Grupa bawi się i pracuje

GRUPA BAWI SIĘ I PRACUJE.
CELE OGÓLNE:
- Stworzenie atmosfery zaufania i bezpieczeństwa
- Wzajemne poznanie się
- Lepsza komunikacja
- Wykonuje ćwiczenia zgodnie z pokazem i instrukcją słowną
- Wesołe i aktywne spędzenie czasu,
CELE SZCZEGÓŁOWE:
Dziecko-
- Potrafi zintegrować się z grupą,
- Doskonali umiejętności współdziałania,
- Potrafi myśleć kreatywnie
- Ćwiczy pamięć i uwagę
- Pozna swoich kolegów
FORMY PRACY:
grupowa
METODY PRACY:
słowna
Powitanie- grupowa
Wszystkie osoby stają w kręgu. Prowadzący wypowiada różne powitania. Dzieci, które uważają, że zostały powitane, podnoszą ręce i machają do pozostałych.
- Witamy tych, którzy mają na sobie sukienkę zakupy.
- Witamy tych, którzy lubią niespodzianki.
- Witamy tych, którzy mają spinki we włosach.
- Witamy tych, którzy lubią dobrą zabawę.
- Witamy tych, którzy przybyli na nasze dzisiejsze spotkanie.
Powitanie - grupowa
Wszystkie osoby stają w kręgu i prowadzący wymienia poszczególne elementy ciała a dzieci dotykają się nimi z osobą, która stoi po prawej i lewej stronie:
Witają się nasze stopy
Witają się nasze dłonie
Witają się nasze czoła
Witają się nasze brzuchy itd.

ISKIERKA
Materiały: moneta
Przebieg: grupę dzielimy na dwie równe drużyny. Osoby w drużynach siedzą na ławce jedna za drugą trzymając się za ręce. Osoby na początkach rzędów siedzą plecami do pozostałych twarzą do prowadzącego, który rzuca monetą. Jeśli wypadnie orzeł pierwsze osoby z rzędów puszczają iskierkę, czyli mocniej ściskają trzymaną przez siebie osobę. Iskierka idzie do ostatniej osoby, a ta podnosi rękę. Która drużyna pierwsza to zrobi przesuwa się o jedno miejsce, tzn. osoba, która siedziała na końcu przesiada się na początek i teraz ona patrzy, czy wypadnie orzeł, czy reszka? Jeśli wypadnie reszka a iskierka i tak Pojdzie i ostatnia osoba podniesie rękę, drużyna cofa się o jedno miejsce. W tej zabawie nie wolno nic mówić i jedynym sposobem komunikacji drużyny jest właśnie iskierka. Wygrywa drużyna która jako pierwsza przesiądzie się z powrotem do pozycji początkowej po przejściu wszystkich zawodników na początek.

DOBRY SŁUCH
Materiały: szal lub chusta
Przebieg: uczestnicy ustawiają się w kręgu. Jeden z uczestników (z zawiązanymi oczami) stoi w środku. Osoby stojące w kręgu dają ręce do tyłu i śpiewają piosenkę, lecz jedna z nich śpiewa całkiem co innego niż reszta grupy. Zadaniem stojącego w kręgu jest jak najszybsze wskazanie osoby, która śpiewa inną piosenkę.

Refleks i rożne dziwne rzeczy
Materiały: niepotrzebne
Przebieg: wszyscy stoją w kole. Jedna osoba jest w środku koła i wskazuję kogoś mówiąc:
TOSTER. Wskazana osoba podskakuję jak gotowa grzanka, a osoby stojące po jej
prawej i lewej stronie łapią się za ręce, tak by „grzanka” była w środku. Kto się pomyli
wchodzi do środka. Inne dziwne przedmioty (oczywiście można samemu wymyślać
najróżniejsze rzeczy):
MIKSER – osoba środkowa podnosi dłonie nad głowy osob po bokach, a te zaczynają
się obracać
SŁOŃ – osoba w środku pokazuje trąbę, a osoby po bokach wielkie uszy
MAŁPA – środek drapie się po brzuchu i głowie, a sąsiedzi łaskoczą go po bokach
SUPERMEN – środek prezentuje mięśnie, a boki wskazują na niego z podziwem

NADAWCA, ZAGŁUSZACZ ODBIORCA
Materiały: niepotrzebne
Przebieg: uczestnicy dzielą się na trzy grupy i stają w rzędach w odległości dwóch trzech metrów od siebie. Pierwszy rząd będzie nadawcą wymyśla hasło bądź wyraz który będzie przekazywać odbiorcą. Drugi rząd zagłuszacz zastanawia się w jaki sposób będzie zagłuszać nadawanie hasła ( wymachiwanie rękami, tupanie , klaskanie itp.). Zadaniem trzeciego rzędu czyli odbiorcy będzie odgadnięcie hasła nadawanego przez nadawce. Na znak prowadzącego zaczyna się nadawanie i zagłuszanie i trwa tak długo, dopóki odbiorcy nie odgadną hasła. Potem następuje zmiana ról: zagłuszacze są nadawcami , odbiorcy są zagłuszaczami a nadawcy odbiorcami. Zabawę możemy kontynuować dotąd, dopóki się nie znudzi.

MAGICZNA PODRÓZ
Materiały: niepotrzebne
Przebieg: Chodzimy po sali jak kto chcę (lub gęsiego, za jedną osobą). Prowadzący mówi, że oto znajdujemy się w górach i wieje straszny wiatr, przedzieramy się przez krzaki, idziemy po śniegu, po piasku, w błocie, z kelnerską tacą na statku, przechodzimy przez rzekę, gdzie jest coraz głębiej i głębiej, a potem znów coraz płyciej i płyciej, w czasie marszu łapiemy jaszczurki, łapiemy motyle, zamieniamy się nagle w pieski i idziemy na czworaka, idziemy po rozgrzanym asfalcie, jesteśmy smutni i przygnębieni, ale zaraz radośni i pełni entuzjazmu, skaczemy przez strumyk po kamieniach, każdy idzie w jak najgłupszy sposób, aż wreszcie dochodzimy do polany, gdzie można się położyć, odpocząć, spojrzeć w chmury... po to, żeby znów ruszyć w drogę. Oczywiście najlepiej ułożyć naszą wędrówkę, w taki sposób, by opowiadanie miało jakiś sens. Dobrą radą jest również to, żeby zaczynać od rzeczy najmniej angażujących, a kończyć na tych najdziwniejszych (np. zamianie w pieski).

JEDEN CZYTA, DRUGI GADA
Materiały: niepotrzebne
Przebieg: uczestnicy dzielą się na pary i uzgadniają, kto będzie osobą A a kto osobą B. Zdaniem osoby A będzie mówienie po cichu wierszyka, natomiast osoba B ma za zadanie opowiadać na głos ciekawą historyjkę (obie osoby wykonują zadanie jednocześnie). Następnie zamieniają się rolami.
Na koniec omówienie:
- czy ćwiczenie było trudne czy łatwe do wykonania?
- ile zostało zrozumiane z czytanego tekstu, opowiadanej historyjki?
- co przeszkadzało przy koncentracji?
KRÓL I WOJSKO
Materiały: niepotrzebne
Przebieg: uczestników dzielimy na dwie grupy, które stają naprzeciwko siebie w odległości około dwudziestu kroków i mocna trzymają się za ręce. Każda grupa wybiera króla któ®y woła do króla przeciwnej drużyny: Królu, królu wysyłam Ci swoje wojsko. Na to król przeciwników odpowiada: Zgoda, przyjmujemy. Wtedy wyznacza się jednego z uczestników którego zadaniem będzie przebiec do obozu przeciwnika i przerwać w którymś miejscu jego szereg. Jeżeli zdanie się uda. To wysłany wojak zabiera ze sobą do niewoli część drużyny licząc od miejsca przerwania w lewą stronę do końca szeregu drużyny przeciwnej. W zabawie wielokrotnie zmienia się stan liczebny obu drużyn, wygrywa ta która ma więcej wojaków. Król może trzykrotnie w trakcie zabawy próbować przerwać szereg przeciwników w celu ratowania swojego wojska, musi jednak uważać, aby sam nie dostał się do niewolo.

Byczek
Materiały: ew. jakaś maskotka
Przebieg: jest to fajna zabawa, dla osób, które się już trochę znają. Prowadzący mówi, że ma w ręku byczka (może to być jakaś maskotka, wtedy może powiedzieć, że trzyma np.
misia albo lalkę, ale może to być również wyimaginowany byczek). Następnie mówi,
że bardzo lubi byczka i że całuje byczka w czoło. Prosi, żeby kolejne osoby też pocałowały byczka w jakąś cześć ciała. Kiedy byczek wróci z powrotem do prowadzącego, ten mówi, że byczek, to była tylko taka przykrywka i że teraz trzeba pocałować osobę, której wcześniej podało się byczka w tą samą cześć ciała, w którą całowało się jego i całuje osobę siedzącą obok w czoło. I tak po kolei...

SAŁATKA OWOCOWA
Materiały: niepotrzebne
Przebieg: uczestnicy siadają w kręgu na krzesłach. Prowadzący siada w środku. Kolejno każdemu z uczestników przydziela nazwę jednego z owoców np. jabłko, gruszka, śliwka, brzoskwinia aż wszyscy dostaną jeden owoc. Zadanie polega na tym, aby na komendę np. jabłka wszystkie osoby jabłka zmieniają swoje miejsca (nikt nie może pozostać na dotychczasowym). Kiedy pada hasło sałatka owocowa wszystkie owoce zmieniają się miejscami. Przykładowe komendy: mieszają się gruszki ze śliwkami, jabłka z brzoskwiniami, same gruszki itp. Każdy, kto nie znajdzie wolnego miejsca, siada w środku i podaje komendy, prowadząc grę dalej.
Warianty: zamiast owoców mogą być:
- kanapki: chleb, masło, sałata, jajko,
- zupa ogórkowa: ogórki, ziemniak, woda, sól,
- surówka: kapusta, marchewka, cebula, pietruszka,
Cały świat: Europa, Azja, Afryka, Australia, Ameryka, Antarktyda.

BURZA W LESIE
Materiały: niepotrzebne
Przebieg: uczestnicy siadają w kręgu na krzesłach. Prowadzący siada w środku. Kolejno każdemu uczestnikowi przydziela nazwę zwierzątka mieszkającego w lesie np. wilk, lis, zając, sarna i znowu wilk , lis, sarna, zając aż wszyscy dostaną nazwę. Zabawa podobna jest do „sałatki owocowej” zmieniają się tylko komendy np. wilki odwiedzają wilki ( tzn. wilki muszą zmieniać się miejscami ), lisy odwiedzają sarny ( tzn. lisy i sarny zmieniają swoje miejsca ). Kiedy padnie komenda: burza w lesie, wszystkie zwierzęta zmieniają swoje miejsce. Osoba, której nie udało znaleźć się miejsca, prowadzi grę dalej.

MIŁOŚĆ JEST JAK...
Materiały: nipotrzebne
Przebieg: uczestnicy siedzą w kręgu. Prowadzący rozpoczyna zdanie, np. Miłość jest jak...Każdy z uczestników powtarza początek zdania i kończy je w dowolny sposób np.:
- miłość jest jak jesienny wiatr
- miłość jest jak dobre ciasto
- miłość jest jak różą
Czas trwania zabawy zależy od stopnia pomysłowości uczesrtnikówi inwencji twórczej prowadzącego, który podaje kolejno początki zdań np. woda jest jak..., niebo jest jak..., rodzina jest jak... itp.

ZGADNIJ KTO TO
Materiały: kartki papieru, przybory do pisania, kapelusz albo czapka.
Przebieg: osoba prowadząca rozdaje uczestnika kartki i prosi o napisanie pięciu swoich cech. Zdania mają zaczynać się od : Jestem... Wypisane cechy powinny dotyczyć raczej osobowości, upodobań niż zewnętrznych cech fizycznych. Następnie osoba prowadząca zbiera nie podpisane kartki i wrzuca je do kapelusza. Po wymieszaniu losuje po jednej i na głos odczytuje cechy. Zadanie grupy polega na odgadnięciu, kogo charakteryzują cechy napisane na kartce. Bardzo pożądana jest swobodna rozmowa i spontaniczne komentarze przy odgadywaniu autorów kartek. Pytania typu: Która cecha upewniła cię, że to kartka Janka? Dlaczego pomyślałaś, że to Jurek? Albo Która cecha zmyliła cię?

BOJĘ SIĘ, NIE BOJĘ SIĘ
Materiały: niepotrzebne
Przebieg: prowadzący kładzie na środku poduszkę i prosi, aby kolejno każdy z uczestników: wziął poduszkę, podszedł do każdej osoby, usiadł przed nią pobył chwile w kontakcie i powiedział (zgodnie z własnym odczuciem) boję się ciebie, bo... lub nie boję się ciebie, bo... Ćwiczenie bardzo trudne. Prowadzący powinien zadbać o odreagowanie emocji, omówić i ewentualnie pokierować w stronę dalszej pracy nad „ stosunkami interpersonalnymi”

Prowadzenie niewidomego
Przebieg” ćwiczenie wykonujemy w parach. Jedna osoba ma zawiązane oczy, a druga ją oprowadza i pokazuje świat. Można również drugiej osobie związać ręce i kazać parze wykonywać jakieś zadania, np. narysowanie czegoś, napisanie listu, ułożenie puzzli,itp. Później zmiana.

Lokomotywy
Przebieg: Ćwiczenie w trojkach. Osoby stoją jedna za drugą, trzymając ręce na ramionach osoby z przodu. Dwie pierwsze osoby mają zamknięte oczy, a trzecia – maszynista – za
pomocą umówionego przez trojkę systemu znaków (bez używania słów, np. poklepywanie po plecach) prowadzi całą lokomotywę. Uwaga na inne lokomotywy! Po paru minutach zmiana maszynisty.

Kołysanie
Materiały: koc
Przebieg: grupa staje w dwóch rzędach naprzeciwko siebie, łapiąc się za ręce, tak, żeby stworzyć coś na rodzaj kołyski. Następnie każda osoba z grupy po kolei kładzie się na
kołysce i jest kołysana przez resztę. Można też kołysać na kocu. Osoba kołysana koniecznie musi zamknąć oczy.