Opis i analiza przypadku edukacyjnego

Problem, którym się zajęłam to głęboka wada wymowy stwierdzona u ucznia szkoły podstawowej. W momencie rozpoczęcia terapii chłopiec rozpoczynał edukację w klasie pierwszej. W toku wypowiedzi dziecko przejawiało:
• brak wyrazistości mowy
• brak samogłoski „e”
• brak spółgłoski „r”
• połykanie końcówek
• szereg szumiący (sz, ż, cz, dż) realizowało nieprawidłowo jako s, z, c, dz
• szereg syczący (s, z, c, dz) realizowało nieprawidłowo (międzyzębowo)
• zastępowanie głosek dźwięcznych odpowiednikami bezdźwięcznymi

Diagnoza logopedyczna - dyslalia wieloraka.
Obecnie chłopiec jest uczniem klasy drugiej.

W celu określenia dynamiki i genezy zjawiska przeprowadziłam wywiad z matką dziecka, analizowałam dokumentację przedszkolną.
Zaburzenie mowy rozpoczęło się w okresie wczesnoszkolnym, kiedy dziecko zaczęło mówić i zniekształcało głoski. Brak reakcji otoczenia, powoduje, że trwa ono do ósmego roku życia. Zabawianie się „śmiesznymi” zniekształceniami Łukasza, brak kontaktu ze specjalistą powodowało nasilenie problemu. O ile w wieku 4-5 lat problem ten nie przeszkadzał dziecku w jego funkcjonowaniu, to znacznie ujawnił się w momencie rozpoczęcia nauki.
W przypadku Łukasza problem ten został zbagatelizowany i wymaga pracy z dzieckiem. Dziecko z tymi problemami gorzej od swoich rówieśników nazywa podobne głoski, rozpoznaje dźwięki mowy, podczas pisania myli je. W późniejszym etapie ma kłopoty z wyodrębnieniem zdań składających się na dłuższą wypowiedź. Dziecko czuje dyskomfort. Jest poprawiane przez innych, czasami wyśmiewane, wytykane przez rówieśników. Powoduje to niechęć do wypowiedzi swobodnych, hamuje prawidłowy rozwój.
W przypadku braku pracy z dzieckiem ( bądź małej intensywności ćwiczeń)i zaniechaniu pomocy logopedy stan mowy dziecka pogorszy się. Kłopoty z czytaniem nasilą się a wypowiedzi zarówno ustne i pisane będą coraz bardziej niezrozumiałe. W relacjach interpersonalnych chłopiec przyjmie postawę „wycofującego”, co spowodowane będzie większą świadomością stanu swojej mowy.
Systematyczność ćwiczeń i stała współpraca z nauczycielem i logopedą wpłynęły pozytywnie na poprawę mowy Lukasza. Doskonaląc swoją wymowę chłopiec także bogacił słownictwo i uczył się prawidłowego stosowania zasad gramatycznych.
Dziecko stało się bardziej komunikatywne, śmiałe i otwarte.

Propozycje rozwiązania:
- Aby terapia logopedyczna odnosiła oczekiwane rezultaty musi być ścisła współpraca logopedy – domu rodzinnego – nauczyciela
- W stosunku do dziecka trzeba być zawsze cierpliwym, łagodnym, życzliwym, a przy tym być konsekwentnym i wymagającym.
- Należy kształtować i rozwijać umiejętności mówienia i wypowiadania się.
- Korygować odstępy od normy fonetycznej.
- Bogacić słownictwo.
- Stymulować świadomość językową m.in. kształcenie form gramatycznych.

Zalecenia ogólne do ćwiczeń:
- systematycznie prowadzić ćwiczenia korekcyjne, a forma zajęć powinna być zabawowa i atrakcyjna