Zajęcia na temat przyjaźni, klasa 2

Część przygotowawcza.
1. Bardzo, bardzo cicho. Na początek proponujemy dzieciom ćwiczenie ułatwiające wyciszenie się i skupienie się na temacie lekcji. Prosimy dzieci, by znalazły sobie wygodną pozycję na krześle i zamknęły oczy. Bądźcie bardzo, bardzo cicho. To jest odpowiednia chwila dla waszego ciała, które musi odpocząć od wszystkich tych czynności, które dzisiaj robiłyście. Jest to czas do tworzenia w sobie nowych sił i całkowitego wyłączenia się. Trzymając ręce na biodrach możecie teraz zamknąć oczy. Wyłączcie wszystkie części swojego ciała, nawet ruch w czubkach palców... Wyłączcie ruch w waszych rękach... Niech wasze plecy, brzuch, nogi i ręce ogarnie spokój... Wyłączcie w swoim ciele wszystko, oprócz oddechu, który ciągle jest, sam z siebie... Jest to dobra okazja dla waszych uszu, by być bardzo uważnym i słyszeć wszystko to, co dzieje się wokół. A teraz bądźcie bardzo, bardzo cicho... 1 minuta.
Część główna.
1. Wprowadzenie w temat przyjaźni. Dyskusja: Kto z dzieci ma prawdziwego przyjaciela? Kto ma więcej przyjaciół? Czy dobrze jest mieć przyjaciela? Po wypowiedziach uczniów nauczyciel lub wskazany uczeń odczytuje przygotowana wcześniej słownikową definicję przyjaźni.
2. Cechy prawdziwej przyjaźni. Prowadzący wspólnie z uczniami omawia najważniejsze cechy prawdziwej przyjaźni: pomoc w trudnych chwilach, poznawanie siebie dzięki przyjacielowi, wzajemne zwierzenia, akceptacja przyjaciela – widzenie w nim dobra i słabości, przyjemność wspólnego spędzania czasu, wierność, zaufanie, wolność.
Czy kolega to jest to samo co przyjaciel?
3. Kręgi otwartości. Prowadzący wprowadza uczniów w tematykę kręgów otwartości rysując na arkuszu papieru koło. Mówi o tym, że otaczają nas różni ludzie, którym w różnym stopniu pozwalamy się do siebie zbliżyć. Prosimy uczniów, aby kolejno wymieniali te osoby, które są dla nas w różnym stopniu bliskie. Prosimy o zdefiniowanie tego, co bliskość osób w każdym kręgu oznacza dla nas. Poszukujemy odpowiedzi na pytanie dlaczego jednym osobom pozwalamy na więcej a innych wolimy trzymać na dystans. Jednocześnie rysujemy obraz kręgów otwartości zapisując w każdym kole wymieniane przez dzieci grupy osób.
3. Czy łatwo jest zdobyć prawdziwego przyjaciela? Czy to, że masz przyjaciela pomaga ci w życiu czy przeszkadza?
4. Moje przyjaźnie. Co robię z moim przyjacielem? Jak spędzam z nim czas? Czy mamy wspólne hobby? Ważne sprawy, o których rozmawiam z przyjacielem, to? Pomagam przyjacielowi w?
6. Plakat przyjaciela. Nauczyciel rysuje na arkuszu papieru sylwetkę człowieka. Narysowana postać będzie symbolizować sylwetkę przyjaciela. Następnie prowadzący, nie udzielając żadnych wyjaśnień, pogrubia innym kolorem mazaka kontury wybranych części ciała: uszy, usta, głowę, dłonie, nogi oraz dorysowuje symboliczne serce. Potem zachęca uczestników spotkania, aby spróbowali określić dlaczego te części ciała zostały przez niego wyróżnione.
Podsumowując wypowiedzi dzieci, prowadzący informuje, iż prawdziwy przyjaciel to osoba, która: zawsze wysłucha (wyjaśnienie dla zaznaczenia uszu); powie miłe słowa (usta); udzieli mądrej rady, wskazówki, pomoże rozwiązać problem (głowa); poda pomocną rękę (dłonie); pospieszy z pomocą (nogi).
Część końcowa.
1. Powiedz coś miłego. Proponujemy dzieciom rundkę, każdy ma za zadanie dokończyć zdanie: Powiedz coś miłego osobie obok Ciebie.

Źródła:
Bajkowe spotkania. Program zajęć wychowawczo-profilaktycznych dla uczniów szkoły podstawowej. J. Bąk, E. Wiewióra-Pyka.
Profilaktyczno-wychowawczy program przeciwdziałania agresji u dzieci w młodszym wieku szkolnym. T. Pluta.