Program artystyczny z okazji wizytacji arcybiskupa

Program artystyczny z okazji wizytacji arcybiskupa

Narrator 1: Szanowny księże Arcybiskupie bardzo cieszymy się, że możemy spotkać się z Tobą w naszej
szkole. Pragniemy podzielić się z Księdzem Arcybiskupem naszą wielką radością i przywitać
Jego Ekscelencję w naszej grupie.
Dzieci niosą kwiaty
Przemówienia
Narrator 2: Szanowny księże Arcybiskupie chcieliśmy na początek powiedzieć kilka słów o naszej szkole.
Istnieje ona już ponad 30 lat. Początkowo była to zbiorcza szkoła gminna i skupiała w swojej
pieczy wiele szkół wiejskich. Dziś pozostały dwie szkoły filialne w : Królikowie, gdzie w klasach o-
III uczy się 33 uczniów oraz w Mierkach, gdzie w klasie III jest 5 chłopców, w oddziale
przedszkolnym 11 dzieci. Zatem szkoła ta liczy 16 dzieci.
Narrator 3: w naszej szkole w Olsztynku uczy się ........................ uczniów. W klasach I- III jest
............................. dzieci, a IV- VI jest .............................. osób. Klasy w szkole liczą około 22- 25
uczniów.
Narrator 4: Jak wygląda sytuacja nauczania religii? Otóż na religię rzymsko- katolicką uczęszcza
....................... dzieci. Katechizowani są również uczniowie uczęszczający na katechezę kościoła
protestanckiego. Takich uczniów w szkole jest ...................... Z racji na małą liczbę dzieci,
katechizowani są przy swojej parafii. W naszej szkole jest też ........................ wyznawców
Świadków Jehowy, którzy pobierają wiedzę w zborach.
Narrator 5: Praktycznie wszystkie dzieci z naszej szkoły chodzą na katechezę. Ciekawym może być fakt, że
mamy też wolnych słuchaczy, których rodzice nie chcą aby dzieci otrzymały ocenę, ale nie mają
nic przeciwko uczęszczaniu na religię, mimo że są innego wyznania.
Narrator 6: Świadczy to z pewnością o dobrej atmosferze na religii. W tym roku do komunii przygotowuje
się ......................... Dzieci. Pilnie poznają prawdy naszej wiary i angażują się w życie parafii przez
uczestnictwo w nabożeństwach i mszach świętych.
Narrator 1: Szanowny księże Arcybiskupie nasi koledzy i koleżanki bardzo aktywnie uczestniczą w
inicjatywach podejmowanych na katechezie. Bierzemy udział w wielu konkursach szkolnych.
Możemy poszczycić się finalistami w konkursach wyższych szczebli . W tym roku nasza
koleżanka Anna Suchodolska zdobyła II miejsce w diecezjalnym konkursie wiedzy o Dominku
Savio. W ubiegłym roku Michał Burdziak otrzymał również II miejsce w konkursie diecezjalnym
poświęconym Błogosławionemu papieżowi Janowi Pawłowi II. W ubiegłym roku w naszej szkole
odbył się też gminny konkurs wiedzy na temat życia i nauczania Jana Pawła II. Pierwsze miejsce
zdobyła również Anna Suchodolska, wówczas uczennica klasy V, która prześcignęła
szóstoklasistów z innych szkół.
Narrator 2: Chcielibyśmy teraz zaprezentować program artystyczny poświęcony okresowi Wielkiego
Postu. Nasze rozmyślania skierujemy w stronę krzyża. Zastanowimy się nad rolą krzyża w
naszym życiu. Zapraszamy
Piosenka: List do Boga
Narrator: Był człowiek, który narzekał na swoje życie. Skarżył się, że jest mu bardzo ciężko.
Człowiek: Boże, dlaczego muszę dźwigać taki ciężki krzyż, czyżbyś kochał mnie mniej niż mojego brata,
któremu wszystko dobrze się układa. Przecież to ja jestem Ci wierny, posłuszny i nie zbaczam z
drogi Twoich przykazań.
A on! A oni! Mają wspaniałe domy, samochody, cudowne życie. Dlaczego nie ja! Dlaczego
innym wciąż się udaje? Czy ja w ogóle Cię obchodzę? Czy Ty mnie kochasz? (kładzie się spać,
a po chwili) Ktoś ty? Czy mi się śni? Czy to anioł?
Anioł: Wstań, proszę i pójdź ze mną.
Człowiek: Dokąd chcesz, żebyśmy poszli?
Anioł: Zaraz zobaczysz.
Człowiek: Gdzie my jesteśmy? Co to za miejsce? (rozgląda się) Ile tu krzyży! Setki! Tysiące... Każdy
inny! Skąd tu tyle krzyży? Po co tu stoją? Do kogo należą?
Anioł: To są ludzkie krzyże.
Człowiek: Ludzkie krzyże?
Anioł: Każdy musi jakiś nieść.
Człowiek: Ach tak! Teraz rozumiem, dlaczego tyle tych krzyży i dlaczego każdy z nich jest inny. Ale po
co przyszliśmy tutaj?
Anioł: Narzekasz na swój krzyż. Mówisz, że ci bardzo ciężko z nim iść. Bóg zezwolił, abyś tu przyszedł i
wybrał sobie inny krzyż jaki tylko zechcesz i żebyś z tym nowym krzyżem szedł dalej przez
życie nie narzekając.
Człowiek: Będę mógł wybrać krzyż, taki jaki tylko zechcę?
Anioł: Tak! Naprawdę możesz wybrać taki krzyż, jaki tylko zechcesz.
Człowiek: (rozgląda się) Ten krzyż od razu przyciągnął mój wzrok, jest taki piękny, złoty.
Wreszcie będę miał wspaniałe życie. (nieśmiało) Mogę go wziąć?
Anioł: Tak.
Człowiek: (nie może udźwignąć krzyża) Spróbuję jeszcze raz, niemożliwe, żeby był taki ciężki. (z
rozczarowaniem) Za ciężki.
Anioł: Spróbuj znaleźć inny, który będzie lepszy dla ciebie.
Człowiek: O, ten będzie w sam raz. Też jest piękny i mniejszy. Jest wysadzany wspaniałymi kamieniami,
ozdobionymi ornamentem. Tak, ten będzie dobry. (po chwili) I ten jest za ciężki, a te ozdoby,
którymi się zachwycałem gniotą mnie dokuczliwie. Szkoda, taki piękny.
Anioł: Znajdziesz na pewno krzyż bardziej dla ciebie odpowiedni. Tylko nie zniechęcaj się.
Człowiek: Ten będzie dobry. (po chwili) Oj, za krótki, tłucze mnie po nogach. (ciągle szuka, jest coraz
bardziej smutny i zrezygnowany) Może przez zapomnienie nie zrobiono dla mnie stosownego
krzyża? (nagle zauważa jakiś krzyż, przygląda mu się z uwagą) Ale, ale, dlaczego go wcześniej
nie zauważyłem? Jakie szlachetne drzewo. Nie za ciężki. Po prostu w sam raz. (uszczęśliwiony)
Znalazłem!
Anioł: Cieszę się, że znalazłeś.
Człowiek: Tak, ten mi odpowiada. Proszę cię, pozwól mi z tym krzyżem iść przez całe życie.
Anioł: A czy ty wiesz, że to jest twój krzyż? To ten sam, który od początku życia niesiesz na swoich
ramionach.
Narrator: Tak więc weźcie swoje krzyże i pójdźcie za Mną.
Piosenka: Krzyż, krzyż Twój Panie
2 grupa
Narrator 3: Szanowny księże Arcybiskupie serdecznie zapraszamy na program artystyczny poświęcony
okresowi Wielkiego Postu. Nasze rozmyślania skupią się na temacie grzechu, który niszczy życie
człowieka. Chcemy ukazać też rolę Naszego Pana Jezusa Chrystusa w dziele odkupienia
człowieka. Zastanowimy się też nad rolą krzyża w naszym życiu. Zapraszamy
Narrator 7: A zasadziwszy ogród w Eden5 na wschodzie, Pan Bóg umieścił tam człowieka, którego
ulepił. Na rozkaz Pana Boga wyrosły z gleby wszelkie drzewa miłe z wyglądu i smaczny
owoc rodzące oraz drzewo życia w środku tego ogrodu i drzewo poznania dobra i zła6
Wchodzi dwoje uczniów w albach i stają po środku sceny. Oglądają drzewo.
Narrator 7: Pan Bóg dał człowiekowi taki rozkaz
Bóg: «Z wszelkiego drzewa tego ogrodu możesz spożywać według upodobania, ale z drzewa
poznania dobra i zła nie wolno ci jeść, bo gdy z niego spożyjesz, niechybnie umrzesz»8.
Narrator 7: A wąż1 był bardziej przebiegły niż wszystkie zwierzęta lądowe, które Pan Bóg
stworzył. On to rzekł do niewiasty
Wąż: Czy rzeczywiście Bóg powiedział: Nie jedzcie owoców ze wszystkich drzew tego ogrodu?»
Narrator 7: Niewiasta odpowiedziała wężowi
Niewiasta: Owoce z drzew tego ogrodu jeść możemy, tylko o owocach z drzewa, które jest w
środku ogrodu, Bóg powiedział: Nie wolno wam jeść z niego, a nawet go dotykać,
abyście nie pomarli
Narrator: Wtedy rzekł wąż do niewiasty:
Wąż: «Na pewno nie umrzecie! Ale wie Bóg, że gdy spożyjecie owoc z tego drzewa, otworzą się
wam oczy i tak jak Bóg będziecie znali dobro i zło».
Narrator: Wtedy niewiasta spostrzegła, że drzewo to ma owoce dobre do jedzenia, że jest ono
rozkoszą dla oczu i że owoce tego drzewa nadają się do zdobycia wiedzy. Zerwała
zatem z niego owoc, skosztowała i dała swemu mężowi, który był z nią: a on zjadł. A
wtedy otworzyły się im obojgu oczy i poznali, że są nadzy; spletli więc gałązki figowe i
zrobili sobie przepaski.
Gdy zaś mężczyzna i jego żona usłyszeli kroki Pana Boga przechadzającego się po
ogrodzie, w porze kiedy był powiew wiatru, skryli się przed Panem Bogiem wśród drzew
ogrodu. Pan Bóg zawołał na mężczyznę i zapytał go:
Bóg: «Gdzie jesteś?»
Adam: : «Usłyszałem Twój głos w ogrodzie, przestraszyłem się, bo jestem nagi, i ukryłem się».
Bóg: «Któż ci powiedział, że jesteś nagi? Czy może zjadłeś z drzewa, z którego ci zakazałem
jeść?»
Adam: «Niewiasta, którą postawiłeś przy mnie, dała mi owoc z tego drzewa i zjadłem.
Bóg: «Dlaczego to uczyniłaś?»
Niewiasta: «Wąż mnie zwiódł i zjadłam».:
Bóg: «Ponieważ to uczyniłeś,
bądź przeklęty wśród wszystkich zwierząt domowych i polnych;
na brzuchu będziesz się czołgał i proch będziesz jadł po wszystkie dni twego istnienia.
Narrator: Następnie kobieta i mężczyzna zostali wygnani z Edenu. Musieli w pocie czoła
pracować, a ziemia nie chciała im rodzić owoców. U bram Edenu postawił Bóg Anioła z
mieczem, aby ludzie nie mogli powrócić. Poczuli się bardzo samotni i smutni. Wraz z
grzechem pierworodnym ich natura została skażona skłonnością do zła.
(mężczyzna i kobieta odchodzą, anioł wskazuje im drogę, obracają się zatrzymują, ale anioł każe
iść dalej)
Piosenka: Nie ma Cię
(pantomima – rozlewanie się grzechu w świecie. Każdy po grzechu upada i tak pozostaje. )
Narrator: Grzech coraz bardziej rozprzestrzeniał się po świecie. Ludzie zapominali o Bogu, kłócili się,
uważali, że są najlepsi, że nikt im nie będzie nic nakazywał. Liczyła się siła, mocna pięść. Grzech
trawił ludzi niczym piekielny ogień. Upadek szerzył się po świecie.
Narrator: W końcu Bóg nie mógł znieść nieszczęścia ludzi.
Jezus: Ojcze chcę odkupić świat z niewoli grzechu. Nie chcę, aby szatan tak niszczył ludzi.
Bóg: Synu, jeśli taka jest Twoja wola. Jednak wiesz, że Twoja ofiara będzie bardzo trudna.
Jezus: Ojcze, tak bardzo umiłowałem człowieka, że gotów jestem oddać za niego życie.
Bóg: Dzięki Twemu zbawczemu dziełu człowiek będzie mógł zaznać wiecznej szczęśliwości.
Jezus: Jestem gotowy Ojcze.
Piosenka: Albowiem tak Bóg umiłował świat
W trakcie piosenki wniesiony zostaje krzyż, niesie go Jezus. Staje po środku. Chwila zatrzymania i powoli
unosi krzyż do góry.
Piosenka: On z miłości zbawił świat
Kiedy już tak chwilę stoi zaczynają wstawać upadli ludzie, najpierw z głowami spuszczonymi, potem
unoszą głowy i patrzą na publiczność, śpiewają
Narrator 4: Serdecznie dziękujemy za obejrzenie naszego wielkopostnego spektaklu.
Narrator 5: Szanowny księże Arcybiskupie bardzo dziękujemy, że mogliśmy się z Księdzem spotkać. Jest to
dla nas wielka chwila i z pewnością nie zapomnimy tego dnia. Na pamiątkę spotkania
pragniemy przekazać Księdzu Arcybiskupowi obrazek namalowany przez naszego kolegę.
Narrator 6: Życzymy na czas pobytu w dekanacie wielu miłych spotkań i serdeczności oraz
błogosławieństwa Bożego w tej trudnej i odpowiedzialnej misji pasterzowania naszej
Archidiecezji.