"Trening interpersonalny" - scenariusz zajęć dydaktyczno - ruchowych

SCENARIUSZ ZAJĘĆ DYDAKTYCZNO – RUCHOWYCH
„TRENING INTERPERSONALNY”

Temat zajęć: Komunikacja międzyludzka.

Cel główny: Rozwijanie umiejętności komunikacyjnych.

Cele szczegółowe:
- Poznawczy:
- Poznanie znaczenia poprawnej komunikacji w relacjach z innymi,
- Poznanie różnych form komunikowania się,
- Kształcący:
- Rozwijanie umiejętności stosowania różnych komunikatów w relacjach z innymi /słowa, gesty, mimika twarzy, postawa ciała, ton głosu, kontakt wzrokowy/,
- Rozwijanie umiejętności wnikliwej obserwacji i poprawnego rozumienia
„mowy ciała”,
- Kształtowanie umiejętności twórczego myślenia,
- Rozwijanie umiejętności prezentowania się na forum grupy,
- Wychowawczy:
- Rozwijanie otwartości w kontakcie z rówieśnikami,
- Wzmacnianie integracji grupy,
- Wdrażanie do kulturalnego i poprawnego zachowania się.

Metody pracy: - słowna /rozmowa/,
- oglądowa /pokaz haseł i obrazków/,
- działalności praktycznej /zabawy ruchowe,/,
- aktywizująca /burza mózgów/.

Formy pracy: - zbiorowa,
- indywidualna.

Materiały: hasła i obrazki przedstawiające różne formy komunikatów, flamastry zmywalne, przedmioty do zabaw: piłeczka, kij.

Literatura: (red.) Olga Tokarczuk „Grupa bawi się i pracuje. Zbiór grupowych gier
I ćwiczeń psychologicznych”, Wałbrzych 1994,
Pol. Stow. Ped. i Anim. KLANZA „Tańce i zabawy dla grupy”, Lublin


Przebieg zajęć:

I. Wprowadzenie:
- Zgromadzenie dzieci na krzesłach w półokręgu,
- Zapoznanie ich z tematem zajęć – komunikacja międzyludzka: co to jest,
do czego służy, w jaki sposób komunikujemy się.

II. Część właściwa:

- „Burza mózgów” – omówienie wspólnie z dziećmi i zapisanie na tablicy następujących wiadomości:
- Co to jest komunikacja międzyludzka? /wzajemne porozumiewanie się ludzi
między sobą w kontakcie „twarzą w twarz”/,
- W jakim celu komunikujemy się? /przekazywanie informacji, wiadomości; zdobywanie wiedzy i umiejętności; zaspokajanie potrzeb; wyrażanie myśli, pragnień; wyrażanie uczyć i emocji/,

- Quiz słowno-obrazkowy „Formy komunikowania się”- przyporządkowanie różnym obrazkom odpowiednich sposobów komunikowania się zapisanych na kartkach, jak: mowa (słowa); ton głosu; mimika twarzy; gesty (ruchy głowy, rąk, dłoni); postawa (pozycja) ciała; kontakt wzrokowy (spojrzenie).

- Ćwiczenie „Odgadnij zasadę” – uczestnicy siedzą w kręgu, a jedna osoba wychodzi za drzwi. Po powrocie ma ona zadawać pozostałym dowolne pytania dotyczące ich samych. W czasie jej nieobecności wychowawca podaje reszcie uczestników zasadę, według której będą odpowiadać. Ta zasada to konkretny gest, ruch lub wyraz twarzy, np. zmarszczone brwi, kiwanie głową, splecione dłonie, noga założona na nogę itp. Nieobecny musi odgadnąć zasadę, według której wszyscy odpowiadają.

- Ćwiczenie „Kto ma piłeczkę? - uczestnicy siedzą w kręgu, a jedna osoba wychodzi za drzwi. Gdy jest ona na zewnątrz reszta podaje sobie kolejno piłeczkę. Kiedy osoba chce wrócić, musi zapukać w drzwi trzy razy i szybko wejść do środka. Ten, kto w tym momencie ma piłeczkę szybko chowa ją u siebie. Osoba, która weszła obserwując mimikę twarzy uczestników musi odgadnąć, kto ma przy sobie piłkę.

- Ćwiczenie „Pantomima z kijem” – uczestnicy siedzą w kręgu. Na środku leży kij o długości około 1 metra. Każdy kolejno bierze ten kij i odgrywa z nim jakąś scenkę. Widzowie mają za zadanie odgadnąć, jaki przedmiot przedstawia kij.

- Ćwiczenie „Budowanie pomników” – uczestnicy budują pomnik ludzi szczęśliwych. Pierwsza osoba stanowi fundament pomnika, a każda kolejna jest przez chwilę rzeźbiarzem. Osobę A rzeźbi osoba B, osobę B rzeźbi osoba C i tak dalej, aż pomnik powiększając się stopniowo połączy wszystkich uczestników. Budowanie polega na tym, że rzeźbiarz bez użycia słów, za pomocą ruchu
i gestów ustawiał ciało kolegi tak, żeby wyglądał na szczęśliwego człowieka.

III. Zakończenie:
- Podsumowanie omawianego tematu,
- Uzyskanie informacji zwrotnej, tj. odpowiedzi na pytania: jaki element zajęć był najbardziej interesujący?, czego nowego nauczyli się uczestnicy zajęć.