Scenariusz zajęć z edukacji zdrowotnej - sfera psychiczna

- Bogdanowicz Marta, „ Piosenki do rysowania”
- Gellner Danuta, wiersz pt. „ Zły humorek”
- Krzyżewska Jadwiga, „ Aktywizujące metody i techniki w edukacji”
- Kształtowanie empatii poprzez dramę [w:] Edukacja w przedszkolu, Wydawnictwo RABBE

TEMAT: ZŁY HUMOREK

CEL:
- kształtowanie empatii oraz umiejętności rozpoznawania i nazywania uczuć własnych i innych ludzi

CELE SZCZEGÓŁOWE:
Dziecko:
- określa uczucia innych korzystając z własnych doświadczeń
- rozpoznaje uczucia innych osób, zwracając uwagę na wyraz ich twarzy
- wyraża emocje gestem, ruchem, mimiką

METODY:
- podające
- poszukujące
- praktyczne
- oglądowe

FORMA PRACY:
- indywidualna
- grupowa
- zespołowa

POMOCE:
maskotka, kolorowe apaszki, obrazki z minami: ( zła, wesoła, smutna, zdziwiona ), lusterko dla każdego dziecka, kolorowe serduszka ( w trzech kolorach), kolorowe koperty ( w tych samych kolorach co serduszka) z historyjkami obrazkowymi, płyta CD z muzyką oraz piosenką „ Uśmiechnięte buzie”, sylwetka czarodzieja , worek szczęścia, kolorowe kredki, karty pracy - białe serduszka z naklejonym kółkiem –twarzą

ZAKŁADANE KRYTERIUM SUKCESU:
Po tych zajęciach dzieci powinny umieć rozróżniać uczucia przeżywane przez innych, zwracając uwagę na wyraz ich twarzy oraz akceptować te, które różnią się od ich własnych uczuć. Komunikatywnie i jasno wyrażać swoje własne uczucia.

PRZEDSZKOLE
GRUPA DZIECI 5-LETNICH
CZAS TRWANIA: 30 -40 minut


ZŁY HUMOREK Danuta Gellner

Jestem dzisiaj zła jak osa!
Złość mam w oczach i we włosach!
Złość wyłazi mi uszami
i rozmawiać nie chcę z wami.
A dlaczego?
Nie wiem sama.
Nie wie tata, nie wie mama…
Tupię nogą, drzwiami trzaskam
i pod włos kocura głaskam.
Jak tupnęłam lewą nogą,
nadepnęłam psu na ogon.
Nawet go nie przeprosiłam –
taka zła okropnie byłam.
Mysz wyjrzała mysiej nory:
-Co to znowu za humory?
Zawołałam:
-Moja sprawa!
Jesteś chyba zbyt ciekawa.
Potrąciłam stół i krzesło.
Co mam zrobić, by mi przeszło!?
Wyszłam z domu na podwórze,
wpakowałam się w kałużę.
Siedzę w błocie, patrzę wkoło,
wcale nie jest mi wesoło…
Nagle, co to? Ktoś przystaje.
Patrzcie! Rękę mi podaje!
To ktoś mały, tam ktoś duży –
wyciągają mnie z kałuży.
Przyszedł pies i siadł koło mnie,
kocur się przytulił do mnie,
mysz podała mi chusteczkę:
-Pobrudziłaś się troszeczkę!
Widzę, że się pobrudziłam,
ale za to złość zgubiłam.
Pewnie w błocie gdzieś została,
NIE BĘDĘ JEJ SZUKAŁA!


Przebieg zajęcia

Powitanie. Nauczycielka i dzieci siedzą na dywanie, w kręgu.
Nauczycielka przedstawia dzieciom maskotkę. Zaprasza je do opowiedzenia maskotce i innym dzieciom o swoich uczuciach.
Maskotka pyta: „ Jak się teraz czujesz?”

Dzieci odpowiadają, podając sobie maskotkę i w ten sposób każde dziecko mówi o swoich uczuciach.

Inscenizacja wiersza „ Zły humorek”
Nauczycielka czyta wiersz, przedstawiając kolejne fragmenty za pomocą ilustracji przypinanych na tablicy.

Każde dziecko ma przed sobą obrazki przedstawiające różne miny: złość, radość, smutek, zdziwienie - wybierają obrazki starając się dopasować je do treści wiersza.

Zabawa przy muzyce „ Ja jestem…”

Dzieci tańczą przy muzyce trzymając w rękach kolorowe apaszki. Na przerwę w muzyce wszyscy mówią: „ ja” (tupiąc prawą nogą), „jestem”( tupiąc lewą nogą) a nauczycielka dodaje - zły. Dzieci za pomocą mowy ciała, mimiki przedstawiają, jak się czują, kiedy są złe.
(Podczas kolejnych przerw w muzyce: smutny, wesoły, zdziwiony, wystraszony).

Nauczycielka prosi dzieci o dokończenie zdań:
- Jest mi wesoło, kiedy … …
- Jest mi smutno, kiedy …
- Jestem zły, gdy …
- Boję się, kiedy …
- Czuję się nieszczęśliwy, gdy …

Po chwili zastanowienia dzieci kończą rozpoczęte zdania odwołując się do własnych doświadczeń.

Gra mimiczna z wykorzystaniem lusterek
Nauczycielka prosi, aby dzieci pokazały, jak się czują kiedy:
„Dostałeś od mamy na imieniny prezent”
„Za szybko biegałeś i przewróciłeś się”
„Koleżanka podarła Twój rysunek”
„Kolega nie chce się z Tobą bawić”
„Popsuła się Twoja ulubiona zabawka”
„Dostałeś psa”
„Brat przeszkadza Ci w zabawie”
Nauczycielka zwraca uwagę, że uczucia dzieci mogą się różnić w danej sytuacji i jest to naturalne.
Każde dziecko trzyma w rękach lusterko.
Do każdego wypowiedzianego przez nauczycielkę zdania dzieci robią odpowiednią minę, wyrażającą ich uczucia w danej chwili i oglądają ją w lusterku, a następnie omawiają swoje wybory.

Zabawa „Wizytówka”
Nauczycielka rozdaje dzieciom kolorowe serduszka z wypisanymi wcześniej
imionami.

Każda grupa ma za zadanie odnaleźć ukryte w sali koperty w takim samym kolorze, co serduszka dzieci z grupy.

„Tajemnicze kolorowe koperty”
W kopertach znajdują się historyjki obrazkowe na temat:
- wesołe zdarzenie
- smutne zdarzenie
- zdarzenie z kwaśną miną

Grupa układa obrazki w prawidłowej kolejności i prezentuje ją na forum grupy przedszkolnej ( w formie opowiadania lub pantomimy).

Zabawa muzyczno- ruchowa do piosenki „ Uśmiechnięte buzie”

Dzieci rysują palcem prawej ręki w powietrzu, zgodnie z tekstem piosenki.

Próba oceny
Co jest nam bliższe: radość czy smutek?
Z kim czujemy się lepiej: ze smutnym czy wesołym kolegą?
Do kogo pójdziemy, kiedy jest nam smutno i źle?

Dzieci odpowiadają, odwołując się do przykładów z przedszkola i z domu.

Zabawa w lustro
Co zrobić, żeby rozweselić smutnego kolegę?

Dzieci siedzą w parach, zwrócone do siebie buziami. Stroją różne miny –próbują się nawzajem rozśmieszyć.

„ Worek szczęścia” – burza mózgów
Nauczycielka odsłania umieszczoną na tablicy sylwetkę czarodzieja z workiem.
Następnie wyjaśnia, że nie jest to zwykły worek, tylko WOREK SZCZĘŚCIA.
Prosi, żeby dzieci zamknęły oczy i wyobraziły sobie, że są dobrymi czarodziejami i chcą ten worek podarować ludziom, aby byli szczęśliwi. Co włożą do tego worka?

Po chwili zastanowienia dzieci wymieniają swoje propozycje i z pomocą nauczycielki zapisują lub rysują „ w worku” odpowiednie symbole.

Podsumowanie zajęć
Nauczycielka jeszcze raz zwraca uwagę, że uczucia dzieci mogą się różnić w danej sytuacji, bo przecież każdy z nas jest inny. Podkreśla rolę dorosłych –rodziców, nauczycieli oraz przyjaciół, na których zawsze możemy liczyć. Nawet, kiedy jesteśmy w złym humorze.

Ewaluacja zajęć - za pomocą rysunku (serduszko i kółko –twarz) powiedz –„Jak się teraz czujesz?”

Dzieci siedzą przy stolikach.
Zadaniem jest przedstawienie na „twarzy” swojego nastroju a na serduszku narysowanie
tych, których kochają.
Dzieci przypinają pracę na wspólnej tablicy i określają swoje uczucia na forum grupy.

Nauczycielka słucha wypowiedzi dzieci – jest to informacja zwrotna w odniesieniu do wypowiedzi z zabawy na powitanie, kiedy dzieci również określały swoje uczucia.