Łomżyńskie graffiti sztuka czy żenada? - projekt klasowy

Łomżyńskie graffiti sztuka czy żenada? – projekt klasowy

Opis i analiza:
Uczniowie klasy drugiej Gimnazjum, której w roku szkolnym 2010/2011 byłem wychowawcą, postanowili poznać i podjąć próbę zrozumienia powodów i celów kierujących młodych ludzi do podejmowania tego typu twórczości, jaką jest malowanie artystyczne farbą po ścianach i elewacjach domów. Stwierdzając, że ten rodzaj sztuki był obecny na łomżyńskich murach a teraz zanika, postanowili odszukać i udokumentować to, co jeszcze z tej sztuki ocalało. Chcieli również na forum szkoły wywołać dyskusję o roli i potrzebie sztuki w otaczającym nas świecie; chcieli się dowiedzieć, kto jest twórcą dokumentowanych dzieł, dlaczego powstało dzieło, jakie cele chciał osiągnąć twórca, czemu wybrał taką drogę ekspresji, czy mieszkańcom Łomży podoba się taka sztuka oraz jak odróżnić sztukę od kiczu. Postanowili wyszukać, ocenić i sfotografować najpiękniejsze ich zdaniem graffiti, odnaleźć i skontaktować się z twórcami aby przeprowadzić z nimi rozmowę na temat tej formy wyrazu. W końcu postanowili zebrać, posegregować i opisać zebrany materiał, przygotować wystawę i wernisaż, na którym przedstawią swoją pracę zaproszonym gościom.

Uzyskane efekty:

Uczniowie przygotowując efekt końcowy pracowali w trzech grupach: pierwsza zajęła się poszukiwaniem i opracowywaniem definicji: sztuka, kicz, graffiti, kultura – jej zadaniem było też przygotowanie wernisażu od strony technicznej i konferansjerki. Druga grupa skoncentrowała się na zlokalizowaniu, wyborze i sfotografowaniu przykładowych dzieł łomżyńskich grafficiarzy, w tym celu udała się na rekonesans pieszy po Łomży oraz przeszukała zasoby internetu, zaś ostatnia grupa miała za zadanie przeprowadzić działania w celu nawiązania kontaktu z łomżyńskimi grafficiarzami oraz przygotować i przeprowadzić wywiady z twórcami i odbiorcami sztuki. W ostatnich dniach przed planowaną wystawą należało uporządkować zebraną dokumentację i opracować ją graficznie, przygotować i przeprowadzić dyskusję na forum klasy i szkoły o sztuce i kiczu, przygotować i rozprowadzić zaproszenia na wernisaż. Tego zadania podjęła się solidarnie cała klasa wraz z wychowawcą.
Wystawa wyszła zadowalająca, wernisaż też a na dyskusji byliśmy trochę za bardzo speszeni, choć dobrze do niej przygotowani. Czuliśmy się zadowoleni z wypełnienia wszystkich zadań, które przed sobą postawiliśmy. Największą trudnością dla uczniów było dotrzeć do grafficiarzy, większość z nich opuściła nasze miasto i studiuje w dużych miastach. Ich wypowiedzi na nurtujące nas pytania znajdowali uczniowie na forach internetowych. Odpowiedzi uczestników sondy ulicznej były zdawkowe i trudno było głębiej rozpoznać, co myślą na temat graffiti mieszkańcy naszego miasta. Najciekawsze z wypowiedzi zaprezentowane zostały na wystawie. Najbardziej zadowoleni byliśmy z tego, że udało nam się poznać nową formę ekspresji i to taką, którą tworzą w miejscach publicznych nasi rówieśnicy. Nie zawiedliśmy siebie wzajemnie – ani uczniowie wychowawcy, ani wychowawca uczniów. Nauczyliśmy się, że można na różne sposoby wyrażać piękno. Poznaliśmy zdanie innych na ten temat. Nauczyliśmy się łatwiej wyszukiwać potrzebne informacje. Nauczyliśmy się prowadzić dyskusję, przeprowadzać wywiad, porządkować zebrany materiał. Uwrażliwiliśmy się na sztukę. Poprawiliśmy technikę obsługi aparatu fotograficznego i programów komputerowych służących do obróbki plików fotograficznych. Uczyłem się tego wszystkiego wraz z moimi wychowankami.