Mali badacze - zabawy fundamentalne z powietrzem i z wodą. Scenariusz zajęcia otwartego dla rodziców

Scenariusz zajęcia otwartego dla rodziców
Opracowały i przeprowadziły: Janina Tuchlińska, Dorota Szekalska
Grupa wiekowa: 4 - latki

Temat: „Mali badacze” - zabawy fundamentalne z powietrzem i z wodą
Cele:
- zapoznanie z niektórymi właściwościami wody i powietrza,
- rozwijanie umiejętności przeprowadzania prostych doświadczeń i wyciągania wniosków.
Metody:
- słowne: rozmowa, instrukcja, objaśnienia, społecznego porozumiewania się;
- czynne: samodzielnych doświadczeń; kierowana własna działalnością, zadań stawianych dziecku,
- percepcyjne: obserwacja, pokaz, demonstracja.
Formy: zbiorowa, indywidualna jednolita, indywidualna zróżnicowana.
Pomoce: skrzynia, balon i kropla wody (wykonane z kolorowego papieru) z zagadkami, worek, kamień, klucz, piórko, korek, moneta, styropian, klocek i zgnieciona kartka papieru, stolik, miska szklana z wodą, słomki, kubki z wodą, piórka, balony, igła.

Przebieg zajęć:

1. „Zaczarowana skrzynia” – wprowadzenie do zajęć.
Dzieci z rodzicami siedzą w kole na dywanie. Na środku znajduje się skrzynia. Nauczycielka zwraca uwagę dzieci na przyklejone do skrzyni balon i kroplę wody (wykonane z kolorowego papieru). Odczytuje znajdujące się na nich zagadki.

Służy do mycia , służy do picia.
Bez niej na ziemi nie byłoby życia. (woda)

To jest coś czym oddychamy,
gdy jest czyste płuca zdrowe mamy.
Wdech nosem, wydech ustami,
o czym mówię, powiedzcie sami.(powietrze)

Następnie zadaje dzieciom pytania: Kto potrzebuje wody i powierza? (ludzie, zwierzęta, rośliny potrzebują do życia). Do czego potrzebujemy wody i powietrza? Proponuje dzieciom wykorzystanie wody i powietrza do zabawy.

2. Rozpoznawanie za pomocą dotyku przedmiotów znajdujących się w worku, określanie czy przedmiot jest ciężki czy lekki.
Z „zaczarowanej skrzyni” nauczycielka wyjmuje worek, w którym znajdują się różne przedmioty np. klucz, piórko, kamień, moneta, styropian, klocek drewniany, zgnieciona gazeta. Wybrane dziecko lub rodzic za pomocą zmysłu dotyku próbują odgadnąć co to za przedmiot. Wszystkie przedmioty odkładane są na stolik. Następnie dzieci dmuchają na te przedmioty i obserwują, że niektóre z nich spadają na podłogę. Próbują ustalić dlaczego.
Wniosek: Niektóre z przedmiotów spadły, gdyż są lekkie, a inne nie, bo są ciężkie.

3. Zabawa z wodą.
Lekkie i ciężkie przedmioty dzieci kolejno wrzucają do przezroczystego pojemnika z wodą. Na podstawie wcześniejszych ustaleń próbują określić, co stanie się z danym przedmiotem po wrzuceniu go do wody.
Wniosek: przedmioty ciężkie toną w wodzie, natomiast lekkie utrzymują się na powierzchni wody.

4. Zabawy z piórkami
Dziecko i rodzic tworzą parę. Każdy uczestnik otrzymuje jedno piórko. Przy muzyce relaksacyjnej wykonują masaż piórkami. Zdmuchiwanie piórek z dłoni; przedmuchiwanie piórek na stronę partnera; „wyścigi piórek”.

5. Z „zaczarowanej skrzyni” nauczycielka wyjmuje słomki. Pyta dzieci do czego one służą
i proponuje inne zastosowanie ich na zajęciach. Każde dziecko otrzymuje słomkę, pochylając się nad kubkiem z wodą jeden koniec słomki zanurza w wodzie, a w drugi dmucha. Obserwuje co się dzieje. Z wody wydobywają się pęcherzyki powietrza.
Wniosek: Przez słomki wydobywają się pęcherzyki powietrza, które wydycha człowiek.

6. Dzieci próbują zatkać nos, zamknąć buzie i sprawdzają jak długo mogą tak wytrzymać. Po chwili wszystkie otwierają buzie, odsłaniają nos i oddychają.
Wniosek: powietrze jest wszędzie (w każdym zakątku sali) i jest niezbędne do oddychania, do życia. Powietrze jest niewidzialne, bez zapachu, bezbarwne.

7. Z „zaczarowanej skrzyni” nauczycielka wyjmuje balony jeden jest nadmuchany a drugi nie. Jedna z nauczycielek nadmuchuje balon wyjaśniając dzieciom, że powietrze możemy zamknąć w balonie. Powietrze rozciąga ścianki balonu, dlatego jest on coraz większy. Powietrze rozszerza się w balonie bo jest rozprężliwe. Następnie nauczycielka rozwiązuje balon, a strumień powietrza kieruje na leżące na stole piórka, które w wyniku podmuchu poruszają się po stole.
Wniosek: Ściśnięte w balonie powietrze ulatuje z dużą siłą i tak powstaje wiatr.
Nadmuchany mocno balon nauczycielka przekłuwa igłą. Balon pęka z hukiem.
Wniosek: Powietrze ucieka gwałtownie i dlatego balon pęka.

8. Dzieci z pomocą rodziców nadmuchują balony. Zapraszają rodziców do wspólnego tańca z balonami.

9. Dzieci otrzymują karty pracy - zadania są dostosowane do indywidualnych potrzeb dzieci (różna ilość balonów). Wykonują następujące polecenia: Policz balony. Narysuj tyle kółek, ile jest balonów. Pokoloruj balony.