OPIS I ANALIZA PRZYPADKU
1.IDENTYFIKACJA PROBLEMU
Problem dotyczy siedmioletniego ucznia klasy „0”, który z powodu odroczenia kontynuuje naukę w klasie „0’ po raz drugi. B. pochodzi z rodziny pełnej. Posiada sześcioro rodzeństwa. Matka nie pracuje zawodowo, ojciec często zmienia pracę. Nadmiar obowiązków spadających na matkę i bierność ojca powodują zaniedbania wychowawcze. Z opinii Poradni Pedagogiczno-Psychologicznej wynika, że zdolności poznawcze chłopca znacznie odbiegają od przeciętnych wymagań rozwojowych chociaż nie wskazują na upośledzenie funkcji intelektualnych. Największe trudności chłopiec przejawia w zakresie sprawności werbalnej, posługiwania się mową czynną, nazewnictwie oraz pamięci. Na wszystkie próby wdrożenia do działań i motywacje ze strony nauczyciela odpowiadał „nie”.
2.GENEZA I DYNAMIKA PROBLEMU
Od początku uczeń miał problemy z nabywaniem wiedzy z uwagi na brak koncentracji
w czasie zajęć. Podczas zajęć niewiele korzystał z przekazywanej wiedzy, był niespokojny, wykazywał reakcje nerwowe, niepokój. Chłopiec izolował się od grupy, niechętnie brał udział w zabawach grupowych, bawił się sam. Ma poważne problemy z porozumiewaniem się, ma wadę wymowy. Przeprowadzona przez logopedę diagnoza pozwoliła sformułować wnioski, że chłopiec posiada wadę wymowy zwaną dyslalią wieloraką polegającą na nieprawidłowej realizacji głosek. Jego mowa jest czasami zupełnie niezrozumiała i wymaga odniesienia do konsytuacji. Ma też problemy z rozumieniem niektórych poleceń. Opóźniona jest również sprawność gramatyczna i leksykalna języka. Zaburzenia językowe negatywnie warunkują rozwój procesów poznawczych, przede wszystkim myślenia słowno-logicznego, wnioskowania, porównywania czy abstrahowania. Słabo rozwijająca się mowa czynna utrudnia tworzenie się pojęć ogólnych.
3.ZNACZENIE PROBLEMU
Uczeń ma problemy w funkcjonowaniu emocjonalnym, w obszarze językowym i w obszarze zaburzeń pamięci. W związku z tymi trudnościami narastają problemy w jego edukacji. Brak opanowania podstawowych treści sprawił, że niemożliwe stało się podniesienie poprzeczki wyżej.
4.PROGNOZA
NEGATYWNA:
Problem z komunikacją z rówieśnikami i nauczycielem, opóźniona sprawność psychofizyczna ma niekorzystny wpływ na pracę z uczniem i jego dalszy rozwój. Brak wsparcia rodziny, brak rozmów i ćwiczeń z dzieckiem w domu nie sprzyja rozwojowi mowy.
POZYTYWNA:
Dodatkowe zajęcia - zwłaszcza indywidualne sprawiły, że uczeń uzupełniał i utrwalał zdobywaną wiedzę i opanowywał minimum programowe. Po konsultacji z logopedą ustaliłyśmy wspólny kierunek pracy. Podczas zajęć logopedycznych wykonywał ćwiczenia leksykalne i gramatyczne. Już po kilku ćwiczeniach zaczął poprawnie wymawiać niektóre zaburzone głoski (f,w). System językowy dziecka znacznie się rozwinął. Obecnie trwa proces automatyzacji wywołanych głosek, ze szczególnie intensywną pracą nad świadomością fonologiczną.
5.PROPOZYCJA ROZWIĄZANIA PROBLEMU
Skierowanie ucznia do poradni w celu postawienia diagnozy i wskazania zaleceń do pracy z uczniem;
-Rozmowa z matką i podanie jej wskazówek do pracy z dzieckiem;
-Uczęszczanie ucznia na zajęcia indywidualne i logopedyczne;
-Wykonywanie dodatkowych ćwiczeń psychofizycznych i językowych z wychowawcą;
6.WDRAŻANIE ODDZIAŁYWAŃ
Z uwagi na to, że uczniowi potrzebna była wszechstronna pomoc pedagogiczna nawiązałam kontakt z jego matką, aby wyczulić ją na podkreślanie prawidłowej wymowy dziecka w środowisku rodzinnym. Uczeń uczęszczał na zajęcia logopedyczne oraz na zajęcia indywidualne. Starałam się często z nim rozmawiać, organizowałam dodatkowe gry i zabawy dydaktyczne. B. zaczął powoli nabierać wiary we własne możliwości i chętniej pracować.
7.EFEKTY:
Komunikacja z otoczeniem uległa znacznej poprawie, zaczęły pojawiać się pierwsze sukcesy w klasie. W chwili obecnej widać duże zmiany w jego zachowaniu, jest bardziej radosny, stara się aktywnie uczestniczyć w zajęciach, nawiązywać kontakty w grupie. Na zajęciach indywidualnych pracuje bardzo intensywnie, chętnie uczestniczy w terapii logopedycznej. Widoczne jest to, że zależy mu na pokonaniu problemów.