Nauczyciel - osoba motywująca uczniów do uczenia się oraz samokształcenia

Nauczyciel- osoba motywująca uczniów do uczenia się oraz samokształcenia.

Nauczyciel odgrywa centralną rolę w środowisku szkolnym. Kieruje on rozwojem, zarówno umysłowym, jak i społecznym uczniów oraz realizuje przy tym cele wychowawcze. Skuteczność pracy dydaktyka uzależniona jest od właściwości jego osobowości.
Jedną z najistotniejszych cech osobowości nauczyciela jest życzliwa postawa wobec uczniów, która sprzyja zaspokajaniu potrzeb uczniów oraz wpływa na wytworzenie pozytywnej atmosfery współdziałania.
Pozytywny wpływ nauczyciela ma również sprawiedliwe postępowanie. Przejawiające
się jednakowym traktowaniem wszystkich wychowanków.
Nauczyciel powinien dostarczyć uczniom wzorów zachowania, a także uczestnictwa w różnych formach aktywności.
Jednym z najważniejszych zadań edukacji szkolnej jest kształtowanie u uczniów trwałych oraz silnych motywów uczenia się, jako podstawy do dalszego samokształcenia
i rozwoju osobowości.
Rozwijanie pozytywnych relacji uczeń - nauczyciel w klasie stwarza szansę przekazywania podopiecznym odpowiedzialności za własny rozwój, szansę na przejście od procesu nauczania oraz wychowania do uczenia się i samowychowania.
Przebieg procesu nauczania, wychowania w szkole zależy przede wszystkim od zdolności nauczyciela w kształtowaniu relacji interpersonalnych.
Bodźce, które motywują uczniów do nauki mogą mieć źródło zarówno wewnętrzne,
jak i zewnętrzne.
Właściwy dobór bodźców zewnętrznych powodować może zmianę stosunku ucznia
do nauki. Zadziała wtedy mechanizm bodźców wewnętrznych, który związany
jest z zainteresowaniami, czy ambicjami danego ucznia . Mechanizm ten wzmacniany bodźcami zewnętrznymi w postaci różnego typu nagród, wyróżnień, czy pochwał
za satysfakcjonujące wyniki w nauce.
Stąd też za jedno z najistotniejszych zadań edukacji należy uznać kształtowanie
u uczniów trwałych oraz silnych motywów uczenia się jako podstawy do dalszego samokształcenia.
Bazując na ciekawości świata uczniów, dydaktyk powinien prowadzić zajęcia w taki sposób, by prowadzone lekcje wywoływały zainteresowanie, a także chęć pogłębiania wiedzy. Motywacja zewnętrzna w pracy dydaktyczno-wychowawczej przeważnie składa się z ocen, testów, egzaminów, aprobaty nauczyciela. Sukces odnoszony w sprawdzianach pomaga budować prestiż uczniów w oczach własnych, kolegów, rodziców oraz nauczycieli.
Uczniowie odkrywają wówczas, iż sukces jest nagradzany. Bardzo duży wpływ na efektywność uczenia się ma samoocena ucznia.

Motywująca rola nauczyciela powinna sprowadzać się do udzielania pomocy dzieciom w nabieraniu zaufania do własnych zdolności poprzez dawanie okazji do odniesienia sukcesu, czy przez okazywanie wiary w ich kompetencje. Zadaniem nauczyciela jest, także pomaganie uczniowi w osiągnięciu jego potencjału w taki sposób, by równocześnie chronić jego samoocenę.
Zaspokojenie potrzeb uznania, szacunku lub aprobaty ze strony otoczenia jest konieczne, aby mogły się rozwijać w wychowankach dążenia do osiągnięć.
Czynnik osobowy nauczyciela odgrywa niebagatelną rolę w procesie edukacyjnym, determinuje on efektywność procesu nauczania oraz wychowywania, decyduje, również o jakości relacji interpersonalnych.
Czynniki wpływające na powstanie sytuacji motywacyjnych ucznia:
• Warunki wewnętrzne ucznia, np. zdolności, zdobyta wiedza, umiejętności, ukształtowane postawy.
• Warunki zewnętrzne, np. styl prowadzenia zajęć, system oceniania, metody i techniki nauczania.
• Organizacja środowiska dydaktycznego ucznia, np. jakość podręczników, wykorzystanie środków dydaktycznych ,wyposażenie oraz estetyka pracowni, organizacja pracy.
• Rozwijanie pozytywnych relacji uczeń-nauczyciel
• Wielokierunkowa komunikacja interpersonalna.
Motywacja wewnętrzna związana z zainteresowaniami oraz potrzebami uzyskania uznania otoczenia jest ważnym czynnikiem motywującym do nauki i wywiera decydujący wpływ
na efektywność uczenia się, a także wyniki szkolne.
mgr Marta Wąsik