Obok rodziny, drugim pod względem znaczenia środowiskiem wychowawczym dla dzieci jest szkoła. Pełni ona fundamentalną funkcję w zapewnieniu odpowiedniego wyposażania dzieci w wiedzę, a także ma ogromny wpływ na kształtowanie ich osobowości i indywidualności. Dlatego poszczególne działania opiekuńczo – wychowawcze w tym bardzo ważna praca świetlicy szkolnej wchodzą w pewien system opieki nad dziećmi. Założeniem pracy było to, że współczesną szkołę tworzą razem nie tylko nauczyciele i uczniowie, lecz i programy wraz z warunkami niezbędnymi do powstania względnie trwałych związków z rzeczywistością determinującą funkcjonowanie każdej placówki w realnym środowisku oraz całym systemie edukacyjnym. Te związki zaś tworzą swoisty system dydaktyczno – wychowawczy lub jeszcze szerzej system edukacyjny. Na czas trwania zajęć szkolnych instytucja ta ma obowiązek zastąpić rodziców, zapewniając opiekę wszystkim, realizować ich potrzeby, stworzyć odpowiednie warunki do nauki i wypoczynku, dbać o ich bezpieczeństwo, wychowanie, dobre samopoczucie i zagospodarowanie czasu wolnego. Z wymienionych zadań wynika ścisły związek opieki nad dziećmi z wychowaniem, co stanowi związek z pracą świetlicy szkolnej jako ważnym ogniwem w systemie współczesnego wychowania i opieki nad dzieckiem w pracy szkoły.
Podstawowa funkcja opiekuńczo wychowawcza wyraża się w tworzeniu na terenie szkoły jak najbardziej korzystnych warunków intensyfikujących rozwój psychiczny i somatyczny dziecka. Chciałam w swoje pracy zwrócić uwagę na fakt rozgraniczenia funkcji szkoły na dydaktyczną i opiekuńczo – wychowawczą, jakby w praktyce podział taki był w ogóle możliwy. A co ważniejsze – funkcje dydaktyczne wysunięto zdecydowanie na pierwszy plan, a tym samym nauczycieli przedmiotów wyniesiono ponad wychowawców świetlic, obciążając tych ostatnich znacznie większą liczbą godzin etatowych przy znacznie trudniejszych warunkach pracy.