Praca Dydaktyczno Wychowawcza w Przedszkolu

PRACA DYDAKTYCZNO-WYCHOWAWCZA
NAUCZYCIELKI PRZEDSZKOLA SAMORZĄDOWEGO
W KONSTANTYNOWIE

Opracowała mgr Barbara Suprunowicz

SPIS TREŚCI

1. Problematyka przystosowania dziecka do środowiska przedszkolnego w świetle literatury.
2. Kształtowanie zainteresowań czytelniczych u dzieci w wieku przedszkolnym.
3. Scenariusz „Wizyta Policjanta” w przedszkolu (załączone zdjęcia).
4. Scenariusz uroczystości przedszkolnej – zwyczaje i tradycje andrzejkowe „Wieczór wróżb andrzejkowych (załączone zdjęcia).
5. Konspekt spotkania wigilijnego „Spotkanie Wigilijne w przedszkolu” (załączone zdjęcia).
6. Scenariusz uroczystości „Dzień Babci i Dziadka” (załączone zdjęcia).
7. Scenariusz uroczystości „Choinka Noworoczna w przedszkolu” (załączone zdjęcia).
8. Scenariusz uroczystości „Dzień Mamy i Taty” (załączone zdjęcia).

1. Problematyka przystosowania dziecka do środowiska przedszkolnego w świetle literatury

Pojęcie przystosowania

Adaptacja to reakcja przystosowania organizmu do zachodzących zmian, nowej sytuacji, a taką z pewnością jest przekroczenie przez dzieci po raz pierwszy progu przedszkola. Tym bardziej sytuacja jest trudna, gdy wiąże się z powrotem mamy do pracy po urlopie wychowawczym. Po ukończeniu trzeciego roku życia część dzieci zaczyna uczęszczać do przedszkola. Jednak problem w równym stopniu dotyczy również starszych dzieci – świeżo upieczonych przedszkolaków. W tym momencie zaczyna się dramat dorosłych i ich pociech. Aby ta sytuacja była jak najmniej stresująca, również rodzice muszą się do niej dobrze przygotować, m.in. dlatego, iż niejednokrotnie to właśnie oni przeżywają to nowe wyzwanie znacznie bardziej od swoich pociech. Tak więc adaptacja powinna dotyczyć nie tylko maluchów, ale również rodziców, szczególnie, gdy jest to ich pierwsze dziecko i nowa dla nich sytuacja. Dzieci doskonale wyczuwają stany emocjonalne dorosłych, takie jak strach, który jest jednym z trudniejszych do ukrycia uczuć. Wynika z tego, że w pierwszym rzędzie przygotować się muszą dorośli. Adaptacja jest procesem długotrwałym, dlatego przygotowania należałoby rozpocząć już w momencie podjęcia decyzji o zapisie dziecka do placówki wychowawczej, jaką jest przedszkole.
Od czasu teorii ewolucji prawo przystosowania się do środowiska (adaptacji) uważane jest za uniwersalne i stanowiące istotę życia i rozwoju wszystkich organizmów żywych. Człowieka uważa się za jednostkę przystosowującą się do otoczenia jako jedyną w swoim rodzaju, a zarazem tylko jako inny układ przyrody podlegający jej prawom, zdolny do samoregulacji. W naukach społecznych różne teorie nadawały pojęciu przystosowanie własne, zgodne z ich istotą znaczenie w zależności od systemów teoretycznych, w jakich były konceptualizowane. Rezultatem jest wielkość definicji, najczęściej pogłębiających zakres semantyczny pojęcia. Nadal jest to jeden z najbardziej wieloznacznych terminów w nauce. Jedną z najistotniejszych przyczyn tego stanu rzeczy jest złożoność i różnorodność zjawisk składających się na przystosowanie. Kolejnym powodem może być milczące założenie, że w tym procesie istnieją bardzo istotne i stosunkowo proste do poznania zewnętrzne aspekty przystosowania, a jednocześnie bardzo głębokie, niejednokrotnie trudne do wyjaśnienia przez swoją złożoność, wewnętrzne procesy adaptacyjne.
Człowiek przystosowuje się do swojego otoczenia przez całe życie. Najsilniejszy tego przejaw występuje już w momencie narodzin, a celem jest zachowanie organizmu przy życiu. Specyficznie ludzką cechą procesu adaptacji jest dążenie jednostki do udziału w życiu społecznym. W zależności od rodzaju rozpatrywanej relacji współdziałania podmiotu z otoczeniem mówimy o przystosowaniu biologicznym, społecznym, kulturowym albo do konkretnej niszy środowiskowej, np. szkoły, przedszkola, miejsca pracy. Psychologów, pedagogów interesuje przede wszystkim aspekt procesu wiążący się z rozwojem i edukacją dzieci i młodzieży.
Najogólniej przystosowanie jest to zdolność organizmu do utrzymywania wewnętrznej równowagi (homeostazy) w środowisku zewnętrznym oraz dążenie podmiotu do układania zrównoważonych stosunków z otoczeniem społecznym. Przystosowanie jest procesem polegającym na takich zmianach w organizmie, które zapewniają stan równowagi lub na takich zachowaniach, które ją przywracają. Organizm posiada wewnętrzną moc, która zapewnia dynamiczny charakter tej równowagi, jej zmienność i niestałość. Dla rozwoju jednostki, jak twierdzi J. Piaget, ważniejszy jest sam proces równoważenia niż stan równowagi. Zwraca on również szczególną uwagę na aspekt poznawczy procesu przystosowania. J. Piaget uważa, że zdolność organizmu do zachowań adaptacyjnych oznacza poznawanie i antycypowanie otoczenia. Według niego adaptacja jest tendencją do dostosowania się środowiska w celu przetrwania.
Z punktu widzenia pedagogiki istotne są stanowiska w literaturze prezentujące przystosowanie społeczne (socjal adjustment) rozumiane wielorako:
• jako pełnienie ról społecznych,
• jako uzyskiwanie równowagi między potrzebami jednostki a warunkami otoczenia społecznego,
• jako realizację swoich potrzeb społecznych i zaspokajanie potrzeb innych,
• a także jako współpracę, współdziałanie, współtworzenie.
Przystosowania nie należy postrzegać tylko jako dobrostanu jednostki i komfortu psychicznego, ale również jako radzenie sobie z trudnościami, umiejętność znoszenia ograniczeń zmiany standardów zaspokajania swoich potrzeb. Ważne jest, aby trudności były na miarę możliwości jednostki, bo tylko te pokonane przez nią pełnią rolę rozwojowo – twórczą. Ważny jest więc aktualny poziom rozwoju dziecka związany z jego wiekiem, jego indywidualnymi możliwościami odbioru, przetwarzania i przekazywania informacji, a także posiadanym zakresem kompetencji komunikacyjnych.
J. Ekel twierdzi, że o przystosowaniu jednostki decydują dwa procesy, jakie stale zachodzą między organizmem a środowiskiem. Jeden to proces spostrzegania świata, przetwarzania informacji, zapamiętywania wrażeń i doświadczeń. Jego podstawę stanowią bodźce płynące ze środowiska do organizmu i wyznaczają zachowanie. Drugi odnosi się do różnic indywidualnych – dwie jednostki w jednakowym środowisku obiektywnym będą zachowywać się różnie, ponieważ posiadają różne środowiska „osobiste”, tj. wyposażenie genetyczne, indywidualną biografię, wychowanie w rodzinie. Środowisko nie oddziałuje na podmiot jako całość. Odgrywają tu rolę tylko te jego elementy, do których spostrzegania podmiot jest zdolny albo na których mu zależy.
O przystosowaniu mówi się też w znaczeniu ogólnym, jako o długotrwałym procesie powodującym zmiany w budowie ciała, zmieniającym zachowania człowieka, jego przyzwyczajenie itp. w celu ułatwienia mu życia i rozwoju w określonych warunkach klimatycznych, geograficznych, kulturowych. Zdolności przystosowawcze człowieka są zdeterminowane genetycznie, ale również zależą od środowiska socjokulturowego, ekonomicznego, od historii rozwoju osobniczego i niszy ekologicznej, w której żyje. Przystosowanie rozpatruje się też jako proces uczenia się.
Trudności dzieci w przystosowaniu generowane są również przez środowisko, do którego mają się adaptować.
W literaturze zostały ustalone pewne cechy procesu przystosowania, takie jak: holizm, dynamizm, dwukierunkowość. Pierwsza oznacza zaangażowanie całego organizmu w proces przystosowania, druga – jego procesualny charakter i ciągłą ruchliwość działań adaptacyjnych. Oznacza to również możliwość zmian na kontinuum przystosowania jednostki. Dwukierunkowość to powstanie zmian w organizmie jednostki i w jej otoczeniu wywołanych procesem przystosowania. Po zmianie środowiska jednostka potrzebuje czasu na przystosowanie się, podczas którego poszukuje sposobów rozwiązywania swoich problemów w nowych warunkach, a wyraża się to różnymi zmianami w jej zachowaniu, aż po zaburzenia
i dezorganizację włącznie. Okres ten nazywa się adaptacyjnym lub dezadaptacyjnym. Nie oznacza to ustalenia się w nim stałego poziomu adaptacji u jednostki, lecz jej aktualny stan
i obrany kierunek zachowań oraz przyjętą strategię działania.
Środowisko społeczne jest elementem dominującym wobec jednostki, zwłaszcza wobec dziecka wstępującego do przedszkola lub szkoły. Instytucje edukacyjne, tworzone intencjonalnie z myślą o rozwoju dziecka, w procesie przystosowania pozostają statyczne wobec dzieci – to one muszą nauczyć się samodzielnie spełniać ich wymagania, realizować program. Retoryczne jest już stwierdzenie, że to właśnie ten aspekt funkcjonowania społecznego dziecka w przedszkolu, szkole jest oceniany najczęściej przez nauczycieli.
W empirycznych poszukiwaniach najczęściej badany jest jakiś jeden rodzaj relacji jednostki z otoczeniem przy świadomości i akceptacji istnienia wielu innych. Z punktu widzenia pedagogiki zagadnienie regulacji psychicznych stosunków jednostki z otoczeniem, jednocześnie docenia się wagę biologicznych aspektów przystosowania dla jej rozwoju i samopoczucia.

2. Kształtowanie zainteresowań czytelniczych u dzieci
w wieku przedszkolnym

Zainteresowania czytelnicze należy rozwijać nie od momentu, gdy dziecko opanuje technikę czytania, lecz znacznie wcześniej, w okresie wczesnego dzieciństwa. Szczególną rolę kształtowaniu zainteresowań czytelniczych odgrywa okres przedszkolny. W tym czasie bowiem dziecko wchodzi w okres właściwego czytelnictwa.
Wiek przedszkolny-to okres przechodzenia dziecka od zabawy, polegającej na odwracaniu kartek na chybił trafił lub nawet używaniu książki jako pewnego elementu zabaw konstrukcyjnych-do systematycznego oglądania ilustracji, a następnie do zainteresowania się tekstem. Przedszkolak uświadamia sobie to, że obrazki przedstawiają jakąś znaną treść,
z cennych znaków na papierze można coś wyczytać, że obcowanie z książką daje wiele przyjemnych przeżyć.
Rozwój zainteresowań czytelniczych jest uwarunkowany dojrzewaniem całej osobowości. Dziecko małe przechodzi od zainteresowania ilustracją do tekstu, który czytają mu dorośli. Dziecko w wieku przedszkolnym jeszcze nie czyta, dlatego tak wiele zależy od dorosłego, który jest pośrednikiem między dzieckiem, a książką.
Dziecko musi przejść przez określone formy rozwoju czytelniczego, a mianowicie:, oglądanie ilustracji, twórcze własne opowiadania, słuchania wierszy, czytanie bajek, baśni, książek przyrodniczych, przygodowych. Taki rozwój czytelniczy dokonuje się samorzutnie. Jest on uwarunkowany w dużym stopniu pracą dorosłych: rodziców, nauczycieli, bibliotekarzy.
Jeśli małemu nie dostarczymy żadnych zabawek, będzie ono je sobie szukać sporządzać z kamyków, patyków czy przedmiotów domowego użytku. Nastawienie czytelnicze będące wynikiem wychowania w dzieciństwie jest podstawą dalszego rozwoju postawy czytelniczej.
Nauczyciel przedszkola ma możliwość wywierania dużego wpływu na zainteresowania wychowanków. Nauczyciel w przedszkolu ma rozwinąć „głód” czytelniczy oraz przygotować do przyswojenia książki.
Podstawowymi metodami pracy z książką są opowiadanie i czytanie. Celem opowiadania powinno być rozwijanie i rozbudzanie zainteresowań czytelniczych. Opowiadanie musi dostarczyć dzieciom przeżyć emocjonalnych i czytelniczych oraz ułatwić im zrozumienie treści i piękna utworu literackiego. Długotrwałe czytanie oraz czytanie tekstów trudniejszych może wywołać znużenie, które pozbawia dziecko odbioru treści czytanej książki jak i przeżyć związanych z treścią.
Uwzględniając fakt, że czytanie i opowiadanie treści książek przyjmowane jest przez jedne dzieci obojętnie, a przez inne z entuzjazmem, nauczycielka winna wyciągnąć wnioski przede wszystkim dydaktyczne związane z organizacją zajęć poświęconych rozbudzaniu zainteresowań czytelniczych. Aby rozwijać zainteresowania czytelnicze u dzieci w wieku przedszkolnym, należy stosować bogactwo różnorodnych form i metod pracy z książką.
Do sprawdzonych sposobów, które imponują dzieciom i pobudzają do przeżyć emocjonalnych oraz kształtują zaczątki czytelnictwa.
- Oglądanie ilustracji w określonym celu, np.: Jak myślisz, kto może być bohaterem książeczki? Opowiedz przygody bohatera na podstawie ilustracji.
- W działalności plastycznej odzwierciedlenie akcji utworu na podstawie ilustracji (kilku obrazków).
- Opowiadanie względnie odczytywanie dzieciom fragmentu utworu, np.: wybranej sceny czy interesującego urywka. Dzieci zainteresowane nim zawsze pragną dowiedzieć się czegoś więcej o poznanych postaciach i chcą śledzić dalsze ich losy.
- Zapoznanie dzieci przed dostarczeniem treści danej książki z postacią bohatera, np.:
z Plastusiem (w formie kukiełki z plasteliny), Jarzębinką (laleczką ubraną zgodnie
z ilustracją), aby dzieci odnalazły ją następnie w książce jako dobrą znajomą.
- Odwoływanie się do atrakcyjności niespodzianki. Gdy dzieci na pukanie otworzyły drzwi, ujrzały „królewiczów jagodowych” i panny „borówczanki” niosące naręcze książek. „Przynieśliśmy wam książkę o nas samych-jest bardzo ciekawa powiedzieli wręczając je dzieciom. Ten sposób wywołuje wielkie zainteresowanie daną książką.
- Wykorzystywanie teatrzyku kukiełkowego i na jego scenie przedstawienie sylwetki głównych bohaterów.
- Wykorzystywanie projekcji filmowej w telewizji opartej na fabule książki
i zsynchronizowanie z opracowaną książką w przedszkolu.
- Uzupełnianie treści akcji poprzez twórczość ekspresyjną dzieci(inscenizacja, teatrzyk kukiełkowy).
- wykonanie albumu znanych książek(album bohaterów, zdjęć autorów , ciekawych scen).
- Organizowanie zgaduj-zgaduli w formie zabawowej na temat znajomości treści znanych książek
- Wspólne utworzenie biblioteczki przedszkolnej w Sali
- Kontakt z biblioteką szkolną i publiczną, zapoznanie z pracą bibliotekarza.

Ważnym czynnikiem kształtującym zainteresowania czytelnicze u dzieci w wieku przedszkolnym jest zapewnienie im dostępu do książek. Odgrywającą tutaj role spełniają tzw. „kąciki książki”, warunkiem powodzenia jest systematyczna praca oraz ciągłe wzbogacanie zbiorów literatury dziecięcej.

Opracowała: Barbara Suprunowicz
Referat został opracowany w oparciu o literaturę „Wychowanie w przedszkolu nr 7-8 1983r.


3. WIZYTA POLICJANTA W PRZEDSZKOLU
SCENARIUSZ SPOTKANIA

Temat: Policjant dziecka przyjacielem

Cel główny: Realizacja programu z wychowania komunikacyjnego realizowanego w przedszkolu „ Mądry pieszy wszystkich cieszy”
Cele operacyjne: dziecko
- rozpoznaje policja,
- nazywa części garderoby (mundur, czapka),
- wylicza akcesoria potrzebne w pracy policjanta (lizak drogowy, krótkofalówka, kajdanki,
pistolet),
- rozumie potrzebę zwrócenia się o pomoc do policjanta,
- wie w jaki sposób chronić się przed atakiem psa,
- wie jak wygląda sygnalizator świetlny, rozumie znaczenie kolorów,
- zna numer alarmowy na policję,
- rozpoznaje radiowóz policyjny oraz jego dźwięk.

Miejsce spotkania: Przedszkole – sala starszaków

Uczestnicy: wszystkie dzieci 3,4,5,6 letnie.

Środki dydaktyczne: zgromadzone akcesoria potrzebne w pracy policjanta

Metoda: samodzielne doświadczenia dzieci, pokaz, własne przeżycia dzieci.

Przebieg spotkania

1. Dzieci usadzone na krzesełkach w półkolu czekają na Pana Policjanta.
2. Wszyscy śpiewają piosenkę pt:. „Czerwone światła”
3. Przywitanie Policjanta przez nauczycielkę i zgromadzone dzieci.
4. Prelekcja Pana Policjanta na temat bezpieczeństwa dzieci.
5. Prezentacja akcesoriów potrzebnych w pracy policji.
6. Zapoznanie z pracą wykonywaną przez policjanta (jest bardzo niebezpieczna polega na niesieniu pomocy poszkodowanym, ściganie przestępców, łapanie złodziei, bandytów itp.
7. Dzieci mają okazję dokładnego obejrzenia niektórych rekwizytów, (lizak drogowy, czapka, pistolet ,kajdanki, krótkofalówka).
8. Wspólna zabawa ruchowa „Pojazdy” kierowana przez Pana Policjanta w oparciu o rekwizyty.
9. Dzieci zapoznają się z numerem alarmowym policji 997 zostają uczulone przez policjanta aby bez powodu lub dla żartów nie dzwonić.
10. Wszystkie dzieci wychodzą przed budynek przedszkola w celu obejrzenia radiowozu policyjnego wraz z jego wyposażeniem.
11. Chętne dzieci wsiadają do środka, mają okazję bliżej przyjrzeć się wyposażeniu radiowozu: (mogą użyć dźwięku alarmowego, potrzymać krótkofalówkę i inne akcesoria).
12. Na koniec spotkania –wspólne zdjęcie z Panem Policjantem.
13. Nauczycielka wraz z dziećmi dziękuje Policjantowi za spotkanie – wszyscy śpiewają piosenkę pt:. „Znaki drogowe”.
14. Dzieci w nagrodę otrzymują od Policjanta znaczki odblaskowe.

Opracowała: Barbara Suprunowicz

4. SCENARIUSZ UROCZYSTOŚCI PRZEDSZKOLNEJ
- ZWYCZAJE I TRADYCJE ANDRZEJKOWE

TEMAT: WIECZÓR WRÓŻB ANDRZEJKOWYCH!

CELE OGÓLNE:

- wytworzenie nastroju podczas wróżb andrzejkowych oraz wspólnych zabaw i
konkursów,
- integrowanie dzieci podczas wspólnych zabaw.

CELE OPERACYJNE:

DZIECKO:

- rozumie znaczenie ludowej tradycji spotkań andrzejkowych,
- pogłębia własne wiadomości i bierze aktywny udział w kultywowaniu tradycji
andrzejkowych,
- tańczy i śpiewa znane piosenki,
- odtwarza ruchem zabawy ze śpiewem.

FORMY PRACY:

- indywidualna
- zbiorowa

METODY PRACY:

słowna – rozmowa, wiersz,
czynna , metod aktywnych

ŚRODKI DYDAKTYCZNE: wiersz, piosenki, magnetofon, nagrania muzyczne, świece, dekoracja sali, balony, kapelusz, kostki do gry, butelka, talerzyki, i inne drobne przedmioty.

PRZEBIEG:

1. Dzieci siedzą na dywanie w dużym kole.
2. Nauczycielka zapoznaje dzieci z tradycjami andrzejkowymi, a następnie
śpiewa piosenkę:

Listopad gdy już kończy dzień i gwiazdka się pokaże,
Spotkajmy się przy blasku świec tak, jak tradycja każe.
Zaszczeka pies, gęś złapie ser i buty staną w rzędzie
Na wodę wosk poleje się i tajemniczo będzie.
Niech wieczór ten obieca nam dni piękne i los nowy.
Niech spełnią się najlepsze z wróżb w ten wieczór andrzejkowy.

Dawno temu późną jesienią, po skończeniu wszystkich prac w gospodarstwie, wieczorem odbywały się wróżby andrzejkowe. Dzień 29 listopada to szczególny dzień nazywany wigilią świętego Andrzeja. Andrzejki obchodzone są nie tylko w Polsce, ale także w Szwajcarii, Niemczech. Panny, które bardzo chciały wyjść za mąż wróżyły sobie w samotności przy zapalonych świecach, zasłaniając wszystkie okna. w domu.

3. Dzieci powtarzają za nauczycielką:

„ Święty Andrzeju daj nam znać co będzie się z nami dziać”

4. „Magiczne liczby”- każde dziecko losuje karteczkę z liczbami od 1 do 10.

1 - jesteś osobą uparta, dążysz do celu.
2 - jesteś osobą wrażliwą, posiadasz zdolności plastyczne.
3 - jesteś osobą lubianą, czeka cię interesująca podróż.
4 - potrafisz dotrzymać tajemnicy
5 – poznasz zaufanego kolegę.
6 - jesteś osobą wesołą i towarzyską.
7 - jesteś roztargniony, gubisz swoje drobiazgi, czeka cię miłe spotkanie
8 - czeka cię niespodzianka.
9 – potrafisz wybrnąć z każdej sytuacji
10 – Lubisz spotykać się z przyjaciółmi.

5. „Rzut kostką” – prezenty od Mikołaja- liczba oczek na kostce wskazuje ilość otrzymanych prezentów.

6. „Jaki los’’- wróżba z talerzykami

Pod talerzykami ukrywamy przedmioty np.

cukierek – wesołe, słodkie życie,
piórko – życie lekkie i przyjemne,
ziarenko pieprzu – życie z przygodami,
muszelka – podróż statkiem w dalekie kraje,
kamyk – życie bardzo pracowite.

7. „ Wróżba z butelką”

Dzieci kręcą butelką po kolei, a nauczycie odczytuje wróżbę na karteczkach.

8. „ Koło”

Dziewczynki ustawiają się w koło, w środku stoi chłopak z zawiązanymi oczami. Obracamy w kółko kilka razy, żeby stracił poczucie kierunku, zatrzymujemy- dziewczynkę, którą wskaże palcem pierwsza wyjdzie za mąż.

9. „ Serce z imionami”

Nauczycielka podchodzi do dzieci z dwoma czerwonymi sercami, na których na odwrocie napisane są imiona chłopców i dziewczynek, dziecko przekłuwa igłą serce, a nauczyciel odczytuje imię przyszłej żony lub męża.

10. „ Kolory” - dzieci losują kolorowe karteczki.

czerwona - spożywasz za dużo słodyczy
zielona – bądź ostrożny
żółta – zadbaj o swoje zdrowie
niebieska – zawsze pilnuj swoich rzeczy
biała – pijesz za mało mleka
czarna – nie zaśmiecaj środowiska.

11. „ Wędrujące buty „

12 „ Taniec z kapeluszem”

Dzieci chętne tańczą w rytm muzyki, jedno z dzieci ma kapelusz na głowie gdy muzyka milknie zadaniem dziecka jest zdjęcie kapelusz i nałożenie go innej osobie, zabawę powtarzamy kilka razy.

13. Ilustrowanie ruchem piosenki pt: „ Kaczuszki „
14. Zakończenie zabawy.
15. Słodki poczęstunek – dzieci rozchodzą się do swoich sal.

Opracowała: Barbara Suprunowicz


5. Konspekt spotkania wigilijnego
w roku szkolnym 2012/2013

Temat : Spotkanie wigilijne w przedszkolu

Cele główny :

- wzmacnianie więzi poprzez świadome uczestnictwo w spotkaniu wigilijnym.
- wprowadzenie w nastrój Świąt Bożego Narodzenia.
- integrowanie grupy poprzez umiejętność porozumiewania się w
działaniach.
- czerpanie przyjemności ze wspólnego spotkania w przedszkolu
- poznanie tradycji świątecznych

Dziecko zna:
• tradycje Świąt Bożego Narodzenia,
• zwyczaje i tradycje wigilii,
• znak na niebie do rozpoczęcia wieczerzy wigilijnej

Dziecko potrafi :

• zaśpiewać kolędę,
• składać życzenia,
• recytować wiersz
• cieszyć się ze spotkania z bliskimi.

Metody: słowna, recytacja, śpiew

Forma : zbiorowa, indywidualna.

Pomoce: stół wigilijny z przygotowaną dekoracją świąteczną ,opłatkiem, nagrania kolęd.

Miejsce spotkania: sala grupy maluszków

Przebieg :

1. Powitanie dzieci i nauczycieli oraz złożenie życzeń świątecznych
przez Panią dyrektor.
2. Wszystkie dzieci siedzą na krzesełkach w dużym kole, w środku
przygotowany stół wigilijny.
3. Zapoznanie dzieci z tradycjami Świąt Bożego Narodzenia.
4. Prezentacja kolęd i wierszy przez poszczególne grupy.
5. Dzielenie się opłatkiem i składanie sobie życzeń w tle dobiegających
kolęd.
6. Niespodzianką dla wszystkich była wizyta Pana organisty Stanisława Fili, który
uprzyjemnił spotkanie grając kolędy
7. Wspólne śpiewanie kolęd przy choince.

Opracowała: Barbara Suprunowicz

6. Scenariusz uroczystości z okazji Dnia Babci i Dziadka

Grupa: 5 – latki

Cele główne:

- rozwijanie poczucia szacunku dla osób starszych,
- czerpanie radości ze sprawiania innym niespodzianek z okazji ich święta.

Cele operacyjne:

- dziecko bierze udział w tworzeniu radosnego, miłego i odświętnego nastroju
- nawiązuje bliski kontakt z dziadkami
- prezentuje swoje umiejętności na forum

Przebieg uroczystości:

Powitanie zebranych gości
N – w naszej klasie wyjątkowo tak odświętnie, nietypowo uroczystość zacząć czas, pięknie witamy Was.

I Część artystyczna w wykonaniu dzieci – powitanie ( recytują dzieci )

1. Kochane babcie i dziadków witamy
Na piękny program Was zapraszamy
Na scenie stoi przedszkolna gromadka
Każdy do roli jest przygotowany
Tak wie popatrzcie, drodzy dziadkowie
Jak Wasze wnuki dziś występują
I pamiętajcie bardzo Was proszą
O brawa, bo na nie zasługują.

2. Dzieci witają gości piosenką:

My serdecznie Was witamy
Do zabawy zapraszamy
I choć ciągle pada śnieg
U nas zawsze fajnie jest.
Prawa ręka, lewa ręka
Prawa noga, lewa noga Cały tułów oraz głowa
Witamy Was!
3. Piosenka ,, Droga babciu, drogi dziadku’’
Droga babciu, drogi dziadku
Wszyscy bardzo Was kochamy
I dlatego właśnie dzisiaj
W Wasze święto Wam śpiewamy:
Byście wciąż pogodni byli,
byście ciągle nas kochali,
bo my Was będziemy wiecznie
chociaż brzdące z nas niegrzeczne

Ref: dzisiaj macie swoje święto,
więc Wam podziękować chcemy,
że jesteście razem z nami
za to Was ucałujemy.

Moja babciu i mój dziadku
zrobiliśmy Wam laurki,
trochę słońca, trochę nieba
i niebieskie na nim chmurki.
Taki prezent dla Was mamy,
te rysunki, które damy
żeby dzisiaj uśmiech niosły
w ten dzień piękny i radosny,
Ref: Dzisiaj macie swoje święto...

4. Wiersz ,, Dla babci i dziadka’’ – recytują dziewczynki

Wszystkie babcie dziś świętują,
wszystkie dzieci dziś pracują,
zetrą kurze w każdym kątku
przypilnują dziś porządku
w kuchni błyszczą już talerze
wnusia babci bluzkę pierze
wnusio już podaje kapcie
bardzo kocha swoją babcię.
dzisiaj wszystkie smutki precz!
święto babci – ważna rzecz!

Recytują chłopcy

Dziadku, dziadku czy to Ty?
Coś na Twojej skroni lśni
to korona słowo daję
przecież znam korony z bajek
czy to fotel? Ależ skąd!
To nie fotel, tylko tron
I w ogóle i w szczególe
jesteś dziadku dzisiaj królem!
Pytasz co to za zagadka?
to po prostu święto dziadka!

5. Piosenka ,, Babciu, droga babciu’’ Bawię się i uczę cz.I p.46

6. Wiersz ,, Moja babcia’’ ( Nikola, Wiktoria, Julia, Klaudia).

Moja babcia piecze ciasto,
takie pyszne, że o jej
smaży pyszne konfitury
i najlepszy robi krem.

Chodzi ze mną na spacery
czy to słońce czy to deszcz
razem z babcią jest mi dobrze
bo najlepszą babcią jest.

(Natalia, Dominika, Martynka, Gabrysia)

Kiedy robię jakąś psotę,
gdy rodzice skrzyczą mnie,
moja babcia mi wybaczy
i przytuli mocno mnie.

Potem weźmie na kolana
i opowie bajek sto
moja babcia jest wspaniała
i dlatego kocham ją.

7. Piosenka ,, Walczyk dla babci’’ Bawię się i uczę cz.I p.44

Nie wszystkie babcie lubią walczyki,
nie wszystkie noszą stare kolczyki,
nie wszystkie babcie mają po sto lat,
dla nie jednej babci wesoły jest świat.
Ref: Babcia, babcia to starsza dziewczynka,
co kiedyś miała usta jak malinka,
mamę i tatę dawno wychowała,
za to w prezencie wnuki dostała,
to właśnie my!

Niektóre babcie przyznacie sami,
zatańczą disco razem z dziadkami,
i ja chcę bardzo mocno wierzyć w to,
że tak tańczyć będą lat przynajmniej sto.

8. Wiersz ( dzieci recytują parami )

(Maciek, Kuba)

Kochamy nasze babcie
I dziadków też kochamy,
W dniu babci i w dniu dziadka
życzenia Wam składamy.

(Filip, Szymon Obrok)

Dziękujemy Wam dziadkowie
to bardzo Wam się chwali
żeście nam rodziców
tak dobrze wychowali.

( Bartek, Rafał, Szymek

Ty dziadziuniu dobrze wiesz,
czego wnuk Ci życzy,
zdrowia, skarbów jakich chcesz,
szczęścia i słodyczy.

Niechaj dziadzio mój jedyny
żyje długo i przyjemnie
niechaj w szczęściu mkną godziny
i niech ma pociechę ze mnie.

9. Piosenka ,, Zabawa z babcią’’ (dzieci wykonują taniec) ple 4-latkap.30

Dziś w przedszkolu, bal nie lada, bal nie lada, bal nie lada,
razem z babcią trwa zabawa, raz i dwa i trzy.
Babciu droga popatrz na mnie, popatrz na mnie, popatrz na mnie
i rób to co ja dokładnie, rób dziś to co ja.

Babcia z wnuczką tańcowała, chociaż wnuczka bardzo mała
I tak ciągle tańcowały, bo tak bardzo się kochały.

A teraz wszystkim Babciom sto lat, hura!!!
Wszystkim Babciom sto lat, hura!!!
Niechaj w zdrowiu, w szczęściu wciąż żyją nam (2x)

10. Wiersz ,, Babcia’’ - (recytują dziewczynki)

Babcia pachnie cudownie i słodko
struclą z makiem i słodką szarlotką
konfiturą z porzeczek niezwykłą
albo miętą, tymiankiem lub ćwikłą.
Moja babcia to świetna kucharka
czary miesza w rondelkach i garnkach
i gotuje nam takie pyszności,
że z pewnością by król pozazdrościł!
A wieczorem przy łóżku jak wróżka wyciąga z fartuszka,
szczyptą cukru przyprawia je dla nas,
byśmy spali słodziutko do rana.

11. Wiersz ,, Dziadek’’ (recytują chłopcy)

Dziadek ma głowę nie od parady,
rozwiązać umie wszystkie szarady,
ma wielką wiedzę o kontynentach,
niezwykłych krajach oraz zwierzętach.
Zna wszystkie rzeki i wielkie morza,
wie jak powstaje polarna zorza,
gdzie rośnie bambus, a gdzie banany,
i zna zjawisko fatamorgany.
Dziadek o świecie wie prawie wszystko,
choć całe życie spędził nad Wisłą,
więc zanim w podróż wielką podążę,
wszystko, jak dziadek, wyczytam z książek.

12. Piosenka ,, Dla babci i dziadka’’ (śpiewają Nikola i Gabrysia), a ref wszystkie dzieci. ABC zab muz 4-latka p.14.

13. Wiersz ,, Dziś dzień dziadka’’(recytują wszystkie dzieci)

Dziś dzień dziadka
nie psocimy, tylko dobrze mu życzymy.
Ty wybronisz nas od draki, bośmy małe rozrabiaki,
całujemy Cię serdecznie, żyj nam dziadku
długo wiecznie.

14. Piosenka ,,Żyj nam babciu zdrowo’’
15. Piosenka ,,Mój dziadek’’

16. Życzenia:

Niechaj dziadzio z babunią
Tak nam długo żyją
póki komar i mucha wody nie wypiją.
A ty mucho! Ty komarze! Pijcie wodę powoli!
Niech się dziadzio z babunią nażyją do woli!

17. Piosenka ,,Sto lat’’.

18. Złożenie życzeń babciom i dziadkom.

19. Wręczenie przygotowanych przez dzieci upominków.

20. Pożegnanie gości.

Opracowała: Barbara Suprunowicz

7. CHOINKA NOWOROCZNA - SCENARIUSZ UROCZYSTOŚCI
PRZEDSZKOLE SAMORZĄDOWE W KONSTANTYNOWIE

Cele:
- wytworzenie radosnego i świątecznego nastroju,
- kultywowanie zwyczaju karnawałowych zabaw,
- doświadczenie przyjemności wcielania się w różne postacie,
- integracja dzieci podczas zabaw i tańców,
- czerpanie przyjemnych doznań podczas wynikających z udziału we wspólnych zabawach i
konkursach.

Wystrój Sali karnawałowej: kolorowe balony, serpentyny, papierowe
gwiazdki

Muzyka: wykorzystanie nagrań z płyt CD.

Przebieg uroczystości:

I Tańce i zabawy przy muzyce

1. Powitanie przybyłych gości przez Dyrektor Przedszkola.
2. Swobodna zabawa dzieci w kółeczkach na umówiony sygnał dobierają się w pary.
3. Walc- zabawa przy muzyce
4. Zabawa w parach z balonem podtrzymywanie brzuszkami, głową, wygrywa ta para, która najdłużej utrzyma balon między sobą.
5. Konkurs na gazetach; dzieci dobierają się w pary i tańczą na rozłożonej gazecie gdy muzyka milknie składają gazetę na coraz mniejszą, wygrywa ta para, która nie dotknie podłogi.
6. Zabawa wokół krzesełek- na umówiony sygnał dzieci zajmują krzesełko siadając na nim.
7. Kaczuszki-wspólna zabawa
8. Dwóm tańczyć się zachciało – zabawa taneczna.
9. Zabawa w kole w rytm piosenki- Kaczuszki.
10. Prezentacja strojów karnawałowych – sesja fotograficzna

II. Przerwa w zabawie na słodki poczęstunek.

III. Dalsza zabawa i wspólne tańce

11. Swobodne tańce parach i małych kółeczkach.
12. Przedszkolny rock and roll- wszyscy tańczą w rytm muzyki
13. Kontynuacja uroczystości

IV. Odwiedziny Mikołaja – wszystkie dzieci witają Mikołaja. otrzymują prezenty, sesja
zdjęciowa Mikołajem

V. Zakończenie uroczystości oraz podziękowanie za wspólnie spędzony czas.

Opracowała: Barbara Suprunowicz

8. SCENARIUSZ UROCZYSTOŚCI Z OKAZJI DNIA MAMY I TATY
W GRUPIE DZIECI- 5letnich w roku szkolnym 2012/2013.

Cele:

- czerpanie radości ze sprawiania najbliższym niespodzianek z okazji
obchodzonych świąt
- rozwijanie uczucia przywiązania do osób bliskich dziecku
- wzmacnianie więzi rodzinnych

Przebieg uroczystości

I Część artystyczna w wykonaniu dzieci.

Powitanie gości wierszem

1. Wszystkie dzieci
Z przemiłym ukłonem, z uśmiechem radości.
Witamy dziś wszystkich, tu zebranych gości.
Chcemy wam powiedzieć i zaśpiewać ładnie,
prosimy się nie gniewać, jeśli źle wypadnie,
bośmy nie artyści, tylko małe dzieci,
a cieszyć nas będzie gdy brawo poleci

2. Piosenka pt: „Wymaluję na laurce”
3. Wiersz „Moja mama”
Spójrz mamo, dzisiaj dla ciebie świeci słońce złote,
Dla ciebie na oknie usiadł barwny motyl, dzisiaj dla ciebie mamo
płyną białe chmurki i wiatr je układa w świąteczne laurki.
Dziś dla ciebie mamo, śpiewa ptak na klonie
i dla ciebie kwiaty pachną też w wazonie.
Dzisiaj droga mamo, miej twarz uśmiechniętą,
żyj nam sto lat i niech cały rok trwa twoje święto. - Gabrysia

My o mamę zawsze dbamy nawet gdy jej nie słuchamy
Gdy jej napytamy biedy to kochamy ją i wtedy,
Lecz od dzisiaj przyrzekamy nie zasmucać więcej mamy I mieć buzię
uśmiechniętą w takim dniu jak Mamy Święto -

Mamusiu kochana grzeczna będę dziś od rana
Niech słoneczko Ci zaświeci, radość wielką sprawią dzieci. - Wiktoria

4. Wszystkie dzieci.
Płynie Wisła płynie, w wodzie rybki kryje.
Każda nasza mama niech nam sto lat żyje!

5 Piosenka pt: „ Rodzinka”
Wiersz

Dziś Święto Mamy, więc mamusiu miła
Życzę Ci, abyś najszczęśliwszą była
Żeby Twoje dzieci mało rozrabiały,
Aby w pracy, w domu kłopoty znikały
Życzę Ci słoneczka co buzię ozłoci
I na co dzień życzliwości i ludzkiej dobroci. – Bartek

Moja mama ma oczy zielone i włosy ciemne,
A kiedy jest ze mną tuż obok,
Jest mi tak bardzo przyjemnie.
Wesoło mi z moją mamą i śmiać się i bawić i grać
Mama wszystkiemu zaradzi nie trzeba niczego się bać.
Nikt nie ma takiej mamy, tylko ja jeden na świecie,
Długo możecie szukać, lecz takiej nie znajdziecie - Martynka

1. Wszystkie dzieci

Każdy dzisiaj się postara niespodziankę sprawić zaraz,
A dla kogo?
A dla mamy ,bo tak bardzo ją kochamy
I z okazji święta mamy sami dzisiaj posprzątamy,
Już zabawki ustawione i podłoga już umyta, kto to zrobił,
Kto to sprawił pewnie mama dziś zapyta, a my z miną
Uśmiechniętą, zawołamy Dziś Twe Święto!

Piosenka pt: „Tra, la ,la”

9. Wiersze

Jakie to szczęście , że mam Ciebie mamo,
Że Twój uśmiech wita mnie co rano,
Dziękuję Ci mamo za serca pogodę,
A kiedy dorosnę to Cię nie zawiodę.
Małe moje ręce, serduszko gorące,
N ikt mnie tak nie kocha, jak mama pod słońcem - Klaudia

Ja............ się nazywam po obiedzie często zmywam,
Ścieram kurze i podłogę, śmieci także wynieść mogę,
Bardzo w tym pomagam mamie, bo ją kocham niesłychanie,
Mamo, mamo weź me serce bo ja kocham Cię najwięcej,
Przyjmij piękny bukiet kwiatów i życzenia przedszkolaków - Julia

10. Piosenka pt: „ Mama przyjaciółka”
Wiersze

Dowiedziałam się w przedszkolu.
Że dziś twoje święto!
Usiądź i posłuchaj, co ci powie serce moje
- W dniu twojego święta, przyjmij te życzenia:
Dużo zdrowia, szczęścia i wszelkiego powodzenia.
Uśmiechaj się często, bądź zawsze wesoła,
Tego ci życzy córeczka twoja. – Nikola

Kochana mamusiu, z okazji twojego święta,
Życzę ci , abyś była zawsze uśmiechnięta, aby
słońce dla ciebie świeciło i żeby zawsze ci było miło.
Te życzenia składa ci córeczka twoja - Dominika

Po co na świecie jest mama? Mama jest po to,
Aby z ochotą bawić się ze mną dzień cały
I kiedy jesień liści naniesie, do parku iść po kasztany.
Czytać mi bajki, uszyć dla lalki nową sukienkę w kropeczki,
Jest po to, aby w razie potrzeby piec dla mnie słodkie babeczki.
Mocno przytulić w nocnej koszuli, kiedy się boje spać sama,
A nade wszystko, żeby być blisko i żeby kochać, jest mama - Natalia

11. Wszystkie dzieci

Drodzy Tatusiowie, zróbcie ważne miny,
Bo to piękna rola być głową rodziny.

Czołem chłopaki co tu się dzieje?
Czemu w przedszkolu jest taki ruch.
Nie wiesz o jejku – jesteś przegrany,
dzisiaj w przedszkolu jest święto taty i mamy.
Ach gdyby nie tata – powiedz co by było?
Sam zobacz jak smutno by się wszystkim żyło – Maciek

Choć jestem duży, bez mego taty ciągle wpadałbym w tarapaty.
Kiedy więc przyjdą jakieś kłopoty od razu tacie oznajmiam o tym,
a wtedy zaraz łatwiej i prościej uda się wybrnąć z wszelkich trudności – Szymek

12 Piosenka : Tato już lato”

Mój tata ciągle siedzi przed telewizorem,
Rano, w południe, w nocy, wieczorem,
Owszem pracuje, ale na zmiany, wszystko ogląda,
Wszystko jak leci czy dla dorosłych, czy też dla dzieci – Kuba

A mój w lusterku się wciąż przegląda!
Ciągle krawaty sobie kupuje, bo ten źle leży, ten nie pasuje,
A ten niechcący umoczyłem w kawie.
Mama już ręce swe, a tato ciągle nowe kupuje – Szymek
Co tam krawaty!
Gorzej gdy nie ma wciąż w domu taty, bo gdy mojemu
wolne się zdarzy, zaraz z wódeczką jest już na plaży.
Czy słońce praży, czy deszcz kapie, stoi tak długo aż rybkę złapie.
Potem niestety chcemy, nie chcemy, w kółko rybeczki tatusia jemy.
Ości wychodzą nam już uszami, ale cóż zrobić mu przykrość mamy? - Filip

Mój tatuńcio ukochany, też jest w rybkach zakochany,
Lecz nie biega on nad rzeczkę, bo sprytniejszy jest troszeczkę.
On w akwarium je hoduje, na moment ich nie odstępuje.
Przygląda im się od rana, a do mamy pieszczotliwie mówi,
„Rybko ma kochana”. – Rafał

13. Wszyscy chłopcy

Drodzy tatusiowie, to były tylko żarty niewinne,
Nasze rodzinki są całkiem inne.
Nasz tatuś prawie jest wymarzony, dobry dla dzieci,
Dobry dla żony, a że wad kilka na karku dźwiga,
To rzecz normalna jest przecież chyba!

14.Piosenka pt: „Święto taty”
15. Taniec „ Trojak”
16. Walczyk dla rodziców – wspólny taniec dzieci z rodzicami.
17. Wręczenie niespodzianek rodzicom.
18. Wspólny poczęstunek przy herbacie i ciasteczkach.
19. Pożegnanie gości.

Opracowała i przeprowadziła Barbara Suprunowicz