Projekt jednostki metodycznej w klasie VI: "Dom - miejsce najbliższe każdemu człowiekowi"

Dom – miejsce najbliższe każdemu człowiekowi
(Projektowanie)

(Praca napisana została wg gotowego schematu podanego w punktach w czasie zajęć z dydaktyki techniki-studia podyplomowe. Literatura z której korzystałam podana jest na ostatniej stronie.)

SPIS TREŚCI

Wstęp ..........................................s. 3

I. Istota edukacji ogólnotechnicznej
1. Charakterystyka kształcenia technicznego w szkole ogólnokształcącej .... s. 4
2. Wypisy z podstawy programowej kształcenia ogólnego dla II edukacyjnego dla szkoły podstawowej. ...........................s. 5

II. Projekt dydaktyczny jednostki metodycznej
1. Charakterystyka jednostki metodycznej: Dom – miejsce najbliższe każdemu człowiekowi..................................s. 8
2. Propozycje rozwiązań metodycznych: Projektowanie zabudowy kuchni. .......................s. 11

Podsumowanie ..........................................s. 14

Bibliografia ........................................... s.15


Wstęp

Prezentowane opracowanie dydaktyczne jest przeznaczone jako narzędzie pracy dla nauczyciela techniki w szkole podstawowej.
Dom jest miejscem, w którym człowiek powinien czuć się swobodnie, w którym po-winien mieć miejsce do odpoczynku, który powinien zapewniać bezpieczeństwo, wygodę. Aby to było możliwe, musi spełniać określone warunki. Ważne jest rozmieszczenie mebli, kolor ścian i innych dodatków, zastosowane oświetlenie. Komfort życia współczesnego człowieka w dużej mierze zależy od umiejętności posługiwania się sprzętem technicznym w życiu codziennym. Bezpieczne użycie tego sprzętu zależy od wiedzy, umiejętności i świadomości wykorzystania go do własnych potrzeb. Nie wszyscy dorośli zdają sobie z tego sprawę, a na pewno nie zastanawiają się nad tym dzieci.
Zaproponowane tematy wybranej jednostki metodycznej mają na celu wykształcenie u uczniów umiejętności stworzenia przyjaznego sobie otoczenia. Poznając te zagadnienia uczeń zdobędzie umiejętność świadomego planowania najbliższego otoczenia, w którym przebywa na co dzień. Będzie miał szansę zostać odpowiedzialnym użytkownikiem wytworów technicznych, nie będzie stanowił zagrożenia dla siebie, innych i środowiska.

I. ISTOTA EDUKACJI OGÓLNOTECHNICZNEJ

1. Charakterystyka kształcenia technicznego w szkole ogólnokształcącej

Szkoła powinna zapewnić wszechstronny rozwój osobowości ucznia, który będzie żył, pracował i tworzył w warunkach dynamicznie zmieniającej się rzeczywistości.
Zadaniem nauczyciela przedmiotu technika w drugim etapie szkoły podstawowej jest wykształcenie u uczniów takich umiejętności, jak np.:
- racjonalne zachowanie się w środowisku technicznym;
- ocena swoich umiejętności, nawyków, zainteresowań i zdolności technicznych;
- opisywanie i wartościowanie wytworów i działań technicznych – z różnych punktów widzenia;
- opracowywanie pomysłów technicznych w formie dokumentacji technicznej;
- planowanie i wykonywanie zadań technicznych indywidualnie i zespołowo;
- organizowanie miejsca pracy;
- bezpieczne posługiwanie się narzędziami.
Przedmiot technika ma za zadanie rozwijać umiejętności praktyczne i umysłowe o charakterze interdyscyplinarnym. Są to umiejętności konieczne z punktu widzenia człowieka żyjącego we współczesnym świecie., a nie mieszczące się w zadaniach przedmiotów przyrodniczych lub społecznych. Należy pamiętać, że podstawą myślenia technicznego i ekonomiczne-go są umiejętności manualne, umiejętności rozróżniania surowców, posługiwania się nieskomplikowanymi narzędziami. Technika wyznacza sobie te same cele rozwoju osobowości wychowanka, które realizowane są w na innych przedmiotach, jednak drogi ich osiągania są zupełnie inne. Wykonując zadania twórcze, uczeń uczy się właściwej eksploatacji zarówno energii, maszyn, jak i produktów. Ten sposób rozwijania umiejętności prowadzi do uzyskania trwałych i cennych cech osobowości uczniów: poczucia odpowiedzialności, sumienności, wytrwałości w dążeniu do celu, ostrożnego namysłu i planowania działań oraz podejmowania decyzji po należytej analizie sytuacji. Proponowane prace wytwórcze powinny mieć na celu nie tylko rozwój umiejętności manualnych uczniów, ale też „uzręcznienie” – ukierunkowane spostrzeganie, dzięki któremu ruchy rąk są adekwatne do sytuacji oraz materiału.

Cele kształcenia ogólnotechnicznego, ujęte w szerokim rozumieniu, są tożsame z celami innych przedmiotów nauczania, składających się na wszechstronne kształcenie ogólne; specyficzne dla przedmiotu technika są jedynie treści kształcenia oraz metody pracy uczniów i nauczycieli.
Cennym elementem świadomości nauczyciela edukacji ogólnotechnicznej jest dostrzeganie humanistycznego wymiaru techniki (jako zjawiska społecznego). Technika stanowi swoiście ludzki świat, i w taki właśnie świat należy wprowadzać dzieci i młodzież, kształtując nie tyl-ko sprawność działania i uznanie dla technicznych parametrów urządzeń, ale także troskę o wymiar estetyczny sposobu użycia wytworów technicznych. Bardzo ważne jest kształtowa-nie moralności technicznej, wyrażającej się zwiększonym poczuciem odpowiedzialności za swoje działanie o charakterze technicznym.
Także kształtowanie poczucia odpowiedzialności za stan środowiska - sumienia ekologicznego- może być realizowane przez praktyczno – czynnościowe kształcenie ogólnotechniczne.
W przedmiocie ogólnotechnicznym możliwe jest podjęcie humanistycznego sensu pracy ludzkiej – rozwoju i samorealizacji pracującego człowieka.

2. Wypisy z podstawy programowej

Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 23 sierpnia 2007r. zmieniające rozporządzenie w sprawie podstawy programowej wychowania przedszkolnego oraz kształcenia ogólnego w poszczególnych typach szkół (Dz.U. z dnia 31 sierpnia 2007r Nr 157, poz.1100).

Nadrzędnym celem działań edukacyjnych szkoły jest wszechstronny rozwój ucznia.
Edukacja szkolna polega na harmonijnym realizowaniu przez nauczycieli zadań w zakresie nauczania, kształcenia umiejętności i wychowania. Zadania te tworzą wzajemnie uzupełniające się i równoważne wymiary pracy każdego nauczyciela.
Szkoła w zakresie nauczania, co stanowi jej zadanie specyficzne, zapewnia uczniom w szczególności:
1) naukę poprawnego i swobodnego wypowiadania się, pisania i czytania ze zrozumieniem, w tym w językach obcych,
2) poznawanie wymaganych pojęć i zdobywanie rzetelnej wiedzy na poziomie umożliwiającym co najmniej kontynuację nauki na następnym etapie kształcenia,
3) dochodzenie do rozumienia, a nie tylko do pamięciowego opanowania przekazywanych treści,
4) rozwijanie zdolności dostrzegania różnego rodzaju związków i zależności (przyczynowo-skutkowych, funkcjonalnych, czasowych i przestrzennych),
5) rozwijanie zdolności myślenia analitycznego i syntetycznego,
6) przekazywanie wiadomości przedmiotowych w sposób integralny, prowadzący do lepszego rozumienia świata, ludzi i siebie,
7) poznawanie zasad rozwoju osobowego i życia społecznego,
8) poznawanie dziedzictwa kultury narodowej postrzeganej w perspektywie kultury europejskiej.
W szkole uczniowie kształcą swoje umiejętności wykorzystywania zdobywanej wiedzy, aby w ten sposób lepiej przygotować się do pracy w warunkach współczesnego świata. Nauczyciele tworzą uczniom warunki do nabywania następujących umiejętności:
1) planowania, organizowania i oceniania własnej nauki, przyjmowania za nią coraz większej odpowiedzialności,
2) skutecznego porozumiewania się w różnych sytuacjach, prezentacji własnego punktu widzenia i uwzględniania poglądów innych ludzi, poprawnego posługiwania się językiem ojczystym, językami obcymi oraz przygotowania do publicznych wystąpień,
3) efektywnego współdziałania w zespole i pracy w grupie, budowania więzi międzyludzkich, podejmowania indywidualnych i grupowych decyzji, skutecznego działania na gruncie zachowania obowiązujących norm,
4) rozwiązywania problemów w sposób twórczy,
5) poszukiwania, porządkowania i wykorzystywania informacji z różnych źródeł oraz efektywnego posługiwania się technologią informacyjną,
6) odnoszenia do praktyki zdobytej wiedzy oraz tworzenia potrzebnych doświadczeń i nawyków,
7) rozwijania sprawności umysłowych oraz osobistych zainteresowań,
8) przyswajania sobie metod i technik negocjacyjnego rozwiązywania konfliktów i problemów społecznych.
Nauczyciele w pracy wychowawczej, wspierając w tym zakresie obowiązki
rodziców, zmierzają do tego, aby uczniowie w szczególności:
1) znajdowali w szkole środowisko wszechstronnego rozwoju osobowego (w wymiarze intelektualnym, psychicznym, społecznym, zdrowotnym, estetycznym, moralnym, duchowym),
2) rozwijali w sobie dociekliwość poznawczą, ukierunkowaną na poszukiwanie prawdy, dobra i piękna w świecie,
3) mieli świadomość życiowej użyteczności zarówno poszczególnych przedmiotów nauczania, jak i całej edukacji na danym etapie,
4) stawali się coraz bardziej samodzielni w dążeniu do dobra w jego wymiarze indywidualnym i społecznym, godząc dążenie do dobra własnego z dobrem innych, odpowiedzialność za siebie z odpowiedzialnością za innych, wolność własną z wolnością innych,
5) poszukiwali, odkrywali i dążyli na drodze rzetelnej pracy do osiągnięcia celów życiowych i wartości ważnych dla odnalezienia własnego miejsca w świecie,
6) uczyli się szacunku dla dobra wspólnego jako podstawy życia społecznego oraz przygotowywali się do życia w rodzinie, w społeczności lokalnej i w państwie,
7) przygotowywali się do rozpoznawania wartości moralnych, dokonywania wyborów i hierarchizacji wartości oraz mieli możliwość doskonalenia się,
8) kształtowali w sobie postawę dialogu, umiejętność słuchania innych i rozumienia ich poglądów; umieli współdziałać i współtworzyć w szkole wspólnotę nauczycieli i uczniów.

Nauczyciele, mając na uwadze osobowy rozwój ucznia, współdziałają na rzecz tworzenia w świadomości uczniów zintegrowanego systemu wiedzy, umiejętności i postaw.
Ma to szczególne zastosowanie w kształceniu zintegrowanym.
Integracji wiedzy nauczanej w szkole na różnych etapach kształcenia służy wprowadzenie kształcenia zintegrowanego w klasach I - III szkoły podstawowej oraz ścieżek edukacyjnych.
Działalność edukacyjna szkoły jest określona przez:
1) szkolny zestaw programów nauczania, który uwzględniając wymiar wychowawczy, obejmuje całą działalność szkoły z punktu widzenia dydaktycznego,
2) program wychowawczy szkoły, obejmujący wszystkie treści i działania o charakterze wychowawczym skierowane do uczniów, realizowany przez nauczycieli,
3) program profilaktyki dostosowany do potrzeb rozwojowych uczniów oraz potrzeb danego środowiska, obejmujący wszystkie treści i działania o charakterze profilaktycznym skierowane do uczniów, nauczycieli i rodziców.
Szkolny zestaw programów nauczania, program wychowawczy szkoły oraz program profilaktyki tworzą spójną całość. Ich przygotowanie i realizacja są zadaniem zarówno całej szkoły, jak i każdego nauczyciela.
Obok zadań wychowawczych i profilaktycznych nauczyciele wykonują również działania opiekuńcze odpowiednio do istniejących potrzeb.
Konieczne jest podejmowanie przez nauczycieli działań mających na celu
wyrównywanie szans edukacyjnych uczniów.

Podstawa programowa dla szkoły podstawowej; II etap kształcenia; przedmiot technika.

Cele edukacyjne:
1. Osiągnięcie elementarnego poziomu orientacji i kultury ogólnotechnicznej.
2. Rozwijanie zdolności, zainteresowań i umiejętności związanych z bezpiecznym poruszaniem się po drogach publicznych.

Zadania szkoły:
1. Doprowadzenie ucznia do poznania i oceniania swoich cech, możliwości i predyspozycji technicznych.
2. Organizowanie wielostronnej aktywności technicznej ucznia.
3. Tworzenie warunków do kształtowania kultury i bezpiecznego postępowania w środowisku technicznym.
4. Umożliwienie zdobycia karty rowerowej od 10 roku życia.

Treści nauczania
1. Analiza środowiska ucznia z punktu widzenia technicznego (dom, mieszkanie, miejsce pracy i zabawy, miasto, wieś).
2. Teksty, dokumentacje techniczne oraz kalkulacje ekonomiczne (pojęcia, symbole, znaki i rysunki); normalizacja w technice i w życiu codziennym.
3. Różnorodne materiały, ich cechy i zastosowania; zależność właściwości materiałów od surowców i sposobu wytwarzania.
4. Prace wytwórcze z różnych materiałów – planowanie, wykonanie, ocena.
5. Technologie; podstawowe narzędzia, przyrządy pomiarowe stosowane w środowisku ucznia; technologie ekologiczne w środowisku ucznia.
6. Maszyny i instalacje (urządzenia gospodarstwa domowego); bezpieczne, ekonomiczne i ekologiczne postępowanie uczniów w środowisku technicznym.
7. Bezpieczne poruszanie się uczniów w ruchu drogowym jako pieszych, pasażerów i rowerzystów.

Osiągnięcia

1. Racjonalne i bezpieczne postępowanie w środowisku technicznym.
2. Ocenianie swoich umiejętności, nawyków, zainteresowań i zdolności technicznych.
3. Opisywanie i wartościowanie wytworów i działań technicznych (za pomocą obrazów, rysunków, symboli i tekstów; wykorzystywanie technologii informacyjnej) z różnych punktów widzenia (ekologicznego, ekonomicznego, estetycznego).
4. Opracowywanie pomysłów technicznych w formie dokumentacji technicznej (z wykorzystaniem eksperymentowania, modelowania technicznego oraz technologii informacyjnej; dokonywanie podstawowych pomiarów).
5. Planowanie i wykonywanie zadań technicznych indywidualnie i zespołowo; organizowanie miejsca pracy.
6. Bezpieczne posługiwanie się narzędziami oraz urządzeniami gospodarstwa domowego; czytanie ze zrozumieniem różnych instrukcji technicznych.
7. Korzystanie z dróg zgodnie z obowiązującymi zasadami. Stosowanie elementów podnoszących bezpieczeństwo w ruchu drogowym pasażerów, pieszych i rowerzystów. Dbanie o prawidłowy stan techniczny roweru z uwzględnieniem elementów obowiązkowego wyposażenia.


II. Projekt dydaktyczny jednostki metodycznej - Dom – miejsce najbliższe każdemu człowiekowi

1. Charakterystyka jednostki metodycznej - Dom – miejsce najbliższe każdemu człowiekowi

Jednostki tematyczne:

1. Temat: Poznajemy podstawowe układy przestrzenne domów jedno- i wielorodzinnych.
2. Temat: Poznajemy podstawowe układy funkcjonalne domów jedno- i wielorodzinnych.
3. Temat: Projektujemy zabudowę kuchni.
4. Temat: Poznajemy instalacje potrzebne w naszych domach.
5. Temat: Poznajemy urządzenia usprawniające prace domowe.

Analiza teleologiczna

Celem jednostki metodycznej jest poznanie różnych form architektonicznych znajdują-cych się w mieście i na wsi, rozpoznawanie i opisywanie typów domów w miejscowości w której mieszka uczeń.
Należy stworzyć sytuację dydaktyczno – wychowawczą, w której uczeń projektuje działania techniczne i analizuje, czy przyjęte rozwiązania spełniają oczekiwania jego i członków rodziny. Omawiając instalacje i sprzęt techniczny, należy zwrócić uwagę na bezpieczeństwo i ekonomiczne ich eksploatowanie. Uczeń powinien mieć świadomość, że zakres i różnorodność produkowanego sprzętu jest tak duża, że użytkownik powinien umieć, przyjmując właściwe kryteria, dokonać selekcji i wyboru odpowiedniego sprzętu. Każdy uczeń powinien wiedzieć, jak należy reagować w razie wystąpienia określonych zagrożeń, żeby nie zaszkodzić sobie i innym. Należy uświadomić uczniom, że oszczędność to sprawa nie tylko prywat-na ale i ogólnospołeczna (współużytkowników i środowiska) .

Analiza metodyczna

1. Temat: Poznajemy podstawowe układy przestrzenne domów jedno- i wielorodzinnych. Jak człowiek projektuje domy?

Strategia dydaktyczna: informacyjna
Metody: pogadanka, opis, praca z tekstem, m. ćwiczeń
Środki dydaktyczne: podręcznik szkolny, ćwiczenia do techniki kl.VI, dokumentacja budowlana budynku mieszkalnego, przykłady projektów domów jedno- i wielorodzinnych.
Charakterystyczne sytuacje dydaktyczno – wychowawcze:
- Wprowadzenie pojęcia projektowanie.
- Wyróżnienie i opis charakterystycznych układów budowli.
- Porównywanie układów przestrzennych w domach w różnym czasie historycznym.
- Analiza usytuowania budynku na działce. Rozwiązywanie ćwiczeń.

2. Temat: Poznajemy podstawowe układy funkcjonalne domów jedno-
i wielorodzinnych. Czytamy dokumentację budowlaną – plan poziomy mieszkania.
Strategia dydaktyczna: strategia informacyjna, strategia operacyjna.
Metody: pogadanka, praca z podręcznikiem.
Środki dydaktyczne: podręcznik z ćwiczeniami, ćwiczenia praktyczne.
Charakterystyczne sytuacje dydaktyczno – wychowawcze:
- Wprowadzenie pojęcia: Rzut poziomy mieszkania.
- Prezentacja planów poziomych mieszkania. Czytanie rysunków technicznych.
- Poznanie zasad wykonywania rzutów poziomych mieszkania.
- Analiza funkcji mieszkania.
- Analiza potrzeb rodziny.
- Poznanie zasad racjonalnego urządzenia mieszkania. (Uczniowie sporządzają plan po-ziomy mieszkania.)

3. Temat: Projektujemy zabudowę kuchni.
Strategia dydaktyczna: strategia informacyjna, strategia problemowa
Metody: dyskusja, opis, pokaz, m. projektowa, m. problemowa.
Środki dydaktyczne: -podręcznik, foldery reklamowe ciągów roboczych kuchni, komputer dla każdego ucznia i program Paint.
Charakterystyczne sytuacje dydaktyczno – wychowawcze:
- Analiza funkcji pomieszczenia kuchennego.
- Wskazanie czynników mających wpływ na udoskonalenie przestrzeni kuchennej.
- Wyjaśnienie pojęć: ergonomia, ciąg roboczy.
- Projektowanie zabudowy kuchni przy wykorzystaniu programu komputerowego.
(Uczniowie projektują kuchnię, biorąc pod uwagę rozmiar i kształt pomieszczenia.)

4. Temat: Poznajemy instalacje potrzebne w naszych domach.
Strategia dydaktyczna: strategia informacyjna
Metody: pogadanka, praca z podręcznikiem, kula śnieżna
Środki dydaktyczne: podręcznik do techniki, karta pracy dla każdego ucznia
Charakterystyczne sytuacje dydaktyczno – wychowawcze:
- Analiza funkcji podstawowych i dodatkowych instalacji domowych.
- Odczytywanie schematów wybranych instalacji.
- Uświadomienie potrzeby świadomego zmniejszania kosztów eksploatacji poszczególnych instalacji.

5.Temat: Poznajemy urządzenia usprawniające prace domowe.
Strategia dydaktyczna: strategia informacyjna, strategia operacyjna
Metody: pogadanka, praca z podręcznikiem, burza mózgów, eksponująca, instruktaż, m. ćwiczeń
Środki dydaktyczne: podręcznik do techniki, karta pracy dla każdego ucznia, instrukcje ob-sługi wybranych urządzeń technicznych (chłodziarka, odkurzacz, pralka), ulotki reklamowe
Charakterystyczne sytuacje dydaktyczno – wychowawcze:
- Analiza funkcji podstawowych urządzeń domowych.
- Wskazywanie zmian, jakie nastąpiły w budowie omawianych urządzeń technicznych w ostatnich latach.
- Wyjaśnienie, jaki związek ma chłodziarka z ekologią.
- Wskazywanie niebezpieczeństw wiążących się z korzystaniem z urządzeń elektrycznych.
- Analiza wybranego urządzenia i kierunków najnowszych rozwiązań w jego budowie, funkcji i działaniu. (Uczniowie uzupełniają kartę pracy zgodnie z podanym schematem).


2. Propozycje rozwiązań metodycznych

Konspekt lekcji techniki w klasie VI

Nauczyciel: Renata Wójtowicz
Szkoła Podstawowa
Przedmiot: technika
Klasa: VI
Liczba godzin: 2X45
Data:

Temat: Projektujemy zabudowę kuchni.

Temat poprzedni: Czytamy dokumentację budowlaną – plan poziomy mieszkania
Temat następny: Poznajemy instalacje potrzebne w naszych domach.


Układ celów operacyjnych lekcji
A. Operacyjne cele instrumentalne
1. Wiadomości
1.1. Wiadomości do zapamiętania
· uczeń zapamięta pojęcia: ergonomia, ciąg roboczy
1.2. Wiadomości do zrozumienia
· uczeń wyjaśni:
- zasady projektowania zabudowy kuchni;
- dlaczego kuchenka i chłodziarka nie mogą stać obok siebie;
- dlaczego kuchenka gazowa nie może stać pod oknem.

2. Umiejętności
2.1. umiejętności teoretyczne
· uczeń zna zasady zaprojektowania ciągu roboczego z uwzględnieniem różnych wielkości i kształtów pomieszczenia;
· uczeń wie jak uruchomić i obsługiwać edytor grafiki Paint.
2.2. umiejętności praktyczne
· uczeń projektuje rozmieszczenie mebli i sprzętu w pomieszczeniu kuchennym
z uwzględnieniem ergonomii i zasad bhp.
· uczeń wykonuje projekt zabudowy kuchni w edytorze grafiki Paint.


B. Operacyjne cele kierunkowe
1. Działania
1.1. Uczestnictwo w działaniu
· uczeń wykorzystuje przygotowane przez nauczyciela materiały do poznania zasad projektowania zabudowy kuchni.
1.2. Podejmowanie działań
· uczeń samodzielnie uruchamia program komputerowy, planuje podział kuchni, określa strefy służące do przechowywania, przygotowania i obróbki termicznej żywności.
2. Postawy
2.1. Nastawienie na działania
· uczeń projektuje ciąg roboczy na planie poziomym kuchni w edytorze grafiki Paint z uwzględnieniem zasad ergonomii i bhp
2.2. System działań
· uczeń samodzielnie zbierze materiały dotyczące projektowania zabudowy kuchni.
Metody i środki działania dydaktycznego
1. Podstawowa strategia dydaktyczna: strategia problemowa
2. Metody uczenia się i nauczania: problemowa, projektowa, dyskusja, opis, pokaz;
3. Środki dydaktyczne: podręcznik, foldery reklamowe ciągów roboczych kuchni, komputery i program Paint.

Struktura lekcji
1. Czynności organizacyjne, sprawdzenie listy obecności.
2. Uświadomienie celu lekcji, przygotowanie do ćwiczeń.
3. Kolejne fazy lekcji wynikające z przyjętej strategii dydaktycznej i metod uczenia się, nauczania.
3.1 Faza 1
Lekcję rozpoczyna nauczyciel pogadanką, która nawiązuje do tematu. Odwołując się do przy-kładów kuchni własnych mieszkań, uczniowie wskazują czynniki mające istotny wpływ na funkcjonalność i estetykę pomieszczeń kuchennych. Wnioskują, że aby wyeliminować zbędne czynności w kuchni, należy ją odpowiednio zaprojektować.

3.2 Faza 2
Nauczyciel wyjaśnia pojęcie ergonomii i ciągu roboczego. Należy wykorzystać foldery reklamowe ciągów roboczych kuchni.
W tej fazie lekcji uczniowie będą pracowali indywidualnie przy stanowiskach komputerowych. W programie Paint mają zaprojektować zabudowę kuchni w II wariantach:
I wariant – pomieszczenie kuchenne długie ale wąskie (jeden ciąg roboczy)
II wariant – duże pomieszczenie kuchenne (układ liniowy lub ciąg w literę U).
Symbole mebli i urządzeń technicznych uczniowie znają z poprzedniej lekcji.
Po skończonej pracy uczniowie drukują swoje projekty.
Przegląd wszystkich projektów i wybór najlepszego na podstawie wcześniej podanych kryteriów. Ocena prac uczniów.
4.Podsumowanie lekcji (zajęć).
Kształt i rozmiar pomieszczenia kuchennego decyduje o usytuowaniu poszczególnych sprzętów i mebli w ciąg roboczy. Powinien być zaplanowany zgodnie z zasadami ergonomii i bhp.

Przebieg lekcji (opis kolejnych sytuacji dydaktyczno-wychowawczych Sd)

Sd. 1. (Czynności organizacyjne) – czas ( 5 min)
N. Sprawdza obecność, zadanie domowe.
U. Przygotowują zeszyty i inne materiały potrzebne do lekcji (projekty zabudowy kuchni).

Sd. 2. (Uświadomienie celu lekcji) – czas ( 10 min)
N. Zapisuje temat na tablicy i charakteryzuje (ogólnie) zakres tematyczny.
Rozpoczyna dyskusję
- Jakie funkcje spełnia pomieszczenie kuchenne?
U. Podają przykłady kuchni z własnego mieszkania
N. - Wskażcie czynniki, które miały istotny wpływ na udoskonalenie przestrzeni kuchennej.
U. - Wygoda, postęp techniczny, efektywność wykonywanej pracy.
N. - Jakie czynniki decydują o sposobie rozmieszczenia sprzętu kuchennego?
U. - Eliminacja zbędnych czynności (schylanie się, przemierzanie kuchni), efektywność wykonywanych czynności.
N. - Co ma wpływ na wyeliminowanie wcześniej podanych czynników?
U. - Aby wyeliminować zbędne czynności w kuchni należy ją odpowiednio zaprojektować, czyli ustawić szafki kuchenne i sprzęt AGD.

Sd. 3. Kolejne fazy lekcji – czas ( 65 min)
N. - Rozwiązaniem wymienionych wcześniej problemów zajmuje się nauka zwana ergonomią.
Ergonomia- nauka zajmująca się przystosowaniem warunków pracy, maszyn, narzędzi, sprzętu do potrzeb każdego człowieka.
Wyjaśnia pojęcie – ciąg roboczy.
N. - W jakich miejscach przygotowuje się posiłki?
U. - Kolejne etapy przygotowania posiłku, tzn.:
chłodziarka, zamrażarka – zlewozmywak i strefa wokół niego – kuchenka gazowa
N. – Koryguje błędne wypowiedzi uczniów, jeżeli takie się pojawią.
N. - Posługując się folderami zabudowy kuchni przedstawia, omawia i wskazuje charakterystyczne cechy poszczególnych ciągów roboczych kuchni.
N. - Od czego zależy wybór ciągu roboczego?
U. – Kształt i rozmiar pomieszczenia kuchni decydują o usytuowaniu poszczególnych sprzętów w konkretny ciąg roboczy.
N. - Małe pomieszczenie – jeden ciąg roboczy;
długie a wąskie pomieszczenie kuchenne – układ liniowy z wyspą lub ciąg w literę U;
małe pomieszczenie kuchenne –jeden ciąg roboczy lub w literę L.
U. - Analizują usytuowanie miejsc poszczególnych czynności, mających doprowadzić do przygotowania posiłku w poszczególnych rodzajach ciągów roboczych.
N. - Rodzaje błędów, jakie można popełnić podczas projektowania ciągu roboczego:
- ustawienie kuchenki gazowej pod oknem;
- ustawienie kuchenki w rogu ciągu roboczego;
- ustawienie kuchenki na końcu ciągu roboczego (Załącznik 1)
U. - Analizują skutki błędnego zaprojektowania ciągu roboczego:
- brak możliwości montażu pochłaniacza;
- niebezpieczeństwo podpalenia firanki umieszczonej w oknie;
- prawdopodobieństwo wybrudzenia szyby tłuszczem;
- ustawienie kuchenki na końcu ciągu roboczego może blokować dostęp do szafek.
N. - Przypomina uczniom stosowane symbole mebli i urządzeń technicznych.
N. - Proszę włączyć komputery i wejść do programu Paint.
U. - Uruchamiają komputery.
N. - W edytorze grafiki narysujcie dwa rodzaje pomieszczeń kuchennych – duże oraz wąskie i długie. Zaprojektujcie zabudowę tych pomieszczeń, pamiętając o zasadach ergonomii i bhp.
N. - Pomaga uczniom w poprawnym wykonaniu ćwiczenia. Po skończonej pracy poleca wydrukowanie gotowych projektów.
N. i U. - Wybierają najciekawsze projekty i omawiają je wg wcześniej ustalonych kryteriów.
N. - ocenia indywidualne prace uczniów.
Sd. 4. Podsumowanie lekcji. ( 10 min)
N. i U. - W czasie pogadanki podsumowującej wymieniają uwagi, podają wnioski.


Uwagi metodyczne

Realizacja zaproponowanej tematyki z wykorzystaniem zaproponowanej strategii i metod prowadzi do rozwijania umiejętności stworzenia przez ucznia przyjaznego sobie otoczenia, w który może odpocząć i mieć poczucie bezpieczeństwa.
W przypadku braku dostępu do pracowni komputerowej można zaproponować uczniom szkic pomieszczeń kuchennych i zaprojektowanie ciągu roboczego w zależności od rozmiaru i kształtu kuchni.

Podsumowanie

Komfort życia współczesnego człowieka w dużej mierze zależy od umiejętności zorganizowania sobie miejsca, w którym będzie czuł się swobodnie i bezpiecznie jak również od umiejętności posługiwania się sprzętem technicznym na co dzień. Zakres i różnorodność produkowanego sprzętu, mebli jest tak duża, że użytkownik powinien umieć, przyjmując odpowiednie kryteria, dokonać selekcji i wyboru potrzebnych i funkcjonalnych urządzeń. Uczeń poznając te zagadnienia będzie miał szansę zostać świadomym i odpowiedzialnym użytkownikiem wytworów technicznych.
Przy realizacji jednostki tematycznej należy odwołać się do doświadczeń i wyobraźni uczniów. W szkole i w domu znajdują się takie pomieszczenia, do których uczniowie wchodzą chętniej niż do innych – sytuacje te można wykorzystać do zastanowienia się nad tym, co ma wpływ na taki stan rzeczy.
Może się zdarzyć, że niektórzy uczniowie będą mieli ograniczoną umiejętność posługiwania się programem Paint. W takim przypadku można zaproponować zaprojektowanie jednego rodzaju pomieszczenia lub wydłużyć czas wykonywanej pracy.

Bibliografia
1. W. Furmanek, W. Walat, Przewodnik metodyczny dla nauczycieli techniki – informa-tyki, klasa 6 szkoły podstawowej, Wydawnictwo Oświatowe FOSZE, Rzeszów 2006.
2. W. Furmanek, W. Walat, Technika Informatyka zeszyt ćwiczeń 6, Wydawnictwo Oświatowe FOSZE, Rzeszów 2006.
3. E. Bubak, E. Królicka, W.Sochański, Technika na co dzień, podręcznik, Wydawnictwa szkolne i Pedagogiczne Spółka Akcyjna, Warszawa 2005r.
4. E. Bubak, E. Królicka, W.Sochański, Technika na co dzień, poradnik dla nauczyciela, Wydawnictwa szkolne i Pedagogiczne Spółka Akcyjna, Warszawa 2005r.