastycznym

Metody:
1. czynne: zadań stawianych do wykonania
2. słowne: zagadka, wiersz, zachęta, pochwała, rozmowa
3. oglądowe: pokaz, demonstracja, przykład osobisty
4. aktywizujące: zabawy naśladowcze, ćwiczenie twórcze
Formy:
- indywidualna jednolita
- zbiorowa jednolita

Środki dydaktyczne:
1) materiały: skrawki wełny, obrazek wiewiórki
2) narzędzia: klej, pędzelek
3) inne: tekst wiersza, zagadki, ilustracja wiewiórki, sylwety, grzybów, żołędzi, szyszek, naturalne okazy: liście, orzechy, tamburyno, bębenek, trójkąt, obręcze

Literatura:
1. „ Rysowane wierszyki i zagadki w rozwijaniu aktywności dialogowo-komunikacyjnej i zabawowej u małych dzieci” Elżbieta Maria Minczakiewicz , Oficyna Wydawnicza IMPULS, Kraków 2005
2. Program: „Nasze Przedszkole” – M. Kwaśniewska i W. Żaba – Żabińska
3. Kwiatowska, Topińska: „Pedagogika przedszkolna”
4. I. Dudzińska: „Metodyka wychowania w przedszkolu”

Lp. Tok zajęć Czynności nauczyciela Czynności dzieci Uwagi
1. Muzyczne powitanie. Wszyscy są, witam Was,
Zaczynamy już czas.
Jestem ja, jesteś Ty
Raz, dwa, trzy.
Dzieci tworzą koło, trzymają się za ręce, śpiewają piosenkę oraz ilustrują ją ruchem.
2. Czynności organizacyjno – porządkowe. Dzieci siadają w siadzie skrzyżnym na swoich miejscach na dywanie.

Powitanie przez nauczyciela:
(nauczyciel macha dłonią do wybranych dzieci a one odmachują)

Witam wszystkie dziewczynki.
Witam wszystkich chłopców.
Witam dzieci, które lubią zbierać szyszki i orzechy. N-l przypomi-na niektórym dzieciom w którym miejscu mają usiąść.
3. Wprowadzenie do tematu poprzez rozwiązanie zagadki słownej, której hasłem jest: „Wiewiórka” O kim będziemy dzisiaj rozmawiać dowiecie się odgadując zagadkę. Umówmy się, że kto będzie znał rozwiązanie podnosi paluszek do góry a ja wtedy wybiorę chętne dziecko, aby odpowiedziało.
N-l.:
„W dziupli swej na drzewie,
Gdy nikt o tym nie wie,
Orzechów zapasy
Zbiera na złe czasy.”

- O kim była zagadka?

Zagadka była o wiewiór-ce.

Pokaz ilustracji wiewiórki.
4. Wysłuchanie wiersza pt.: „Wiewióreczka” czytanego przez nauczyciela. Posłuchajcie teraz uważnie wiersza o wiewiórce.

„Wiewióreczka”
Wiewióreczka w ciemnym lesie
Do swej dziupli orzech niesie.
„Niech tam śnieg przykryje lasy,
Ja w swej dziupli mam zapasy.
Nazbierałam wór orzechów,
Zeschłych liści na wyściółkę...
Mając wszystko to w spiżarni
Podam w zimie swej dzieciarni,
W trudny dla nas czas.”
Dzieci słuchają wiersza.

Pokaz sylwet grzybów, szyszek, żołędzi oraz natural-nych okazów: liści, orzechów.
5. Rozmowa na temat treści wiersza.

Ciekawostki na temat życia wiewiórki. - O kim był wierszyk?

- Gdzie mieszka wiewiórka?
- Gdzie można ją spotkać?
- Jak wiewiórka przygotowuje się do zimy?

Wiewiórka gromadzi zapasy w dziupli lub zakopuje je w ziemi. Gdy zakopie nasionka drzew i zapomni o nich, to wyrośnie małe drzewko. Ludzie zaobserwowali też, że wiewiórka suszyła grzyby na gałęziach drzew.

Wiewiórka ma kolor rudy, który przechodzi w ciemnobrązowy. Spód ciała jest biały.
Wiewiórka jest aktywna w dzień, w nocy śpi. Zjada nasiona, grzyby, owoce, owady, jaja, pisklęta.
Wiewiórka żyje na wolności ok. 5 lat. W Polsce podlega ochronie. Wiersz był o wiewiór-ce.
Wie-wiórka mieszka w dziupli. Można ją spotkać w lesie, w parku.
Wiewiórka zbiera zapasy (orzechy, grzyby, nasiona, szyszki, żołędzie)

6. Ćwiczenie twórcze. Jak myślicie, co by było, gdyby wiewiórka mówiła ludzkim głosem? Dzieci podają swoje propo-zycje odpo-wiedzi.
7. Zabawa ruchowa – reagowanie na wysokie i niskie dźwięki. Gdy usłyszycie dźwięki wysokie (gra na trójkącie) to wiewiórki zrywają orzechy a gdy niskie (bębenek) to zbierają grzyby.
8. Sformułowanie tematu i zachęcenie do jego realizacji. Popatrzcie, mam tutaj dwie ilustracje wiewiórki. Która jest ładniejsza, weselsza, która Wam się bardziej podoba?

A czy Wy chcielibyście zrobić taką wiewiórkę? Ta weselsza. Pokaz dwóch ilustracji wiewiórek (ładnej i brzydkiej)
9. Analiza zadania. Jak myślicie co mi było potrzebne do wykonania tej pracy? - wełna, klej, ilustracja wiewiór-ki
10. Ustalenie i omówienie kolejnych czynności. Każdy z Was dostanie kartkę, na której narysowana jest wiewiórka. Weźmiecie do ręki pędzelek, zanurzycie w kleju i posmarujecie część wiewiórki, potem weźmiecie kawałki wełny i przykleicie.

O czym musimy pamiętać wykonując prace plastyczną?

Musimy pamiętać o tym , by nie rozma-wiać, by pracę wykonać starannie i estetycz-nie.

11. Praktyczna realizacja zadania. Teraz każdy usiądzie przy stoliku i zabieramy się do pracy.
Nauczycielka kontroluje pracę dzieci.
12. Porządkowanie swoich stanowisk pracy. Kto skończył to sprząta swoje stanowisko pracy.

13. Ocena prac dzieci. Nauczyciel ocenia prace dzieci. Dzieci wypowiadają się na temat prac swoich rówieśników.
Wszystkie prace zostają nagrodzone brawami.
14. Zabawa ruchowa:
„Wiewiórki chowają zapasy do dziupli.” Na sali są rozłożone kółka – „dziuple”. W każdej dziupli siedzi jedna wiewióreczka. Na sygnał nauczycielki wiewiórki rozbiegają się po sali szukając orzeszków, żołędzi, grzybów. Na słowa: „wiewiórka chowa orzeszki....do dziupli” – dzieci wskakują do dziupli chowając obie ręce do tyłu. Dzieci uczestni-czą w zabawie ruchowej.
15. Ewaluacja zajęć. Czy podobały Wam się dzisiejsze zajęcia? Dlaczego? Co podobało Wam się najbardziej?