Sprawozdanie z realizacji planu zawodowego na nauczyciela mianowanego

Sprawozdanie z planu rozwoju zawodowego za okres stażu od 1 września 2006 do 31 maja 2009

mgr Katarzyna Książko
nauczyciel kontraktowy

Świętochłowice 03.06.2009

Moją karierę zawodową rozpoczęłam w 2003 roku jako nauczyciel języka angielskiego z tytułem licencjata z przygotowaniem pedagogicznym ucząc w szkole podstawowej. W tym też roku rozpoczęłam roczny staż na stopień nauczyciela kontraktowego, który zakończyłam z powodzeniem w czerwcu 2004 roku. Od początku pracy zawodowej szczególny nacisk położyłam na uzyskanie pełnych kwalifikacji, stąd też podjęłam równocześnie z pracą studia uzupełniające magisterskie na kierunku nauczyciel języka angielskiego w Wyższej Szkole Zarządzania Marketingowego i Języków Obcych w Katowicach. Udoskonalałam również mój warsztat pracy biorąc udział w licznych szkoleniach, konferencjach.
Jako młody, świadomy swoich zadań i obowiązków nauczyciel staram się podejmować różnorodne działania wspierające własny rozwój zawodowy, dlatego w roku 2006 rozpoczęłam kolejny staż w celu uzyskania stopnia awansu zawodowego nauczyciela mianowanego. Opracowałam i przedstawiłam dyrektorowi szkoły plan rozwoju zawodowego na stopień nauczyciela mianowanego, którego założenia podporządkowałam wytycznym zawartym w Rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 1 grudnia 2004 r. w sprawie uzyskiwania stopni awansu zawodowego przez nauczycieli.
Do moich najważniejszych zadań realizowanych w okresie stażu, zgodnie z powyższym rozporządzeniem, należało:
1. uczestniczenie w pracach organów szkoły związanych z realizacją zadań dydaktycznych, wychowawczych, opiekuńczych lub innych wynikających ze statutu szkoły oraz potrzeb szkoły i środowiska lokalnego;
2. pogłębianie wiedzy i umiejętności zawodowych, samodzielnie lub przez udział w różnych formach kształcenia ustawicznego;
3. poznawanie przepisów dotyczące systemu oświaty z uwzględnieniem specyfiki typu i rodzaju szkoły, w której odbywa staż.

W czasie trwania stażu zrealizowałam zadania przedstawione w planie rozwoju zawodowego dążąc do osiągnięcia wyznaczonych przez siebie następujących celów:
1. poznawanie różnorodnych metod i form pracy pedagogicznej podnoszących efektywność pracy nauczyciela.
2. rozwijanie umiejętności językowych wśród uczniów oraz umożliwianie im poszerzania ich wiedzy na temat innych kultur.
3. podejmowanie działań zmierzających do rozwijania umiejętności życiowych oraz właściwych postaw społecznych wychowanków.

Sprawozdanie z okresu mojego stażu opisuje realizację poszczególnych zadań dotyczących postawionych przeze mnie celów. Zadania, które w planie rozwoju przyporządkowane były do poszczególnych celów, w sprawozdaniu przedstawiam zgodnie z wymaganiami niezbędnymi do uzyskania stopnia nauczyciela mianowanego, podanymi w rozporządzeniu MENiS z dnia 1 grudnia 2004r. (Dz. U. nr 260, poz. 2593). Przedstawia ono również korzyści jakie wynikają z tego dla mnie, jako rozwijającego się, młodego nauczyciela, a także dla podopiecznych, w których pragnę zaszczepić chęć poznania innych kultur, tradycji, języka.

§ 7 ust.2 rozporządzenia, pkt 1
Umiejętność organizacji i doskonalenia warsztatu pracy,
dokonywania ewaluacji własnych działań, a także oceniania ich skuteczności i dokonywania zmian w tych działaniach.

W momencie rozpoczęcia stażu najważniejszym celem dla mnie było zapoznanie się z przepisami prawa oświatowego dotyczącymi awansu zawodowego nauczycieli. Realizując to zadanie dokładnie przeanalizowałam tekst Rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 1 grudnia 2004 r. w sprawie uzyskiwania stopni awansu zawodowego przez nauczycieli. Na podstawie wymagań zawartych w rozporządzeniu złożyłam wniosek o rozpoczęcie stażu na ręce dyrektora szkoły i skonstruowałam plan rozwoju zawodowego. Wzięłam również udział w szkoleniu organizowanym przez ZNP w Świętochłowicach pt. „Jak zbudować plan rozwoju zawodowego nauczyciela ubiegającego się o stopień nauczyciela mianowanego.”, który był bardzo pomocny w tworzeniu własnego planu rozwoju. Po szkoleniu miałam świadomość jakie cele powinnam wyznaczyć sobie w swojej pracy w okresie stażu i w jaki sposób zanalizować swoją pracę. Następnie nawiązałam współpracę z przydzielonym mi przez dyrekcję opiekunem stażu panią mgr Katarzyną Klimas-Rduch, z którą zawarłam kontrakt wspólnej pracy, ustaliłam harmonogram i tematykę spotkań nauczyciela kontraktowego z opiekunem stażu, ustaliłyśmy zasady hospitacji i konsultacji.
Uczestniczyłam w wewnątrzszkolnych konferencjach szkoleniowych oraz w zewnątrzszkolnych warsztatach, szkoleniach, kursach, dzięki czemu nabyłam umiejętności i wiedzę w następującym zakresie:
– „Organizacja wewnątrzszkolnych badań kompetencji uczniów.”
– „Przygotowanie do III panelu koleżeńskiego w ramach programu SUS.”
– „Podstawa programowa wychowania przedszkolnego i kształcenia ogólnego- założenia nowej podstawy programowej w świetle reformy.”
– „Dlaczego warto zachęcać dzieci do czytania lektur w języku angielskim.”
– „Language in action: ways to actively involve your primary learners.”
– „As snug as a bug in a rug.”
– „Rozwijanie umiejętności mówienia na lekcjach języka obcego.”
– „Metody aktywizujące w rozwijaniu kompetencji językowej na lekcji języka obcego.”
Powyższe kursy i szkolenia pozwoliły mi na rozwój zarówno w sferze wychowawczej jak i przedmiotowej. Uczestnictwo w kursach i szkoleniach nauczyło mnie jak prawidłowo pracować z młodzieżą, jak motywować uczniów do pracy, jak wzbogacać swój warsztat pracy. Wiadomości zdobyte podczas wewnątrzszkolnych konferencji pedagogicznych wykorzystywałam w mojej codziennej pracy. Jednym z najcenniejszych i najciekawszych kursów był ten poświęcony metodom aktywizującym w rozwijaniu kompetencji językowej na lekcji języka obcego. W czasie trwania kursu wszyscy uczestnicy mieli możliwość poznać i przećwiczyć na grupie nowe, ciekawe metody wymagające pełnej aktywności uczestników. Ponadto, jako że grupa składała się wyłącznie z nauczycieli języków obcych, mogliśmy wymienić się swoimi doświadczeniami, a także przykładowymi ćwiczeniami, metodami jakie sami znamy i stosujemy na własnych zajęciach. Dzięki uczestnictwu w tym kursie, mogłam udoskonalić swój warsztat pracy stosując wiele nowych i bardzo interesujących technik i przykładów dobrej praktyki wprowadzania, a także sprawdzania treści językowych.
Bardzo istotne dla mnie jest właściwe wykorzystanie środków dydaktycznych w procesie kształcenia, tak aby dawały one zamierzone efekty i pozwoliły na rozwój każdego mojego ucznia niezależnie od jego możliwości. Brałam więc częsty udział w warsztatach organizowanych przez wydawnictwa podręczników szkolnych do nauki języków obcych takich jak: Oxford, Macmillan, Express Publishing. Warsztaty te okazały się o tyle cenne, iż zamierzałam wprowadzić w roku szkolnym 2008/9 nowy podręcznik dla klas IV. Zaznajomienie się z szerokim wachlarzem podręczników jakie mają w swej ofercie powyższe wydawnictwa, pozwoliło mi podjąć słuszną i przemyślaną decyzję.
W ramach działań szkoły w zakresie monitorowania skuteczności i ewaluacji jakości pracy naszej placówki brałam udział w spotkaniu organizowanym przez CEO mającym na celu przygotowanie Rady Pedagogicznej do III panelu koleżeńskiego w ramach programu „Szkoły Uczącej Się”. W czasie swojej kariery zawodowej mogłam już po raz drugi uczestniczyć w panelu koleżeńskim, co dało mi sposobność wysłuchania wielu przychylnych komentarzy, uwag na temat działań, inicjatyw, programów realizowanych w naszej szkole. Spotkanie miało również na celu poznanie naszego sposobu pracy w praktyce, poznanie rezultatów wypracowanych przez ostatnie lata, a także pokazanie w jaki sposób realizujemy od kilku już lat metodę Oceniania Kształtującego na swoich zajęciach. Uczestnicząc w tym panelu miałam okazję wysłuchać konstruktywnej rozmowy, w której goście komentowali, a także zadawali pytania dotyczące sposobu godzenia wszystkich podjętych przez naszą Radę Pedagogiczną zadań. Wynikiem tego spotkania było otrzymanie przez naszą szkołę jako pierwszej w Polsce certyfikatu „ Lidera Szkoły Uczącej się”.
W roku szkolnym 2008/9 wzięłam udział w pracy nad profilem naszej szkoły – alternatywnej metody badania jakości pracy szkoły. W tym przedsięwzięciu poza nauczycielami spotkali się również przedstawiciele rodziców oraz uczniów. Rozmowa ta miała na celu przedstawienie aspektów pracy w wyznaczonych obszarach szkoły. Współuczestniczyłam w rozmowie na temat jakości naszej pracy oraz rezultatami jakie osiągamy jako szkoła. Szczególnie interesującą wydała mi się ostatnia część naszego spotkania, kiedy to doszło do konfrontacji trzech grup: nauczycieli, uczniów i rodziców. Bardzo ważne było dla mnie usłyszeć co w wybranym temacie mają do powiedzenia rodzice oraz uczniowie. Myślę, że takie konstruktywne rozmowy przybliżają społeczność szkolną do siebie, a także pozwalają na zrozumienie pewnych kwestii oraz zróżnicowanych punktów widzenia na naszą wspólną pracę i podejmowanie działań. Efektem naszego spotkania było sporządzenie wykresu naszej szkoły w wyniku którego określono wnioski i wybrano obszary do dalszych badań.
W sferze osobistej ogromny nacisk położyłam na samoocenę własnych działań w celu osiągnięcia jak najlepszych efektów pracy, dlatego po każdym semestrze analizowałam wszystkie podjęte przeze mnie działania pod kątem słabych i mocnych stron. Starałam się wyciągać wnioski z każdego przeprowadzonego zadania, które pomogą mi wyeliminować ewentualne błędy w przyszłości. Ponadto, na początku roku szkolnego 2008/9 przeprowadziłam ankietę wśród moich uczniów dotyczącą prowadzonego przez mnie procesu dydaktycznego. Ankieta składała się z czterech pytań, z czego dwa dotyczyły powodów uczenia się języka angielskiego oraz ewentualnych korzyści, a kolejne dwa pytania łączyły się z prowadzonymi przeze mnie lekcjami. Informacje zdobyte dzięki ankiecie ukazały mi mocne i słabe strony moich zajęć oraz co ważniejsze, sposób w jaki moje lekcje i metody nauczania są odbierane przez uczniów. Informacja zwrotna od uczniów jest dla mnie informacją najcenniejszą. Dzięki tej diagnozie dowiedziałam się co uczniowie sądzą o wprowadzonym przeze mnie w klasie IV podręczniku. Opinie uczniów posłużyły mi do dokonania pewnych zmian w opracowaniu scenariuszy i planowaniu swoich lekcji, eliminując pewne zadania na rzecz innych, które są postrzegane przez uczniów jako skuteczniejsze i zdecydowanie bardziej atrakcyjne.
Od roku 2005 przeprowadzam również w obecności dyrektora szkoły raz w roku w wybranej klasie diagnozę wybranego przeze mnie obszaru wiedzy lub umiejętności. W roku szkolnym 2006/7 i 2007/8 diagnozowałam czytanie ze zrozumieniem, a w roku szkolnym 2008/9 rozumienie ze słuchu. Badania te stały się nieodzownym elementem mojej pracy jako nauczyciela języków obcych. Ogromną ich zaletą jest to, że można w bardzo przystępny sposób sprawdzić poziom umiejętności swoich uczniów. Jako nauczyciel języka obcego wiem, że jest szczególnie trudnym zadaniem sprawdzenie umiejętności rozumienia tekstu czytanego lub słuchanego wszystkich swoich uczniów na jednej lekcji, w szczególności gdy ma się liczne grupy. Jednak, przeprowadzenie raz na jakiś czas tego typu diagnozy pozwala właśnie na otrzymanie orientacyjnego wyniku. Ponadto, rodzaj i technikę narzędzia, którym tą diagnozę przeprowadzimy zależy od naszego pomysłu i wyboru. Opracowane przez mnie narzędzie dało mi pełen obraz poziomu wiedzy moich uczniów. Wszystkie wnioski uzyskane po analizie opracowanych przeze mnie testów posłużyły mi do dalszej pracy, nad którą z umiejętności językowej powinnam jeszcze popracować z moimi uczniami.
W roku szkolnym 2007/8 i 2008/9 przeprowadziłam również badanie wyników nauczania. Opracowałam dwa testy, które przeprowadziłam w wybranej klasie po każdym semestrze. Badanie to miało na celu ukazanie mi postępów uczniów w nauczanym przeze mnie przedmiocie. Wyniki tego badania okazały się bardzo cenne dla mnie jako nauczyciela języka angielskiego. Dzięki niemu, dowiedziałam się jaki wpływ mają metody wprowadzane na moim przedmiocie w realizacji wybranych treści nauczania na autentyczny stan wiedzy moich uczniów. Ponadto, badanie to okazało się bardzo dobrym sposobem na ugruntowanie wiadomości zdobytych w czasie ostatnich kilku miesięcy. Co ważne, w roku szkolnym 2008/9 badanie wyników nauczania było o tyle istotne dla mnie, iż od tego właśnie roku szkolnego w klasach IV został wprowadzony nowy podręcznik do nauki języka angielskiego. Dzięki przeprowadzonemu badaniu wyników nauczania i porównaniu go z tym z roku poprzedniego mogłam dowiedzieć się czy wybór nowszego podręcznika miał odzwierciedlenie w lepszym przyswajaniu wiedzy przez uczniów.
Jedną z form ulepszania mojego warsztatu pracy był szereg hospitowanych zajęć przez dyrektora szkoły, a także opiekuna stażu. Każde prowadzone przeze mnie zajęcia kończyły się omówień przygotowanego wcześniej scenariusza zajęć odbytej lekcji i celów jakie osiągnęłam. Korzyścią wynikającą z prowadzenia lekcji hospitowanych jest możliwość usłyszenia od obiektywnego obserwatora uwag na temat mocnych i słabych stron naszej pracy. Mogłam wówczas zastanowić się nad sprawiającymi mi problemy elementami lekcji i poszukać lepszych rozwiązań. Budujące były również uwagi pozytywne, które pozwalały na kontynuację przynoszących oczekiwane skutki działań.
W roku szkolnym 2007/8 oraz 2008/9 miałam także możliwość prowadzenia zajęć dla klas III w naszej szkole w ramach procesu adaptacji dziecka do nowego etapu kształcenia, jakim jest przejście z klasy III do klasy IV. Zajęcia te miały na celu pokazanie jakimi metodami pracuje się z uczniami klas starszych i jaką podejmuje się tematykę na zajęciach z języka angielskiego. Po tej nietypowej hospitacji, uczniowie klasy III mogli ocenić moją pracę, a także pracę moich wychowanków wypełniając przygotowaną przeze mnie ankietę. Uczniowie okazali się dużo dociekliwszymi obserwatorami niż osoby dorosłe i wyciągali bardzo trafne oraz cenne dla mnie wnioski.
Ponadto, w roku szkolnym 2007/8 prowadziłam wraz z dwoma nauczycielami naszej szkoły lekcję pokazową w ramach warsztatów „Spójrz inaczej”. Doświadczenie to było bardzo ważne dla mnie jako wychowawcy klasy, z tego względu, iż mogłam na bazie gotowego scenariusza przeprowadzić zajęcia, które były obserwowane przez samego trenera i autora książki „Spójrz inaczej” pana Andrzeja Kołodziejczyka, a także członków naszej Rady Pedagogicznej. Zajęcia te zostały następnie omówione. Wszystkie uwagi, które usłyszałam były dla mnie ogromnie przydatne, gdyż dzięki nim mogłam uświadomić sobie jakie błędy popełniam, czasem nawet nie zdając sobie sprawy z nich, ale także mogłam usłyszeć wiele pochwał na bazie konkretnych przykładów z przeprowadzonej właśnie lekcji. Mimo, iż było to dosyć stresującym przeżyciem dla mnie, doceniam możliwość jaką miałam biorąc udział w takich warsztatach.
Kształtując warsztat swojej pracy bardzo cennym dla mnie doświadczeniem jest możliwość obserwowania lekcji prowadzonych przez opiekuna stażu oraz innych nauczycieli naszej szkoły. Po każdej hospitowanej lekcji dokonywałam analizy i oceny zajęć, wypełniając arkusz pohospitacyjny. Największą zaletą takich hospitacji jest jednak możliwość obserwowania uczniów, których zna się ze swoich zajęć. Można wtedy porównać ich pracę w czasie zajęć z innymi nauczycielami. Rozwiązania zaobserwowane na takich zajęciach starałam się zastosować na swoich lekcjach. Obserwowałam lekcje plastyki, muzyki, języka angielskiego, języka niemieckiego, historii, języka polskiego.
Prowadziłam również dwukrotnie hospitacje koleżeńskie dla nauczyciela stażysty odbywającego staż na nauczyciela mianowanego, co dało mi możliwość dzielenia się swoimi doświadczeniami w zakresie metodyki i dydaktyki.
W zakresie działań statutowych szkoły każdego roku współpracowałam z nauczycielami naszej szkoły w opracowaniu planu pracy szkoły. Biorąc pod uwagę specyfikę i potrzeby naszej placówki oraz poprawianie jakości pracy w naszej szkole, wyznaczaliśmy cele do realizacji na rok następny. Dzięki tej pracy nauczyłam się w jaki sposób wyznaczać sobie cele priorytetowe, planować działania dążące do ich realizacji oraz w jaki sposób opracować kryteria ukazujące nam osiągnięty cel. W roku 2007/8 oraz 2008/9 byłam również odpowiedzialna za jedno z zadań w wyznaczonym przez Radę Pedagogiczną celu priorytetowym w dziedzinie kształcenia.
Jako rozwijająca się szkoła staramy się sprostać wszelkim problemom jakie nasi uczniowie napotykają w czasie etapu kształcenia. Na podstawie wyników egzaminu po klasie VI, okazało się, że jednym z problemów jakie dzieci mają w rozwiązywaniu testu jest wykorzystanie wiedzy teoretycznej w praktyce. W związku z tym, od dwóch lat jest realizowany monitoring działań nauczycieli w tym zakresie. Wyniki jakie zebrałam badając ten problem były dowodem na realizację wyznaczonego zadania przez wszystkich członków Rady Pedagogicznej. Zadanie to polegało na realizacji tematów w taki sposób, aby uczniowie mieli jak najwięcej okazji do wykorzystania wiedzy teoretycznej w praktyce. Praca nad celami priorytetowymi polegała również na planowaniu pracy, monitorowaniu i ewaluacji. Realizacja celów priorytetowych pozwoliła mi poprawiać również jakość własnej pracy. Poszerzałam swój warsztat pracy i z każdym zadaniem zdobywałam nowe doświadczenia. Uczyłam się przede wszystkim planowania i co najważniejsze podsumowywania swojej pracy oraz wyciągania z niej wniosków.

§ 7 ust.2 rozporządzenia, pkt 2
Umiejętność uwzględniania w pracy potrzeb rozwojowych uczniów, problematyki środowiska lokalnego oraz współczesnych problemów społecznych i cywilizacyjnych.

W czasie odbywania mojego stażu brałam czynny udział w pracach Nauczycielskiego Klubu Europejskiego, a także w programie Sokrates Comenius. Kiedy rozpoczynałam staż nasza szkoła nawiązała już współpracę ze szkołami z Hiszpanii, Włoch oraz Rumunii. Rok szkolny 2006/7 był ostatnim rokiem wspólnej współpracy. W tym właśnie roku miałam możliwość osobiście spotkać się z gośćmi w naszej szkole, a także wybrać się w podróż do Hiszpanii na spotkanie robocze w celu podsumowania naszej trzyletniej współpracy. Moja praca w ramach programu Sokrates Comenius polegała głównie na tłumaczeniu korespondencji, rozmów podczas wspólnych wizyt. Brałam także czynny udział w planowaniu zadań, ich realizacji, przygotowaniu do wspólnego podsumowania jakie miało miejsce podczas jednego z naszych wspólnych spotkań. Ponadto, przygotowywałam uczniów do prezentacji naszych osiągnięć w czasie wizyty w kraju partnerskim oraz sprawowałam opiekę nad uczniami w czasie wizyty zagranicznej. Miałam również okazję uczestniczyć we wspólnej wycieczce z naszymi partnerami podczas jednej z wizyt w Polsce. Kraków okazał się być bardzo atrakcyjny dla naszych partnerów z Hiszpanii. Wszystkie działania podejmowane i realizowane w ramach programu Sokrates Comenius przez nauczycieli naszej szkoły były wpierw omawiane i ustalane w grupie osób należących do Nauczycielskiego Klubu Europejskiego. Dzięki temu, że do naszego klubu należy tak wielu nauczycieli to praca jaką wykonujemy jest bardziej efektywna i twórcza. Praca w programie Sokrates Comenius jest wielkim wyzwaniem dla mnie, ale jednocześnie ogromną satysfakcją. Kontakty jakie nawiązuję z osobami z zagranicy są bezcenne. Wymiana spostrzeżeń, doświadczeń, metod, technik, sposobu pracy i organizacji szkoły jest bardzo interesująca i wielokrotnie różna od tej, którą prezentuje polskie szkolnictwo. Równie ważną korzyścią uczestnictwa w tym programie jest możliwość wykorzystania moich umiejętności językowych zarówno w postaci pisemnej jak i mówionej. W roku szkolnym 2008/9, po zakończeniu wspomnianego wcześniej projektu uczestniczyłam w przygotowaniach pełnej dokumentacji do kolejnego projektu tego rodzaju na spotkaniu we Francji. Tym razem praca moja polegała w głównej mierze na ustaleniu wspólnego tematu pracy, celów jakie chcemy osiągnąć, a także zaplanowaniu konkretnych zadań jakie należy wykonać w czasie najbliższych dwóch lat współpracy. Miałam okazję poznać nauczycieli ze szkół Wielkiej Brytanii, Francji, w której gościłam, a także Turcji. Wielkie znaczenie przywiązuję również do faktu, że w czasie tych kilku dni wytężonej pracy miałam sposobność zapoznać się ze wszystkimi formalnościami jakie należy spełnić w czasie aplikacji do programu. Doświadczeni dyrektorzy szkół z innych krajów pokazali i wyjaśnili mi wiele zawiłości, jakie stawia przed sobą wypełnienie aplikacji. Ponadto, po wspólnych rozmowach jak i możliwości poznania koordynatorów tego programu z Wielkiej Brytanii, poznałam procedury jakie należy spełnić przed przystąpieniem do tego jakże rozwijającego projektu. Temat jaki został przez nas podjęty, również uważam za ogromny plus. Różnorodność kulturowa jest być może w Polsce mało widoczna, jednakże biorąc pod uwagę skalę emigracji, podróży, wszyscy mamy kontakt z innymi nacjami, zwyczajami. Jestem przekonana, że udział w tym projekcie wyjdzie z korzyścią dla naszej społeczności szkolnej. Możliwość wyjazdu dzieci do znanych krajów europejskich oraz możność goszczenia dzieci innych kultur u siebie jest niezwykle cenna. Co więcej nawiązanie tego typu znajomości może przetrwać długie lata, przyczyniając się do rozwinięcia świadomości kulturowej, a także tolerancji wobec wszelakiej inności.
W sferze dydaktycznej starałam się również w jak największym stopniu wykorzystywać zróżnicowane metody pracy. W czasie swoich zajęć, zarówno lekcji języka angielskiego jak i lekcji wychowawczych, wykorzystywałam wiele aktywnych metod pracy takich jak burza mózgów, mapa myśli, scenki, praca w parach czy grupach, gry dydaktyczne i wiele innych. W celu poznania innych technik zaznajomiłam się z książką „Metody aktywizujące proces uczenia się” M. Taraszkiewicz. Nabyta przeze mnie wiedza przyczyniła się w dużym stopniu do uatrakcyjnienia moich zajęć, wprowadzając element zaskoczenia, zaangażowania uczniów, a przede wszystkim powodując, że moje zajęcia stawały się ciekawsze w opinii dzieci. Zaznajomiłam się również z kilkoma pozycjami dotyczącymi metodyki nauczania języków obcych. Były to między innymi : „O pisaniu w języku obcym” E. i M. Sharwood-Smith, „Ćwiczenia komunikacyjne w nauce języka obcego” H. Komorowska oraz jedno z wydań czasopisma dla nauczycieli „Języki obce w szkole”. Lektury te pozwoliły mi na odświeżenie metod i form nauczania elementów języka obcego. Znalazłam tu wiele porad, wskazówek, które pomogą mi unikać błędów w przekazywaniu wiedzy moim uczniom. Ponadto, poznałam wiele ciekawych technik jakie mogłam sama stosować na swoich lekcjach, sprawiając że powtarzanie materiału czy też jego przyswajanie staje się o wiele przyjemniejsze i łatwiejsze dla uczniów.
Jedną z regularnie stosowanych przeze mnie metod jest między innymi metoda projektu. Każdego roku swojego stażu zaplanowałam i przeprowadziłam dwa projekty, jeden w semestrze zimowym i jeden w semestrze letnim. Mimo, iż wymagało to ode mnie sporego zaangażowania w opracowanie celów, przebiegu samego projektu a także kolejnych kroków jakie moi uczniowie muszą podjąć, aby projekt zakończyć sukcesem, uważam, że uzyskane rezultaty były tego warte. Projekty realizowane przeze mnie dotyczyły między innymi elementów kultury krajów anglojęzycznych, pozwalając tym samym na zaznajomienie się dzieci z podstawowymi informacjami wybranego kraju. Metoda projektu stanowi dużą korzyść dla uczniów. Muszą oni samodzielnie gromadzić i opracowywać materiały, uczyć się nie tylko wiedzy podręcznikowej, lecz również kształtować pewne umiejętności życiowe polegające na szukaniu źródeł informacji, współpracy w grupie, podziału pracy i wywiązywania się z przydzielonych zadań. Jak wynika z ewaluacji projektów, uczniowie lubią tą metodę. Ponadto prace powstałe w wyniku przeprowadzonych projektów pozwoliły mi na zagospodarowanie jednej z sal w celu promowania języka angielskiego. W roku szkolnym 2008/9 realizowałam się jako reżyser opracowując z dziećmi przedstawienie w języku angielskim, które to później zostało wystawione zaproszonym przez nas gościom. Odgrywanie ról, jest bardzo istotnym sposobem nauki języka obcego, w moim przekonaniu to właśnie ta metoda jest przez uczniów najbardziej lubiana, a co więcej wiąże się z tym wiele pozytywnych emocji dla nich samych. Ogromną przyjemnością było oglądanie ich zmagań, przygotowań oraz przejęcia jakie towarzyszyło każdej z odbywanych prób. To sprawiło, że w tym samym roku szkolnym podjęłam się przeprowadzenia dodatkowego projektu tego typu, dokonując drobnych zmian dydaktycznych, metodycznych i merytorycznych. Tym razem, każda z dwóch grup biorących udział w projekcie przygotowała dwa różne przedstawienia, które zostały przeze mnie nagrane na kamerze. Wielkim przeżyciem była dla nich możliwość zobaczenia swojego dzieła, a także pracy drugiej grupy na wielkim ekranie. Jestem przekonana, że tego typu metoda zagości już teraz na stałe w moim planie pracy, wprowadzając powiew świeżości w realizowany program nauczania. Napisane przeze mnie projekty dołączone zostały do zbioru projektów nauczycieli z naszej szkoły umieszczonego w szkolnej bibliotece, dzięki czemu inni nauczyciele mogą je realizować na swoich zajęciach.
Co roku pełniłam również funkcję koordynatora zespołu organizującego Tydzień Kultury Europejskiej. Do moich zadań należało zaplanowanie wszystkich imprez, konkursów szkolnych, stworzenie planu tego tygodnia. Osobiście byłam współodpowiedzialna za przygotowanie Konkursu Językowego dla klas starszych, a także Festiwalu Piosenki Europejskiej. Oprócz przygotowania zestawów zadań, dyplomów, sali gimnastycznej na czas występów uczniów, nadzorowałam również przygotowania samych uczestników do wspomnianych konkursów. Wielką satysfakcją jest dla mnie fakt, że każdorazowo uczniowie przygotowywani przeze mnie zdobywali czołowe miejsca zarówno w Konkursie Językowym jak i Festiwalu Piosenki Europejskiej. Ponadto, w roku szkolnym 2006/7 Tydzień Kultury Europejskiej został połączony z obchodami Dnia Europy. Na tę okazję został opracowany projekt, w którym również brałam czynny udział. Głównym założeniem organizowania rok rocznie tego Tygodnia Kultury Europejskiej jest motywowanie uczniów do uczenia się języków obcych, podnoszenie poziomu umiejętności językowych, kształtowania postawy tolerancji i akceptacji wobec innych narodów, ich kultury i języka. Widząc ogromne zainteresowanie ze strony dzieci tymi konkursami, wierzę, że działania jakie podejmuję w tej kwestii są słuszne i pozwalają dzieciom w pełni na realizację swoich celów, sprawdzania swojej wiedzy oraz umiejętności.
Istotną kwestią dla mnie jest również fakt, dawania szansy sprawdzenia swoich możliwości, umiejętności językowych tym najwybitniejszym uczniom. Stąd od roku 2006 moi uczniowie biorą udział w Międzyszkolnym Konkursie Języka Angielskiego. W roku szkolnym 2008/9 byłam zresztą organizatorem takiego konkursu w naszym mieście. Myślę, że udział w tego typu zmaganiach pozwala uczniom na sprawdzenie swojej wiedzy, wiadomości z języka angielskiego. Jako że, materiał wykracza poza ramowy program nauczania, do etapu międzyszkolnego przechodzi grupa uczniów z najwyższą ilością punktów po przeprowadzonym etapie szkolnym. Wprowadzając element rywalizacji sądzę, że dzieci uczą się pokory i pewnego dystansu do wygranej, ale i przegranej, zwracając uwagę na elementy, które warto jeszcze podszlifować. Organizowanie oraz uczestnictwo w konkursie międzyszkolnym pozwoliło mi nawiązać kontakty z innymi szkołami i nauczycielami z miasta. Wspólne inicjatywny sprzyjały budowaniu dobrej atmosfery w pracy. Przygotowywanie wszelakich konkursów rozwijało moje umiejętności organizacyjne i z roku na rok przebiegało sprawniej.
Nieodzownym elementem przygotowań do konkursów jest praca z uczniem zdolnym. Dlatego w roku szkolnym 2006/7 oraz 2007/8 opracowałam plan pracy z uczniem zdolnym, zawierając zadania jakie należy podjąć w celu rozwijania i podtrzymywania tak wysokich rezultatów przez tych uczniów. Plany pracy pisane były po uprzedniej rozmowie z uczniem i rodzicem. Polegały przede wszystkim na stworzeniu uczniowi optymalnych warunków do dalszego rozwoju – zaangażowanie go w prowadzenie elementów lekcji, zachęcanie do brania udziału w konkursach i uczestnictwa w pozalekcyjnych kołach zainteresowań, zaangażowanie w pomoc koleżeńską, motywowanie do pracy. Uczeń zdolny, dzięki podjętym działaniom, mógł rozwijać swoje zainteresowania i zdolności. Miał możliwość wykazania się na forum klasy i szkoły. Pracując z uczniem zdolnym przygotowywałam go do reprezentowania szkoły w konkursach międzyszkolnych. Uczniowie przygotowywani przeze mnie zdobywali miejsca w szkolnych i międzyszkolnych konkursach języka angielskiego. Mobilizowałam ich również do brania udziału w różnorakich konkursach takich jak: ortograficzny, plastyczny, dotyczący wiedzy o swoim mieście, europejskim i wiele innych.
Planując proces wychowawczo – opiekuńczy jako wychowawca klasy na początku każdego roku szkolnego uczyłam swoich wychowanków planowania działań, omawiałam wszystkie wycieczki, wyjścia do instytucji kulturotwórczych oraz imprezy klasowe, które miały odbyć się w nadchodzącym roku szkolnym. Uczniowie sami zastanawiali się co mogą zrobić dla siebie i dla innych, planowali terminy i osoby odpowiedzialne. Na podstawie tych planów odbywały się dyskoteki i imprezy klasowe, były to zazwyczaj: dyskoteki z okazji Dnia Chłopaka, Dnia Kobiet, Andrzejków i Walentynek. Ponadto corocznie przygotowywałam wraz z klasą wigilię klasową. Odbyły się także wycieczki do Parku Wodnego w Tarnowskich Górach, Parku Niespodzianek w Ustroniu. Corocznie w naszej szkole organizowany jest rajd, w którym każdorazowo brała również udział klasa, której byłam wychowawcą. Organizowałam również dla uczniów wyjścia do kina, teatru, wystawy egzotycznych zwierząt morskich. Uważam, że każda forma wyjścia poza budynek szkolny sprawia że uczniowie mogą poznać siebie bliżej w innej atmosferze, otoczeniu. Poza tym mogą też rozwijać swoje zainteresowania, kulturalne zachowanie stosowne do danego miejsca. Wszelkie wyjazdy i imprezy klasowe sprzyjały lepszemu poznaniu uczniów przeze mnie. Obserwacja dzieci podczas zabaw pozwalała dostrzec ich umiejętności i cechy, które nie ujawniały się podczas lekcji. Zajęcia takie służyły też bardziej indywidualnemu podejściu do poszczególnych osób w klasie. Dokonywałam również diagnozy umiejętności życiowych swoich wychowanków, podejmowałam działania zmierzające do rozwoju takich kompetencji jak praca w grupie, komunikacja interpersonalna, rozumienie siebie, rozwiązywanie problemów i twórcze myślenie. W swoich planach pracy wychowawczej skupiłam się na potrzebach rozwojowych swoich uczniów, kształtując absolwentów na miarę współczesnego świata.
Biorąc pod uwagę specyfikę naszej szkoły i jej środowiska, jako wychowawca klasy w roku szkolnym 2006/7 oraz 2007/8, brałam czynny udział w realizowaniu wszystkich zaplanowanych działań wraz z moimi podopiecznymi w Tygodniu dla Zdrowia. Klasa brała udział w barwnym korowodzie, przygotowywała stoiska na kiermasz ze zdrową żywnością, prezentowaliśmy piosenkę rajdową napisaną i wymyśloną przez nich samych, braliśmy również czynny udział w rajdzie szkolnym zdobywając wyznaczony szczyt. Ponadto, w ciągu roku szkolnego realizowałam z klasą na lekcjach wychowawczych tematy dotyczące zdrowego trybu życia. Głównym celem realizowanego Tygodnia dla Zdrowia w naszej szkole jest promocja zdrowia w każdym jego wymiarze, począwszy od zdrowego ciała jak i zdrowego ducha. Wierzę, że udział dzieci we wszystkich podjętych przez nie działaniach zwiększał ich świadomość na tematy zdrowotne. Uczniowie mogli również dowiedzieć się co należy zrobić i jak postępować w sytuacjach udzielenia pierwszej pomocy. Poza teorią mieli możliwość uczestniczenia w zajęciach praktycznych zorganizowanych przez mnie na lekcjach wychowawczych, które uatrakcyjniły takie pomoce dydaktyczne jak fantom, prezentacja multimedialna. Możliwość wykonania sztucznego oddychania i masażu serca, ćwiczenie ułożenia ciała w pozycji bezpiecznej oraz umiejętność przekazywania informacji właściwym służbom alarmowym z pewnością na długo pozostanie uczniom w pamięci.
W ciągu odbywania stażu byłam również odpowiedzialna za przygotowanie imprez szkolnych dla środowiska szkolnego. W roku szkolnym 2007/8 w grudniu wraz z moją klasą byłam odpowiedzialna za przygotowanie części artystycznej w czasie kiermaszu świątecznego. Dzięki pomocy katechetki przygotowałam dzieci do występu reżyserując jasełka po śląsku, które okazały się trafionym pomysłem. Jako, że dzieci w bardzo dużym stopniu zaangażowały się w to przedstawienie, poczynając od nauczenia się roli, przygotowania rekwizytów, scenografii, zaprezentowanie się na scenie było wielkim przeżyciem dla nich i dużym sukcesem osobistym. Przedsięwzięcie to było też dobrym pomysłem na realizowanie ścieżki międzyprzedmiotowej, wychowanie do życia w społeczeństwie, wychowanie regionalne – dziedzictwo kulturowe. Tego typu działania dają również ogromną satysfakcję dzieciom, rozwijając w nich pewność siebie, odpowiedzialność za swoją pracę grupową, zadowolenie po usłyszanych pochwałach.
Rokrocznie, w czasie Tygodnia Teatralnego przygotowywałam również z uczniami przedstawienia, które następnie prezentowaliśmy w czasie szkolnego przeglądu teatralnego. Przedstawienia zawsze były przeze mnie tak dobierane by każdy z uczniów mógł w nim wziąć udział. Przygotowując przedstawienie teatralne uczniowie ćwiczyli swoją pamięć ucząc się ról, ale także poszerzali swoją wiedzę z zakresu teatru. Uświadamiali sobie jak ważna jest scenografia, kostiumy, które musieli zaprojektować i przygotować z pomocą moją i rodziców. Dzięki udziałowi w przedstawieniach uczniowie mogli zaprezentować swoją pracę na forum szkoły.
W roku szkolnym 2008/9 organizowałam dla społeczności szkolnej bal karnawałowy. Poza przygotowaniem sali gimnastycznej z tej okazji, musiałam również postarać się o zorganizowanie zespołu muzycznego. Radość dzieci, ich uśmiech na twarzy dał mi w pełni odpowiedz na to czy zabawę tę można było zaliczyć do udanych. Ważne jest też to, że zaproszonym do współpracy w zorganizowaniu tej imprezy, dzieciom z Samorządu Uczniowskiego stworzyłam warunki do rozwoju ich umiejętności organizatorskich.
Ukoronowaniem mojej pracy dydaktyczno – wychowawczej było otrzymanie przez mnie w roku szkolnym 2006/7 Nagrody Dyrektora Szkoły Podstawowej nr 2 w Świętochłowicach za osiągnięcia i wyróżniające wyniki pracy z uczniami. Wyróżnienie to niewątpliwie motywuje mnie do dalszej aktywnej pracy w celu uzyskania pozytywnych efektów i podnoszenia jakości pracy szkoły.

§ 7 ust.2 rozporządzenia, pkt 3
Umiejętność wykorzystywania w pracy technologii informacyjnej i komunikacyjnej.

W czasie całego mojego stażu komputer był nieodzownym narzędziem wykorzystywanym przeze mnie w codziennej pracy. Dzięki podstawowym programom komputerowym takim jak Word, Power Point, jestem w stanie tworzyć prezentacje, które wykorzystuję przedstawiając niektóre elementy materiału w czasie moich lekcji. Ogromnie pomocnym jest w szczególności edytor tekstowy Word, dzięki któremu mogę między innymi opracowywać testy, plany wynikowe, arkusze oceniania kształtującego, wszystkie dokumenty wychowawcy czy inne materiały dydaktyczne potrzebne w mojej pracy. Dzięki komputerowi opracowałam szkolny test kompetencji po klasie V, dyplomy z okazji organizowania różnych konkursów, ćwiczenia dla uczniów na zajęcia czy chociażby zadania Konkursu Językowego czy Konkursu Języka Angielskiego.
W roku szkolnym 2006/7 brałam również udział w warsztatach prowadzonych przez informatyka w naszej szkole dotyczących zalet programu Power Point. Warsztat ten był dla mnie o tyle cenny, że usystematyzował mi wiedzę jaką już posiadałam na temat pracy w tym programie, ale także dzięki możliwości stworzeniu krótkiej prezentacji na potrzeby warsztatów mogłam, mając jakiekolwiek wątpliwości, doradzić się fachowca.
Ogromnie pomocną w nauczaniu języka obcego okazała się nowootwarta pracowania językowa w naszej szkole. W roku szkolnym 2008/9 dzięki sponsorom i pani dyrektor Kazimierze Podczaszy, nasza szkoła dołączyła do grupy szkół, w których nauka języka obcego odbywa się na najwyższym poziomie. Jako nauczyciel języka angielskiego miałam możliwość jako pierwsza wykorzystywać zalety tej sali, gdyż poproszono mnie o przeprowadzenie lekcji pokazowej podczas uroczystości otwarcia naszej pracowni. W uroczystości brali udział reprezentujący Arcelor Mittal Poland Janusz Soboszczyk, Roman Pękała, który był przedstawicielem prezydenta miasta Świętochłowice, przewodniczący Komisji Edukacji Kultury i Sportu Wojciech Przetacznik, przedstawiciele Rady Pedagogicznej SP2 a także przedstawiciele prasy. Reportaże dotyczące otwarcia pracowni językowej, ukazały się między innymi w gazecie „Moje Świętochłowice” oraz „Mittal Steel Poland”. Poza stanowiskami ze słuchawkami, sala ta jest również wyposażona w rzutnik, komputer, a także tablicę interaktywną. Wszystko to sprawia, że nauka i uczenie w takiej sali jest samą przyjemnością dla nauczyciela i wielką atrakcją dla dzieci. Dzięki takim możliwością, mogę wykorzystywać wiele programów interaktywnych w celu powtarzania przerobionego materiału, które sprawiają, że standardowa lekcja staje się wielkim przeżyciem dla dzieci, które mogą wykonać ćwiczenia na tablicy interaktywnej. Ponadto ogromną zaletą jest możność przełączenia uczniów w czasie pracy ze słuchawkami na tryb par, co umożliwia im kontaktowanie się ze sobą w czasie, na przykład układania dialogów, tym samym nie przeszkadzając sobie wzajemnie. Aby w pełni móc wykorzystać możliwości jakie daje mi pracowania językowa, uczestniczyłam już wcześniej czyli w roku szkolnym 2007/8 w warsztatach dotyczących wykorzystania tablicy interaktywnej do nauki języka angielskiego, godzącym zakres materiału zawarty w podręcznikach dostosowanych właśnie do tego typu nauki z możliwościami samej tablicy interaktywnej. Przyznam, że warsztaty te wywarły na mnie ogromne wrażenie i kiedy dowiedziałam, że sama będę miała takie możliwości w swojej pracy, decyzja o zmianie podręcznika była częściowo podyktowana właśnie tym faktem. Możliwość korzystania z rzutnika w tej sali jest także bardzo istotna, gdyż co jakiś czas wykorzystuję na swoich zajęciach krótkie filmiki dotyczące tematyki kulturowej. Rzutnik spełnia rolę ekranu telewizyjnego umożliwiającego zobaczenie nagranego materiału przez wszystkie dzieci.
Dostęp do nowoczesnych technologii w naszej szkole był również zachętą dla mnie do współpracy z nauczycielką informatyki w utworzeniu międzyprzedmiotowego projektu dotyczącego najciekawszych miejsc Wielkiej Brytanii. Zadaniem uczniów było stworzenie takiej prezentacji w języku angielskim w celu zaimprowizowania wycieczki do danego miejsca i zachęcenia innych osób do tego, aby takim miejscem się zainteresowały. Oprócz szerzenia wiadomości na temat Wielkiej Brytanii, mogłam w tym projekcie zachęcić uczniów do korzystania z różnych źródeł wiedzy w tym Internetu.
Wielką pomocą dla mnie samej jest oczywiście Internet, który w dzisiejszych czasach jest źródłem wielu ciekawych informacji. To właśnie w Internecie mogłam znaleźć ciekawe strony poświęcone nauce języka angielskiego. Znalezione materiały niejednokrotnie wykorzystywałam w czasie swoich lekcji, dzięki czemu zajęcia te stawały się o wiele atrakcyjniejsze. Uczniowie mogli rozwiązywać diagramy, krzyżówki, ćwiczenia gramatyczne. Równie często wzbogacałam program nauczania o dodatkowe treści pobierane z Internetu, na przykład uczniowie poznawali tekst znanej i lubianej przez nich piosenki w języku angielskim. Materiały wyszukane w Internecie niejednokrotnie były dla mnie inspiracją do tworzenia własnych narzędzi dydaktycznych przystosowanych na miarę możliwości moich uczniów i potrzeb szkoły.
Stwierdzam, że wykorzystanie nowoczesnych technologii w procesie kształcenia języka angielskiego jest wyjątkowo korzystne dla moich uczniów. Wskazują na to wyniki nauczania, zwiększenie zainteresowania przedmiotem i wzrost motywacji do nauki.
Umiejętność wykorzystywania w pracy technologii informacyjnej i komunikacyjnej jest dla mnie cenna nie tylko w sferze dydaktycznej.
Internet stanowił również dla mnie wielką pomoc w kontaktach, zarówno z nauczycielami mojej szkoły jak i nauczycielami z którymi współpracowaliśmy w programie Sokrates Comenius.
Jako wychowawca umożliwiłam rodzicom moich podopiecznych kontakt ze mną właśnie drogą mailową. Dzięki temu, zarówno ja, jak i rodzice moich uczniów, mogliśmy nawiązać częste i systematyczne kontakty w razie zaistniałej konieczności w zakresie dydaktyki, wychowania i opieki.
Jako wychowawca klasy byłam też odpowiedzialna za sporządzanie i drukowanie świadectw. W tym celu korzystałam z programu komputerowego Librus., który pozwalał mi na sprawne, szybkie wykonanie tego zadania.
Możliwość wykorzystywania w swojej pracy komputera, wszelkich programów multimedialnych oraz Internetu sprawia, że moje zajęcia dydaktyczne są ciekawsze, bardziej urozmaicone, a praca jaką wykonuję nie odbiega od standardów stawianych przez współczesne realia życia w XXI wieku.

§ 7 ust.2 rozporządzenia, pkt 4
Umiejętność zastosowania wiedzy z zakresu psychologii,
pedagogiki i dydaktyki oraz ogólnych zagadnień z zakresu oświaty, pomocy społecznej lub postępowania w sprawach nieletnich, w rozwiązywaniu problemów związanych z zakresem realizowanych przez nauczyciela zadań.

W czasie swojej pracy miałam również okazję do opracowania planu pracy z uczniem słabym. Ze względu na duże problemy niektórych uczniów z przyswajaniem wiedzy z języka angielskiego, musiałam opracować plan zadań i wymagań dostosowanych do możliwości tych najsłabszych. Plan taki w dużym stopniu pomógł w pokonywaniu pewnych trudności zarówno mnie, jak i uczniom. Pokazał także, że stopniowa praca daje rezultaty. Dostosowane do rodzaju trudności edukacyjnych uczniów metody, formy pracy, ćwiczenia, oraz uwzględnienie indywidualnych potrzeb stanowiły istotę budowanych przeze mnie programów pracy z uczniami mającymi problemy przedmiotowe. Dzieci objęte programem wspomagającym miały świadomość, że ich praca ma ogromne znaczenie, mimo faktu, iż nie osiągają takich rezultatów jak ich rówieśnicy w grupie. Dzięki temu ich małe sukcesy przyczyniały się stopniowo do osiągania wymagań edukacyjnych określonych w podstawie programowej, a tym samym promocji do kolejnej klasy. Organizowałam również wśród uczniów pomoc koleżeńską, która miała na celu pracę ucznia słabego z uczniem, który nie ma problemów w nauce. Tego typu działanie motywuje uczniów do nauki, wzmacnia poczucie własnej wartości i rozwija umiejętności społeczne.
Indywidualizacja procesu nauczania jest sprawą trudną i wymaga ze strony nauczyciela stałego wysiłku, sprawia jednak, że uczniowie robią postępy na miarę swoich możliwości. Musiałam nauczyć się przede wszystkim doceniać nawet małe sukcesy uczniów słabych, co motywowało ich do dalszej pracy. Pochwała tego co dobre i wskazanie jakie rzeczy należy poprawić daje większe efekty niż wytknięcie samych błędów. Pomocne w tym zakresie okazało się stosowanie przez mnie oceniania kształtującego.
Skupiając się na potrzebach rozwojowych moich uczniów w roku szkolnym 2007/8 zaszła również potrzeba prowadzenia zajęć indywidualnych z jednym z uczniów klasy, którego byłam wychowawcą. Jako, że uczeń ten miał problemy zdrowotne, co między innymi przejawiało się w postaci obniżonego skupienia w czasie lekcji, prowadziłam z nim raz w tygodniu zajęcia dostosowane do jego potrzeb i umożliwiające mu powtórzenie przerobionego materiału z lekcji. Podczas indywidualnej pracy z uczniem nad wybranym przeze mnie zagadnieniem edukacyjnym, zauważałam jego spory potencjał i możliwości jakie posiadał. W moim przekonaniu zajęcia takie są ogromną pomocą dla uczniów, którzy często nie ze swojej winy nie potrafią nadążyć, skupić się w czasie regularnych lekcji, co niestety przyczynia się do braku zainteresowania tematem, a także niejednokrotnie powoduje, że tacy uczniowie zaczynają sprawiać problemy wychowawcze.
Dużym wyzwaniem była dla mnie praca z uczniem sprawiającym problemy wychowawcze, dla którego w roku szkolnym 2007/8 wraz z nauczycielem języka polskiego opracowałam program wspomagający. Istotą tego programu było niwelowanie takich problemów jak nie wywiązywanie się przez ucznia z przydzielonych mu obowiązków, notoryczne łamanie reguł pracy przyjętych na lekcjach, Doskonałym rozwiązaniem okazało się stosowanie indywidualnych kontraktów i egzekwowanie przestrzegania zawartych umów na płaszczyźnie uczeń - nauczyciel. Przez pracę z uczniem sprawiającym trudności wychowawcze nabierałam doświadczenia i szukałam własnych sposobów radzenia sobie w sytuacjach trudnych. Wszelkiego rodzaju problemy mobilizowały także do współpracy z bardziej doświadczonymi nauczycielami i szukania w ten sposób rozwiązań. Praca z uczniem z problemami wychowawczymi nauczyła mnie konsekwencji w działaniu i egzekwowaniu regulaminowe konsekwencje wynikających z ich łamania.
W celu osiągania lepszych rezultatów w pracy z uczniami sprawiającymi kłopoty wychowawcze, nie przestrzegającymi ogólno przyjętych zasad, norm dobrego wychowania, starałam się doskonalić swój warsztat pracy biorąc czynny udział w organizowanych szkoleniach warsztatach na temat dyscypliny w klasie. Wzięłam udział w następujących szkoleniach:
– „Jak stać się autorytetem dla ucznia.” ,
– „PBL- nauczanie metodą rozwiązywania problemów.”,
– „Budowanie atmosfery szacunku w szkole podstawą profilaktyki agresji.”,
– „Spójrz inaczej”,
– „Dyscyplina w klasie szkolnej”,
– „Dyscyplina na lekcjach języka obcego.”
Najbardziej wartościowym dla mnie okazał się warsztat poświęcony dyscyplinie. Jako rozwijający się nauczyciel pragnę w jak najlepszym stopniu poznać nie tylko te techniki, które pozwalają na lepszy sposób przekazania wiedzy, ale i te, które pomogą w utrzymaniu porządku w klasie oraz w eliminowaniu negatywnych zachowań, co w bardzo dużym stopniu rzutuje na pracę w czasie lekcji. Warsztaty te ukazały mi wiele różnych sposobów wychwytywania sygnałów, które mogą przerodzić się w sytuacje niepożądane na lekcjach, ale także sposoby jak sobie radzić z tymi najtrudniejszymi przypadkami. Techniki te są niełatwe do zastosowania, gdyż wymagają od nauczyciela dużej cierpliwości, spokoju, konsekwencji, jednakże staram się je stosować i wdrażać w moją codzienną pracę.
Moją wiedzę i umiejętności dotyczące w prowadzania w klasie dyscypliny poszerzałam studiując literaturę. Zapoznałam się z następującymi pozycjami:
– „Jak zachować porządek w klasie?” Hans- Peter Nolting;
– „Agresja u dzieci-Szkoła porozumienia” Joanna Danilewska;
Książki te podają praktyczne sposoby radzenia sobie w trudnych sytuacjach, takie jak zachowanie płynności lekcji, opanowanie grupy, ustalenie przejrzystych reguł, które pomagają nam zwalczać problemy z porządkiem nawet w licznych klasach.
Ponadto, często kontaktowałam się ze szkolnym psychologiem i pedagogiem zasięgając rady w jaki sposób efektywnie pracować z uczniami o problemach edukacyjnych i wychowawczych
Będąc wychowawcą i jednocześnie nauczycielem przedmiotowym realizowałam także Szkolny Program Profilaktyki i Program Wychowawczy. Wytyczne zawarte w tych programach mają ogromny wpływ na rozwój naszych podopiecznych. Są one również ściśle powiązane ze specyfiką naszej szkoły oraz możliwościami jakie daje nam nasza placówka. Jako nauczyciel Szkoły Promującej Zdrowie, starałam się realizować wszystkie działania związane z tym programem tak, aby w pełni wywiązać się z powierzonej mi roli jaką jest opiekun klasy. Program profilaktyczny obejmuje także tematykę związaną z osobistym rozwojem dziecka, zarówno fizycznym, jak i psychicznym i emocjonalnym. Na godzinach wychowawczych stwarzałam uczniom okazję do otwartej rozmowy na tematy często dla nich trudne, lecz ważne dla tej grupy wiekowej. Przygotowując poszczególne zajęcia korzystałam z książki „Spójrz inaczej” A. Kołodziejczyka, a także „Bajkowe spotkania” J. Bąk, E. Wiewióra – Pyka. Uczniowie pracowali metodami aktywnymi, odgrywali scenki czy rysowali plakaty i mapy myśli. Realizacja programów profilaktycznych pozwoliła mi dostrzec potrzebę wprowadzania tego typu tematyki do pracy wychowawczej. Uczniowie poważnie traktowali rozmowy na tematy zdrowia w różnych jego aspektach, chętnie rozmawiali o swoich odczuciach i emocjach. Zajęcia dotyczące współpracy i komunikacji pozwalały na poprawę relacji między uczniami w klasie. Realizowałam także w ramach swojego planu pracy wychowawczej dodatkowe warsztaty dotyczące na przykład: potrzeb w zakresie nabywania umiejętności życiowych, czym jest stres i jak sobie z nim radzić, oraz bezpieczne używanie i wykorzystywanie Internetu.
Jako wychowawca klasy, odbywałam regularne spotkania z rodzicami, zarówno w czasie zebrań rodziców, konsultacji comiesięcznych, ale także w czasie indywidualnych spotkań organizowanych w razie potrzeby. Ogromnie ważne były dla mnie spotkania z rodzicami dzieci stwarzających problemy wychowawcze organizowane w obecności pedagoga szkolnego. Profesjonalna pomoc pedagoga była istotnie cenna w celu przeprowadzenia konstruktywnej rozmowy z rodzicem. Wsparcie doświadczonego nauczyciela w tej dziedzinie było dla mnie istotne, jako, że byłam wychowawcom klasy po raz pierwszy, w wielu kwestiach zasięgałam pomocy oraz rady jak należy pewne problemy rozwiązać. W czasie zebrań z rodzicami przeprowadzałam również spotkania warsztatowe, poświęcone istotnym tematom takim jak: proces adaptacji dziecka do nowego etapu kształcenia jakim jest gimnazjum czy umiejętności życiowe. Myślę, że warsztaty tego typu są integralną częścią edukowania rodziców w wielu kwestiach, z których ważności być może sobie nie zdają sprawy. Poza tym, miałam podczas takich spotkań możliwość wymienienia opinii na różnego rodzaju tematy, co było bardzo ważne, gdyż dzięki temu relacje z rodzicami moich wychowanków stały się silniejsze i niejednokrotnie bardziej zażyłe. Aby poznać sytuację rodzinną mojej klasy miałam również możliwość przeprowadzić wywiady rodzinne w domach moich uczniów. Opracowany kwestionariusz wywiadu pomógł mi w poznaniu rodziny i dowiedzeniu się z jakimi problemami się zmagają. Starałam się wskazywać rodzicom instytucje, do których mogą się udać po pomoc, takie jak Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej czy świetlica socjoterapeutyczna. Ponadto, dzięki ścisłej współpracy z rodzicami, a także wnikliwej obserwacji funkcjonowania uczniów, niektórzy uczniowie zostali skierowani na szczegółowe badania do Poradni Pedagogiczno – Psychologicznej. Dzięki temu uczniowie, u których zdiagnozowano dysleksję, bądź inne dysfunkcje mieli prawo do dostosowania wymagań do swoich potrzeb, a rodzice otrzymali szczegółowe wskazówki do współpracy. W ramach spotkań z rodzicami prowadziłam między innymi warsztaty o następującej tematyce: . „Proces adaptacji dziecka do nowego etapu kształcenia jakim jest gimnazjum”, „Umiejętności życiowe” podczas, których rodzice wspólnie ze mną pracowali w grupach poszukując rozwiązań i środków zaradczych w pokonywaniu problemów uczniów.
W mojej teczce wychowawcy gromadziłam ankiety, karty obserwacji, samooceny, scenariusze do pedagogizacji rodziców. Pozwoliło to na odpowiednio wczesne reagowanie na niepowodzenia ucznia w nauce i ciągły kontakt nauczyciela z domem rodzinnym wychowanka. Aktywnie współpracując z rodzicami, wychodziłam z założenia, że to rodzice najlepiej znają swoje dzieci i pomogą mi w rozwiązywaniu różnorodnych problemów wychowanków. Jak się okazało w praktyce korzyści były obopólne.

§ 7 ust.2 rozporządzenia, pkt 5
Umiejętność posługiwania się przepisami dotyczącymi systemu oświaty, pomocy społecznej lub postępowania w sprawach nieletnich, w zakresie funkcjonowania szkoły, w której nauczyciel odbywał staż.

Podejmując decyzję o rozpoczęciu stażu najważniejszym celem dla mnie było zapoznanie się z przepisami prawa oświatowego dotyczącymi awansu zawodowego nauczycieli. Realizując to zadanie dokładnie przeanalizowałam tekst Rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 1 grudnia 2004 r. w sprawie uzyskiwania stopni awansu zawodowego przez nauczycieli.
W czasie swojego stażu zapoznałam się również szczegółowo z dokumentacją szkolną, czyli Statutem Szkoły, Programem Wychowawczym Szkoły, Programem Profilaktycznym oraz Regulaminem Wewnątrzszkolnego Systemu Oceniania. Brałam również udział w szkoleniu w dziedzinie bezpieczeństwa higieny pracy. Wiedza ta umożliwiła mi na realizowanie wszystkich wytycznych zawartych w tej dokumentacji i prawidłowe wywiązywanie się z moich obowiązków jako nauczyciela przedmiotu i wychowawcy.
Będąc członkiem komisji podczas sprawdzianu kompetencji po klasie szóstej poznałam procedury przeprowadzania tego sprawdzianu. Uczestnictwo w pracy komisji pozwoliło mi na praktyczne poznanie przepisów z tego zakresu oraz dało możliwość zaobserwowania jakie dokumenty należy wypełnić w ramach tego egzaminu.
Uzyskałam także świadectwo ukończenia kursu na opiekuna wycieczek, co umożliwiło mi na poznanie wszystkich procedur dotyczących bezpiecznego podróżowania z grupą podopiecznych.
Starałam się również na bieżąco prowadzić dokumentację szkolną w formie dzienników lekcyjnych, arkuszy ocen oraz świadectw ukończenia poszczególnych klas przez moich wychowanków. Uporządkowałam również swój warsztat pracy przygotowując rozkłady materiału lekcji wychowawczych, plany wynikowe do podręczników, dzięki którym realizowałam szkolne programy do nauki języka angielskiego. Opracowanie planów wynikowych pozwoliło mi na usystematyzowanie materiału jaki powinnam przekazać uczniom, a także rozdzielić wymagania na podstawowe i ponadpodstawowe.

PODSUMOWANIE:

Sprawozdanie przedstawia pracę jaką wykonałam w czasie odbywania stażu w okresie dwóch lat i dziewięciu miesięcy. Jednakże, wiele z tych zadań nie była podejmowana przeze mnie po raz pierwszy, gdyż jest nieodzownym elementem mojej corocznej pracy. W czasie realizowania swoich zaplanowanych zadań starałam się wykonywać je jak najlepiej, wkładając w to cały swój zapał, wiedzę, a także serce jakie mam w stosunku do zawodu jaki wykonuję. Moim celem priorytetowym było przekazanie swojej wiedzy w jak najlepszy, najatrakcyjniejszy sposób, tak aby absolwenci naszej szkoły wspominali okres nauki języka angielskiego z przyjemnością i nutką nostalgii, a przede wszystkich chcieli się kształcić dalej w tym zakresie. Wszystkie działania, które podjęłam w czasie tego okresu miały na celu rozwinąć mnie jako nauczyciela, pogłębić moją wiedzę z zakresu pedagogiki oraz metodyki, pokazać mi jak wiele trzeba zrobić aby stać się dobrym nauczycielem. Starałam się wykorzystać ten czas jak najlepiej w celu rozwinięcia swoich możliwości pedagogicznych poprzez realizowanie swoich zamierzeń, celów. Mimo, iż nie zawsze osiągnięcie zadań było proste to do moich sukcesów mogę zaliczyć:
– nieustawiczne doskonalenie swojego warsztatu pracy poprzez udział w pracy szkoły,
– umożliwianie uczniom rozwijania swoich zdolności językowych, dawanie im szans do prezentowania swojej wiedzy w czasie różnych konkursów,
– podejmowanie działań w celu realizacji programu europejskiego Sokrates Comenius.
REFLEKSJE:

Działania jakie podejmowałam przez ostatnie lata swojej pracy w ramach realizacji planu rozwoju nauczyły mnie wytrwałości w zdobywaniu wyznaczonego celu, pozwoliły mi na poznanie swoich słabych jak i mocnych stron, wzbogaciły mój warsztat pracy. Dzięki samoocenie jakiej dokonywałam, wiem nad czym powinnam popracować w następnych latach, jakie sfery powinnam ulepszyć, aby przynosiły korzyści zarówno mnie jak i moim uczniom.
Zawód jakiego podjęłam się wykonywać w swoim życiu jest dla mnie ważnym wyborem, dlatego będę starała się robić wszystko, aby poziom mojej pracy był bardzo dobry, abym wynosiła jak najwięcej satysfakcji z tego co robię, aby każdy dzień przynosił mi radość i zadowolenie, z faktu, że jestem nauczycielem.