Scenariusz zajęć "Wycieczka do lasu - spotkanie z leśnikiem"

Zajęcia w oddziale dzieci 4-5letnich

TEMAT – Wielozmysłowe poznawanie środowiska leśnego podczas wycieczki do lasu i
spotkania z leśnikiem, fotografowanie leśnej przyrody.

CELE:
• Budowanie więzi emocjonalnej z przyrodą.
• Rozbudzanie zainteresowań pięknem i bogactwem środowiska przyrodniczego.
• Doskonalenie umiejętności dostrzegania i podziwiania piękna urokliwych zakątków naszego miasta i okolicy.
• Nabywanie opiekuńczego stosunku do świata roślin i zwierząt, rozumienie potrzeby ochrony przyrody.
• Dostrzeganie i rozumienie skutków negatywnych działań człowieka wobec środowiska: zanieczyszczanie środowiska np. dzikie wysypiska śmieci.
• Doskonalenie umiejętności fotografowania.

MATERIAŁY I POMOCE :
- Aparaty fotograficzne, lupy, lornetka.
- Rysunki liści drzew.

WPROWADZENIE

1. Wysłuchanie opowiadania H. Zdzitowieckiej „Leśne głosy” (H. Kruk „Wybór … s. 302).
2. Zaproszenie dzieci na wycieczkę do lasu, zgromadzenie potrzebnych przedmiotów (aparaty fotograficzne, lupy, lornetka, rysunki liści drzew).
3. Ustalenie zasad kulturalnego zachowania się podczas wycieczki.
4. Przejazd autobusem komunikacji miejskiej do lasu.

PRZEBIEG ZAJĘCIA.

1. Zabawa „Leśne głosy” – dzieci chodzą cicho po lesie i nasłuchują odgłosów: szumu drzew, śpiewu ptaków itd. Porównują swoje odkrycia z tym, co słyszały dzieci z opowiadania.

2. Spotkanie z leśnikiem – spacer po lesie, uważne słuchanie informacji i ciekawostek przyrodniczych jakie ma im on do przekazania, fotografowanie przyrody, oglądanie okazów przyrodniczych z wykorzystaniem lup, lornetki – zwracanie uwagi na przestrzeganie ustalonych zasad zachowania się w lesie.

3. Zabawy zorganizowane na polanie i na terenie leśniczówki „Zwierzyniec” z wykorzystaniem interaktywnych metod nauczania przyrody i ochrony środowiska „Ekologik”.

I. Zabawa „Jestem cząstką przyrody”.
1. Tłumaczę dzieciom, że każde z nich jest „cząstką” przyrody. Otoczony jest przez bogaty świat różnych form przyrodniczych, od których zależy jego życie.
2. Proszę dzieci, aby rozejrzały się dokładnie wokół siebie. Niech wybiorą sobie jakiś element otoczenia. Może to być roślina, kamień skała. A może uda się komuś dostrzec jakieś zwierzę?
3. Proszę, aby dzieci spróbowały naśladować wybrany obiekt. W pierwszej fazie pozwalam wszystkim odegrać ich role równocześnie, w celu przećwiczenia, oswojenia się i nabrania odwagi. W następnej fazie organizuje konkurs, w trakcie którego dzieci, rozglądając się do koła, będą zgadywać – kto co przedstawia?
4. Po odgadnięciu pytam daną „cząstkę przyrody” co czułaby, gdyby przyszli ludzie (szczególnie dzieci) hałasując, usiłując ją złamać, złapać, zerwać, kopnąć czy zranić.

II. Gra „Jakie to drzewo?”.
1. Pytam dzieci, jakie drzewa widzą w swoim otoczeniu? Następnie pokazuję wzory liści podając nazwę gatunków.
2. Wybieram chętne dziecko, wręczam mu liść i w razie potrzeby podaję szeptem nazwę drzewa. Jego zadaniem jest wyszukanie odpowiedniego drzewa i stanięcie obok niego.
3. Pozostałe dzieci przechodzą obok niego „gęsiego”, szepcząc po kolei nazwę drzewa. Jeśli ktoś nie zna nazwy, to osoba trzymająca liść podaje mu ją „na ucho”. Gdy wszyscy przejdą, dziecko trzymające liść dołącza na koniec grupy. Ceremonię powtarzam następnie z innym dzieckiem, podając mu inny liść. Kontroluję poprawność nazw. Zabawę powtarzam tak długo, aż wszystkie dzieci otrzymają swój liść – gatunki drzew mogą się powtarzać.
4. Na zakończenie prowadzę konkurs, które dziecko zapamiętało najwięcej nazw. Przy sprawdzianie wykorzystuję liście trzymane przez uczestników.

III. Zabawa „Do czego potrzebne są drzewa?”.
1. Dzielę grupę na dwie części: dzieci – drzewa i dzieci – zwierzątka. Dzieci mogą same wybrać jakim zwierzątkiem chcą zostać.
2. „Drzewa” ustawiam w terenie co kilkanaście metrów. „Zwierzątka” mogą żyć, oddychać, odżywiać czy chronić się tylko pod drzewem, kucając więc pojedynczo pod każdym z „drzew”. Tu są bezpieczne. Żeby żyć muszą jednak znaleźć nowy pokarm. Na dany znak zmieniają „drzewo”. W trakcie zmiany, gdy przebiegają od drzewa do drzewa, nie wolno im oddychać, gdyż z dala od drzew nie ma tlenu, który produkują.
3. Ja staje się leśnikiem, który ścina drzewa. Informuję przy tym dzieci na co przeznaczam dane drzewo: na meble, zeszyty, papier toaletowy itp. Staję się także kwaśnym deszczem, który zabija drzewa. Dzieci – drzewa, które zostają ścięte, przemieniają się w zwierzątka, dzięki czemu wszystkie dzieci aktywnie uczestniczą w zabawie. Liczba dzieci przy każdym z pozostałych drzew robi się coraz większa, a odległość, którą trzeba pokonać wstrzymując oddech zwiększa się.
4. Gdy wszystkie dzieci zgromadzą się wokół ostatniego drzewa mówię, że część dzieci „zwierzątek” jest bardzo daleko od dającego tlen i schronienie drzewa. Następnie pytam: jak sądzicie, czy dla wszystkich wystarczy schronienia? Czy najdalej znajdujące się zwierzątka przeżyją bez opieki drzewa?
5. Na koniec pytam dzieci: po co potrzebne są drzewa?

IV. Zabawa „Szukamy skarbów”.
Dzielę dzieci na kilka grup, które mają za zadanie przynieść:
1 grupa – coś, co pachnie, 2 grupa – coś, co wydaje odgłosy, 3 grupa – coś miękkiego, 4 grupa – coś twardego. Umawiam się z dziećmi, że gdy zadzwonię dzwoneczkiem, wszystkie grupy kończą poszukiwania i zbierają się, aby obejrzeć i omówić swoje skarby.

4. Pieczenie kiełbasek nad ogniskiem. Posiłek.

5. Powrót do przedszkola – wyeksponowanie przyniesionych z lasu pamiątek w kąciku przyrody.

6. Zorganizowanie wystawy fotograficznej „Las w obiektywie”.