Podstawy nowoczesnego planowania procesów inwestycyjnych - inżynieria symultaniczna na przykładzie jednostki ochrony zdrowia

Wstęp
Nowoczesne planowanie procesów inwestycyjnych jest w obecnej dobie procesem bardzo złożonym zarówno, technicznie jak i merytorycznie. Szereg problemów natury prawnej i ekonomicznej sprawia, iż analiza efektywności inwestycji w jednostkach ochrony zdrowia jest procesem o tyle trudniejszym, o ile poziom specyfiki organizacji nie daje się w sposób prosty przełożyć na żadne inne modele teoretyczne. Naprzeciw tak zdefiniowanym problemom inwestycyjnym wychodzi nowoczesna dziedzina zarządzania jaką jest inżynieria symultaniczna (inaczej określana też jako inżynieria jednoczesna lub inżynieria współbieżna – z ang. concurrent engineering –w opracowaniu wszystkie te formy stosowane będą zamiennie). W gospodarce opartej na wiedzy, procesy współtworzenia będą postępować skokowo. Już dziś obserwuje się zacieranie granic pomiędzy klientem i inwestorem w zakresie planowania i realizacji inwestycji. Pomijając rozróżnienie czysto techniczne oraz problemy prawno- organizacyjne, zauważmy synergię celów i produktów. W dobie postępującej globalizacji ujawnią się również inne procesy wśród których czołowe znaczenie będzie miała pogłębiona inżynieria symultaniczna.

Inżynieria jednoczesna.
Inżynieria jednoczesna jako nowoczesna strategia pracy zespołowej zakłada ścisłą współpracę zarówno projektantów, wykonawców ale przede wszystkim odbiorców i szeroko rozumianych klientów inwestycji. Planowanie procesów inwestycyjnych jest procesem zespołowym, który wymaga od każdego z członków zespołu indywidualizmu. –ponieważ wyrazem aktywności umysłu jest myślenie, a także wiara w siebie, wytrwałość, nieustępliwość i wszystkie inne cechy umysłowe, które umożliwiają sukces. Głównym zadaniem inżynierii współbieżnej jest przyspieszenie, zwiększenie efektywności i jakości rozwoju produktu. Świat współczesny staje się z wolna czymś w rodzaju stadionu, na którym wszystko dzieje się na oczach wszystkich. Kto chce zrozumieć ten świat i pchać go naprzód- ten musi ustawicznie się uczyć, modyfikować swą osobowość, doskonalić swe kwalifikacje zawodowe i społeczne. Uczenie się przez całe życie staje się więc dziś nakazem czasu, głównym obowiązkiem człowieka wobec siebie i społeczeństwa. Jak trafnie stwierdził I. Durlik:,, Inżynieria ta łączy więc wiedzę z zakresu projektowania i wytwarzania produktów z wiedzą o rynku i marketingu, aby dzięki temu zwiększyć radykalnie szybkość docierania informacji rynkowych do procesów inżynierskich i zwiększyć konkurencyjność rynkową wytwarzanych wyrobów”.

Decyzja inwestycyjna.
Tym co przede wszystkim decyduje o specyfice opieki zdrowotnej jest asymetria informacji. W literaturze wskazuje się na asymetrie informacji lekarz-pacjent , trudno jednak nie widzieć asymetrii informacji lekarz-administracja własnego szpitala. W celu dokonania analizy inwestycji mogą być stosowane różne modele, jednakże najbardziej klarowne są modele fazowe . Zaleca się także stosowanie wskaźników odzwierciedlających podstawowe parametry dostępności usług. W jednostkach ochrony zdrowia stosowanie inżynieria jednoczesnej oznacza więc współpracę na każdym etapie planowania i realizacji projektu inwestycyjnego z personelem medycznym, pacjentami, stowarzyszeniami pacjentów. Stałe uzgodnienia, których owocem nie będzie strata czasu lecz optymalizacja osiągnięć i przyśpieszenie realizacji inwestycji. Zespół składający się z lekarzy, pielęgniarek, inżynierów, prawników i ekonomistów, wydaje się optymalny do wnioskowania o zakres i formę inwestycji.
Decyzje inwestycyjne są związane z procesem wyboru długoterminowych aktywów, projektów i programów, których finansowanie wymaga zaangażowania znacznych nakładów kapitałowych, umożliwiających szpitalowi osiąganie długofalowych korzyści.
Aby ocenić czy dany projekt inwestycyjny przedłożony i opracowany przez zespół w duchu inżynierii symultanicznej warto zatwierdzić do realizacji, Zarząd powinien wstępnie oszacować(zweryfikować) przepływy środków pieniężnych, przeprowadzić analizę ryzyka a dopiero na końcu procesu kontroli dokonać oceny merytorycznej. Podstawowym kryterium powinna być jednak analiza ekonomiczna oraz analiza otoczenia.
Współpraca wielopoziomowa jest gwarantem wyboru rozwiązania optymalnego, spełniającego oczekiwania personelu medycznego i pacjentów oraz uwzględniającego realia ekonomiczne.