Dzień Pluszowego Misia - scenariusz

I. ZAKRES TREŚCI PROGRAMOWYCH
- szanowanie własności innych;
- uczestniczenie we wspólnych zabawach;
- uważne słuchanie rozmówcy;
- swobodne rozmowy na tematy bliskie dzieciom;
- wypowiadanie się na temat wysłuchanego tekstu;
- wypowiadanie się prostymi zdaniami/wypowiadanie się złożonymi zdaniami, stosowanie kilkuzdaniowej wypowiedzi;
- słuchanie wierszy;
- wykonywanie prac plastycznych;
- wymienianie poglądów na temat ulubionych zabawek;
- tworzenie galerii prac plastycznych dzieci.

II. CELE, MTODY I FORMY PRACY
Cele ogólne:
- kształtowanie umiejętności szanowania swoich i cudzych zabawek;
- docenienie roli misia w życiu dziecka.
Cele operacyjne: dziecko:
- uważnie słucha utworu literackiego;
- odpowiada na pytania nauczyciela;
- wypowiada się prostymi lub złożonymi zdaniami na podany temat;
- wie, o konieczności poszanowania zabawek;
- sprawnie wykonuje portret swojego misia.
Metody pracy:
- słowna (pogadanka, wiersz);
- oglądowa (pluszowe misie, ilustracje);
- praktyczna (zadań stawianych do wykonania).
Formy pracy:
- zbiorowa;
- indywidualna.

III. ORGANIZACJA PRZEDSIĘWZIĘCIA
Przedsięwzięcie realizowane będzie we wszystkich grupach wiekowych w ciągu całego dnia. Realizację przedsięwzięcia będą prowadziły nauczycielki ze wszystkich grup.
Do realizacji przedsięwzięcia zostaną włączeni również rodzice dzieci, którzy poprzez ogłoszenie (na tydzień przed) zostaną poproszeni o przyniesienie do przedszkola w danym dniu, przez każde dziecko pluszowego misia.
IV. PRZEBIEG REALIZACJI PRZEDSIĘWZIĘCIA
Przebieg realizacji przedsięwzięcia będzie dostosowany do wieku i umiejętności dzieci. Przebieg obowiązujący wszystkie grupy wiekowe:
1. Wiersz Z. Bronikowskiej pt. „Miś idzie do przedszkola” – wyjaśnienie dzieciom dlaczego przyniosły dzisiaj swoje misie do przedszkola.
2. „Oto mój miś” – prezentacja misiów przyniesionych przez dzieci. Krótkie opowiadanie dzieci o swoich misiach.
3. „Miś mój mały przyjaciel” – praca plastyczna. Wykonanie przez dzieci portretu swojego misia dowolną techniką plastyczną.
4. Zorganizowanie wystawy prac plastycznych dzieci.
Propozycje zabaw z misiem:
A. „Udajemy misie” - zabawa pantomimiczna. Nauczyciel czyta dzieciom tekst o misiach a dzieci przedstawiają go za pomocą gestów. Tekst o misiach:
Jesteśmy grubymi misiami. Mamy zimne noski i mięciutkie uszy. Gdy jest ciepłe lato, lubimy wędrować po lesie i słuchać świergotu ptaków. Czasem wąchamy kwiaty, czasem zbieramy poziomki. Od czasu do czasu po cichutku na paluszkach zakradamy się do leśnych uli i wyjadamy pszczołom miodek. Ale zdarza się że pszczoły nas zauważą, wtedy musimy bardzo szybko uciekać i chować się za jakimś krzakiem. Niestety czasem pszczółki nas dogonią i pokłują, wtedy nam puchną noski i bolą pogryzione łapki. Gdy lato się kończy i nadchodzi zimna jesień szukamy jakiejś groty skalnej po czym układamy się do zimowego snu.
B. „Szukanie misiów” – zabawa rozwijająca percepcję wzrokową. Dzieci na chwile wychodzą z sali zostawiając swoje misie. Wtedy chowamy te misie w sali. Dzieci wracają i każdy szuka swojego misia. Które dziecko znajdzie, pomaga szukać kolegom.
C. Zabawa ruchowa z pokazywaniem (śpiewamy na melodię mam chusteczkę)
Jedna łapka, druga łapka (podnoszą prawą, potem lewą rękę)
ja jestem niedźwiadek. (pokazują na siebie)
Trzecia łapka czwarta łapka (Pokazują prawa, lewą nogę)
a to jest mój zadek. (klepią się po pupie)
Lubię miodek, kocham miodek (masują brzuszek prawą, lewą ręką)
Wybieram go pszczółkom (pokazują wybieranie miodu)
Jedną łapką, drugą łapką (Podnoszą prawą, lewą rękę)
Albo piję rurką.(naśladują picie rurką)
D. Gimnastyka poranna z misiem.
- Marsz na palcach z misiem uniesionym wysoko nad głową;
- Bieg wokół misia z wysokim unoszeniem kolan;
- Siad prosty – unoszenie misia siedzącego na nogach;
- Ćwiczenie równowagi – przekładanie misia pod uniesionym kolanem;
- „Miś na koniku” – czworakowanie w różnych kierunkach;
- Ćwiczenia oddechowe – pompujemy baloniki dla misia.
E. Poznanie sławnych misiów i ich imion. Nauczyciel prezentuje ilustracje sławnych misiów, a dzieci odgadują ich imiona (np. Miś Uszatek, Kubuś Puchatek, Miś Paddington, Coralgol, Troskliwe Misie, Gumisie, Miś Yogi, niedźwiedź Baloo z „Księgi dżungli”, Koda z ,,Mój brat niedźwiedź”).
F. Zabawa ze śpiewem do piosenki „Stary niedźwiedź”.
G. Zapoznanie z historią Święta Pluszowego Misia.
Historia pluszowego misia zaczyna się w 1902 roku, kiedy to ówczesny prezydent Stanów Zjednoczonych, Theodore Roosevelt, będąc na polowaniu, sprzeciwił się zabiciu młodego niedźwiadka. Świadkiem tego wydarzenia był Clifford Berryman, który uwiecznił tę historię na rysunku. Rysunek ukazał się w waszyngtońskiej gazecie, gdzie ujrzał go Morris Michton, właściciel sklepu z zabawkami. Michton wpadł na pomysł, aby wykonać kilka zabawek przedstawiających misia i zobaczyć, jak się będą sprzedawały. Jak można się domyślać, pluszowe misie sprzedawały się znakomicie. Producent zwrócił się z prośbą do prezydenta o zezwolenie nadania misiom imienia Teddy i tak się je nazywa do tej pory. I od stu lat misie towarzyszą dzieciom na całym świecie, dodają im otuchy, pocieszają, łagodzą lęk przed samotnością.
H. Zabawa bieżna ,,Niedźwiedź i dzieci” (wg K. Wlaźnik)
Nauczyciel wyznacza w sali miejsce na legowisko niedźwiedzia i las oraz dom dla dzieci. Dzieci biegną w stronę legowiska i mówią:
Ten kudłaty niedźwiedź mieszka w ciemnym borze,
a my się go nie boimy, choć nas złapać może.
Niedźwiedź wybiega i łapie uciekające dzieci. Jeśli uda mu się złapać dziecko w granicy lasu, następuje zmiana ról.
I. Ćwiczenia ruchowe wg W. Sherborne
Dzieci dobierają się w pary. Jedno siada w rozkroku (jest niedźwiedziem), a drugie między jego nogami (mały miś) jest kołysane do przodu bardzo lekko i delikatnie. Następuje zmiana ról. Jedno dziecko jest w klęku podpartym (tworzy gawrę niedźwiedzia), a drugie (jako niedźwiedź) przechodzi między, pod, przed, dookoła (wchodzi i wychodzi z gawry) – następuje zmiana ról. Jedno dziecko zwija się w kłębek, naśladując śpiącego niedźwiedzia, a drugie stara się go obudzić, delikatnie ciągnąc za ręce i nogi – następuje zamiana ról.
J. Ćwiczenia logopedyczne (artykulacyjne, fonacyjne, oddechowe)
– „Buziaki dla przytulanki” (sprawdzają w lustrze, jak układają się usta, kiedy chcemy dać komuś buzi, przesyłają buziaki swoim przytulankom);
– ,,Słodkie lizaki” (przy szeroko otwartej jamie ustnej naśladują lizanie lizaka, unosząc do góry czubek języka i lekko opuszczając go do dołu);
– „Huśtanie misia” (dzieci kładą się na plecach, a maskotkę umieszczają na brzuchu: robią wdech
i brzuch unosi się do góry, wydech i brzuch opada; ważne w tym ćwiczeniu jest to, aby nabierać powietrze przez nos, usta powinny być cały czas zamknięte);
– ,,Miś pomrukuje” (dzieci naśladują odgłosy wydawane przez misia na przedłużonej głosce „m” podczas wydechu; można też zaproponować dzieciom, aby podczas mruczenia przykładały opuszki palców do skrzydełek nosa i sprawdzały, czy delikatnie drgają); Nauczyciel kontroluje, aby głoska „m” brzmiała czysto, bez samogłoski „y”
– „Miś lubi mruczeć i dostawać prezenty” (dzieci wraz z nauczycielem wymyślają, jakie prezenty mógł dostać miś (w nagłosie musi być głoska „m”, np. miód, muszelka);
– „Miś oblizuje się po miodzie” (nauczyciel smaruje chętnym dzieciom górną wargę i przestrzeń ponad nią miodem – jeśli dziecko nie jest uczulone – lub dżemem, używając jednorazowych szpatułek; zadaniem dziecka jest jak najdokładniejsze oblizanie wargi i sięganie językiem jak najwyżej w stronę nosa).
K. Zabawa dydaktyczna ,,Posadź swoją przytulankę”
Nauczyciel prosi, aby dzieci:
– siedząc w siadzie skrzyżnym, posadziły przytulankę: przed sobą, za sobą, z boku, na kolanach (przypominamy o prawidłowej postawie);
– stanęły w rozkroku i posadziły przytulankę pomiędzy nogami;
– stojąc w rzędzie, podawały sobie przytulankę pomiędzy nogami.
L. Wzbogacenie wiedzy o niedźwiedziach
Dwa najpopularniejsze gatunki niedźwiedzi to niedźwiedzie brunatne i niedźwiedzie polarne.
Niedźwiedź brunatny jest ogromny i bardzo silny. Ma doskonale rozwinięty węch i słuch, ale słaby wzrok. Jest zwierzęciem wszystkożernym. Żywi się nasionami, owocami, grzybami, dżdżownicami, ślimakami, jajami ptaków, chętnie zjada miód (jeśli nie ma pożywienia, może również atakować jelenie, bydło, owce). Niedźwiedzie całą zimę przesypiają w swoim domu, zwanym gawrą. W Polsce można spotkać nieliczne niedźwiedzie w górach (głównie w paśmie Karpat). Niedźwiedzie są objęte całkowitą ochroną.
Niedźwiedź polarny zwany jest też niedźwiedziem białym, ponieważ ma białe futro. Żyje w lodowatej i śnieżnej Arktyce, nie występuje w Polsce. Doskonale pływa i bardzo dobrze nurkuje. Odżywia się głównie fokami i rybami.
M. „Wyprawa niedźwiedzia” – swobodna ekspresja ruchowa (muzyka relaksacyjna)
Nauczyciel pokazuje ilustracje niedźwiedzia brunatnego i polarnego, przypomina ich nazwy, kojarzy je z kolorem futra. Kiedy pokazuje niedźwiedzia brunatnego, dzieci chodzą na czworakach po sali, naśladują powolne ruchy, wspinanie się po drzewach. Kiedy pokazuje niedźwiedzia polarnego – dzieci naśladują ruchem pływanie.
N. Zabawa z chustą animacyjną ,,Huśtamy misie”
Dzieci stoją wokoło chusty i bardzo delikatnie kładą na niej swojego misia. Misie chcą spać, więc dzieci mruczą dla nich kołysankę, przedłużając artykulację głoski „m” i delikatnie kołysząc chustą. Następnie misie się budzą i skaczą na trampolinie – odbijają się mocno na chuście, a dzieci naśladują podskoki, mówiąc hops-hops. Sygnałem do zmiany ruchu może być muzyka.
O. Klasyfikowanie misiów według jednej cechy.
Dzieci siedzą w kole, a wszystkie misie na środku sali. Nauczyciel, wskazując na misie, mówi, że tworzą one „Misiowe przedszkole”. Następnie pyta dzieci, jak można podzielić misie na grupy. Dzieci segregują misie według jednego z podanych przez siebie kryteriów: wielkości, koloru lub innej wspólnej cechy (np. misie w ubraniach i bez ubrań) i nadają nazwy poszczególnym grupom.
P. Czytanie książek z misiowymi bohaterami np. „Kubusia Puchatka”.

V. EWALUACJA
Na zakończenie i podsumowanie Dnia Pluszowego Misia każde dziecko otrzymuje narysowaną sylwetę misia ( bez miny). Zadaniem dzieci jest narysowanie misiowi miny:
a. zadowolonej ( jeśli zajęcia się podobały )
b. smutnej ( jeśli zajęcia się nie podobały ).