Praca z dziećmi - nigdy nie kończąca się pasja

Czy nauczyciel, który przepracował 22 lata z dziećmi może mówić o pasji wykonywanego zawodu czy tylko o rutynie? Wielokrotnie, kiedy opowiadam o swojej pracy, słyszę pytanie: czy nie mam dosyć? Wielokrotnie słyszę też: jak długo można robić to samo – uczyć pisania, czytania czy liczenia! Otóż moi drodzy: MOŻNA. Od 22 lat każdy dzień w mojej pracy jest inny. To niesamowite, ale tak jest. Codziennie pojawiają się nowe sytuacje, nowe radości, kłopoty czy problemy. Dzieci mają „tysiące spraw”, którymi cię zainteresują i nie pozwolą nudzić się. Jeżeli do każdego z nich podchodzisz indywidualnie, jeżeli indywidualnie traktujesz rodziców, ich sprawy to nie grozi tobie rutyna. Ważne jest, aby zrozumieć, że każde dziecko jest inne i wymaga, aby dorośli tę „inność” dostrzegali. Takie podejście powoduje, że do pracy podchodzisz z zainteresowaniem i zaczynasz pasjonować się tym, co robisz.
Praca z dziećmi to nie tylko przysłowiowe „literki i cyferki”, to przebywanie z nimi kilka godzin dziennie, słuchanie ich opowieści i zwierzeń. Umiejętność słuchania, stwarzanie bliskiego kontaktu z wychowankiem i jego rodzicami, zainteresowanie problemami (nie tylko szkolnymi) to przepis na sukces w pracy z dzieckiem. Jeśli dorzucimy do tego uśmiech i radość, możemy być pewni, że nasi wychowankowie też tacy będą - uśmiechnięci i radośni.
Pracuję z dziećmi w wieku od 6 do 10 lat i wiem jak wielkie znaczenie ma moja skromna osoba w ich życiu! To naprawdę wyjątkowe uczucie. Utrzymuję kontakt z moimi dawnymi uczniami, którzy dzisiaj są osobami dorosłymi. Oni opowiadają mi, jak ważną postacią dla nich byłam, wspominają, przynoszą zdjęcia... Od pewnego czasu otrzymuję zawiadomienia o ślubach, czyli ciągle chcą dzielić się ze mną swoimi najważniejszymi sprawami...
Dużo zadowolenia daje mi również aktywny udział w ciekawych kursach doskonalących mój warsztat pracy (jest z czego wybierać), konferencjach metodycznych, które na przestrzeni lat z nudnych i niewiele wnoszących zmieniają się ciekawe i wartościowe spotkania.
Jestem pewna, iż wśród wielu nauczycieli znajdą się tacy pasjonaci jak ja, którzy czerpią radość z tego, co robią. Mam jeszcze w sobie sporo energii na następne lata pracy i nadzieję, że odchodząc na emeryturę będę mogła powiedzieć: „Praca z dziećmi to moja pasja”.