Opis i analiza przypadku edukacyjnego w świetle awansu nauczyciela polonisty - uczeń z dysleksją rozwojową

IDENTYFIKACJA PROBLEMU
Postanowiłam opisać przypadek ucznia z dysleksją rozwojową,
który miał problemy w nauce oraz nie potrafił odnależć się w sytuacji szkolnej.

DANE OGÓLNE O DZIECKU
Adam w chwili obecnej jest już absolwentem mojej szkoły,był uczniem liceum.Wychowywany jest przez matkę,gdyż ojciec zmarł,kiedy chłopiec był uczniem klasy II gimnazjum.Wraz z matką i starszą siostrą rok po śmierci ojca zamieszkał w nowym miejscu.Matka,choć zajęta pracą zawodową ,poświęcała Adamowi dużo czasu,właściwie od początku byłyśmy w stałym i częstym kontakcie.Adam nie radził sobie w szkole ,po śmierci ojca ,zmianie adresu zamieszkania ,zmianie szkoły problemy wciąż się pogłębiały.Utrata ojca spowodowała zachwianie rozwoju emocjonalnego i psychofizycznego.Z powodu trudności w nauce ,od 1998 r.objęty był pomocą psychologiczno-pedagogiczną,od 2008r.zaś objęty nauczaniem indywidualnym.W liceum zatem pracował w trybie indywidualnym,który obejmował wszystkie przedmioty,jego kontakt z klasą był znikomy.

GENEZA I DYNAMIKA ZJAWISKA
Adama poznałam we wrześniu 2009 r.,był wtedy uczniem klasy II liceum.Oczywiście dzięki temu,że mogłam pracować z nim indywidualnie ,łatwiej dostrzegałam problemy i szybciej można było podjąć próbę ich rozwiązania.Adam był raczej sktytym dzieckiem,zwłaszcza w relacjach z rówieśnikami był wycofany,a w szkole czuł się niepewnie,był zagubiony i roztargniony.Według opinii PPP cechuje go introwertyzm wysoki poziom neurotyzmu,trudności przystosowawcze oraz nieprzewidywalność.Widząc problemy Adama w nauce i kontaktach z rówieśnikami podjęłam z nim liczne rozmowy. Stopniowo dowiadywałam się o problemach chłopca.Dokonałaam wnikliwej analizy opinii PPP,uczeń wypełnił ważny kwestionariusz,aby lepiej rozpoznać problem,wyniki mojej diagnozy wstępnej poparłam wywiadem z matką i rozmową z nauczycielami.Wszystkie narzędzia ,pozwalające mi lepiej poznać ucznia wykonałam sama,po uczestnictwie w warsztatach na temat pracy z uczniem dyslektycznym.

ZNACZENIE PROBLEMU
Uczniów słabych ,z dysfunkcjami ,z brakiem umiejętności interpersonalnych ,z różnych powodów w szkole przybywa. Zatem umiejętność indywidualnej pracy,motywowanie do nauki oraz pomoc w nawiązywaniu kontaktów z rówieśnikami to jedno z ważniejszych zadań nauczyciel i warto o tym mówić.Brak zainteresowania powoduje,że tacy uczniowie nie rozwijają się harmonijnie intelektualnie i emocjonalnie,osiągają słabe wyniki w nauce.

PROGNOZA NEGATYWNA
-ścisła wspólpraca z matką ,pedagogiem szkolnym zniechęci chłopca i wywoła bunt
-motywowanie do intensywniejszej pracy wywoła zmęczenie i nie
przyniesie oczekiwanych efektów
-nie zechce współdziałać i zostanie odizolowany od grupy

PROGNOZA POZYTYWNA
-ścisła wspólpraca z matką ,pedagogiem poprawi relacje z rówieśnikami
-pozytywna motywacja i pochwały wzmocnią samoocenę
-systematyczna nauka,kontrola ze strony nauczyciela przyniesie efekty w nauce
-ukończenie szkoły i zdanie matury pozwoli zrealizować dalsze plany edukacyjne i uwierzyć w siebie

PROPOZYCJE ROZWIĄZANIA I WDRAŻANIE ODDZIAŁYWAŃ
Postanowiłam zintegrować Adama z klasą,a ponieważ prowadziłam lekcje j.polskiego w klasie,do której był przypisany i znałam uczniów, mogłam podjąć szereg działań.Należało wzmocnić motywację Adama,pomóc wyeliminować lęki,wypracować odpowiednie metody nauczania oraz dostosować wymogi i program nauczania do możliwości Adama.Dzięki wspólpracy z wychowawcą chłopca,udało nam się go namówić do udziału w wycieczkach i imprezach klasowych.Sama starałam się również budować więzi koleżeńskie poprzez wspólne wyjścia do teatru czy muzeum.W klasie maturalnej nie musiałam namawiać Adama do wyjścia na zajęcia biblioteczne do TPN,ponieważ sam chciał w nich uczestniczyć.Obserwując Adama ,łatwo można było zauważyć,że nawiązywał głównie kontakty z osobami,które miały podobne trudności.Często skupiał uwagę na sobie poprzez zachowanie i komentarze nieadekwatne do sytuacji.Podejmowałam więc w klasie liczne dyskusje na temat przyjażni,odpowiedzialności,wzajemnej pomocy.Zaowocowało to nawiązaniem kontaktu Adama z koleżanką i kolegą z klasy,także pomocą z j.polskiego i matematyki.W trakcie naszych spotkań Adam wspólpracował niechętnie,był słabo zmotywowany do działań,dlatego konieczne było ciągłe zachęcanie go do pracy,dobrze reagował na pochwały.Pochwały i pozytywne wyniki w nauce zmotywowały go do intensywniejszej pracy.Adam poczuł się wewnętrznie zmotywowany,zaczął postrzegać siebie jako kompetentnego i miał poczucie ,że w dużej mierze może sprawować kontrolę nad sobą ,uważam to za wielki sukces.Adam miał też trudności w skupieniu uwagi,często rozglądał się po klasie,zmieniał temat.Pozwalałam wtedy na małe dygresje,częste przerwy,odpowiednio pokierowany wracał do tematu.Odpowiednio też zorganizowałam miejsce pracy,zawsze to samo,ograniczało dopływające bodźce,mogące rozpraszać jego uwagę.Chłopiec domagał się udzielania informacji zwrotnych,wielokrotnie konieczne było powtarzanie poleceń,nakierowywanie,dawanie dodatkowych wskazówek.Adam szybko wycofywał sie z sytuacji zadaniowej postrzeganej jako trudna,wtedy zachowywał się infantylnie,reagował śmiechem,próbował w ten sposób ukrywać swój strach.Kiedy uświadamiał sobie,że ogranicza go presja czasu,jego niepokój wzrastał.Starałam się,aby pracował w warunkach odprężenia,koncentrując się na zadaniach,czas pisania prac pisemnych został wydłużony.Chłopak czytał w dobrym tempie,jednak miał problemy ze zrozumieniem treści. W pracy z tekstem stosowaliśmy więc kolorowe zakreślacze ,tworzyliśmy mapy pamięciowe,konspekty,pomógł nam w tym także poker kryterialny.Ponieważ chłopiec popełniał liczne błędy ortograficzne,których korekta była znacznie utrudniona z powodu obniżonej graficznej strony pisma,przeprowadzaliśmy ćwiczenia korekcyjno-kompensacyjne,doskonaląc percepcję wzrokową,doskonaliliśmy praktyczne zastosowanie zasad pisowni i autokorektę pisanego tekstu.Adam prowadził zeszyt do ćwiczeń ortograficznych i kaligraficznych,ale mógł też wykonywać prace techniką komputerową.W klasie trzeciej widać było postępy,praca nad tematem prezentacji maturalnej ,pozwoliła wykorzystać ogromną wiedzę merytoryczną chłopca.Uwierzył,że zda maturę,należało tylko poćwiczyć prace pisemne.

EFEKTY ODDZIAŁYWAŃ
ADAM
-przełamał własną nieśmiałość i pogłębiał więzi koleżeńskie
-wzrosła jego aktywność w trakcie nauki
-podniósł samoocenę,wiarę we własne możliwości
-lepiej radził sobie z sytuacjami problemowymi
-ukończył szkołę,zdobywając lepsze wyniki w nauce
-zdał maturę z języka polskiego,osiągając wyniki wyższe niż zamierzone
Na tym etapie z pewnością można mówić o spełnieniu prognozy pozytywnej.Sukces chłopca pozwala wierzYć,że osiągnie zamierzone cele w przyszłości!