"Przygoda na wiejskim podwórku" – rozwijanie umiejętności matematycznych dzieci poprzez udział w zabawach opartych na bezpośrednim działaniu. Scenariusz zajęcia

TEMAT ZAJĘCIA: „Przygoda na wiejskim podwórku” – rozwijanie umiejętności matematycznych dzieci poprzez udział w zabawach opartych na bezpośrednim działaniu.

CELE OGÓLNE:
• Organizowanie sytuacji sprzyjających rozwijaniu logicznego myślenia, zdolności kojarzenia i skupienia uwagi w trakcie wykonywania powierzonych zadań;
• Doskonalenie umiejętności przeliczania w zakresie 1-10 oraz posługiwania się liczebnikami głównymi i porządkowymi w sytuacjach zadaniowych oraz w trakcie działania na konkretach;
• Rozpoznawanie kształtów geometrycznych w najbliższym otoczeniu.

CELE OPERACYJNE: (dziecko....)
• uczestniczy w rozmowach prowadzonych przez nauczyciela (dzieci mniej aktywne po wskazaniu przez nauczyciela) (III/3);
• przelicza liczebnikami głównymi i porządkowymi w dostępnym zakresie (XIII/1,3);
• odzwierciedla za pomocą liczmanów liczbę słyszanych dźwięków (dzieci zdolniejsze wykonują dodatkowo proste działania na liczmanach) (XIII/2);
• zgodnie współdziała z innymi dziećmi i przestrzega ustalonych zasad w trakcie zabawy z kostką (I/2);
• zna figurę geometryczną „koło” i wskazuje przedmioty w tym kształcie w najbliższym otoczeniu (XIII);
• wykonuje pracę plastyczną technika orgiami kółkowe (dzieci mniej sprawne manualnie z pomocą osoby dorosłej) (IX/2);

METODY:
• Czynne - kierowanie działalnością dziecka, zadań stawianych do wykonania.
• Słowne - rozmowa, wypowiedzi, objaśnienie i instrukcje .
• Percepcyjne - obserwacji, pokazu.

FORMY:
• Indywidualna jednolita
• Grupowa jednolita
• Zbiorowa jednolita

ŚRODKI DYDAKTYCZNE: sylwety zwierząt: kaczek, kury, koguta, krowy; pszczół; ilustracja studni; liczmany dla każdego dziecka; cyfry 1- 9; opaski z emblematami kurcząt w trzech kolorach: żółtym, pomarańczowym i brązowym; kostka dydaktyczna; papierowe ziarna; kartka formatu A5 oraz zestaw kół w kolorze białym i pomarańczowym dla każdego dziecka; klej; nagranie muzyki.


PRZEBIEG ZAJĘCIA:
1. Wprowadzenie w tematykę zajęcia.
N: Dzisiaj chciałaby zaprosić was do wiejskiej zagrody - miejsca na wsi, gdzie możemy spotkać bardzo wiele hodowlanych zwierząt. W tej zagrodzie są kury, koń, krowa, owca, świnia i kaczki. Posłuchajcie uważnie co takiego pewnego dnia przytrafiło się kaczkom.
(nauczycielka recytuje wiersz J. Tuwima zmodyfikowany na potrzeby zajęcia)

Szły raz drogą trzy kaczuszki,
grzecznie, że aż miło:
pierwsza biała, druga czarna,
a trzeciej nie było.

Na spotkanie tym kaczuszkom
trzy znajome wyszły:
pierwsza z krzaków, druga z gniazda,
trzecia prosto z Wisły.

Siadły wszystkie na ławeczce,
wtem kaczuszka krzyczy:
„ile jest nas wreszcie razem
Kto nas wreszcie zliczy?”

I nie mogły się doliczyć,
nic nie wyszło z tego,
więc do domu, choć to kaczki,
wróciły gęsiego.

2. „Trudne rachowanie” – rozmowa na temat wiersza; przeliczanie w zakresie 5.
N: Nasze kaczuszki miały problem, bo nie potrafiły policzyć siebie nawzajem – może im pomożemy i policzymy je.
DZ: Przeliczają i podają właściwą liczbę.
N: Czy ktoś z was umiałby odszukać cyfrę, która będzie oznaczała ilość naszych kaczek?
DZ: Wskazane dziecko z rozsypanych cyfr wybiera właściwą cyfrę.
N: Bardzo dobrze tutaj jest 5 kaczek – ale chyba jedna z kaczek gdzieś się zagubiła. Kto z was zapamiętał, której kaczki nie było?
DZ: przeliczają liczebnikami porządkowymi i wskazują, której kaczki brakuje.

3. „Koniki” – zabawa ruchowa przy muzyce w kole.
N: Posłuchajcie, musimy w takim razie odszukać brakującą kaczkę – bo gdzieś się zgubiła i może jest smutna. Poprosimy o pomoc w poszukiwaniach zwierzęta z wiejskiej zagrody. Słyszałam, że na tym wiejski podwórku najwięcej możemy dowiedzieć się od konia. Zanim jednak poprosimy go o pomoc to sami sprawdzimy jak to jest być koniem – poproszę, żebyście zrobili koło – zabawimy się wesoło.
DZ: Biorą udział w zabawie p.t. „Koniki”; po zakończeniu zabawy siadają w kole.

4. „Stukot końskich kopyt” – wysłuchiwanie dźwięków i odwzorowywanie ich liczmanami.
N: Konik powiedział, że chętnie nam powie gdzie ostatnio widział kaczuszkę, ale zanim to zrobi chciałby żebyście wykonali zadanie. Za chwilę usłyszycie uderzenia końskiego kopytka. Waszym zadaniem będzie policzyć uderzenia kopyt i ułożyć przed sobą tyle liczmanów, ile będzie uderzeń. Słuchajcie uważnie.
(nauczycielka na kołatce lub innym instrumencie perkusyjnym wystukuje dźwięki w zakresie od 1 – 10)
DZ: Układają przed sobą liczmany odzwierciedlające ilość uderzeń.
N: Świetnie, koń w podziękowaniu za wykonanie tego zadania udzieli nam wskazówki gdzie należy szukać kaczuszki. Otóż powiedział, że ostatnio widział kaczuszkę chodzącą z kurą i kogutem – i teraz tam musimy się udać.

5. „Dwójki, trójki...” – zabawa ruchowa przy muzyce.
N: Przemienicie się teraz w kurczątka, które będą poruszały się w rytm muzyki, a gdy muzyka ucichnie poproszę was żebyście ustawili się w tyle osób ile wskazywać będzie podniesiony przeze mnie kartonik (nauczycielka zakłada dzieciom opaski z emblematami)
DZ: Poruszają się po całej sali naśladując kurczęta; na pauzę w muzyce ustawiają się w kole w ilości wskazanej na kartoniku podniesionym przez nauczycielkę.

6. „Zbieramy ziarenka” – zabawa z wykorzystaniem kostki dydaktycznej.
N: Dotarliśmy już do kury i koguta, którzy obiecali nam udzielić następnej wskazówki, gdzie powinniśmy szukać kaczuszki, jednak najpierw musimy wykonać kolejne zadanie. Poproszę was żebyście podzieli się na zespoły zgodnie z kolorami kurczątek na waszych opaskach. W ten sposób powstaną nam 3 zespoły. Zadaniem każdego zespołu będzie zbieranie ziarenek w takiej ilości jaką wskaże liczba oczek wyrzuconych na kostce – zobaczymy któremu zespołowi uda się najszybciej pozbierać wszystkie ziarenka.
DZ: Kolejno w zespołach rzucają kostką i zbierają tyle ziarenek, ile wskazuje ilość oczek na kostce.
N: Wszyscy spisaliście się na medal – dlatego teraz kogut i kura mogą udzielić nam wskazówki. Otóż okazuje się, że ostatnio widzieli kaczuszkę, jak rozmawiała z krówką. Dlatego też teraz wybierzemy się do krowy.

7. „Marsz” – zabawa kołowa przy piosence.
N: Ustawcie się w kole. Za chwile usłyszycie muzykę i proszę żebyście maszerowali wysoko unosząc kolana. Na przerwę w muzyce musicie zastygnąć w bezruchu i policzyć do 4.
DZ: Maszerują w jednym kierunku po kole, unoszą wysoko kolanka i postępują według instrukcji.

8. „Kaczuszki” – wykonanie pracy technika orgiami kółkowe.
N: Po naszej wędrówce możemy już poprosić o pomoc kolejne zwierzątko – krowę. Jednak ona zapomniała jak wygląda kaczka i jeśli jej nie przypomnimy nie będzie mogła nic nam podpowiedzieć. Mam pomysł - może zrobimy portret kaczki? Jednak przy wykonaniu portretu kaczki będziemy mogli skorzystać tylko z jednej figury - a jaka to figura przekonacie się jak odgadniecie zagadkę:
Toczę się, toczę się wesoło,
I do wszystkich macham w koło,
Początku nie mam ani końca,
Podobne jestem do słońca,
Wszyscy mnie doskonale znacie,
Myślę, że gotową odpowiedź już macie! (koło)

N: Tak – to koło. Narysujmy palcem w powietrzu koło.
Poproszę was żebyście mi powiedzieli co może być jeszcze w kształcie koła?
DZ: Chętne dzieci wymieniają nazwy przedmiotów w kształcie koła.

N: Na stolikach macie przygotowane koła – mają one różną wielkość i są w dwóch kolorach (białe i pomarańczowe). Przyjrzyjcie się uważnie co należy kolejno zrobić. (Nauczycielka demonstruje sposób wykonania pracy)
DZ: Wykonują prace przy stolikach.

9. „Gdzie ukryła się kaczka?” – zabawa utrwalająca stosowanie określeń odnoszących się do położenia przedmiotów w przestrzeni.
N: Teraz nasza krowa już wie jak wygląda kaczka i przypomniała sobie, gdzie ją widziała – to było niedaleko studni. Musimy tam się wybrać. Zobaczcie przy studni latają pszczoły – one nam powiedzą, gdzie jest kaczka. Zapytajmy zatem pszczołę, która lata nad studnią, czy coś wie na ten temat. Kto z was pokaże mi, która pszczoła lata nad studnią? (Nauczycielka prosi w dalszej kolejności o wskazanie pszczoły po lewej stronie studni, po prawej stronie oraz pod studnią)
DZ: wskazane dziecko pokazuje właściwą pszczołę.

N: Ostatnia pszczoła powiedziała, że kaczka ukryła się za studnią – zaraz tam zajrzymy i przekonamy się, czy miała rację. (Nauczycielka wyjmuje zza ilustracji kaczkę).
Teraz musimy ją dołączyć do innych kaczek. Kto z was wie ile teraz jest kaczek?
DZ: Chętne dziecko udziela odpowiedzi.
N: Myślę, że teraz możemy już spokojnie zostawić nasze zwierzęta z wiejskiej zagrody i miejmy nadzieje, że nasza kaczka – nieboraczka już nigdy więcej się nie zgubi. Dziękuję wam w imieniu własnym i wszystkich zwierząt z wiejskiego podwórka za wspólną zabawę.

Opracowała:
Luiza Lutkowska