Kraina uczuć i emocji - scenariusz zajęć

Scenariusz zajęcia prowadzonego
w Przedszkolu Samorządowym Publicznym nr 2 w Sanoku
w grupie dzieci 4-letnich.

Prowadząca: Aleksandra Brewczak Temat zajęcia: Kraina uczuć iemocji. Data:25.10.2013r. Cele ogólne: - Wzbogacanie słownictwa emocjonalnego; - Rozpoznawanie, nazywanie i wyrażanie podstawowych uczuć i emocji;
Pomoce: piosenka „Kiedy niebo płacze”; obrazki chłopca wesołego, smutnego, złośnika, przestraszonego; piosenka „Jeżeli Ci wesoło”; 4 minki- schematy przedstawiające różne emocje; muzyka „Samolot”, lusterka dla każdego dziecka; muzyka „Nimfy i Wojownicy”; folia malarska, piłeczki pingpongowe; muzyka relaksacyjna „Kryształowa cisza”; worek na emocje, kartki dla każdego dziecka, farby, chusteczki
Usytuowanie treści w podstawie programowej:
- obdarza uwagą dzieci i dorosłych, aby rozumieć to, co mówią i czego oczekują;
- grzecznie zwraca się do innych w domu, w przedszkolu, na ulicy; - przestrzega reguł obowiązujących w społeczności dziecięcej (stara się współdziałać w zabawach i w sytuacjach zadaniowych) oraz w świecie dorosłych; - w miarę samodzielnie radzi sobie w sytuacjach życiowych i próbuje przewidywać skutki swoich zachowań; - zwraca się bezpośrednio do rozmówcy, stara się mówić poprawnie pod względem artykulacyjnym, gramatycznym, fleksyjnym i składniowym; - uważnie słucha, pyta o niezrozumiałe fakty i formułuje dłuższe wypowiedzi o ważnych sprawach; - uczestniczy w zajęciach ruchowych, w zabawach i grach; - odgrywa role w zabawach parateatralnych posługując się mową, mimiką, gestem i ruchem; - chętnie uczestniczy w zbiorowym śpiewie, w tańcach i muzykowaniu; - w skupieniu słucha muzyki, w tym także muzyki poważnej; - umie wypowiadać się w różnych technikach plastycznych i przy użyciu elementarnych środków wyrazu (takich jak kształt i barwa) w postaci prostych kompozycji i form konstrukcyjnych; - rozumie sens informacji podanych w formie uproszczonych rysunków oraz częstostosowanych oznaczeń i symboli; - słucha np. opowiadań, baśni i rozmawia o nich; - liczy obiekty posługuje się liczebnikami porządkowymi;

1.Zabawa integracyjna „Powitanka.”Dzieci maszerują w rytm muzyki na przerwę witają się różnymi częściami ciała.
2.Słuchanie opowiadania nauczycielki„O chłopcu wesołym, smutnym, przestraszonym, złośniku” ilustrowanego obrazkami.
Metoda słowna- opowiadanie.Nauczyciel opowiada dzieciom o 4 chłopcach, dzieci uważnie słuchają.
3.Rozmowa w oparciu o treść opowiadania i własne przeżycia.
Metoda słowna- rozmowa.
Dzieci odpowiadają na pytania N.
-Pokaż, który chłopczyk to Adaś, Olek. Piotruś, Miłosz uzasadnij swój wybór.
-Jak myślicie co można zrobić aby Olek nie był ciągle smutny?
- Jak myślicie co możemy zrobić aby Piotruś nie był ciągle przestraszony?
- Jak myślicie co można zrobić aby Miłosz nie był ciągle zły?
-A kiedy Ty jesteś smutna/y, radosna/y, zła/y?
-Co robi mama/tata jak jesteś smutna/y, zła/y?
4.Zabawa przy piosence „Jeżeli Ci wesoło”.Dzieci stoją i ilustrują treść piosenki ruchem.
5.Różne minki”- zabawa dydaktyczna.
Metoda oglądowa- pokaz.
Na tablicy przypięte są minki- schematy przedstawiające różne emocje. Dzieci nazywają je. (radość , smutek, strach, złość). Liczenie minek, pokazywanie tylu palców ile jest obrazków, przyporządkowanie miny do odpowiedniego obrazka.
6.Co czujesz”- zabawa z lusterkiem.
Metoda praktycznego działania.
N. rozdaje dzieciom lusterka, opowiada historie zawierające różne uczucia, dzieci patrzą w lusterko i robią odpowiednią minę, obserwują jak wygląda twarz podczas różnych emocji.
„ Dostałem piękny prezent od babci”, „Bartek zgubił swój ulubiony samochód”, „Zobaczyłem groźnego, dużego psa”, „ Mama kupiła mi lody”, „ Rozdarła się moja ulubiona bluzeczka”, itp. Dzieci minki wkładają do pojemnika.
7.Zabawa dramowa „Podróż do krainy: złości, radości, smutku, strachu.”
Metoda czynna- drama.
Dzieci przy muzyce naśladują gesty N. Na przerwę w muzyce zatrzymują się w krainie złości, radości, smutku, strachu przedstawiają mimiką, gestem różne uczucia i emocje.

8.„Co robię kiedy jestem zły”- rozmowa z dziećmi.
Metoda słowna- rozmowa.
N. opowiada dzieciom, że wyrażanie złości jest bardzo ważne, bo trzeba się jej pozbyć. Jeśli dziecko nie pozbędzie się złości to będzie niegrzeczne, sprawi komuś przykrość, uderzy itp. Rozmawiamy o to tym jak można pozbyć się złości w akceptowany, bezpieczny sposób (kącik złości – walimy w poduchy krzycząc jednocześnie, drzemy i gniemy stare gazety, malujemy na kartce naszą złość, potem możemy pogiąć i zniszczyć ten rysunek, wyrzucić do kosza łącznie z naszą złością.
9.„Start rakiety”- sposób na pozbycie się złości- zabawa ruchowa.
Metoda praktycznego działania.
Nauczyciel pokazuje dzieciom w jaki sposób pozbyć się złości, dzieci naśladują jego ruchy.
10.Zabawa przy muzyce klasycznej w celu wytworzenia radosnego nastroju, współdziałania i integracji grupy
Aktywne słuchanie muzyki wg C. Orffa.
Dzieci trzymają folię malarską na której znajdują się piłeczki pingpongowe. Poruszają folią energicznie i szybko przy muzyce w szybkim tempie ,a wolno przy wolnej i majestatycznej . N. zwija folię, dzieci zbierają piłeczki.
11.„Zabawa w silnego i słabego”-
Technika relaksacji wg Jacobsona- łagodzenie uczuć negatywnych
Dzieci leżą słuchają muzyki i wykonują polecania N.
12.„Worek złych emocji”- zabawa dydaktyczna.
Metoda praktycznego działania.
N. rozsypuje na dywanie minki –schematy- dzieci wybierają złe emocje wrzucają je do worka- N. wiąże worek i wyrzuca do kosza.
13."Moje emocje”- malowanie farbami. Ewaluacja.
(Metoda malowania dziesięcioma palcami).
Dzieci siadają na dywanie. Malują swoje odczucia, emocje po skończonych zajęciach przy użyciu farby i palców.