Wpływ dramy na rozwój dzieci w klasach I-III

Kiedy dzieci wchodzą w etap rozwoju, w którym wykształca się u nich umiejętność kontrolowania własnych reakcji na bodźce zewnętrzne oraz logiczne przewidywanie ich skutków, zaczynają przyswajać społecznie akceptowalne zachowania. Najistotniejszy jest wtedy kontakt z dorosłymi, czyli znaczącymi innymi. Poprzez normy ustalane przez wychowawców podopieczni uczą się jak funkcjonować w korelacji z rówieśnikami i nie tylko.
W okresie wczesnoszkolnym dziecko jest najbardziej podatne na wiedzę o otaczającym je świecie. Wzorce, z którymi się spotyka w tym czasie kształtują jego osobowość. Na pedagogach szkół podstawowych ciąży odpowiedzialność za właściwy kierunek edukacji. W dzisiejszych czasach przeciętne dziecko w klasie I-III, większą część dnia spędza w szkole mając kontakt ze swoim wychowawcą. To właśnie on ma największy wpływ na przyszły światopogląd swoich podopiecznych. Pedagog ma przed sobą bardzo trudne zadanie, ponieważ musi podejść do każdego w grupie indywidualnie. Powinien wziąć pod uwagę wrażliwość dziecka oraz jego charakter. Nauczyciel ma do dyspozycji wiele metod. Jedną z nich jest drama. Termin wywodzi się z języka greckiego i oznacza działanie, akcję. Poprzez wysiłki emocjonalne i fizyczne człowiek odkrywa to co go otacza. Najistotniejszą funkcję pełni tu umiejętność wczuwania się w różne role. Dzieci przyswajają określone wzorce postępowania, ucząc się na tworzonych sztucznie sytuacjach. Edukacja w oparciu o dramę polega na takiej właśnie zabawie. Naśladownictwo jest naturalnym instynktem poprzez, który zdobywamy początkowe doświadczenia. W dalszym rozwoju uczymy się rozróżniać role jakie pełnią osoby w naszym otoczeniu, a także my sami. Takie zajęcia umożliwiają samodoskonalenie. Nauczyciele powinni wspierać podopiecznych w odkrywaniu ich własnych zdolności i predyspozycji. Głównym zamysłem jest tutaj odwoływanie się do indywidualności jednostki.
Pedagodzy mogą przygotować się do zajęć w formie dramy, korzystając z gotowych scenariuszy, strojów oraz budując z dziećmi scenografię. Uzupełniającym działaniem jest wplatanie wiedzy o różnych kulturach. Odgrywane sytuacje za każdym razem mogą dotyczyć innych miejsc, historii, bohaterów itp. W ten sposób można łatwo zobrazować dzieciom różnorodność relacji występujących w społeczeństwach. Nie tylko uczą się one o samych stosunkach międzyludzkich, ale jak same reagują i oddziałują na innych. Od nauczycieli zależy jak często będą wprowadzali taką formę zajęć oraz rodzaj przedstawianych treści.