"Na wiosennej łące". Warsztaty z rodzicami prowadzone metodą Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne

Scenariusz sytuacji edukacyjnej

w dniu 28.02.2013 grupa II 4 – latki

WARSZTATY Z RODZICAMI

Prowadząca : Dominika Piszczek – Różańska
Forma pracy: zajęcia grupowe rodziców wraz z dziećmi
ćwiczenia w parach

Temat zajęć: „Na wiosennej łące”
Metody pracy: Metoda ruchu rozwijającego Weroniki Sherborne
Cele ogólne:
wspomaganie rozwoju psycho-ruchowego dziecka .
kształtowanie poczucia bezpieczeństwa poprzez ćwiczenia z rodzicami
Znajomość i akceptacja samego siebie
Integrowanie się z grupą
realizacja elementów zadania wiodącego / zdrowy ruch /
promocja pracy nauczyciela
zacieśnienie współpracy przedszkola z domem rodzinnym
Cele operacyjne:
wykonuje zadania polecone przez nauczyciela;
współpracuje z partnerem i całą grupą
zna poszczególne części swojego ciała
zachowuje bezpieczeństwo w czasie ćwiczeń i zabaw / nie popycha, nie potrąca, nie biega /
stosuje formy grzecznościowe
wykazuje radość ze wspólnych zabaw z rodzicami
Środki dydaktyczne :
odtwarzacz CD, płyta CD z nagraniem wprowadzającym do zajęć . Przybliżenie w kolku zdaniach metody „Ruchu rozwijającego”

Przebieg zajęć:

1.Zabawa ruchowo integracyjna.
Wszyscy uczestnicy zabawy spacerują po Sali w rytm muzyki. Na przerwie w muzyce wszyscy pokazują części ciała: pokazują oczy, pokazują usta”

2.Ćwiczenia w parach:
powitanie – różne części naszego ciała witają się z częściami ciała naszego partnera;
malujemy ruchem – jedna osoba maluje ciałem i ruchem różne kształty, a druga stara się je odtworzyć i nazwać, a następnie zamieniają się rolami;
tworzymy fale – rodzic wykonuje siad prosty, dziecko siedzi na jego nogach i razem kołyszą się w prawo i w lewo;
mrówki - aktywny i pasywny ćwiczący - przyjęcie całego ciężaru ciała partnera: rodzic w klęku podpartym, na jego plecach leży dziecko trzymając całymi rękami tułów rodzica. Rodzic przenosi swoją zdobycz z jednej na druga część sali.
góry i doliny: osoba aktywna musi być zdecydowana i pewna siebie, gdyż to ćwiczenie jest dużo trudniejsze niż może się wydawać, ćwiczący zamyka oczy i jest prowadzony przez drugą osobę napotykając na drodze różne przeszkody;
mostek w wykonaniu rodzica pasywnego, dziecko jako aktywny uczestnik zabawy obchodzi rodzica na czworakach, przechodzi pod niego i przez niego;
pszczółki i kwiatki – rodzice kwiatki, dziecko – pszczółki. Pszczółki biegają po Sali w rytm muzyki. Na umówiony przez nauczyciela sygnał pszczółki starają się odnaleźć swój kwiatek. Rodzice – kwiatki za każdym razem zmieniają swoje miejsce.

3.Ćwiczenia przeciwko w parach
skała – rodzic: staje stabilnie w rozkroku podpartym lub siedzi mocno podparty o podłoże. Dziecko próbuje przesunąć skałę – pcha lub ciągnie w różnych kierunkach.
paczka – dziecko zwija się w kłębek, a rodzic – współćwiczący usiłuje paczkę rozwiązać, ciągnąć za nogi i ręce. Paczka może zostać umieszczona w górę /nie rozwiązana/, co dowodzi dużej koncentracji energii i skupienia na zadaniu.
łaskotki – delikatnie łaskotanie się nawzajem,

4.Ćwiczenia razem w parach – partnerzy aktywni
rekiny – pary / rodzic i dziecko tworzą parę / oboje uczestników tańczy do podkładu muzycznego po całej Sali między rozłożonymi obręczami imitującymi tratwy na wodzie. Na hasło rekin uczestniczy wskakują na najbliższą tratwę. Tratw jest o 1 mniej niż par. Wygrywa ta para, której rekin nie zje lub ta para która nie znajdzie tratwy odpada z zabawy, a prowadzący za każdym razem zabiera jedną tratwę – wygrywa ta para , która pozostaje na tratwie jako ostatnia.
równowaga – uczestniczy stają do siebie twarzą i trzymają się za ręce. Ćwiczący odchylają się do tyłu i przechodzą do siadu, a następnie razem wstają .
leżenie i przytulanie się do siebie

5.Zakończenie zajęć
gąsienica – uczestnicy ustawiają się w pociąg. Jedna osoba prowadzi gąsienicę przez ułożony tor przeszkód, wykorzystujemy podkład muzyczny pt. „Stonoga”.
bądź wśród nas – wszyscy uczestnicy stoją w kole, dzieci przytulone do rodziców i śpiewają piosenkę na melodię „Panie Janie”

Powiedz mamo, powiedz tato
jak się masz? jak się masz?
Wszyscy Cię kochamy! x2
Bądź przy nas x2

słoneczko – na zakończenie zabawy każdy uczestnik maluje palcem na dużym arkuszu papieru jeden promień wspólnego słoneczka.


Krótka informacja nt. „Metody Ruchu Rozwijającego”

Nazwa metody „Ruch Rozwijający” wyraża główna ideę metody tj. posługiwanie się ruchem jako narzędziem wspomagania rozwoju psycho-ruchowego dziecka i terapii zaburzeń tego rozwoju.
System ćwiczeń w tej metodzie wywodzi się z naturalnych potrzeb dziecka, zaspakajanych w kontakcie z dorosłymi.
Podstawowe założenia metody to rozwijanie ruchem trzech aspektów:
1.Świadomości własnego ciała i usprawniania ruchowego.
2.Świadomość przestrzeni i działania w niej.
3.Dzielenia przestrzeni z innymi ludźmi i nawiązywania z nimi bliskiego kontaktu.

Główne cele „Metody Ruchu Rozwijającego” Weroniki Sherborne to zaspakajanie :
potrzeby ruchu,
potrzeby odprężenia
potrzeby ekspresji
potrzeby tworzenia

Dużą atrakcyjnością zajęć prowadzonych w przedszkolu metodą Weroniki Sherborne są ćwiczenia i zabawy ruchowe z dziećmi z wykorzystaniem elementów muzyki w których dzieci poznają i utrwalają swoje części ciała, np.:

dzieci poruszają się w rytm muzyki po całym dywanie z zachowaniem szczególnego bezpieczeństwa, bez popychania, bez potrącania. Na wydane przez nauczyciela hasło np. palec do ucha, dzieci szukają kolegi do pary i starają się wykonać polecenie nauczyciela.
nos do nosa
czoło do czoła
kolanko do kolanka
taka zabawa wzbudza wśród dzieci wiele radości.