Agresja wśród dzieci i młodzieży

Agresja wśród dzieci i młodzieży
Co to jest agresja?
Życie codzienne dostarcza nam wielu przykładów świadczących o przejawie agresji wśród ludzi, czyli skłonności do częstego używania przemocy w relacjach z innymi jako sposobu rozwiązywania konfliktów bądź realizacji celów życiowych. Przez zachowanie agresywne rozumie się zachowanie skierowane przeciw określonym osobom lub rzeczom, przenoszące szkodę przedmiotowi agresji, przybierające formę ataku, czyli napaści fizycznej lub
słownej.
Rodzaje agresji:
Agresja bezpośrednia – polega na ataku skierowanym wprost na skierowana osobę lub rzecz.
Agresja słowna – wyraża się w formie wypowiedzi poniżających, grożenia, wprowadzania w błąd, co pociąga za sobą szkodliwe konsekwencje dla osoby, na która jest ona skierowana.
Agresja słowna pośrednia – zmierzająca do wytworzenia negatywnych opinii o atakowanej osobie i do obniżenia jej wartości w opinii innych osób. Zachowania powodują szkodę lub przykrość osobie, na która jest skierowana agresja, nie przybiera jednak formy bezpośredniego ataku na nią.
Agresja fizyczna – wyraża się w biciu, gryzieniu, szarpaniu i itp.
Szczególną formą agresji jest agresja młodzieży skierowana pod adresem osób starszych.

Życie codzienne dostarcza nam wielu przykładów świadczących o przejawie agresji wśród ludzi, czyli skłonności do częstego używania przemocy w relacjach z innymi jako sposobu rozwiązywania konfliktów bądź realizacji celów życiowych.
Już małe dzieci na wiele sytuacji trudnych reagują agresywnie: krzykiem, biciem, płaczem. Agresja pojawia się w sposób gwałtowny i
bezpośredni, często występuje z niechęcią do nauki. Coraz częściej dorośli, rodzice, nauczyciele, mimo usilnych zabiegów, nie potrafią poradzić sobie ze wzrastającą agresją.
Przyczyny agresji :
Świat w którym żyjemy- stawia nas w sytuacji, w której czujemy się niepewnie, jesteśmy rozczarowani. Nie zawsze możemy zaspokoić potrzeby swoje i najbliższych. Rodzice starają się stworzyć jak najlepsze
warunki, w których bezstresowo mogłyby przeżyć beztroskie dzieciństwo. Chronią więc swoje pociechy przed wszystkimi złymi doświadczeniami, zaspakajają potrzeby, ale też i zachcianki. Nie chcą, by ich dziecko było
gorsze od innych. Taka postawa rodziców może przynieść skutki odwrotne do zamierzonych. Jeśli wychowanie ograniczy się tylko do zaspokojenia potrzeb
materialnych to między dzieckiem a rodzicami nie rozwija się wieź i porozumienie. Chociaż dziecku niczego nie brakuje rolę wychowawcy przejmuje telewizja, kino, wideo, komputer, czasopisma dla młodzieży - jako czynniki wpływające na rozwój agresywnych postaw.
Posługiwanie się komputerami przez dzieci i młodzież. Z pewnością komputer przynosi wiele korzyści jednak gry komputerowe nasycone obrazami przemocy stanowią poważne zagrożenie społeczne. Przy grach dzieci nie tylko oglądają przemoc, ale same ją realizują a przez to oswajają się z nią i obojętnieją na nią.
Niekorzystna obecna sytuacja opiekuńczo-wychowawczej wielu rodzin. Dorośli, często zajęci swoimi sprawami, zostawiają dzieci samy sobie bez opieki, z kluczem na szyi, czy też dając im negatywne przekłady swoich zachowań. Takie dzieci szukają akceptacji poza domem, wśród ludzi, którzy
traktują ich poważnie, wiążą się też z grupami nieformalnymi.
Bieda. Złe warunki materialne rodziny, uniemożliwiające zaspokajanie potrzeb i pragnień dziecka
powodują reakcję obronną w postaci agresji, najczęściej w stosunku do młodszych kolegów.
Szkoła. Współczesna szkoła wymaga od dzieci
dużej wiedzy, umiejętności radzenia sobie w sytuacjach trudnych, ciągłego poszukiwania nowych rozwiązań. Dziecko o mniejszej odporności emocjonalnej zaczyna się w tym wszystkim gubić. Nauczyciel często pracujący w licznej klasie nie ma możliwości poznania problemów ucznia i udzielenia mupomocy.
Agresja jest komunikatem ze strony dziecka w kierunku dorosłego. W ten sposób dziecko informuje nas, że ma problemy, z którymi sobie nie radzi. Jak zatem pomóc takiemu dziecku? W takich sytuacjach warto się przyjrzeć własnym relacjom z dziećmi. Rodzice powinni od najmłodszych lat
wpajać dzieciom podstawowe zasady współżycia, aby wchodząc w okres dojrzewania nie poddawały się wpływom rówieśników namawiających do złego. Dzieci oczekują od rodziców miłości, podziwu dla nabywanych przez nie umiejętności, ale również stawiania im jasnych wymagań i zakazów, gdy taka jest potrzeba.
Starajmy się więc przekazać dzieciom takie wartości, aby stały się rozsądnymi, wrażliwymi ludźmi, umiejącymi zachować się mądrze w każdej sytuacji. Dzieci są jak skarbonki, co się do nich włoży to samo się wyjmie. Nie żałujmy czasu dla sowich dzieci, gdyż tego potrzebują od nas najbardziej. Przede wszystkim jednak sami bądźmy modelem nieagresywnego zachowania.


Bibliografia:

1. Danilewska J. : "Agresja u dzieci" W-wa 2002, WSiP
2. Faber A. , Mazlish E : "Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały. Jak słuchać, żeby dzieci do nas mówiły" Poznań 1996