Jesienny spacer języczka wędrowniczka - zabawy artykulacyjne

Temat zajęć: Jesienny spacer języczka wędrowniczka.
Cele ogólne:
• Doskonalenie sprawności aparatu artykulacyjnego w toku różnorodnych zabaw
• Kształtowanie prawidłowego toru oddechowego
• Uprawnianie motoryki narządów artykulacyjnych
Cele operacyjne:
• Ćwiczy mięśnie narządów mowy;
• Chętnie uczestniczy w zabawie;
• Dokładnie wykonywa polecenia nauczycielki.

Metody:

• słowna,
• oglądowa,
• czynna

Formy:

• praca z całą grupą

Środki dydaktyczne:
• nagranie z muzyką na płycie, gazety, kolorowe skrawki papieru.


Przebieg zajęć:

1. Zestaw zabaw ruchowych z wykorzystaniem gazet.

• Zabawa ruchowo – ortofoniczna „Spacer w liściach”.
Dzieci spacerują po dywanie między kolorowymi gazetami przy nagraniu cichej muzyki. Gdy muzyka cichnie, dzieci stają na gazecie i przesuwają po niej stopami, naśladują szelest liści, głośno wymawiając głoskę „sz”.
• Zabawa ruchowo – naśladowcza „Jak spadają kasztany”.
Dzieci pokazują jak spadają kasztany. Następnie rozchodzą się po sali. Na uderzenie w bębenek stają na gazecie i liczą z nauczycielem do czterech.
• Zabawa bieżna „Jesienny wiatr”.
Dzieci siedzą na gazetach, wsłuchując się w ciszę. Kiedy usłyszą szelest gazety, wstają i poruszają się po gazetach – spokojnie lub żywiołowo, zgodnie z siłą natężenia dźwięku.
• Marsz z gazetą położoną na głowie
2. Gimnastyka narządów artykulacyjnych:
Dzieci wykonują następujące czynności:
-ziewają nisko opuszczając żuchwę
-kaszlą z wysuniętym językiem
-chrapią na wdechu i wydechu
-drapią grzbietem języka o podniebienie
-nabierają powietrze nosem i zatrzymują w jamie ustnej (nadymają policzki)
-sięgają czubkiem języka do nosa.

3. Ćwiczenia narządów artykulacyjnych i oddechowe „Jesienny spacer języczka wędrowniczka” (Nauczyciel demonstruje ćwiczenie).
Był ciepły jesienny dzień. Języczek Wędrowniczek postanowił wybrać się do parku. (Dzieci powoli uderzają czubkiem języka w górne zęby, mając otwarte usta). Park wyglądał pięknie w jesiennych barwach. Języczek Wędrowniczek przyglądał się mijanym drzewom (dotykają kolejnych zębów w szczęce górnej, a potem dolnej). Widział jeżyka zakopanego w stercie liści, (ściągają wargi w dzióbek i poruszają nim). Między gałęziami drzew zauważył rudą wiewiórkę przemykającą do dziupli z orzeszkiem. (Przesuwają językiem po podniebieniu, od górnych zębów w stronę gardła, mając otwarte usta). Widział fruwające ptaki, które pozostały u nas na zimę. (Dzieci mówią frr dmuchając na uniesiony czubek języka przy otwartych ustach). Nagle zaczął padać deszcz. (Mówią kap, kap, kap...i uderzają palcami o podłogę). Języczek wędrowniczek wrócił do domu.

4. „Otwieranie i zamykanie domku” – ćwiczenie żuchwy. Szerokie otwieranie ust, jak przy wymawianiu głoski „a”, zęby są widoczne dzięki rozchylonym wargom.

5. Zabawa z wykorzystaniem muzyki „Koniki” – ćwiczenia usprawniające wargi i język. Dzieci biegają po dywanie jak koniki – noga za nogą w tym czasie stukają czubkiem języka o podniebienie, wydając przy tym charakterystyczny odgłos klaskania. Na przerwę w muzyce zatrzymują się i parskają wargami naśladując zmęczonego konika.

6. Zabawa fabulryzowana „Chory krasnoludek”

Krasnalek był chory i leżał w łóżeczku i przyszedł pan doktor
• Jak się masz krasnalku?
Krasnalek kaprysi, ziewa, nie chce jeść, nie chce pić. Chyba się przeziębił:
• Ziewa szeroko z nisko opuszczoną dolną szczęką: aaaaaaaaaa
• Nie chce jeść i bardzo chudnie: wciąganie policzków
• Kaszle: z wysuniętym na zewnątrz językiem
• Chętnie ssie smoczek: naśladowanie odruchu ssania
• Bardzo marudzi: mmmmmmmmmmm
Wzywamy pogotowie, pogotowie jedzie: eo, eo, au, au, ay, ay, iu, iu, yu, yu
Pan doktor zaleca:
• Płukanie gardła(gulgotanie)
• Połykanie pastylek (naśladowanie połykania)
Krasnalek zmęczony zabiegami ziewa (szeroko), ziewa i usypia:
• Chrapanie (na wdechu)
• Chrapanie (na wydechu)
Budzi się. Będzie brał inhalacje:
• Zaciska na przemian dziurki nosa (w tym czasie oddycha wolną dziurką)
• Wdycha powietrze nosem – wydycha ustami.
Krasnalek czuje się już lepiej – sprawdza czy gardło go jeszcze boli. Trzyma ręką gardło i wymawia sylaby (przy szeroko otwartych ustach):
Ga go ge gu gy
Ka ko ke ku ky
Oko eke uku aku
Ago ego ugu ogo
Ga go ge gu gy

Zdrowy krasnoludek ma apetyt, zamyka usta i żuje coś smacznego (naśladowanie żucia). Po posiłku krasnal dostał czkawki:
Ap-ap, op-op, up-upo, ep-ep, yp-yp, ip-ip

Kiedy czkawka minęła postanowił pobawić się kolorowymi skrawkami papieru, które zdmuchiwał z blatu stołu. Papierki frunęły daleko, bo krasnal dmuchając na nie mówił: pa, po, pe, pi, pu, py. Kiedy buzia mu się zmęczyła postanowił dmuchać na papierki przez nos.