Zajęcia integracyjne, klasa 1

Zapraszamy dzieci do kręgu.
Część przygotowawcza.
1. Magiczna piłka. Uczestnicy siedząc w kręgu przekazują sobie piłkę, która ma niezwykłe właściwości – cały czas się zmienia, zgodnie z życzeniem kolejnej osoby np. jest śliska, gorąca, słodko pachnąca, kolczasta, lodowata, lepka, szklana, bardzo ciężka, leciutka, delikatna, cuchnąca itp. W zabawie chodzi o to, aby „językiem” swojego ciała zaprezentować, pokazać, jaka jest piłka w danym momencie.
2. Żółwie. Dzieci siedzą na podłodze. Wyobraźcie sobie, że jesteście żółwiami. Usłyszałyście jakiś głośny dźwięk
i schowacie się w swoim pancerzu. Podnieście bardzo wysoko barki i przyciśnijcie brodę do swojej klatki piersiowej...
Teraz znów jest cicho, a wy wolno wyciągacie szyję ze swojego pancerza. Podnieście powoli głowę do góry i wydłużcie szyję... Opuśćcie barki i pokręćcie głową we wszystkie strony. Popatrzcie żółwimi oczkami i przekonajcie się, że jesteście całkiem bezpieczne... Za chwilę klasnę w ręce. Gdy usłyszycie ten głośny dźwięk, wtedy znowu schowajcie się szybko w swój pancerz... A teraz znów jest cicho, a wy możecie powoli wychodzić ze swojego pancerza, wydłużyć szyję, opuścić barki i rozejrzeć się po sali.
3. Tańczące dłonie. Czy możecie mi powiedzieć, co potraficie robić swoimi rękami? Pokażcie mi, jak strzepujecie rękami krople wody... Pokażcie mi, jak chowacie swoje dłonie...
Pokażcie mi, jak otwieracie i zamykacie swoje dłonie...
Pokażcie mi, jak gracie dłońmi na pianinie... Pokażcie mi, jak machacie dłońmi przyjacielowi... Pokażcie mi, jak lepicie swoimi dłońmi plastelinę... Pokażcie mi, jak wasze dłonie ze sobą rozmawiają... Co wasze ręce potrafią jeszcze pokazać...
Gdy za chwilę zacznie grać muzyka, pokażcie mi wiele różnych możliwości poruszania swoimi dłońmi w rytm muzyki. Ruszajcie rękami przed sobą za sobą po bokach, nad i pod sobą. Gdy melodia umilknie, wtedy i wy się zatrzymajcie.
4. Nieme odpowiedzi. Wszyscy uczestnicy siedzą w kole. Prowadząca przechodzi od jednego dziecka do drugiego i zadaje każdemu po jednym pytaniu. Odpowiedzi na nie należy udzielić bez słów, jedynie przy pomocy gestów i mimiki. Widzowie dobrze uważają na to, by zrozumieć wszystkie odpowiedzi. Ewentualnie trzeba powtórzyć je w inny sposób. Pytania można dobrze dopasować do danej grupy, która ma często wspólne przeżycia albo również do pojedynczych osób. A oto kilka propozycji: w jaki sposób docierasz każdego dnia do szkoły? co jadłeś dzisiaj na śniadanie? co oglądałeś wczoraj w telewizji? co najbardziej chciałbyś robić w czasie wakacji? jak twoim zdaniem wyglądają ludzie mieszkający na Marsie? jaki przedmiot w szkole lubisz najbardziej? jaką dyscypliną sportu się interesujesz? co śniło ci się dzisiaj w nocy? za kogo chciałbyś być przebrany w czasie balu karnawałowego? co chciałbyś dostać na urodziny?

Część główna.
1. Wszyscy razem. Czy możecie wspólnie pokazać mi, jak zmieniacie się w długą linę, która leży w sali? Czy możecie mi wszyscy razem pokazać, jak zmieniacie się w namiot? Czy możecie mi wszyscy pokazać, jak zmieniacie się w piłkę? Czy możecie mi wszyscy pokazać, jak zmieniacie się w most? Czy możecie mi wszyscy pokazać, jak zmieniacie się w miękką chmurkę? Czy możecie mi wszyscy pokazać, jak zmieniacie się w piękne, świecące słońce? Czy możecie mi wszyscy razem pokazać, jak utworzycie długi pociąg towarowy? Czy możecie mi wszyscy razem pokazać, jak zbudujecie mocny tunel? A teraz pokażcie mi na zakończenie, jak wszyscy razem tworzycie wiosenną łąkę, pełną zielonej trawy i gdzieniegdzie mleczy lub stokrotek...
2. Zaczarowany staw. Osoba z zasłoniętymi oczami stoi w środku. Wszyscy pozostali poruszają się dookoła niej do momentu, kiedy osoba w środku powie: zaczarowany staw. Wtedy ona sama zaczyna się poruszać wśród nieruchomych postaci i dotyka twarzy pierwszej napotkanej osoby, zgadując kto to jest. Jeśli odgadnie, zdejmuje opaskę z oczu. Jeśli nie, próbuje od nowa.

Zakończenie.
1. Bukiet kwiatów. Wyobraź sobie, że jesteś pięknym kwiatem. Możesz być takim kwiatem, który rośnie w ogrodzie, kwiatem z dzikiej przyrody, albo kwiatem w wazonie, Możesz być również kwiatem z obcego kraju, który sobie wymyślisz...
Stań, proszę, ładnie wyprostowany i podnieś ramiona wysoko ponad głowę, tak, aby opuszki palców dotykały do siebie. Tam na górze są twoje płatki... Jakiego mają być one koloru? Jak mają pachnieć?... Zacznij chodzić wkoło jako ten kwiat... A zapach tak wielu kwiatów miesza się w powietrzu... Nie rozmawiając ze sobą, zacznijcie ustawiać się tak, aby utworzyć piękny bukiet kwiatów. Zajmij w nim takie miejsce, które do ciebie pasuje i stań się częścią tego kolorowego, wspaniale pachnącego bukietu...


Źródła:
Dzieci bez stresu. Tom I i II. K. Vopel
Grupa bez przemocy.
Latający dywan. Łatwiejsza nauka dzięki odprężeniu. Tom I i II. K. Vopel
Nie ucz mnie, ale pozwól i pomóż mi się uczyć 1-4 K. Vopel
Zabawy, które łączą. Tom I i II. K. Vopel.