Indywidualny program edukacyjno - terapeutyczny dla ucznia upośledzonego w stopniu głębokim

Podstawą do opracowania indywidualnego programu edukacyjno – terapeutycznego jest gruntowna znajomość dziecka wynikająca
z przeprowadzonej przez nauczyciela diagnozy funkcjonalnej.

Diagnoza umiejętności funkcjonalnych
Uczeń: Chłopiec z czterokończynowym porażeniem mózgowym spastycznym.

I.Umiejętności związane z poruszaniem się
1.Uczeń jest osobą niechodzącą. Potrafi siedzieć
samodzielnie w wózku z podparciem.
2.Chwyta małe przedmioty, przeciwstawiając kciuk pozostałym palcom.
3.Lewa ręka jest przykurczona, często dotyka prawą dłonią lewej, jakby ją ochraniał.

II.Umiejętności samoobsługowe
1.Jedzenie i picie:
-Chłopiec jest karmiony przez najbliższych, nie potrafi jeść samodzielnie,
-jedzenie jest w postaci półpłynnej, jest karmiony łyżką lub butelką,
2 Toaleta:
- nie myje się samodzielnie,
-używa pampersów.

III.Sposoby poznawania świata i umiejętności poznawcze
1.Sposoby poznawania świata:
- poznaje otoczenie bacznie obserwując nowe osoby oraz przedmioty,
-bierze przedmioty do reki, potrząsa nimi, uderza w blat stolika,
- wsłuchuje się w dźwięki nagle pojawiające się w jego otoczeniu,
2.Umiejętności poznawcze:
-szuka przedmiotów wokół siebie- dotyka blatu, gdy przedmiot zabrzęczy, kieruje w jego stronę dłoń,
-postawą ciała, gestem oraz mimika twarzy domaga się tego czego chce,
-rozróżnia po głosie osoby bliskie i obce,

IV.Umiejętności porozumiewania się
1.Relacje
Chłopiec potrzebuje więcej czasu, aby kogoś zaakceptować. Potrzebuje czasu, żeby oswoić się z nowym głosem. Do osób, które dobrze zna uśmiecha się, chce się przytulać. Bardzo lubi głaskanie po głowie.
2.Sposoby, dzięki którym uczeń porozumiewa się z otoczeniem to:
-gaworzenie,
-kołysanie się do przodu w wózku,
-szarpanie, podnoszenie do góry bluzki,
-uśmiech na twarzy i radosne pokrzykiwanie,
-ranne pojękiwanie do momentu pojawienia się mamy bądź babci,
-wyginanie, płacz wobec kogoś obcego,

V.Preferencje ucznia
Chłopiec lubi wąchać kosmetyki, słodycze, uśmiecha się przy tym i wesoło pokrzykuje. Bardzo lubi jeść bułkę z mlekiem. Potrafi odróżnić twarz osoby bliskiej i obcej. Może przebywać sam w pokoju, ale w momencie kiedy potrzebuje towarzystwa, potrafi się o nie upomnieć ( pokrzykuje lub płacze). Osoby, które zna najlepiej to rodzice, babcia, rodzeństwo oraz ich dzieci. Z reguły jest chłopcem bardzo pogodnym. Jego humor zależy od tego na ile czuje się bezpiecznie, czy jest zdrowy oraz wypoczęty. Potrafi poddawać się emocjom innych- np. ogólnej radości, gdy wszyscy się śmieją, bądź też płakać, w momencie gdy widzi osobę płaczącą.

VI.Zachowania nietypowe
Chłopiec bardzo lubi wsłuchiwać się w siebie, skupiać uwagę na dźwiękach własnego ciała. Dostarcza to mu wielu miłych doznań, śmieje się wtedy głośno. Zdarza się to w sytuacji, gdy jest sam, ale również na zajęciach.
Bardzo boi się kontaktu z osobami obcymi, zaczyna wtedy krzyczeć lub płakać.

Wnioski i ogólne wskazówki do programu edukacyjnego
Każda nowa osoba pojawiająca się w otoczeniu chłopca powinna mu dać więcej czasu na zaakceptowanie siebie, nie narzucać mu się. Nowe zmiany i struktury na zajęciach powinny być wprowadzane bardzo powoli, aby uczeń miał czas się z nimi zaznajomić. Należy zwracać szczególną uwagę na mowę ciała chłopca i respektować jego wolę.
Edukacja dziecka powinna być ukierunkowana na:
-prowadzić różnorodne ćwiczenia rozwijające motorykę dużą i małą,
-ćwiczenia skupiania uwagi na elementach świata zewnętrznego,
-akceptowanie bliskiej odległości drugiej osoby,
-wprowadzanie zmian pozycji, sposobów siedzenia,
-pomoc w nawiązywaniu i utrzymywaniu kontaktów znaczących,

Indywidualny Program Edukacyjno – Terapeutyczny (IPET)

1)Imię i nazwisko ucznia: .........................
2)Data urodzenia: ..................................
3)Pesel: ........................................
4)Numer orzeczenia: ..............................
5)Uczeń realizuje podstawę programową kształcenia ogólnego dla gimnazjum- NIE
6)Rozpoznanie wynikające z orzeczenia:
-niepełnosprawność intelektualna w stopniu głębokim
-czterokończynowe dziecięce porażenie mózgowe spastyczne
-chłopiec leżący, reaguje na bodźce słuchowe i wzrokowe
-nie sygnalizuje potrzeb fizjologicznych, wymaga całkowitej opieki i kontroli osób drugich
7) Ocena poziomu funkcjonowania ucznia:
a)cechy ucznia sprzyjające rozwojowi:
-pogodny, pozytywnie nastawiony do otoczenia
b)informacje o trudnościach ucznia:
-niewykształcona mowa
-niesamodzielnie siedzenie
-sygnalizowanie stanów emocjonalnych poprzez nieartykułowane dźwięki
8) Cele terapeutyczne:
kontynuacja indywidualnego programu pracy rewalidacyjno – wychowawczej z dzieckiem
-nawiązywanie bliskiej relacji z chłopcem poprzez odczytywanie jego stanów emocjonalnych
-polisensoryczne poznawanie najbliższego otoczenia i komunikowanie się z otoczeniem w sposób pozawerbalny
-rehabilitacja ruchowa
10)Metody, formy pracy z uczniem oraz rodzaj wsparcia:
-indywidualizacja form pracy celem dostosowania wymagań edukacyjno – wychowawczych do możliwości intelektualnych oraz emocjonalno – społecznych chłopca
12)Załącznik stanowi „Indywidualny program pracy rewalidacyjno – wychowawczej ucznia z dziecięcym porażeniem mózgowym”

Indywidualny Program Edukacyjno- Terapeutyczny dla ucznia ........................................
w dniu..................... zatwierdzają:

Zespół nauczycieli pracujący z dzieckiem :

Rodzic dziecka: Dyrektor szkoły: